Συμπύκνωση τῆς παραδείσιας ὕλης. Οἱ Ἅγιοι μάρτυρες Δωροθέα καί Θεόφιλος μαρτύρησαν στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας ἐπί ἡγεμόνα Σαπρικίου μεταξύ τῶν ἑτῶν 284 - 304 μ.Χ. Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. κλπ.

Οι  Άγιοι μάρτυρες Δωροθέα και Θεόφιλος μαρτύρησαν στην Καισάρεια της Καππαδοκίας επί ηγεμόνα Σαπρικίου μεταξύ των ετών 284 - 304 μ.Χ.

Όταν η αγία Δωροθέα, πού έμενε στήν Καισάρεια της Καππαδοκίας, καταδικάστηκε από τόν ηγεμόνα Σαπρίκιο σε αποκεφαλισμό, ένας ειδωλολάτρης δικηγόρος, ο Θεόφιλος, πού βρισκόταν εκεί, της φώναξε χλευαστικά:

—     Δωροθέα, θα μου στείλεις μήλα καί τριαντάφυλλα από τον κήπο του νυμφίου σου;

Καί η αγία τού απάντησε:

—     Βέβαια, θα σου στείλω!

Φτάνοντας στον τόπο του μαρτυρίου της, παρακάλεσε τον δήμιο να της επιτρέψει να προσευχηθεί γιά λίγο στον Θεό της. Μόλις τελείωσε την προσευχή, ένας άγγελος του Κυρίου εμφανίστηκε μπροστά της με τη μορφή νεαρού άνδρα απαράμιλλης ομορφιάς. Στα χέρια του κρατούσε τρία μεγάλα μήλα καί τρία κόκκινα τριαντάφυλλα. —     Σε παρακαλώ, είπε η αγία στον άγγελο, πήγαινέ τα στον Θεόφιλο καί πες του ότι τού τα στέλνει η Δωροθέα, όπως τού το υποσχέθηκε, από τον κήπο του Νυμφίου της.

Καί μ’ αυτά τα λόγια έσκυψε κάτω από το ξίφος του δημίου, που της έκοψε τό κεφάλι.

Στο μεταξύ, ο Θεόφιλος διηγιόταν σε φίλους καί συναδέλφους του την ερωταπόκριση ανάμεσα σ’ εκείνον καί τη μάρτυρα:

—     Όταν οδηγούσαν στον τόπο της εκτελέσεως τη Δωροθέα, που αυτοαποκαλούνταν νύμφη του Χριστού και καυχιόταν ότι θα μπει στον παράδεισό του, της ζήτησα να μου στείλει από ’κει μήλα καί τριαντάφυλλα. Κι αυτή μού το υποσχέθηκε. Ο Θεόφιλος ξέσπασε σε τρανταχτό γέλιο. Αλλά, ξαφνικά, εμφανίστηκε μπροστά του ο άγγελος με τα μήλα και τα τριαντάφυλλα.

—     Ορίστε, τού είπε, η Δωροθέα σου στέλνει από τον κήπο του Νυμφίου της αυτά πού σου υποσχέθηκε.

Παίρνοντας στα χέρια του τους καρπούς και τα λουλούδια, ο Θεόφιλος αναφώνησε εμβρόντητος:

—    Ο Χριστός είναι Θεός αληθινός!

—     Θεόφιλε, του είπαν κατάπληκτοι οι φίλοι του, ή τρελάθηκες ή αστειεύεσαι!

—     Ούτε τρελάθηκα, ούτε αστειεύομαι! Τους βεβαίωσε ο Θεόφιλος. Η κοινή λογική μού επιβάλλει να πιστέψω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αληθινός Θεός.

—     Πού οφείλεται, λοιπόν, η τόσο απότομη αλλαγή σου; απόρησαν εκείνοι.

Ο Θεόφιλος τούς ρώτησε:

—     Γιά πέστε μου, τί μήνα έχουμε;

—     Φεβρουάριο, αποκρίθηκαν.

Τότε ο Θεόφιλος τους εξήγησε:

—     ’Έχουμε, λοιπόν, χειμώνα. Όλη η Καππαδοκία είναι χιονισμένη καί παγωμένη. Δεν υπάρχει δένδρο ή φυτό με φύλλα, πολύ περισσότερο μέ λουλούδια καί καρπούς. Πού βρέθηκαν, επομένως, αυτά τα ευωδιαστά τριαντάφυλλα καί αυτά τα ολόδροσα μήλα μέ τά κλαράκια καί τά φύλλα τους;

Οι φίλοι του, ψηλαφώντας τα καί μυρίζοντάς τα, έλεγαν με έκπληξη καί απορία:

— Τέτοια μήλα καί τέτοια τριαντάφυλλα δεν έχουμε δει ούτε στον καιρό τους.

Ο Θεόφιλος άρχισε να ομολογεί μεγαλόφωνα τον Χριστό. Ο ηγεμόνας πρόσταξε να συλληφθεί. Κατά την ανάκριση του δήλωσε στον Σαπρίκιο πως η μοναδική του επιθυμία πια ήταν να πεθάνει, γιά να βρεθεί το γρηγορότερο στον παράδεισο, όπου τον περίμενε η Δωροθέα. Ούτε οι νουθεσίες του ηγεμόνα ούτε τά βασανιστήρια τον έκαναν ν’ αλλάξει απόφαση. Έτσι, επισφράγισε με τό αίμα του την ομολογία του κι έγινε μάρτυρας του Χριστού.

Συμπύκνωση της παραδείσιας ύλης συντελέστηκε και κατά την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Τρεις μέρες νωρίτερα παρουσιάστηκε στήν πάναγνη Θεομήτορα ο αρχάγγελος Γαβριήλ, κρατώντας ένα κλαδί φοινικιάς από τόν παράδεισο, και της γνωστοποίησε τη μετάστασή της στον ουρανό. Κατά την κηδεία της ο άγιος απόστολος Ιωάννης μετέφερε το παραδείσιο φοινικόκλαδο, βαδίζοντας μπροστά από το φέρετρο της Παναγίας.

Μέ όλα αυτά ο Θεός αποκαλύπτει μερικώς, αποκαλύπτει υπαινικτικά, θα λέγαμε, στην ανθρωπότητα, που καταπονείται και βασανίζεται πάνω στη γη, τη φύση του τόπου της αιώνιας αναπαύσεως καί μακαριότητας, τόπου ετοιμασμένου για τους δικαίους «από την αρχή του κόσμου».
 Λόγω της αμαρτωλότητάς μας, Λόγω του σκοτισμού μας, Λόγω της πτώσεώς μας γνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο ένα πολύ μικρό μέρος των θαυμάτων του Θεού. Με θερμή προσευχή, με καρδιά γεμάτη συντριβή καί ταπείνωση, με βιοτή σύμφωνη με τις ευαγγελικές εντολές, ας ικετεύσουμε τόν Κύριό μας να μας αποκαλύψει τη δόξα Του, που θα τη βλέπουν αιώνια οι εκλεκτοί Του, αλλά πού ποτέ δεν θα την αντικρίσει ούτε ένας δούλος της αμαρτίας.

"Στις διηγήσεις πού παραθέσαμε, βλέπουμε ότι τα παραδείσια φυτά που μεταφέρονταν στη γη, μετατρέπονταν, με τη βούληση του Θεού, από λεπτά καί αιθέρια σε παχιά, για να γίνονται αντιληπτά με τις αισθήσεις. Βασισμένοι στήν πενιχρή μας γνώση γιά την υλη του ουράνιου κόσμου, του κόσμου της ελευθερίας, της αφθαρσίας καί της μακαριότητας, θα μπορούσαμε εύλογα να υποστηρίξουμε πώς αυτή δεν διέπεται από τούς νόμους της ύλης του κόσμου τούτου, που αποτελεί τη φυλακή καί τον τόπο εξορίας των καταπατητών του θείου νόμου, αλλά από νόμους διαφορετικούς. Το αποδεικνύουν οι εμφανίσεις αντικειμένων του ουράνιου κόσμου στον επίγειο. Έτσι, μετά την ανάσταση του Θεανθρώπου, το σώμα Του, που ανήκε πια στον ουράνιο κόσμο, γινόταν, κατά τη θεία βούληση, άλλοτε ορατό καί άλλοτε αόρατο', τή μια εμφανιζόταν μέ σάρκα και οστά, ήταν ψηλαφητό καί δεχόταν τροφή, ενώ την άλλη περνούσε σάν πνεύμα μέσ’ από την πιο σκληρή γήινη ύλη.  Ήδη από την παρούσα ζωή τα σώματα των αγίων ομοιώθηκαν με το σώμα του Κυρίου• μετά την κοινή ανάσταση, όμως, οι άγιοι θα μοιάσουν μ’ Εκείνον σε όλα (βλ. Α' Ίω. 3:2. Α' Κορ. 15:39-46). Η ύλη του ουράνιου κόσμου πρέπει να είναι ανάλογη της ύλης με την οποία θα είναι “ντυμένοι” οι κάτοικοί του, όπως ακριβώς και η ύλη του κόσμου τούτου είναι ανάλογη της ύλης των κατοίκων του. Ωστόσο, καί εδώ πολλά σώματα, πού αποτελούν χημικές ενώσεις, χωρίς να διασπώνται στα στοιχεία από τά όποια συνίστανται, μπορούν να υπάρξουν σε μορφή λεπτή ή παχιά. Κλασικό παράδειγμα είναι τό νερό, πού απαντά καί σε στερεή καί σε υγρή καί σε αέρια μορφή. Αλλά καί απλά στοιχεία, όπως ο άνθρακας, υπάρχει σε διάφορες μορφές, από αέρια μέχρι τη στερεή του διαμαντιού, πού είναι το σκληρότερο υλικό στη φύση. Οι σύγχρονες μεγάλες ανακαλύψεις των επιστημόνων μας πείθουν ότι οι ανθρώπινες γνώσεις γιά την ύλη είναι ασήμαντες. Τις γνώσεις αυτές τις συμπληρώνουν, ως προς τη φύση του παραδείσου, η Αγία Γραφή και οι πατέρες."

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ. ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΟΝ ΑΔΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/11/284-304.html