Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος β΄ «Τό Ἅγιο βάπτισμα»

«Ὅσοι βαπτιστήκατε στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ντυθήκατε τό Χριστό»².

Πόσο μεγάλη ἀλήθεια μᾶς ἐπισημαίνει μ᾿ αὐτά τά λόγια ὁ Ἀπόστολος Παῦλος!

Οἱ βαπτισμένοι δέν φοροῦν τόν παλαιό ἄνθρωπο μέ τά πάθη καί τίς ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες του, ἀλλά εἶναι ντυμένοι τόν καινούργιο ἄνθρωπο. Ντύθηκαν τόν ἴδιο τό Χριστό, πού ζεῖ τώρα μέσα στίς καρδιές τους. Καί ἡ λέξη “ντύθηκαν” δέν ἀναφέρεται σέ κάποια ἁπλή καί ἐξωτερική στολή, ἀλλά σέ κάτι βαθύτερο, σέ κάτι οὐσιαστικό καί ἀναφαίρετο.

Μέ τήν πίστη μας στό Χριστό καί μέ τή βάπτισή μας ντυνόμαστε τόν ἴδιο τό Χριστό καί γινόμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἅγιοι καί τέλειοι, Θεοί κατά χάριν.

Ὥστε λοιπόν ρίξαμε ἀπό πάνω μας τή φθορά καί ντυθήκαμε τήν ἀφθαρσία. Ξεντυθήκαμε τόν ἄνθρωπο τῆς ἁμαρτίας καί ντυθήκαμε τόν ἄνθρωπο τῆς δικαιοσύνης καί τῆς χάριτος. Διώξαμε τό θάνατο καί ντυθήκαμε τήν ἀθανασία....

Συλλογιστήκαμε ὅμως καί τίς μεγάλες ὑποχρεώσεις, πού, μέ τό βάπτισμά μας, ἀναλάβαμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ;

Συνειδητοποιήσαμε ὅτι ὀφείλουμε νά συμπεριφερόμαστε σάν παιδιά τοῦ Θεοῦ καί σάν ἀδελφοί τοῦ Κυρίου μας;

Ὅτι ἔχουμε χρέος νά συνταυτίσουμε τό δικό μας θέλημα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ;

Ὅτί πρέπει, σάν παιδιά δικά Του, νά μένουμε ἐλεύθεροι ἀπό τήν ἁμαρτία;

Ὅτι ὀφείλουμε νά Τόν ἀγαπᾶμε μ᾿ ὅλη μας τή δύναμη, ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς καί τῆς καρδιᾶς μας;

Ὅτι ὀφείλουμε νά Τόν λατρεύουμε καί νά λαχταροῦμε τήν ἕνωση μαζί Του γιά πάντα;

Σκεφτήκαμε, ἄραγε, ὅτι ἡ καρδιά μας πρέπει νά ᾿ναι πλημμυρισμένη ἀπό τήν ἀγάπη, ὥστε αὐτή νά ξεχύνεται καί στόν πλησίον μας;

Ἔχουμε τή συναίσθηση ὅτι ὀφείλουμε νά γίνουμε ἅγιοι καί τέλειοι καί εἰκόνες τοῦ Θεοῦ καί παιδιά τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν;

Γιά ὅλ᾿ αὐτά ἔχουμε χρέος ν᾿ ἀγωνιστοῦμε, ὥστε νά μή φανοῦμε ἀνάξιοι στό κάλεσμα πού μᾶς ἔκανε ὁ Θεός καί ἀποδοκιμαστοῦμε.... Ναί, ἀδελφοί μου, ἄς παλέψουμε μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση γιά νά νικήσουμε. Κανείς μας ἄς μή χάσει τό θάρρος του, ἄς μήν ἀμελήσει, ἄς μή δειλιάσει,

ἄς μήν πτοηθεῖ μπροστά στά σκάμματα τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα. Γιατί ἔχουμε βοηθό τό Θεό, πού μᾶς δυναμώνει στόν δύσκολο δρόμο τῆς ἀρετῆς.

Συνεχίζεται.....

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό φυλλάδιο τῆς

“Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττικῆς”

1Β΄Κορ. 6 : ιστ.

2Γαλ. 3 : 27.