«Ἀπό τίς διδαχές τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη Περί Προσευχῆς»

Ὅσο μᾶς εἶναι ἀναγκαία ἡ τροφή, τό νερό, τό ὀξυγόνο, γιά νά ζοῦμε σωματικῶς, πολύ περισσότερο μᾶς εἶναι ἀναγκαία ἡ προσευχή, γιά νά ζοῦμε πνευματικῶς.

**

Ὅπως συνεχῶς ἀναπνέουμε, γιά νά μήν πεθάνουμε βιολογικά, παρομοίως πρέπει συνεχῶς νά προσευχώμαστε, γιά νά μήν πεθάνουμε πνευματικά!

Ὅπως τό ὀξυγόνο ὑπάρχει παντοῦ, ὅπου κινούμαστε, ὅπου βρισκόμαστε, ὅπου καθόμαστε, ἀπείρως περισσότερον ὑπάρχει πανταχοῦ ὁ ἄπειρος Θεός! Μήπως δέν λέμε γιά τόν Θεό στήν προσευχή μας:

«Ὁ πανταχοῦ παρών καί πάντα πληρῶν»;

**

Εἶναι ἀδύνατο νά γίνεται ἀληθινή προσευχή, πού νά εἶναι δηλαδή ἀποδεκτή ἀπό τόν Κύριο, ἐάν, ἀφ᾿ ἑνός μέν, ὁ προσευχόμενος εἶναι κυριευμένος ἀπό σαρκικά πάθη καί ἡδονές καί ἐάν, ἀφ᾿ ἑτέρου, ἔχη μέσα του μίσος καί μνησικακία ἐναντίον ὁποιουδήποτε συνανθρώπου του.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό φυλάδιο τῆς Ἱ.Μ. Σταυροβουνίου