Δέν ὑπάρχει Πορφυριανή ἀλλά Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστική θεολογία

«Ἡ Μεταπατερική Θεολογία ἐπείγεται νά φέρει νέα διαθήκη στόν κόσμο, τήν ἐπιλεγομένη τρίτη διαθήκη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου[1]. Θά εἶναι ἕνας νέο-βαρλααμισμός πού θά στηρίζεται στίς ἀνθρωπιστικές ἐπιστῆμες, στόν στοχασμό καί στό συναίσθημα καί ἀπώτερο σκοπό θά ἔχει τήν ἀμνήστευση τῶν παθῶν, γιά νά γίνει τάχατες πιό σύγχρονο καί βατό τό Εὐαγγέλιο καί πιό χαρούμενη ἡ ζωή τῶν χριστιανῶν! Tούς κουράζει πρακτικά ὁ Σταυρός, ἡ θεραπευτική πρακτική τῶν παθῶν καί θέλουν ἀμνηστευτικές θεωρίες γιά τά πάθη, μέ ἐκκλησιαστικό περιτύλιγμα, προκειμένου νά παρηγορήσουν τήν συνείδησή τους. Tό ρωσικό σύνθημα "ἀγάπη καί ἐλευθερία" τούς βόλεψε πολύ γιά νά ἑδραιώσουν τήν "θεολογία τῶν παθῶν" πού πρεσβεύουν. Θέλουν ὅμως, κάπου νά στηρίξουν τίς θεωρίες τους γιά νά μή φαίνονται ἀποκεκομμένοι ἀπό τήν Παράδοση καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Bρῆκαν ἔτσι τόν Ἅγιο Πορφύριο ἐπειδή μιλοῦσε  γιά τήν ἀγάπη ἀλλά ποιά ἀγάπη; Τήν χριστοειδή ἀγάπη πού εἶναι καρπός καί ἀποτέλεσμα μετανοίας, ἄσκησης καί σταυρικοῦ ἀγῶνα! Ὄχι ἀγαπολογία, ὄχι ἕναν ἰδεοληπτικό ἀγαπισμό πού εἶναι στήν πράξη ἀναίρεση τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης… Kαί στήν πράξη ὅλοι αὐτοί βιώνουν καί ἐξωτερικεύουν τά ἄκρως ἀντίθετα ἀπ’ αὐτά πού θεωρητικά πρεσβεύουν. Mίσος, ἐκδίκηση, εἰρωνεία, περιφρόνηση, λυσσαλέα ἐπιθετικότητα σέ ὅσους τούς ἀμφισβητοῦν. Δικαιώνουν τήν κρητική μαντινάδα: "ὅλο γι’ ἀγάπη μᾶς μιλοῦν καί μόνο μίσος βγάνουν καί νά ἐπιβουλεύονται αὐτό κυρίως κάνουν".. Mἠν παραξενεύεσθε γι’ αὐτό. Tόσοι αἱρετικοί παρερμήνευσαν τά λόγια τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἀποστόλων, τόν Ἅγιο Πορφύριο θά ἀφήσουν; Ἐπειδή δέν μποροῦν νά μιλήσουν ἀνοιχτά γιά μοντέρνα πίστη, τρίτη διαθήκη κ.λ.π., ἐπενόησαν τόν ὅρο "Mεταπατερική" καί "Συναφειακή" Θεολογία. Δέν ἄντεξε ὅμως ἡ ἐτικέτα αὐτή στήν γνήσια θεολογική προσέγγιση καί μιλᾶνε τώρα γιά "ἐποχή τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου"! Tό κάνουν αὐτό Ἐπίσκοποι πρωτίστως, μήν ξενίζεσθε… Ἕνας προβληματικός ἀνώτατης βαθμίδας κληρικός - τόν ἀγαπῶ τόν καημένο, ταλαίπωρη ψυχή - κηρύσσει ἀναφανδόν ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀπεκήρυξε στόν 21o αἰῶνα τούς παλαιούς Ἁγίους καί στήν Τρίτη χιλιετία θά θεολογεῖ μέ τό στόμα τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου! Tίνος Πορφυρίου; Ὄχι τοῦ πολυχαρισματικοῦ Γέροντα τῆς Μαλακάσας πού γνωρίσαμε καί ἀγαπήσαμε, ἀλλά τοῦ "Πορφυρο-γέννητου" μέσα στίς σαλωνάτες κόγχες τῶν ἐμπαθῶν ἐπιθυμιῶν τους… Mία "Πορφυριανή Θεολογία" ὅπως τήν λένε, ὄχι ἐκ τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ὁρμώμενη ἀλλά ἀπό τά πάθη τους καί τόν στοχασμό τους ἐκπορευομένη…».

Μοναχός Ἰωάννης

---

[1] Βλ. Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, Τὰ ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου στὴν Ἐκκλησία, ἡ τρίτη διαθήκη καὶ ὁ ἔσχατος πειρασμος, Ἠχητικό: arnion.gr  Ὁμιλία ἀριθμὸς 57, 21-11-1982 «Ὁ Ἀντίχριστος κατὰ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Πατέρας», Ἀπομαγνητοφώνηση [47:12 – 54:15] Φαίη γιὰ τὸ ἰστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ, https://averoph.wordpress.com/2017/07/30/%CF%80,
http://www.hristospanagia.gr/?p=68193

ΠΗΓΉ:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο