Τό περιβάλλον καί οἱ λογισμοί της μητέρας κατά τήν κυοφορία.
Τά τακούνια καί τά παντελόνια στίς γυναῖκες
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος διέθετε ποικιλία Ἁγιοπνευματικῶν χαρισμάτων καί γι’
αὐτό καθοδηγοῦσε θεόπνευστα τά πνευματικά του παιδιά.
«Μία φορά,
μοῦ ἔλεγε, μιά κυρία πού εἶχε τόν ἅγιον Πορφύριον πνευματικό, τήν
παίρνει τηλέφωνο. Αὐτός εἶχε μέγα διορατικόν χάρισμα, ἦταν σάν
τηλεσκόπιο, τῆς λέει: - Κόρη μου γιατί ἔβαλες τόσο ψηλά τακούνια; Ἔβλεπε
καί τά τακούνια πού φορεῖ. Λοιπόν, τοῦ λέει: -Γέροντα μοῦ ἀρέσουν.
-Ναί,
τῆς λέει, ἐπηρεάζεται ἡ κυκλοφορία τοῦ αἵματός σου καί δυσκολεύεται τό
ἔμβρυον πού ἔχεις στήν κοιλιάν σου. Ἀκοῦς; Δέν ἔχει ἀναπνοήν, τῆς λέει,
ἐπαρκή καί θά πάθει καί κανένα ἐγκεφαλικό πού θά μεγαλώσει»[46] .
Ὁ
Ἅγιος τόνιζε ὅτι οἱ λογισμοί πού ἔχει ἡ μητέρα ἐπηρρεάζουν καθοριστικά
τό ἔμβρυο ὄχι μόνο ψυχικά ἀλλά καί σωματικά. Συνέδεε δέ τήν ἐνδυμασία μέ
τήν ψυχολογία καί τόνιζε ὅτι ὅπως διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή δέν πρέπει ἡ
γυναίκα νά φορεῖ ἀνδρικά ροῦχα. Ἄν τό κάνει ἐπέρχεται μία ἀνδροποίηση
τῆς γυναίκας ἐξ αἰτίας τῶν λογισμῶν, πού δημιουργοῦνται μέσα της μέ
ἀφορμή τήν ἀταίριαστη στό φύλο της ἐνδυμασία. Γιά νά τεκμηριώσει τήν
θέση του χρησιμοποίησε κάποτε τό περιστατικό πού παραθέτουμε κατωτέρω μέ
τήν κυοφοροῦσα μητέρα καί τό παιδί μέ τό τερατῶδες πρόσωπο.
Διηγεῖται
πνευματικό παιδί τοῦ Ὁσίου: «Ἦταν λίγο μετά τήν συνταξιοδότησή του ὡς
ἱερέως... Ὑπηρέτησε τριάντα χρόνια περίπου ὡς ἐφημέριος στό ναΰδριο τοῦ
Ἁγίου Γερασίμου τῆς Πολυκλινικῆς τῶν Ἀθηνῶν, δίπλα στήν Ὁμόνοια, ἐπί τῆς
ὁδοῦ Πειραιῶς. Τότε, λοιπόν, μία μέρα βρέθηκε ἐκεῖ στήν περιοχή καί,
περνώντας μπροστά ἀπό τόν Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου Ὁμονοίας,
ἀνέβηκε νά προσκυνήσει. Τήν ὥρα, πού ἔβγαινε ἀπό τήν ἐκκλησία, τόν
πλησίασε ἕνα ζευγάρι μαζί μ’ ἕνα κοριτσάκι καί τόν ρώτησαν ἄν μποροῦσαν
νά τόν ἀπασχολήσουν γιά λίγο.
Ὁ Γέρων Πορφύριος τούς ἐξήγησε ὅτι
δέν ἦταν ἐκεῖνος ὁ ἐφημέριος του ναοῦ. «Δέν πειράζει» τοῦ εἶπαν ἐκεῖνοι.
«Ἕνα ἐρώτημα μόνο θέλουμε νά σᾶς θέσουμε, δέν θά σᾶς ἀπασχολήσουμε
πολύ».
«Ἔχουμε αὐτό τό κοριτσάκι», τοῦ εἶπε ὁ ἄνδρας, «καί ἡ
γυναίκα μου ἐπιμένει νά τοῦ φορέσει παντελόνια. Ἐγώ δέν τό δέχομαι αὐτό,
δέν τό θέλω. Κι ἔτσι φθάσαμε νά διαφωνήσουμε πολύ ἔντονα. Ἀποφασίσαμε
λοιπόν, νά πᾶμε σ’ ἕνα ἱερέα, ἕναν ὁποιοδήποτε ἱερέα, νά τοῦ θέσουμε τό
πρόβλημά μας κι ὅ,τι μᾶς πεῖ αὐτός νά κάνουμε. Δεσμευθήκαμε, ὅμως νά
κάνουμε ὅ,τι μᾶς πεῖ».
Ὁ Γέρων Πορφύριος τούς εἶπε ἀρχικά ὅτι τό θέμα δέν ἦταν ἁπλό. Στή συνέχεια τούς ἐξήγησε ὅτι τό θέμα αὐτό εἶναι λελυμένο καί στήν Ἁγία Γραφή καί στούς Ἱερούς κανόνες. Ἀλλά εἶναι λελυμένο καί φυσικά, ἀπό τήν φύση, δεδομένου
ὅτι ἡ γυναίκα δέν εἶναι τῆς ἴδιας φύσεως μέ τόν ἄνδρα καί σωματικά καί
ψυχικά διαφέρει ἀπ’ αὐτόν. Καί αὐτή ἡ διαφορά τονίζεται καί μέ τήν
ἐνδυμασία, ἀφοῦ ἀλλιῶς εἶναι πλασμένο τό ἀνδρικό σῶμα καί ἀλλοιῶς τό
γυναικεῖο. Τούς παρέπεμψε δέ στό Δευτερονόμιο, πού ἀπαγορεύει στούς
ἄνδρες νά φέρουν γυναικεία ἐνδυμασία καί στίς γυναῖκες νά φέρουν ἀνδρική
ἐνδυμασία.
Στή συνέχεια τούς ἀφηγήθηκε τό ἀκόλουθο καταπληκτικό
περιστατικό, τό ὁποῖο μάλιστα σ’ ἐσᾶς ἀφηγοῦμαι γιά πρώτη φορά,
γνωρίζοντας ὅτι θά λάβει δημοσιότητα.
Συνομιλητής Κ.Ι.: Σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολύ, πατέρα Νικόδημε.
μ.Ν.:
Ὅταν, λοιπόν, ὁ Γέρων Πορφύριος ὑπηρετοῦσε ὡς ἱερέας στήν Πολυκλινική
τῶν Ἀθηνῶν, ἀρκετοί ἰατροί ἐκεῖ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀντιληφθεῖ ὅτι διέθετε
κάποια σπουδαῖα χαρίσματα ἀπό τόν Θεό, τόν σέβονταν ἰδιαίτερα καί συχνά
τοῦ ζητοῦσαν νά προσευχηθεῖ γιά μία δύσκολη ἐγχείρηση ἤ τόν καλοῦσαν σέ
ἰατρικά συμβούλια, ὅταν ἐπρόκειτο γιά δύσκολες διαγνώσεις.
Ἔτσι
μία μέρα ἰατροί τῆς Πολυκλινικῆς κάλεσαν τό μακαριστό Γέροντα νά τούς
πεῖ τήν γνώμη του γιά ἕνα ἀσυνήθιστο περιστατικό, πού ἀντιμετώπιζαν. Μία
κοπέλα γέννησε στήν Πολυκλινική ἕνα παιδί τέρας, τό ὁποῖο εἶχε μία
μελανοειδή ἐπιμήκυνση τῆς παρειᾶς, πού ἦταν ὅπως ἡ μελιτζάνα. Ἤθελαν νά
ἀκούσουν τήν δική του ἑρμηνεία γιά τήν γέννηση ἑνός τέτοιου παιδιοῦ.
Ὁ
Γέρων Πορφύριος ἐζήτησε νά δεῖ τήν κοπέλα καί συζητώντας μαζί της,
ἔμαθε ὅτι ἐκεῖ στή γειτονιά της, στήν Ὁμόνοια δηλαδή, κυκλοφοροῦσε ἕνας
νεαρός, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀκριβῶς τό ἴδιο τερατῶδες πρόσωπο, ὅπως τό μωρό,
πού εἶχε γεννηθεῖ στήν Πολυκλινική.
Ἡ κοπέλα συναντοῦσε συχνά
ἐκεῖνο τόν νέο, μιάς καί ἦταν γείτονάς της καί, φυσικά, τόν λυπόταν.
