ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ ΥΠΟ ΙΣΙΔΩΡΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ." Φεύγουσα, λοιπόν, βλέπει ὀφθαλμοφανῶς ἕναν λευκογένη ἱερέα μέ ἐξαστράπτουσαν στολήν λαμπρόν, ὁ ὁποῖος τήν ἐρώτησε: πού πηγαίνει. Ἐκείνη ἀπήντησε τήν ἀλήθεια, ὅτι φεύγει ἀπό τήν Μονή. Τότε της λέγει: «Ἐγώ, δέν φυλάγω τό σπίτι μου»; Καί ἔγινε ἄφαντος. "

Η παρουσία του Αγίου εις την Μονήν καί την γύρω περιοχή είναι αισθητή. Εν καιρώ του πολέμου του 1940, μία εκ των τότε μοναζουσών, η Γερόντισσα Σαλώμη Αδαμάκη, νικηθείσα από την ανθρωπίνην αδυναμίαν εφοβήθη τον κίνδυνο των Γερμανών καί απεφάσισε να φύγη. Φεύγουσα, λοιπόν, βλέπει οφθαλμοφανώς έναν λευκογένη ιερέα μέ εξαστράπτουσαν στολήν λαμπρόν, ο οποίος την ερώτησε: πού πηγαίνει. Εκείνη απήντησε την αλήθεια, ότι φεύγει από την Μονή.

 Τότε της λέγει: «Εγώ, δεν φυλάγω τό σπίτι μου»; Καί έγινε άφαντος. Εννόησεν αμέσως ότι ήτο ο Άγιος καί έντρομος εισήλθεν ξανά εις την Μονήν, διηγούμενη εις όλους τό γεγονός.

Ομοίως, η χήρα Δρακούλη μέ τα 6 ανήλικα παιδιά της εκοιμάτο ένα βράδυ του καλοκαιριού εις το κτήμα της, πολύ πλησίον της Μονής, κατά τά δύσκολα μετά κατοχικά χρόνια. Κάποια νύκτα ακούει βήματα βαριά. Ανεσηκώθη καί βλέπει ένα πανύψηλον Ιερέα, λαμπρόν να περπατή εις τό μονοπάτι αργά καί επιβλητικά. Τον παρατηρούσε συγκινημένη μαζί μέ τα ορφανά παιδιά της, τα οποία διηγούνται τό γεγονός εις ημάς μέχρι σήμερον. 

Είδον, λοιπόν, τον ιερόν αυτόν άνδρα να εισέρχεται εις την Μονήν. Διέκριναν δε, τό πρωί καί ένα σταυρόν εγχαραγμένον εις μίαν πέτραν, απ’ όπου επέρασεν ο Άγιος, ο οποίος σταυρός διετηρείτο καθώς βεβαιώνουν, διά πολλά χρόνια επάνω εις την πέτραν.

Επίσης εις την κατοχήν, κάποτε οι Μοναχές ευρίσκοντο εις δύσκολον θέσιν καί πεινούσαν. Τότε ήταν δύσκολο πολύ να μεταβούν εις την πόλιν των Μεγάρων διά προμήθειες, αλλά καί τα οικονομικά της Μονής ήτο πολύ πενιχρά καί υποτυπώδη. Βλέπει, λοιπόν, εις τον ύπνο του ο κ. Γιαννακόπουλος, πού κατοικούσε εις τά Μέγαρα τον Αγιον Ιερόθεον, ωσάν σεβάσμιο γέροντα Ιερέα, ο οποίος του είπεν: «Τά παιδιά μου πεινούν. Πήγαινε στο Μοναστήρι μου, να τα βοηθήσεις». Τότε το Μοναστήρι του 'Αγίου Ιεροθέου ήταν τό μοναδικό, πού λειτουργούσε είς την περιοχή. Καί έφερε ο άνθρωπος εκείνος εις την Μονήν τρόφιμα καί χρήματα, προς μεγάλη χαράν καί συγκίνησιν όλων των Μοναζουσών.

Όταν δε, ηπείλησαν οι φλόγες της πυρκαγιάς την Μονήν (9/7/1988), έβγαλαν την 'Αγίαν Κάραν καί εσταύρωσαν τον περίβολον καί εσώθη θαυμαστώς η Μονή.

Ταύτα είναι ολίγα από τά θαυμαστά πολλά καί μεγάλα, τα οποία η Ιερά Μονή έχει να διηγηθή διά την προστασία καί συναντίληψιν, την οποίαν ευμαρώς απολαμβάνουν αείποτε παρά του θαυματουργού 'Αγίου Ιεροθέου και οι Μοναχοί καί οι Μοναχές καί οι ευλαβείς προσκυνητές.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/09/blog-post_65.html