Ἡ ἐπάρατος ἕνωση ἀποφασίζεται

Ομιλία του Βασιλιά και θρήνος σκύλου.

Την επόμενη ημέρα συγκεντρώθηκαν πάλι με βασιλικό διάταγμα. Ξεκινώντας τις συζητήσεις ρωτήθηκαν όλοι, ιερωμένοι και άρχοντες, και όλοι συμφώνησαν στην ένωση με τους Λατίνους. Έπειτα από τις γνωμοδοτήσεις, σηκώθηκαν όρθιοι κατά τη συνήθεια για να μιλήσει και ο βασιλιάς

Νομίζω αξίζει μετά από όλα αυτά, να προσθέσω κι εγώ εδώ, εκείνο το αξιοσημείωτο γεγονός, το οποίο διηγείται ο φιλαληθέστατος ιστορικός. Το γεγονός αυτό συνέβη όταν ο βασιλιάς δημηγόρησε υπέρ της θεοκαταλύτου ενώσεως.

Υπήρχε ένα από τα κυνηγετικά σκυλία του, το οποίο συνήθιζε να τον ακολουθεί και να κοιμάται πάνω στο χρυσό μαξιλαράκι που βρισκόταν μπροστά στο θρόνο του βασιλιά και χρησίμευε ως υποπόδιο. Κοιμόταν και τότε, σε εκείνη τη συνέλευση, στο μαξιλαράκι και σιωπούσε όπως και τις άλλες φορές. Μόλις, όμως, άρχισε ο βασιλιάς να δημηγορεί, αμέσως άρχισε και ο σκύλος να κλαίει γοερά.

Πολλοί επιχείρησαν αμέσως να τον εμποδίσουν και να τον κάνουν να σωπάσει, ιδιαιτέρως οι φύλακες του βασιλιά, οι οποίοι έστεκαν δίπλα του, αλλά μάταια. Προσπάθησαν με φωνές και με ράβδους, όμως, καθόλου δεν σιώπησε, αλλά αδιάκοπα το σκυλί έκλαιγε με ένα πένθιμο μελωδικό κλάμα. Φαινόταν σαν να εξύφαινε μία κυνική τραγωδία με την οποία γοερά συνόδευε την βασιλική δημηγορία. Φαινόταν σαν να κρατάει το ισοκράτημα στη φωνή του ομιλούντος βασιλιά με την θλιμμένη αυτή μουσική, δίδοντάς του τον ρυθμό, όπως και οι μουσικοί με τις λεπτές φωνές των παιδιών λαμπρύνουν τις καλλιφωνίες των διδασκάλων και τις κάνουν μελωδικότερες. Έτσι και ο σκύλος εκείνος έψελνε αμυδρά, γάβγιζε θλιμμένα, τραγουδούσε κυνικά και έδινε μία μελωδία σε αυτά του έλεγε ο Βασιλιάς, ή ακριβέστερα, έκλαιγε, οδυρόταν και δεν σταμάτησε το κλάμα μέχρι να σιωπήσει ο ομιλών εκείνη τη στιγμή βασιλιάς. (Νέκταρ. Ιεροσολ. Σελ. 38).

Αυτό κάποιοι το θεώρησαν ως αποτρόπαιο οιωνό. Αμέσως, εξήγησαν στους υπολοίπους ότι ο Θεός κίνησε αυτό το ζώο να θρηνήσει την προδοσία του ορθοδόξου δόγματος που έκανε ο βασιλιάς, όπως συνέβη κάποτε με το γαϊδούρι του Βαλαάμ, ώστε να ελέγξει το άλογο ζώο τους λογικούς.

Αφού τελείωσε η δημηγορία του βασιλιά, αμέσως εκείνος πρόσταξε τους υπηρέτες του να προσέχουν στο εξής, ώστε όποιον άκουγαν να μιλάει κατά της ενώσεως, να το ανέφεραν στον βασιλιά για να του επιβάλει την «πρέπουσα» τιμωρία.

Πηγή: «Εις έναντι μυρίων - ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και οι αγώνες του», μοναχού Καλλίστου Ζωγράφου Αγιορείτου Εφεσίου, επιμ. Δημητρίου Παναγόπουλου.

Μετάφραση στη δημοτική: Ιστολόγιο Μακκαβαίος

http://makkavaios.blogspot.gr/2016/06/blog-post_335.html#more