Ὅταν ὅμως παντρεύτηκε καί ἔμεινε ἔγκυος, ἡ θέα ἐκείνου τοῦ νέου ἄρχισε
νά τῆς γίνεται ἐφιάλτης. Καθώς τόν ἔβλεπε, σκεφτόταν: «Τί τρομερό πού
εἶναι γιά τήν μητέρα του, νά ἔχει ἕνα τέτοιο παιδί! Ἄν ἤμουν ἐγώ στή
θέση της, πῶς θά τό ὑπέφερα, πῶς θά τό ἄντεχα;»
Καί ἀκριβῶς, ἡ
ἐφιαλτική αὐτή σκέψη ἐπέδρασε στήν περίοδο τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς κοπέλας,
ὥστε νά διαμορφωθεῖ τό ἔμβρυο ἀνάλογα καί τελικά νά γεννηθεῖ αὐτό τό
παιδάκι μέ τερατῶδες πρόσωπο, παρόμοιο μέ τοῦ νεαροῦ γείτονα τῆς
μητέρας. Αὐτήν τήν ἑρμηνεία ἔδωσε ὁ Γέρων Πορφύριος, μέ τήν ὁποία
συμφώνησαν οἱ ἰατροί τῆς Πολυκλινικῆς, ἀλλά καί ἡ ἴδια ἡ μητέρα τοῦ
μωροῦ.
Πρέπει, ὅμως, νά ἐπανέλθουμε στό ζεῦγος, πού πλησίασε τό
μακαριστό Γέροντα καί ζήτησε τήν συμβουλή του γιά τό ἄν ἔπρεπε ἤ δέν
ἔπρεπε νά φορεῖ τό κοριτσάκι τούς παντελόνι. Ἀναφέροντας, δηλαδή, ὁ
Γέρων Πορφύριος τό προηγούμενο περιστατικό, ἤθελε καί παραστατικά νά
τούς διδάξει ὅτι ἐπιδρᾶ ἡ ἀνδρική ἐνδυμασία ψυχολογικά στήν
γυναικεία φύση, ὥστε σέ πολλά μία γυναίκα νά συμπεριφέρεται ὡς ἄνδρας,
πράγμα ἀντίθετο μέ τήν φύση της. Φυσικά, τό ἴδιο συμβαίνει καί στήν
ἀντίθετη περίπτωση, ὅταν τά ἀγόρια ἤ ἄνδρες φοροῦν γυναικεῖα ἐνδύματα.
Βέβαια,
ὁ Γέρων Πορφύριος τούς ἀνέλυσε περισσότερο τό θέμα αὐτό, μέ τίς
ὑπόλοιπες ψυχολογικές καί παιδαγωγικές προεκτάσεις του, γιά νά τούς
τονίσει καταληκτικά ὅτι δέν ἐπιτρέπεται οἱ γυναῖκες νά φοροῦν ἀνδρικά
ροῦχα καί οἱ ἄνδρες γυναικεία. Καί μέ τό συμπέρασμα αὐτό συμφώνησε καί
τό ἐνδιαφερόμενο ζεῦγος, τό ὁποῖο ἔφυγε ὠφελημένο πολλαπλά ἀπό τήν
φαινομενικά συμπτωματική αὐτήν συνάντηση μέ τόν Γέροντα»[47]. Ὅσο πιό
ἅγια ζοῦν οἱ γονεῖς κατά τήν κυοφορία τόσο πιό καλό καί εὐπαίδευτο θά
εἶναι καί τό παιδί πού θά γεννηθεῖ. Ἡ μουσική πού θά πρέπει νά ἀκούει ἡ
μητέρα θά πρέπει νά εἶναι «πνευματική μουσική...Νά μήν ἀκούει ταραγμένη
μουσική. Ταραγμένη μουσική λέει, ταράζει τό μωρό»[48]. Σέ ἄλλη περίπτωση
τόνιζε τήν σημασία τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς. «Ἡ βυζαντινή μουσική»,
δίδασκε ὁ Γέροντας Πορφύριος, «εἶναι πάρα πολύ ὠφέλιμη. Κανένας
χριστιανός δέν πρέπει νά ὑπάρχει χωρίς νά ξέρει βυζαντινή μουσική.
Πρέπει ὅλοι νά μάθομε. Ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν ψυχή. Ἡ μουσική ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο ἀναίμακτα. Χωρίς κόπο, ἀγαλλόμενος, γίνεσαι ἅγιος»[49]. Ἡ βυζαντινή μουσική κατά τήν κυοφορία ἁγιάζει τήν μητέρα, ἐξαγιάζει καί τό ἔμβρυο.
Συνεχίζεται...
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης http://hristospanagia3.blogspot.gr/
[46] Μητροπολίτης Μόρφου: Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τούς σύγχρονους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας (ΒΙΝΤΕΟ), http://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/item/79693. Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία.
[47] Ἀνθολόγιο, σελ. 166-7.
[48] Μητροπολίτης Μόρφου: Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τούς σύγχρονους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας (ΒΙΝΤΕΟ), http://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/item/79693. Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία.
[49] Βίος καί Λόγοι Ζ΄, σελ. 571.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου