Τότε, γεμάτος
χαρά ο Βασιλιάς, έτρεξε στον Πάπα να του
αναγγείλει ότι η Ανατολική Εκκλησία δέχθηκε το δόγμα των Λατίνων και δεν
απέμενε τίποτα πια για συνταχθεί ο όρος, κατά τη συνήθεια των Οικουμενικών
Συνόδων, και να τον υπογράψουν τα δύο μέρη, Ανατολικοί και Δυτικοί. Πίστευε ο
βασιλιάς ότι μετά την ένωση θα πανηγυρίσουν στον Ναό με μία κοινή λειτουργία
και έπειτα θα αναχωρήσουν για την Κωνσταντινούπολη.
Όμως δεν φάνηκε
λογικό στον Πάπα να προχωρήσουν στην ένωση, χωρίς να λύσουν και τα άλλα
ζητήματα όπου ετοίμαζαν οι Λατίνοι να προβάλουν. Χάρηκαν μεν για την αποδοχή
του δόγματος για το Άγιο Πνεύμα, όμως απάντησαν ότι ο όρος δεν πρόκειται να υπογραφεί αν δεν διορθώσουν ή μάλλον
διαστρέψουν και τα άλλα έθιμα της Ανατολικής Εκκλησίας. Ζητούσαν, δηλαδή,
να δεχθούν οι δικοί μας, τα άζυμα στη Λειτουργία, το δόγμα του Καθαρτηρίου Πυρός, τη
Μοναρχία του Πάπα και τέλος, να αποβάλουν από τη Λειτουργία τις επικλήσεις ως
περιττές, δηλαδή τις δεήσεις του ιερέα στη μετουσίωση του άρτου και του οίνου,
και να αποδεχθούν, όπως οι Λατίνοι, ότι τα Μυστήρια τελούνται με τα κυριακά
λόγια.
Οι νέες
απαιτήσεις των παπικών τάραξαν σφοδρώς και τον Βασιλιά και τον Πατριάρχη.
Διαφωνούσαν, κυρίως γιατί φοβούνταν μεν καταργηθούν οι θείες Λειτουργίες του
αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και
του μεγάλου Βασιλείου, οι οποίες είναι συντεθειμένες με τις ιερές επικλήσεις
της μετουσιώσεως. Έτσι, έφεραν αντίρρηση και σκέφτηκαν πολλούς τρόπους για
να μη το δεχθούν.
Ο βασιλιάς,
αγανακτισμένος, προσκαλεί πάλι τον μεγάλο διδάσκαλο, τον άγιο Μάρκο, και τον παρακαλεί εκ νέου να γράψει κάτι για το ζήτημα
της θείας μετουσιώσεως.
Ο άγιος πείσθηκε,
έγραψε και απέδειξε ότι έτσι παρέδωσαν οι άγιοι διδάσκαλοι της Εκκλησίας να
τελούνται τα θεία Δώρα, όπως δηλαδή τα καθαγιάζουν οι ιερείς της Ανατολικής
Εκκλησίας. Έγραψε και απέδειξε ο θεόσοφος διδάσκαλος τούτο, όμως δεν πείσθηκε
το πεισματικό γένος των Λατίνων. Τόσες συχνές και αλλεπάλληλες
επιθέσεις και ενστάσεις έκαναν οι παπικοί στον βασιλιά, ώστε μια ημέρα φώναξε ο
τελευταίος:
- Βλέπω
ανθρώπους απειθείς και φιλονικούντες επ’ άπειρον προκειμένου να στηρίξουν το
δικό τους θέλημα. Αγωνίζονται να αναιρέσουν ό,τι προλάβει να πει ο άλλος, σε
τέτοιο βαθμό, ώστε αν κάποιος από εμάς πει ότι ο
Χριστός είναι ο αληθινός Θεός μας, αυτοί πρόκειται να φιλονικούν και προσπαθούν
παντοιοτρόπως να το αναιρέσουν και να υποστηρίξουν ότι ο Χριστός δεν είναι ο
αληθινός Θεός μας…
Ιδού ποια
μαρτυρία έδωσε για τους αγαπημένους του Λατίνους ο απελπισμένος Βασιλιάς. Έτσι,
χωρίς να το θέλει, επιβεβαίωσε σαφώς τον λόγο του μεγάλου Βασιλείου, που μας άφησε γραπτό:
«Ούτε γνωρίζουν την αλήθεια, ούτε ανέχονται να την μάθουν».
Αφού πολλές
φορές , σκεπτόμενος ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπο ούτε να ζήσουν, διότι ο ουρανός του Πάπα πάλι κλείσθηκε, ούτε
να αναχωρήσουν από την Ιταλία, διότι βρίσκονταν σε ασφυκτικό περιορισμό,
στέλνει τον Ρωσίας Ισίδωρο (το
όργανο της θεοστυγούς ενώσεως) για να ρωτήσει «τι
ορίζει ο μακαριώτατος πατήρ για να βοηθήσει τους χριστιανους».
Αποκρίθηκε
μέσω τριών Καρδιναλίων, ότι θα προσέφερε τις δαπάνες και τους ναυτικούς για την
επάνοδο των Ανατολικών. Επιπλέον, θα έστελνε με δικά του έξοδα τριακόσιους
στρατιώτες ως φρουρά της Πόλεως. Μαζί με τους στρατιώτες θα έστελνε δύο καράβια
που θα παρατηρούσαν την ασφαλή πλεύση του στρατιωτικού σώματος. Επίσης, θα
παραχωρούσε τα ιερά προσκυνήματα των Αγίων Τόπων στην διοίκηση της
Κωνσταντινούπολης. Θα παραχωρούσε, ακόμη, είκοσι αρματωμένα πολεμικά πλοία για
έξι μήνες, ή δέκα πλοία για ένα έτος. Τέλος, όταν θα παρουσιαζόταν ανάγκη θα
φρόντιζε να στείλει ενίσχυση στρατού ξηράς για να συμμαχήσουν τα γένη των
χριστιανών.
Κι ενώ, έτσι
είχαν τα πράγματα, ο Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως πέθανε αιφνίδια το απόγευμα 10ης Ιουνίου 1439,
ο οποίος παρακινούμενος από τον Βασιλιά και τον Νικαίας, ήθελε να υπογράψει τον εκλατινισμό. Όπως
αναφέρει ο Συρόπουλος, εξήλθε κόπρος
από το στόμα του τη στιγμή που έτρωγε, και παρέδωσε την ψυχή του ως άλλος Άρειος, πριν
τελειώσει η σύνοδος. Τάφηκε στο Ναό του Μοναστηρίου των Δομινικανών της Αγίας
Μαρία, της επονομαζόμενης Νοβέλλας.
Μετά το θάνατο
του Πατριάρχη, απέμεινε μόνος του ο βασιλιάς να διαπραγματεύεται την υπογραφή
του όρου της ενώσεως, έχοντας συμβούλους και συνεργούς προς τούτο τον Ρωσίας,
τον Νικαίας και τον μέγα Πρωτοσύγκελο. Αυτοί
οι σύμβουλοι τον παρέσυραν τεχνηέντως σε πολλά.
Πηγή: «Εις
έναντι μυρίων - ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και οι αγώνες του», μοναχού
Καλλίστου Ζωγράφου Αγιορείτου Εφεσίου, επιμ. Δημητρίου Παναγόπουλου.
Μετάφραση στη
δημοτική: Ιστολόγιο Μακκαβαίος
http://makkavaios.blogspot.gr/2016/07/blog-post_97.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου