Εἰς χείρας τοῦ «Ηρώδου» ὁ Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας!

ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΤΟΥ «ΗΡΩΔΟΥ» Ο Γ. ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ!

 

Του κ. Χρήστου Κ. Λιβανού

 

Στο αγιασμένο πρόσωπο του χαρισματούχου Γεροντος, οικουμενισταί, πατριαρχικοί και κοσμικοί Ελληνοαμερικανοί έχουν ανακαλύψει τον νέον επικίνδυνον εχθρόν της Ορθοδοξίας! Τους ενοχλεί και πανικοβάλλει η δι’ αυτού θεάρεστος άνθησις και επέ­κτασις του Ελληνορθοδόξου – Αγιορείτικου Μοναχισμού και η πνευματική αφύπνισις των ομογενών στην Βορειοαμερικανική ήπειρο. «Ίδε ο κόσμος οπίσω αυτού απήλθεν», λέγουν μεταξύ των οι σύγχρονοι αυτοί Φαρισαίοι.

«Ίνατί εφρύαξαν έθνη, και λαοί  εμελέτησαν κενά;» ( Ψαλμ. 2:1)

Το πιο πάνω μεσσιακό διάψαλμα, το οποίο αφορoύσε στον Μεσσία Ιησού Χριστό, θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθή, κατ’ αναλογίαν, και για τον πανορθοδόξως γνωστόν Γεροντα Εφραίμ, διότι και στην περίπτωσι του πολυσεβάστου αυτού Γεροντος εφρύαξαν όχι έθνη, αλλ’ ελάχιστοι αλλόδοξοι Αμερικανοί και πολλοί, δυστυχώς γι’ αυτούς, Ορθόδοξοι (;)Ελληνοαμερικανοί!

«Και ποίοι είναι αυτοί;» θα ερωτήσουν μερικοί αναγνώσται.

Θα απαντήσωμεν, παραλλάσσοντας λίγο τη συνέχεια του Ψαλμού. «Παρέστησαν οι ισχυροί της γης, και οι (εκκλησιαστικοί) άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά του Κυρίου και κατά του (πιστού ιερομονά­χου αυτού)».

Αλλά, ποίοι είναι οι ισχυροί της γης;

Κοσμικώς ισχυροί θεωρούνται οι έχοντες πολλά χρήματα, μεγάλες περιουσίες, υψηλά αξιώματα, καθώς και εκείνοι που έχουν ενταχθή σε σκοτεινές λέσχες και μυστικές στοές, επιτυγχάνοντας ταχείαν επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική ανέλιξη και καταξίωση.

Και εις τι τους έπταισε ο Γεροντας Εφραίμ;

Στους μεν εκκλησιαστικούς άρχοντας, οι οποίοι στην πλειονότητά τους είναι οικουμενισταί, ανατρέπει τα καζά­νια τους (όπως κάποτε ο Χριστός τα τραπέζια των αργυραμοιβών) και χύνει την ακατάλληλη προς ψυχική βρώσι οικουμενιστική σούπα, την οποία προσπαθούν να προσφέρουν στον ανυποψίαστο λαο. Και απ’ όση σούπα απομένει μέσα στα καζάνια αφαιρεί τα δηλητηριώδη μανιτάρια και άλλα βλαβερά υλικά, αντικαθιστώντας αυτά με απαραίτητες πνευματικές βιταμίνες, θρεπτικά και ψυχωφελή συστατικά. Αυτό, φυσικά, δεν το ανέχονται οι οικουμενισταί. Τοσο χρόνο σπατάλησαν για να μάθουν την συνταγή, που τους εδίδαξαν σε τόσους διαλόγους θεολογικής μαγειρικής και αλχημεί­ας αλλόδοξοι αρχιμάγειροι και αλχημισταί στα Νεοεποχίτικα διαχριστιανικά και διαθρησκειακά μαγειρεία και εργαστήρια, και θα επιτρέψουν τώρα σ’ έναν ισχνό Αγιορείτη καλόγερο να τους πετά την έτοιμη για σερβίρισμα, αχνιστή και νοστιμωτάτη (κατ’ αυτούς) σούπα;

Αλλ’ υπάρχει Θεός, ο οποίος τους λέγει από τους Ουρανούς:

«Ουαί υμίν οικουμενισταί υποκριταί, ότι αντικαταστήσατε το άγιο Ευαγγέλιό μου και το ιερό Πη­δα­­λιο με τους οικουμενιστικούς τσελεμεντέδες εκδόσεως του Π.Σ.Ε». Και εμείς προσθέτουμε: «Τις πολυθρησκειακές σούπες σας κρατήσετε δια τας υμετέρας Παναγιότητας, Μακαριότητας και Σεβασμιότητας. Ευχαριστούμε, αλλά εμείς δεν θα πάρωμε, όσο μάλιστα βλέπουμε ακάθαρτα τρωκτικά και ζωύφια να κολυμπούν μέσα στην αγία και μεγάλη σούπα, που μαγειρεύσατε στο της Κρήτης Κολυμβάριον».

Οι οικουμενισταί, ωστόσο, δεν είναι οι μόνοι πο­λέμιοι του χαρισματούχου Γεροντος. Πολέμιοι αυτού, όπως αντιλαμβανόμεθα, είναι και ωρισμένοι κοσμικώς φρονούντες Ελληνοαμερικανοί ομογενείς, που απολαμβά­νουν της εμπιστοσύνης του Πατριαρχείου και της Αρχιεπισκοπής.

Το τεραστίας πνευματικής αξίας έργο, που επιτελεί επί μία περίπου εικοσαετία ο Γεροντας Εφραίμ σε Αμερική και Καναδά, δεν είναι δυνατόν να το χωρέση ο νους κοσμικών ανθρώπων, ούτε να εξηγηθή από την ανθρωπίνη πεπερασμένη λογική. Η εκ του μηδενός ίδρυσι 20 περίπου μοναστηριών μέσα σε κάθε άλλο παρά φιλικό προς την Ορθοδοξία περιβάλλον από ένα βραχύσωμο και ασκητικό ιερομόναχο δεν είναι έργο ανθρώπινο. Αυτό όμως δεν μπορούν να το καταλάβουν οι κοσμικοί άνθρωποι, διότι στερούνται των αναγκαίων προς τούτο πνευματικών προϋποθέ­σεων. Και αυτή η εκουσία στέρησι έχει ως αποτέλεσμα, πολεμώντας τον άγιο αυτόν Γεροντα, να γίνωνται, χωρίς να το αντιλαμβάνωνται, θεομάχοι!

Ας το προσέξουν αυτό όλοι όσοι πολεμούν τον Γεροντα Εφραίμ και το θαυμαστό έργο του, διότι το Ευαγγέλιο προειδοποιεί ότι «φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ.10:31).

Βρίθει το διαδίκτυο δημοσιευμάτων κατά του Γεροντος και των μοναστηριών, που με την χάρι του Θεού ίδρυσε. Πρωτεύουσα θέσι κατέχουν δημοσιεύματα της γνωστής ομογενειακής εφημερίδος της Ν. Υορκης «Εθνικός Κήρυξ», η οποία δεν αδικεί μόνο τον Γεροντα, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό της, αμαυρώνοντας τρόπον τινά την πολυετή ιστορία και προσφορά της στον Απόδημο Ελληνισμό.

Οι κατηγορίες, που σταχυολογήσαμε από διαδικτυακά δημοσιεύματα κατά του οσίου Γεροντος, συν­θε­τουν το αναγκαίο κατηγορητήριο, για να τον «κα­θήσουν στο σκαμνί». Ιδού μερικά από τα «εγκλήματα» (σε έντονη γραφή), που καταγγέλλουν οι κατήγοροί του ότι διαπράττει, και ο ακολουθών από εμάς σχολιασμός τους.

«Καταστρέφει την πίστη μας και τις κοινότητές μας και δημιουργεί σοβαρές γεωπολιτικές και νομικές επιπτώσεις»!

Την πίστι σας καταστρέφει ο φονταμενταλιστικός Φαναριώτικος Οικουμενισμός, όχι ο Γεροντας Εφραίμ. Απορούμε δε πως δεν έχει επεμβή ακόμη το ΝΑΤΟ προς αποκατάστασι των γεωπολιτικών ισορροπιών, που διασαλεύθηκαν τη υπαιτιότητι του Γεροντος! Είμεθα, πάντως, βέβαιοι ότι, εάν κινδυνεύσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Υπερδυνάμεως, ο Λευκός Οίκος και το Αμερικανικό Πεντάγωνο έχουν την δύναμι και τους τρόπους να επιληφθούν του σοβαρού αυτού θέματος.

«Δημιούργησε μία εκκλησία μέσα στην εκ­κλησία».

Αυτό είναι ψευδές. Εάν συνέβαινε αυτό, τα μοναστήρια, που καθοδηγούνται πνευματικώς από τον Γεροντα δεν θα περιλαμβάνονταν μέσα στις επίσημες ιστοσελίδες της Αρχιεπισκοπής και των Μητροπόλεων Αμερικής και Καναδά, μήτε θα εμνημονεύονταν στις θ. Λειτουργίες, που τελούνται σ’ αυτά, οι κανονικοί αρχιερείς, στις δικαιοδοσίες των οποίων λειτουργούν τα μοναστήρια. Άλλωστε, η Αρχιεπισκοπή και οι Μητροπόλεις διορίζουν σε αυτά ιερείς, χειροτονούν ιερομονάχους, ενθρονίζουν ηγουμένους και ηγουμένισσες, οι κανονικοί αρχιερείς χοροστατούν στις ακολουθίες των κ.λπ. Η κατηγορία αυτή επομένως είναι ανυ­πο­στατη και όσοι την διαδίδουν είναι είτε απληροφόρητοι είτε συκοφάνται. Ο Γεροντας Εφραίμ, τον οποίον γνωρίζει καλώς ο γράφων, είναι τόσον ευαίσθητος και προσεκτικός στο θέμα της εκκλησιαστικής ενότητος και κανονικότητος, ώστε την δημιουργία εκκλησίας μέσα στην Εκκλησία ούτε ως λογισμό θα επέτρεπε να φιλοξενήση στη θεοφοβουμένη διάνοιά του. Εάν δε ήθελε ο Γεροντας να δημιουργήση Σχίσμα, θα το είχε πράξει προ πολλών ετών, δεδομένου ότι του εδόθησαν από κάποιους δεσποτάδες πολλές ευκαιρίες για να το κάνη.

«Έχει δημιουργηθή ένα φονταμενταλιστικό κίνημα στην Αρχιεπισκοπή, ονομαζόμενο “Εφραιμισμός”, το οποίο προέρχεται από τα μοναστήρια».

Το κίνημα αυτό θεωρείται φονταμενταλιστικό από κάποιους ανθρώπους, επειδή είναι κάτι ξένο και πρω­τόγνωρο για τους εκκοσμικευμένους και αποκομμένους από την ευλογημένη Ορθόδοξο ασκητική πα­ράδοσι και ζωη, την οποία πρέπει να ζούμε όλοι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, και όχι μόνον οι μοναχοί, υπό την επίβλεψι και καθοδήγησι του Πνευματικού μας, χωρίς όμως υπερβολές.

Συνιστούμε στους αδελφούς μας, που γράφουν αυτά τα πράγματα, να μην ανησυχούν, διότι η Ιστορία αποδεικνύει ότι όσα κινήματα προήλθαν από Ορθόδοξα μοναστήρια, όπως το υπέρ του Ησυχασμού κίνημα η εκείνο των Κολλυβάδων, δεν έβλαψαν, αλλά ωφέλησαν την Εκκλησία τα μέγιστα. Αντιθέτως, όσα “-ισμός”, όπως Νεστοριανισμός, Οικουμενισμός κ.α., προήλθαν από τα Πατριαρχεία, προκάλεσαν μεγάλο κακό στην Εκκλησία.

«Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει πλήρη επίγνωση των μοναστηριών και των διδασκαλιών τους».

Δηλαδή, οι διδασκαλίες των μοναστηριών αυτών διαφέρουν από την επίσημη Διδασκαλία της Εκκλησίας μας; Σαφώς όχι. Αυτό, που συμβαίνει, είναι ότι η διδασκαλία των μοναστηριών αυτών είναι καθαρά Ορθόδοξη και ταυτίζεται απολύτως με αυτήν της Εκκλησίας. Τοτε τι μπορεί να συμβαίνη; Απλούστατα, οι κατήγοροι του Γεροντος, ασπασθέντες για πολλούς λόγους τις κακόδοξες, οικουμενιστικές, αντιευαγγελικές και αντιχριστιανικές ετεροδιδασκαλίες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και έχοντες υιοθετήσει το πνεύμα του κόσμου, απομακρύνθηκαν από την Αλήθεια της Ορθοδοξίας, την οποία οι Γεροντάδες και οι μοναχοί τους – όχι μόνο στην Αμερική – είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν μέχρι θανάτου.

«Δεν εφαρμόζονται καν οι Αρχιεπισκοπικοί Κανονισμοί, που καθορίζουν τη λειτουργία των μοναστηριών».

Εάν αυτό αληθεύη, νομίζουμε ότι το κακό είναι μικρότερο από τη μη εφαρμογή πολλών Θείων και Ιερών Κανόνων από την Αρχιεπισκοπή. Οι αρχιεπισκοπικοί κανονισμοί δεν είναι θεόπνευστοι.

«Πολλοί ιερείς έχουν επηρεαστεί από τον Γεροντα Εφραίμ και με τη σειρά τους επηρεάζουν τους ενορίτες».

Αυτό είναι πολύ καλό και ευχάριστο, διότι ο Γεροντας Εφραίμ μόνο θετικώς μπορεί να επηρεάση τους ιερείς και γενικώς τους ανθρώπους, μεταγγίζοντας από τα τεράστια εμπειρικά και βιωματικά αποθέματά του στις ιερατικές ψυχές επαρκείς  ποσότητες  Ορθο­δο­ξου Πατερικής και Ησυχαστικής Παραδόσεως, την οποία τόση ανάγκη έχουν οι απεξηραμένοι από τον καυστικό λίβα του Οικουμενισμού και της εκκοσμικεύ­σεως κληρικοί μας στις Η.Π.Α.

Κατηγορούμενοι και οι «Εφραιμίται»!

Στην συνέχεια, θα παραθέσωμε σφοδρό κατηγορητήριο, όχι κατά του Γεροντος, αλλ’ αυτή τη φορά κατά των πνευματικών τέκνων του, τα οποία υποτιμητικώς ονομάζουν «Εφραιμίτες»! Ως γνωστόν, οι πιστοί, που ακολουθούσαν τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ωνομάσθησαν Ιωαννίται, προ ολίγων δε δεκαετιών όσοι κληρικοί και λαϊκοί ακολουθούσαν τον σύγχρονο εκκλησιαστικό πατέρα, μακαριστό Αυγουστίνο Καντιώτη, εκλήθησαν «Καντιωτικοί», και τώρα έχομε τους «Εφραιμίτας»! Αλλά, ας γνωρίζουν οι Βαρθολομαιικοί και οι πολέμιοι των δικαίων όλων των εποχών ότι οι ονειδισμοί αυτοί, εδώ μεν στη γη, θεωρούνται ως πα­ρα­σημα από τους πιστούς χριστιανούς, στη δε αιωνιότητα μετατρέπονται σε αμαράντινα στεφάνια.

Συνεχίζουμε, όμως, με το κατηγορητήριο κατά των «Εφραιμιτών»:

Α. «Ορισμένοι σκληροπυρηνικοί Εφραιμίτες εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ακολουθούν την αποδεκτή θεολογία της Ελληνικής Ορθόδοξης πίστης»!

Παρά τις όποιες αδυναμίες και ατέλειές των, οι πιστοί αυτοί σέβονται  και  αποδέχονται  την  πατροπαρρ­άδοτη Θεολογία της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. Την κατηγορία αυτή ας στρέψουν οι Γεροντοκατήγοροι κατά των οικουμενιστών, διότι εκείνοι ακολουθούν δική τους καινοφανή θεολογία. Τα πνευματικά παιδιά του Γεροντος Εφραίμ δεν ενόθευσαν το Συμβολο της Πιστεως και, σε αντίθεσι προς τους οικουμενιστάς, πιστεύουν εις Μιαν Εκκλησίαν, πίστι την οποίαν επρόδωσαν οι οικουμενισταί, αναγνωρί­σαντες συνοδικώς όλες τις αιρέσεις ως «εκκλησίες»! Η κατηγορία πάντως αυτή αρκεί για να αποδείξη ότι εδώ πρόκειται για μία σύγκρουσι δύο αντιθέτων κόσμων και ιδεολογιών, μία σύγκρουσι φωτός και σκότους, αληθείας και πλάνης, Χριστού και Βελίαλ, Ορθοδόξου και ασυμβίβαστου Χριστιανισμού και ενός αποχριστιανοποιημένου, παγκοσμιοποιημένου, Νεοεποχίτικου και οικουμενιστικού κόσμου. Παρομοία σύγκρουσι μαίνεται, μετά την ψευδοσύνοδο της Κρήτης, και στην Ελλάδα, ιδιαιτέρως δε στο Άγιον Όρος και σε άλλες Ορθόδοξες χώρες. Μεγα πανορθό­δοξο αναβρασμό έχει προκαλέσει ο Οικουμενισμός, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ενότητα της Εκκλησίας.

Β. «Οι Εφραιμίτες πιστεύουν σε μία η περισσότερες από τις ακόλουθες προτάσεις η έχουν υιοθετήσει μία η περισσότερες από τις αναφε­ρόμενες πρακτικές»:

«Ο γέροντας Εφραίμ είναι ένας “ζωντανός άγιος”».

Απαντούμε: Οι περισσότεροι από τους εκατοντάδες Εφραιμίτας, που εμείς έχομε γνωρίσει, έχουν «υγιή αισθητήρια, οι δε «πνευματικές κεραίες» των δεν έχουν σκουριάσει από την αμετανοησία και πόρωσι του αιώνος τούτου, γι’ αυτό, με την χάρι του Αγ. Πνευ­ματος, δύνανται να διακρίνουν απλανώς την αγιότητα από την κοσμική υποκρισία, την ανεξικακία και θυσιαστική αγάπη από την εμπάθεια και τον φθόνο. Ποσον ομοιάζουν με τους σταυρωτάς του Χριστού οι εχθροί του Γεροντος Εφραίμ και των πνευματικών τέκνων του! Οι πρώτοι κατηγορούσαν τον Χριστό ότι «εαυτόν υιόν Θεού εποίησεν». Οι τελευταίοι κατηγορούν πιστούς συνανθρώπους των ότι «τον Εφραίμ άγιον εποίησαν»! Ο Θεός εντέλλεται «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι» (Α  Πέτρ.1:15). Ο δε Γεροντας Εφραίμ εκ νεότητός του και μετά από σκληρούς ασκητικούς αγώνες και πολυετή πνευματικά παλαίσματα προσπάθησε και απέκτησε, του Θεού συνεργούντος, πλουσία την χάρι του Αγίου Πνεύματος, επιτυγχάνοντας τον προορισμό του ως άνθρωπος εδώ στη γη, την απόκτησι της αγιότητος. Δεκαετίες ολόκληρες μέσα στις σπηλιές και τα μοναστήρια του Αγίου Όρους και τελευταία στην καυτή έρημο της Αριζόνας, έδωσε αίμα και έλαβε Πνεύμα, ενώ οι πολέμιοί του σήμερα, κα­θη­μενοι στις χλιδάτες πολυθρόνες των, ζητούν να πιουν το αίμα της φιλοθέου καρδίας του. Αμφισβητώντας δε όσα θαυμαστά έργα επιτελεί η χάρις του Θεού μέσω αυτού, υποπίπτουν στο φοβερό και ασυγχώρητο αμάρτημα της βλασφημίας του Αγίου Πνεύματος! Είθε να μετανοήσουν γι’ αυτό το αμάρτημά τους. Εμείς θα τους βοηθήσωμε, καλώντας αυτούς να αναρωτηθούν: Τι ήταν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όταν περιώδευε σε πόλεις και χωριά της Πατρίδος μας; Θα δώσωμε εμείς την απάντησι, για να μη κοπιάζουν: Αγιορείτης Γεροντας ήταν. Και πως τον προσφωνούσαν τα πλήθη των πιστών, που τον ακολουθούσαν, και οι ακροαταί των κηρυγμάτων του; Μας το λέγει το Συναξάρι του: «Άγιε του Θεού». Ναι, έτσι τον προσφωνούσαν οι σκλαβωμένοι και βασανισμένοι πρόγονοί μας, διότι με την καλή τους προαίρεσι έβλεπαν την χάρι του Αγίου Πνευ­ματος να ενεργή ποικιλοτρόπως δια του ταπεινού ε­κει­νου ιερομονάχου, ο οποίος είχε ως ορμητήριο την Ι. Μονή Φιλοθέου, όπως και ο Γεροντας Εφραίμ στις ημέρες μας!

Ναι, αξιότιμες κυρίες και κύριοι της Ελληνοαμερικανικής πλουτοκρατίας, ορθώς, ορθότατα φρονούν οι Εφραιμίται για τον Γεροντα τους, ο οποίος είναι πράγματι εν ζωή άγιος. Θελετε αποδείξεις γι’ αυτό; Υπάρχουν άφθονες, αλλά ο περιορισμένος χώρος δεν μας επιτρέπει να τις απαριθμύσωμε όλες. Μια μόνον απόδειξι θα αναφέρωμε: το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός του Θεού διώκεται.

«Ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν», είπε ο Χριστός στους Μαθητάς του και ο λόγος αυτός ισχύει για όλους τους πιστούς χριστιανούς, οι οποίοι, αφού απαρνηθούν τους εαυτούς των, θα τον ακολου­θήσουν. Ο δε Απόστολος Παύλος είπε τον εξής λόγο: «Παντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται»! Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον Γεροντα Εφραίμ. Το θέλημά του να ζη ευσεβώς, όπως, δηλαδή, θέλει ο Κυριος του Ιησούς Χριστός, το πληρώνει με διωγμούς, για τους οποίους η Εκκλησία, δια του Ευαγγελίου, τον θεωρεί άξιον μακαρισμών (Λουκ. 6:22-23). Αλήθεια, πόσοι Ορθόδοξοι αρχιερείς, κληρικοί γενικώτερα, διώκονται σήμερα ένεκεν του Χριστού και του Ευαγγελίου; Εσείς, οι λαϊκοί αγιοκα­τη­γοροι δεν διώκεσθε για την πίστι σας, διότι έχετε συμβιβασθή με τον κόσμο, ώστε να «τα έχετε καλά» μ’ αυτόν και να προοδεύουν οι «μπίζνες» σας στην Αμερική. Αντιθέτως, ο Γεροντας Εφραίμ διώκεται και υποφέρει για την πίστι του. Αυτό και μόνο δεν είναι σημεί­ον αγιότητος; Υπάρχουν, ωστόσο, πολλά περισσότερα. Ρωτήσετε και θα τα πληροφορηθήτε, αφού όμως προηγουμένως αφαιρέσετε τα λέπια της προκατα­λήψεως και ιδιοτελείας από τις καρδιές σας.

«Τα μοναστήρια, που ιδρύθηκαν από αυτόν, είναι το μόνο μέρος για να βιώση κανείς την “Αληθινή Ορθοδοξία” στην Βορειο Αμερική. Οι εκκλησίες, οι ιερείς και οι περισσότεροι Ιεράρχες της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στη Βορειο Αμερική έχουν υποστεί διαφθορά, δεν ασκούν πνευματική ζωη, ακολουθούν αλλοιωμένη θεολογία η χρησιμοποιούν προτεσταντικές πρακτικές».

Ο ισχυρισμός αυτός είναι υπερβολικός και εξωπραγματικός. Η σωτηρία μας δεν εξαρτάται από την πνευματικότητα της ζωής των ιερέων, αλλ’ από την δική μας πνευματικότητα. Η δε «Αληθινή Ορθοδοξία» στην Βορειο Αμερική δεν αποτελεί αποκλειστικότητα η «μονοπώλιο» των μοναστηριών του Γεροντος Εφραίμ. «Αληθινή Ορθοδοξία» υπάρχει οπουδήποτε υπάρχει αληθώς Ορθόδοξος διδασκαλία, κανονική χειροτονία κληρικών, εκκλησιαστική ενότητα δια της μυστηριακής κοινωνίας μετά των άλλων κανονικών τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, προϋποθέσεις, δηλαδή, που εγγυώνται την κανονικότητα και εγκυρότητα των θείων Μυστηρίων, σπουδαιότερο εκ των οποί­ων είναι το της θείας Ευχαριστίας. Όπου υπάρχει αληθινός Χριστός, εκεί υπάρχει και «αληθινή Ορθοδοξία». Είμεθα δε βέβαιοι ότι κάθε άνθρωπος, που αναζητεί την «αληθινή Ορθοδοξία» με αγνές και ειλικρινείς προθέ­σεις, ο Χριστός θα τον οδηγήση σ’ αυτή.

«Οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί δεν θα πάνε στον παράδεισο, εκτός εάν εξομολογηθούν σε ένα μοναχό η μια μοναχή σε ένα από τα μοναστήρια».

Ο ισχυρισμός αυτός, εάν πράγματι ελέχθη από πνευματικά τέκνα του Γεροντος και δεν είναι ανεύθυνη φημολογία η δεινή συκοφαντία, καθιστά απαραίτητη την εξέτασι αυτών των προσώπων από ψυχίατρο και από τους οικείους επισκόπους, ώστε να τους δοθούν οι αναγκαίες ποιμαντικές συστάσεις και νουθεσίες. Εμείς θα ερωτήσωμε: Από πότε δύνανται να εξομολογούν οι μη έχοντες ιερωσύνη μοναχοί; Οι δε μοναχές, που θα δεχθούν εξομολογήσεις πιστών στα μοναστήρια, θα εισέλθουν στον Παράδεισο;

«Τονίζουν ότι είναι απόλυτα αναγκαίο να ακολουθείται πολύ αυστηρά η πρακτική της πλήρους βύθισης στην βάπτιση».

Με αυτόν τον ισχυρισμό συμφωνούμε και εμείς απολύτως. Το θέμα αυτό είναι σοβαρό, σοβαρώτατο. Ο τρόπος, δια του οποίου γίνονται όλες σχεδόν οι βαπτίσεις στις Ελληνορθόδοξες εκκλησίες σήμερα, είναι απαράδεκτος και αντικανονικός. Δυστυχώς, το  φαι­νο­μενο των αντικανονικών βαπτίσεων δεν συναντάται μόνο στον Βορειοαμερικανικό χώρο, αλλ’ έχει εξαπλωθή ευρέως, όπως κάθε άλλο κακό, και στην Ελλάδα. Γιατί; Ελληνική λέξι είναι το ρήμα «βαπτίζω» και σημαίνει βυθίζω, όχι ραντίζω, καταβρέχω, επιχύνω ύδωρ η λούω. Η Ι. Παράδοσι της Εκκλησίας μας (Συνοδοι, Πατέρες, Κανόνες) είναι σαφής και κατηγορηματική. Μια βασική προϋπόθεσι, για να είναι ένα βάπτισμα τέλειο και έγκυρο, είναι η τριττή κατάδυσι και ανάδυσι του βαπτιζομένου προσώπου, τριπλή και πλήρης δηλ. βύθισι μέσα στο νερό. Λογω της σοβα­ρότητος του θέματος αρθρογραφήσαμε σχετικώς στο παρελθόν (βλ. εφημ. Ορθ. Τυπ. φ.1962/8.2.2013.

«Ο Γεροντας η ένας αντιπρόσωπος αυτού θα πρέπη να παρέχη καθοδήγηση για όλες τις σημαντικές αποφάσεις της ζωής, όπως ο γαμήλιος σύντροφος. Ορισμένοι βαθειά επηρεασμένοι Εφραιμίτες αναζητούν καθοδήγηση ακόμα και για μικρότερες αποφάσεις».

Δυστυχώς, πολλά πνευματικά τέκνα Γερόντων έχουν παρεξηγήσει τον ρόλο του Πνευματικού στη ζωή τους, με αποτέλεσμα να οδηγούνται πολλές φορές σε παρεξηγήσεις, παρερμηνείες, υπερβολές, ακρότητες, γελοιότητες και μεγάλα αδιέξοδα. Όμως, όπως κρίνουμε ωφέλιμο να ζητήσωμε δεύτερη η και τρίτη ιατρική γνώμη για σοβαρά θέματα υγείας, ούτω πως θεωρούμε ευχής έργο και το να τελεσθή ένας γάμος κατόπιν και της γνώμης και ευλογίας του Πνευματικού. Αυτή όμως η πρακτική δεν είναι κανόνας, ώστε να ισχύη σε όλες τις περιπτώσεις. Πολλοί Πνευματικοί, όχι μόνο Γεροντες σε μοναστήρια, αλλά και έγγαμοι εφημέριοι στις ενορίες, προτείνουν σε πνευματικά τέκνα τους να φέρουν μαζί τους η να στείλουν το πρόσωπο, που επιθυμούν να νυμφευθούν, για να το γνωρίσουν και αυτοί, να σχηματίσουν μία γνώμη και να δώσουν την ευλογία τους για την τέλεση του γάμου. Αυτό, όμως, δεν απαλλάσσει το ανδρόγυνο από τις ευθύνες της επιλογής συζύγου μήτε δύναται να μεταφέρη την ευθύνη επιτυχίας η αποτυχίας του γάμου στον Πνευματικό η τον εξουσιοδοτημένο(;)«αντιπρόσωπό» του, η δε ευλογία του Πνευματικού κατ’ ουδένα τρόπο δεν δύναται να αντικαταστήση την δια του ιερού Μυστηρίου του γάμου ευλογία της Εκκλησίας και του Θεού. Οι σαρκικοί γονείς δεν επιθυμούν να γνωρίσουν τον γαμβρό η την νύμφη του παιδιού τους πριν τον γάμο του, ώστε να του δώσουν την ευχή τους; Γιατί τότε να μη προτείνη και ο Πνευματικός Πατέρας το ίδιο πράγμα στο πνευματικό παιδί του, όταν μάλιστα ο πνευματικός δεσμός, που συνδέει τον Πνευματικό – Εξομολόγο με τον εξομολογούμενο έχει αποδειχθή πολλάκις ισχυρότερος των σαρκικών και συγγενικών δεσμών; Αποδεκτή, επομένως, είναι και ευλογημένη συνήθεια η πνευματική καθοδήγηση στο θέμα του γάμου η σε άλλα σοβαρά θέματα. Και ποία είναι τα άλλα αυτά θέματα; Αυτό επαφίεται στην κρίσι του κάθε Πνευματικού η Γεροντος, ο οποίος, με την χάρι της Ιερωσύνης και την απαραίτητη διάκρισι πρέπει κατά περίπτωσι να χαράσση μεταξύ εαυτού και των εξομολογουμένων κάποιες κόκκινες γραμμές, ώστε να μη μετατραπούν τα ιερά εξομολογητήρια σε γραφεία συνοικεσίων η μέντιουμ, οι δε Πνευματικοί σε προξενητές! Τα ζητήματα αυτά, όμως, είναι τόσο προσωπικά, ιδιωτικά και ευαίσθητα, ώστε επ’ ουδενί λόγω θα μπορούσαν να αποτελέσουν θέματα για δημόσιο διάλογο η δημοσιογραφική αντιπαράθεσι. Σκοπός, πάντως, του Πνευματικού δεν είναι να πείση τα πνευματικά τέκνα του ότι είναι ένας αλάθητος καθοδηγητής με υπεράνθρωπες ικανότητες και δυνάμεις, ούτε να μετατρέψη τα τέκνα του σε άβουλα όντα, μη δυνάμενα να λαμβάνουν αποφάσεις στη ζωή τους, διότι μια τέτοια ζωή θα είναι κόλασι χωρίς αυτούς. Εμείς, εξ όσων εκ πείρας γνωρίζουμε, ο Γεροντας Εφραίμ και οι Πνευματικοί στα μοναστήρια του δεν απαιτούν τυφλή υπακοή, αλλά έμπρακτη και συνειδητή συμμετοχή των εξομολογουμένων στην λήψι σημαντικών αποφάσεων της ζωής των. Για να είμεθα, όμως, δίκαιοι, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η τελευταία αυτή κατηγορία κατά των «Εφραιμιτών» έχει και κάποια δόσι αληθείας, τα δε περιστατικά αυτά πράγματι υφίστανται, όχι, όμως, μόνο στα «Εφραιμικά» μοναστήρια, αλλά και σε κύκλους άλλων χαρισματούχων εκκλησιαστικών προσώπων, δίχως γι’ αυτές τις καταστάσεις να ευθύνωνται οι Γεροντάδες, αλλά η πνευματική ανωριμότητα ωρισμένων πνευματικών τους τέκνων. Ο γράφων π.χ. γνώρισε στη ζωή του μία μητέρα, η οποία τηλεφωνούσε στον υπέργηρο και ταλαιπωρημένο Γεροντα, για να τον ρωτήση, εάν έπρεπε να επιτρέψη στην κόρη της να υπάγη με τις φίλες της για καφέ σε καφετέρια ένα βράδυ! Η ποσότητα του καφέ, που θα έπινε, δεν γνωρίζουμε εάν συζητήθηκε. Και να σκεφθή κανείς ότι, κατά την διάρκεια της ανούσιας εκείνης συνομιλίας, είναι πιθανόν άλλα πρόσωπα να τηλεφωνούσαν από τα πέρατα του κόσμου και να ανέμεναν επ’ αόριστον και εναγωνίως στο ακουστικό τους, για να παρακαλέσουν τον Γεροντα να προσευχηθή η να τα συμβουλεύση για πολύ σημαντικές και επείγουσες υποθέσεις. Ο Θεός να συγχωρήση όλους μας, διότι συχνά κάνουμε κατάχρησι της καλωσύνης Γερόντων του πνευματικού βεληνεκούς του Γεροντος Εφραίμ, σπαταλώντας τον πολύτιμο χρόνο τους, κλέπτοντας ταυτοχρόνως χρόνο και από άλλους συνανθρώπους, που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να ιδούν και να μιλήσουν μ’ αυτούς.

«Πιστεύουν στη θεωρία των “Εναέριων Διοδίων”, σύμφωνα με την οποία μόνο οι προσευχές των μοναχών απαιτούνται, για να μπορέση να περάση το κάθε άτομο από τα κατακλεισμένα από δαίμονες απολογητικά κέντρα, στα οποία ο καθένας ερωτάται για διάφορες αμαρτίες η πρακτικές, προκειμένου να προσδιοριστή κατά πόσον θα του επιτραπή το πέρασμα στα επόμενα διόδια η θα εκδιωχθή την ίδια ώρα στην κόλαση».

Και εδώ υπάρχουν παρερμηνείες και παρεξηγήσεις. Τα περί των εναερίων τελωνίων, που παρεμποδίζουν και ελέγχουν μετά θάνατον τις ανθρώπινες ψυχές δεν είναι μία ανεύθυνη «καλογερίστικη» θεωρία, που εξήλθε από τα «εφραιμικά» μοναστήρια, αλλά μία ευρέως διαδεδομένη παράδοσι της Εκκλησίας, διάσπαρτη μέσα σε Πατερικά συγγράμματα, Βιους Αγίων και τα Γεροντικά βιβλία. Ο,τι θεωρεί απίστευτο η ανεξήγητο η ορθολογιστική διάνοια κάποιων εκκοσμικευμένων και «παραμορφωμένων» κληρικών και θεολόγων, δεν σημαίνει ότι τούτο είναι μύθος η κάτι το ανύπαρκτο. Θεωρίες αιρετικές και αναπόδεικτες είναι η Βαπτισματική, Μεταπατερική και περί κλάδων θεολογίες των οικουμενιστών. Στο παρελθόν, ο γράφων ερεύνησε το θέμα του τελωνισμού των ψυχών διεξοδικώς και συνέγραψε βιβλίο με τίτλο  «Υπάρχουν  τε­λώνια;» (Εκδ. Αδελφ. «Ο Σταυρός»). Οι αρνηταί της Πατερικής αυτής παραδόσεως δύνανται να αναζητήσουν αυτό το πόνημά μας και να μελετήσουν τα άφθονα επιχειρήματα που διαθέτει περί του θέματος η Εκκλησία, εκτός εάν προτιμούν να περιμένουν να πεισθούν, αφού τα ιδούν ιδίοις όμμασι μετά τον θάνατό τους. Τοτε, είναι βέβαιο ότι θα πιστεύσουν στην ύπαρξι των τελωνίων! Εάν δε συναντήσουν δυσκολίες στα διόδια αυτά, ας «σηκώσουν τις μπάρες», για να τα αποφύγουν, όπως έκαναν τα μέλη του κινήματος «Δεν πληρώνω», προκειμένου να αποφύγουν να πληρώσουν τα διόδια στις εθνικές οδούς! Εδώ, όμως, πρέπει να διαφωνήσωμε με τον ισχυρισμό ότι «μόνο οι προσευχές των μοναχών απαιτούνται, για να μπορέση να περάση η κάθε ψυχή από τα τελώνια». Αυτό είναι αναληθές και απορριπτέο. Πιστοί, που δεν σχετίζονται με μοναχούς, πως θα σωθούν; Επίσης, η διδασκαλία αυτή δεν δίδει στους ακαθάρτους δαίμονας την εξουσία να κρίνουν τελεσίδικα τους ανθρώπους. Η εξουσία αυτή ανήκει μόνο στον Θεο, η δε τελική και παγκοσμία Κρίσι θα γίνη από τον Χριστό κατά την Δευτέρα Παρουσία του, όπως δια του Ευαγγελίου απλανώς διδάσκει η Εκκλησία (Ματθ.25:31-46). Ας μη παρερμηνεύουν, επομένως, οι κατήγοροι όσα ακούουν περί των τελωνίων, φανατίζοντες τους οπαδούς των περισσότερο κατά των μοναστηριών. Όσον αφορά στις προσευχές των μοναχών, αυτές αναμφίβολα βοηθούν, αλλά δεν αρκούν, διότι αυτές δεν είναι ισχυρότερες της χάριτος των ιερών Μυστηρίων της Μετανοίας και Εξομολογήσεως η της Θ. Ευχαριστίας, η οποία αποτελεί το μεγαλύτερο και αποτελεσματικώτερο «εφόδιον ζωής αιωνίου».

«Οι πιστοί πρέπει να κάνουν μόνο θετικές σκέψεις και ποτέ να μην αμφισβητούν τον Γεροντα η τις πράξεις του Γεροντα. Για πολλούς από αυτούς, ο όρος “Γεροντας” περιλαμβάνει εφημερίους των Ορθοδόξων Ενοριών η οποιονδήποτε άλλο κληρικό με ρόλο πνευματικού πατέρα. (Αυτό είναι ένα βασικό συστατικό στοιχείο για τον έλεγχο του μυαλού, που χρησιμοποιείται από διάφορες αιρέσεις με στόχο την αναστολή της σκέψης, η οποία βασίζεται στην πραγματικότητα).

Και εδώ έχομε κάποιες ενστάσεις. Πολλές κατηγορίες μπορούν να εφεύρουν οι κατήγοροι του Ελληνορθοδόξου Μοναχισμού στην Αμερική, αλλ’ εδώ ξεπέρασαν κάθε όριο. Η ανωτέρω σύγκρισι με τακτικές ελέγχου της ανθρωπίνης σκέψεως, που εφαρμόζονται από κάποιες αιρετικές και παραθρησκευτικές ομάδες, προδίδει την παχυλή θεληματική(;) άγνοια  της  πρα­γματικότητος, ίσως και δόλο, που πιθανώς εμφωλεύει στις καρδιές των αντιεφραιμιτών, οι οποίοι είναι πολύ πιθανόν να ανέλαβαν εργολαβικώς την σύνταξι του δεινού και κακόβουλου τούτου κατηγορητηρίου. Είθε να μη συμβαίνη αυτό. Όλοι πάντως οι Γεροντες και Πνευματικοί, όσο χαρισματούχοι και αν είναι,  δεν παυ­­ουν να είναι άνθρωποι με αμαρτίες, λάθη και αδυναμίες. Μονον ένας είναι αλάθητος και αναμάρτητος, ο Θεός. Επομένως, ταπεινώς φρονούμε ότι η τελευταία αυτή καταγγελία κατά των «Εφραιμιτών» πρέπει να εφαρμόζεται ως τακτική, περισσότερο από τους μοναχούς – υποτακτικούς, οι οποίοι έχουν υποσχεθή τελεία υπακοή στον Ηγούμενο – Γεροντα τους. Οι καλοί μοναχοί σαφώς δεν πρέπει να αμφισβητούν τον Γεροντα τους η τις πράξεις του. Και αυτό, όμως, δεν είναι απόλυτο. Σε θέματα πίστεως, ιδιαιτέρως δε σε εποχές μεγάλων αιρέσεων (ως η δική μας), εάν μία υπόδειξι η εντολή ενός Επισκόπου η Γεροντος δεν είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού και τα όσα  δι­­δα­σκει η Εκκλησία μας, ο Θεός δεν απαιτεί να κάνωμε κακή υπακοή σ’ αυτόν τον Επίσκοπο η Γεροντα, αλλ’ αγία ανυπακοή, η οποία έχει και αυτή σημαντική θέσι μέσα στη ζωή της Εκκλησίας μας.

«Ακολουθούν τα λόγια η τις συμβουλές μόνο των κληρικών που έχουν αναγνωρισθεί ως  “πνευματικοί”. Ο όρος “πνευματικός” αποδίδεται σε αυτούς που ακολουθούν τον Γεροντα Εφραίμ, τους μοναχούς και μοναχές του και εκείνους τους ιερείς που είναι τα “πνευματικά παιδιά” των προαναφερθέντων γερόντων και μοναχών».

Ορθώς πράττουν οι κατηγορούμενοι, που προτιμούν να ακολουθούν καθ’ υπόδειξι των μοναστηριών πνευματικούς και όχι οικουμενιστάς και εκκοσμικευμένους κληρικούς. Διαφορετικά, ο,τι καλό έκτισε ο Γεροντας η άλλος Πνευματικός ενός μοναστηριού μέσα στην ψυχή του πνευματικού τέκνου του υπάρχει κίνδυνος να το γκρεμίση ένας από τους πολλούς κοσμικούς μισθωτούς ιερείς, που υπηρετούν τον ποικιλοτρόπως μέχρι σήμερα δοκιμαζόμενο εκκλησιαστικό αυτό χώρο. Την υγεία του θνητού σώματός μας  ανα­θέτουμε στον καλύτερο ιατρό. Την αθάνατη ψυχή μας δεν πρέπει να εμπιστευθούμε στον καλύτερο Πνευματικό; Θεμιτή και δικαιολογημένη είναι επίσης η σύστασι από τον Πνευματικό ποίους άλλους Πνευματικούς να συμβουλευώμεθα. Ερωτώμε τους κατηγόρους: Ο ίδιος ο Χριστός δεν αυτοχαρακτηρίστηκε ως ο καλός ποιμήν σε αντιδιαστολή από τους πολλούς κακούς ποιμένας του Ισραήλ, προσθέτοντας «ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των  προ­βάτων· ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν, ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει· και ο λύκος αρπάζει αυτά και σκορπίζει τα πρόβατα. Ο δε μισθωτός φεύγει, ότι μισθωτός εστι και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων;» (Ιωάν.10:11-13). Γιατί είπε τα λόγια αυτά ο Χριστός; Δεν τα είπε, για να επιστήση την προσοχή μας να μην ακολουθούμε τον οποιονδήποτε ποιμένα;

Αφήσετε, κυρίες και κύριοι του αντιεφραιμικού συν­ασπισμού τους πιστούς να ακολουθήσουν τους ποιμένας, που τους υποδεικνύει η συνείδησί τους και ο Θεός. Σεβασθήτε την ελευθερία τους και τα ατομικά δικαιώματά τους. Δεν κινδυνεύετε από τα άκακα «εφραιμικά» αρνία, που πετροβολείτε, αλλά από τους βαρείς λύκους του Οικουμενισμού, που κολακεύετε και χαϊδεύ­ετε! Μη κόπτεσθε για τα πρόβατα του Γεροντος Εφραίμ. Προνοεί ο Θεός γι’ αυτά και το απέδειξε, αποστέλλοντας τον καλόν αυτόν Ποιμένα να εύρη τα περιπλανώμενα και απολωλότα προβατάκια Του, να τα συγκεντρώση μέσα σε μάνδρες ασφαλείς, σώζοντας αυτά από τα στόματα των αγρίων και πεινασμένων λύκων. Πηγαίνετε να λιβανίσετε τους μισθωτούς λυκοποιμένας, που υπηρετείτε, και αφήσετε τα εφραιμικά πρόβατα στην πρόνοια του Θεού και στην σκέπη της Παναγίας μας.

«Θεωρούν ότι τα μοναστήρια που ιδρύονται από τον Γεροντα Εφραίμ είναι πιο πνευματικά, άγια, καθαρά και αληθινά η οποιοδήποτε άλλο επίθετο χρησιμοποιούν, για να μειώσουν την ζωή των υπολοίπων Ορθοδόξων Χριστιανών στις ενορίες τους».

Κατά κοινή και γενική ομολογία, στα οπουδήποτε ευρισκόμενα μοναστήρια οι πιστοί σαφώς βρίσκουν περισσότερη πνευματικότητα από ο,τι στις μέσα στον κόσμο ενορίες. Τιποτε, όμως, σ’ αυτά, που άπτεται της σωτηρίας μας, δεν είναι αγιώτερο, καθαρώτερο η αληθέστερο από τα αντίστοιχα των ενοριών. Το ίδιο Ευαγγέλιο αναγινώσκεται, το αυτό Άγιο Πνεύμα τελεί τα Μυστήρια, ο ίδιος Χριστός περιέχεται στα άγια δισκοπότηρα και η ιδία θεία χάρις ενεργεί και στα μοναστήρια και στις ενορίες, η δε δυνατότητα ψυχικής σωτηρίας παρέχεται στους εκκλησιαζομένους αμφοτέρων χώρων.

«Είναι αντιοικουμενικοί και γενικά πιστεύουν στην “Εμείς έναντι Αυτών” νοοτροπία. Αυτή η “νοοτροπία καταφυγίου”, επίσης, εξαπλώνεται στην ενοριακή ζωή τους και στο τέλος καταστρέφει σχέσεις, ενώ από την άλλη πλευρά οι Εφραιμίτες πνευματικοί πατέρες υποδαυλίζουν την κατάσταση, προκειμένου να κερδίσουν τον έλεγχο και την εξουσία των οπαδών τους».

Την «Εμείς έναντι Αυτών» νοοτροπία υιοθέτησαν πρώτοι οι οικουμενισταί κληρικοί, ονομάζοντες τους αντιφρονούντας «φανατικούς» και «φονταμενταλιστάς», επιβάλλοντες πνευματικά επιτίμια κατ’ αυτών. Επίσης, τα πνευματικά τέκνα του Γεροντος Εφραίμ και άλλων Γερόντων και γενικώς κληρικών στην Ελλάδα και σε άλλες Ορθόδοξες χώρες δεν είναι αντι-οικουμενικά, αλλά αντι-οικουμενιστικά, διότι η ιδία η Εκκλησία μας είναι μεν καθολική και οικουμενική, αγκαλιάζει, δηλαδή, ολόκληρη την οικουμένη, αλλά δεν είναι, ούτε πρόκειται να γίνη, οικουμενιστική, δούλα, δηλαδή, της παναιρέσεως του επάρατου Οικουμενισμού. Αυτό μας το εγγυάται ο Θεός (Ματθ.16:18). Η δε σύνοδος της Κρήτης, ενώ φιλοδοξούσε να μείνη στην Ιστορία ως οικουμενική, αυτό που κατόρθωσε ήταν να αποδειχθή οικουμενιστική και παναιρετική. Αλλά ποιός παππάς τολμά να είπη τέτοιες αλήθειες στις Ελληνορθόδοξες ενορίες της Αμερικής; Δεν πειράζει. Κατανοούμε την δύσκολη θέσι τους. Άλλωστε, οι άγιοι και οι ήρωες σπανίζουν σε κάθε εποχή. Δοξα όμως τω Θεώ, διότι υπάρχουν άλλοι τρόποι για να ενημερωθή ο σκοπίμως διατηρούμενος στο σκοτάδι του ψεύδους και της παραπληροφορήσεως πιστός λαός. Ας σιωπούν οι άμβωνες. Κηρύττει αντ’ αυτών ο «Ορθόδοξος Τυπος», καθώς και πολλά γνωστά για την αγωνιστικότητά τους Ορθόδοξα περιοδικά και αδούλωτα ιστο­λόγια, αποκαλύπτοντας τα πονηρά και φαύλα έργα, που επιτελούνται εις βάρος της αγιωτάτης Πιστεως μας από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς της.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, όσοι πιστοί προσέλθετε και εγγραφήτε συνδρομηταί στα έντυπα Μεσα έγκυρης θρησκευτικής ενημερώσεως και επισκεφθήτε διαδικτυακώς μαχητικού φρονήματος Ορθόδοξα ιστολόγια, για να ενημερώνεσθε για πολλά ραγδαίως εξελισσόμενα θέματα, που σας αφορούν και σας ενδιαφέρουν, αλλά δεν τολμούν να σας είπουν οι ιερείς στις ενορίες σας. Όσο για την κατηγορία ότι οι «Εφραμίται» καταστρέφουν σχέσεις, συμβουλεύουμε τους κατηγόρους να εμβαθύνουν λίγο στο χωρίο Ματθ.10:34-36 και εκεί θα ιδούν ποίος είναι αυτός, που «καταστρέφει» τις σχέσεις, τις οποίες εννοούν και γιατί.

«Πολλές γυναίκες ντύνονται συντηρητικά, συχνά υιοθετώντας μια εμφάνιση που περιλαμβά­νει μακριές φούστες, μπλούζες με μακριά μανίκια, παραδοσιακό χτένισμα και μαντήλι στο κεφάλι μέσα στην εκκλησία».

Σε μία εποχή, που ο σατανικός γυμνισμός έχει εισέλθει ακόμη και μέσα στους ιερούς ναούς, το γεγονός αυτό, που καταγγέλλουν οι αντιεφραιμίται, θεωρούμε ότι είναι θαύμα του Θεού, το οποίο αποδεικνύει ότι το ποιμαντικό έργο, που επιτελούν τα μοναστήρια του Γεροντος Εφραίμ, άρχισε να αποδίδη αγλαούς καρπούς, τους οποίους, όπως ήταν αναμενόμενο, εμίσησε ο Διάβολος. Σεμνώς ενδεδυμένες γυναίκες δύναται να συναντήση κανείς και στην Ελλάδα, σε παραδοσιακούς εκκλησιαστικούς κύκλους, που σχετίζονται όχι με Γεροντάδες και μοναστήρια, αλλά με Ορθόδοξα Ιεραποστολικά Σωματεία και Αδελφότητες, καθώς, ως γνωστόν, και σε ναούς του Παλαιού Ημερολογίου. Σεμνή γυναικεία ένδυσι θα συναντήσουν επίσης οι κατήγοροι, εάν κάνουν τον κόπο να εκκλησιαστούν σε Ρωσικούς, Ρουμάνικους και άλλους μη Ελληνικούς Ορθοδόξους ναούς της Αμερικής, διότι η σεμνή εμφάνισι, που αυτοί βλέπουν ως εξωγήινη, θεωρείται αυτονόητη και υποχρεωτική για τις γυναίκες των ομο­δόξων Σλαβικών αυτών λαών. Όσον αφορά δε στο μαντήλι, δεν γνωρίζουν τι προστάζει δια του Αποστόλου ο Θεός; (Α  Κορ.11). Εαν, άραγε, ζούσε στη γη η Παναγία, θα συμφωνούσε μαζί τους και θα προσ­υπέγραφε την καταγγελία τους κατά των μοναστηριών; Πρέπει πάντως να ομολογήσωμε ότι μας εκπλήσσουν οι μοναστηριομάχοι αυτοί ομογενείς και μας αναγκάζουν να συγκρίνωμε την συμπεριφορά τους με εκείνη των Γαδαρηνών, οι οποίοι, αντί να ευχαριστήσουν τον Χριστό, που εθεράπευσε τον δαιμονισμένο άνδρα, ο οποίος κατοικούσε στα μνήματα και «ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο», όταν τον είδαν κα­θη­μενον «ιματισμένον και σωφρονούντα παρά τους πόδας του Ιησού… ηρώτησαν αυτόν (τον Χριστό) άπαν το πλήθος της περιχώρου των Γαδαρηνών απελθείν απ’ αυτών!» (Ματθ.8:26-39). Τον Διάβολο, που γδύνει τις γυναίκες, δεν τον πολεμούν οι αντιεφραιμίται, πολεμούν τον Γεροντα Εφραίμ, που με τα μοναστήρια του ήλθε να τις ντύση και σωφρονίση! Εάν αυτό δεν είναι δαιμονικό φαινόμενο, τι είναι; Και να σκεφθή κανείς ότι την συντηρητική εμφάνισι δεν επι­λε­γουν αναγκαστικώς η καταπιεστικώς οι «Εφραιμίτισσες», αλλά οικειοθελώς, με ψυχική ικανοποίησι και ευχαρίστησι και με την ελευθέρα βούλησί τους. Δεν τους το επιβάλλουν οι Γεροντες και τα μοναστήρια, αλλά οι μετανοημένες συνειδήσεις των, οι οποίες, δια της συχνής επικοινωνίας με την μοναστική σεμνότητα και ευπρέπεια, υπέστησαν την καλήν αλλοίωσι της δεξιάς του Υψίστου. Τοσο δύσκολο είναι να καταλάβουν οι αντιεφραιμικοί ότι σε μία εποχή, κατά την οποία η μόδα λατρεύεται ως θεά από τις περισσότερες γυναί­κες του κόσμου, η συντηρητική, όπως την περιγράφουν, εμφάνισι των «Εφραιμιτισσών» είναι έργο του Θεού; Και σε τελευταία ανάλυσι, αναφαίρετο δικαίωμά τους δεν είναι το πως θα ενδυθούν; Γνωμο­δο­τησι από το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο πρέπει να ζητήσουν για το τι θα φορέσουν; Κατηγορούν οι αντιεφραιμίται τις «Εφραιμίτισσες» γυναίκες για την «συντηρητική» και μη σύγχρονη εμφάνισί τους, τις δε κατηγορίες αυτές φιλοξενεί με καμάρι ομογενειακή εφημερίδα με έδρα της την Ν. Υορκη, έδρα, επίσης (τι ειρωνία!) του Ο.Η.Ε., του παγκοσμίου Οργανισμού, που κατ’ εξοχήν υπερασπίζεται τα δικαιώματα του ανθρώπου, αλλά και το μέρος εκείνο, όπου ευρίσκεται το κολοσσιαίο Άγαλμα – σύμβολο της Ελευθερίας! Η συμπεριφορά τους αυτή μας αναγκάζει να τους ερωτήσωμε: Τους εαυτούς των θεωρούν συγχρόνους και προοδευτικούς η ακραίως συντηρητικούς και αναχρονιστικούς; Παντως, η προκλητική αμφισβήτησι εκ μέρους των τόσων ατομικών δικαιωμάτων δεν αποκλείεται να απασχολήση και κάποια μελλοντική ετησία έκθεσι για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ! Ειλικρινά, μας φαίνεται απίστευτο το ότι φιλοξενείται τόσος θρασύς και φονταμενταλιστικός ρατσισμός στους κόλπους της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Από την μία πλευρά φανατισμένοι και αδίστακτοι τρομοκράτες, ανήκοντες σε γνωστό αλλόθρησκο χώρο, είναι έτοιμοι να αποσπάσουν τους σταυρούς από τους λαιμούς χριστιανών γυναικών, οπαδοί δε αθεϊστικών καθεστώτων αποκαθηλώνουν στην Ελλάδα, όπως άλλοτε στο Βυζάντιο οι εικονομάχοι, ιερές εικόνες από τοίχους σχολείων και δημοσίων υπηρεσιών, στην υπερ­ατλαντική δε πλευρά αντιεφραιμικοί επίτροποι θα αφαιρούν συντόμως τα μαντήλια από τα κεφάλια των εκκλησιαζομένων γυναικών, λέγοντας σ’ αυτές: «αρκετά σας ανεχθήκαμε, καταστρέψατε τις κοινότητές μας, δεν θα σας επιτρέψωμε να μετατρέψετε τις ενορίες μας σε εφραιμικά μοναστήρια και να παρασύρετε και τις δικές μας σύγχρονες γυναίκες και κόρες μας. Μεταξύ των δραστηριοτήτων των κοινοτήτων μας είναι και οι συχνές επιδείξεις μόδας, οι οποίες κινδυνεύουν να αποτύχουν παταγωδώς εξ αιτίας σας!»

Η νέα αυτή μομφή μας ενθύμισε τις αφηγήσεις πιστών γυναικών από τον Καναδά, σχετικώς με ειρωνικά σχόλια, με αφορμή τα μαντήλια που φορούσαν στα κεφάλια τους, (σχόλια), που έκανε εναντίον τους ο ίδιος ο Πατριάρχης, όταν κάποτε τις συνάντησε στην Ι. Μ. Αγ. Αντωνίου Αριζόνας. Ιδού πως περιέγραψε το απίστευτο αυτό γεγονός γνωστή εφημερίδα των Αθηνών: «Όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης το 1997 επισκέφθηκε την Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών, δοκίμασε μια απροσδόκητη έκπληξη. Η μεγαλειώδης υποδοχή που του επεφύλαξε στο μοναστήρι του ο ηγού­μενος Εφραίμ φαίνεται ότι περισσότερο σόκαρε τον Οικουμενικό Πατριάρχη παρά τον ευχαρίστησε, καθώς οι εκατοντάδες γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί για να τον υποδεχθούν φορούσαν στην κοσμοπολίτικη Αμερική μαντίλες στο κεφάλι. Όπως μαντίλες φορού­σαν και όλα τα κορίτσια που είχαν αποφοιτήσει από το δημοτικό σχολείο. Για τον κ. Βαρθολομαίο, που δίνει μάχη κατά του φονταμενταλισμού, το θέαμα ήταν απροσδόκητα δυσάρεστο» (ΤΟ BHMA 4.7.99).

Αναρωτώμεθα πως άραγε περίμενε να εύρη τις προσκυνήτριες ο Πατριάρχης στο μοναστήρι; Με κόκκινα μαλλιά η με ξυρισμένα κεφάλια; Η μήπως δεν εγνώριζε ότι πολλά μοναστήρια έχουν αυστηρό ενδυματολογικό κώδικα, με τον οποίον υποχρεούνται να συμμορφώνωνται οι προσκυνηταί; Εάν οι μαντηλοφορούσες γυναίκες τον σοκάρουν, την επομένη φορά που θα επισκεφθή τις κοσμοπολίτικες Η.Π.Α., αντι στα «εφραιμικά» μοναστήρια, ας υπάγη σε πιο κοσμικούς χώρους, όπως π.χ. στο Χολυγουντ, την βραδιά μάλιστα απονομής των βραβείων Όσκαρ η σε κάποια επίδειξι μόδας της ΑΧΕΠΑ!

Τα μοναστήρια του Γεροντος Εφραίμ ευρίσκονται στην Αμερική, όπου σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι στην ισλαμική Τουρκία, όπου φυλακίζονται όλοι οι ανεπιθύμητοι στο πολιτικό καθεστώς, ούτε στο Φανάρι, το οποίο αφώρισε αναπολόγητο τον αθώο και δίκαιο θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο και που διώκει όσους αντιτίθενται στις αντορθόδοξες αποφάσεις της ψευδοσυνόδου της Κρήτης.

«Οι γυναίκες θεωρούνται πολίτες “δεύτερης κατηγορίας”, καθώς είναι πρόθυμες να δεχθούν μικρότερους η περιορισμένους ρόλους στην εκκλησία».

Δεν ήταν δυνατόν στις τόσες πολλές κατηγορίες, που εκτοξεύει το Ελληνοαμερικανικό εκκλησιαστικό κατεστημένο κατά του «Εφραιμισμού» να μη δώση το παρόν και ο πανταχού παρών Φεμινισμός, ο υποστηριζόμενος και από απόφοιτες και αποφοίτους της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης! Βεβαίως, κανείς, νομίζουμε, δεν μπορεί να θεωρήση την ανωτέρω κατηγορία σοβαρή, διότι το ύφος και ο τρόπος διατυπώσεώς της προδίδει ότι προέρχεται από την γραφίδα κάποιας γυναικείας φεμινιστικής ψυχής, η οποία «βγάζει τα απωθημένα της», διότι πιστεύει ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία την έχει αδικήσει και υποβιβάσει στην Β  Ἐθνικὴ Κατηγορία πολιτών! Την νέα αυτή μομφή κατά των «Εφραιμιτών» απορ­ρίπτουμε ως ψευδή και συκοφαντική, διότι κατά την πολυετή γνωριμία μας με δεκάδες πνευματικά τέκνα του Γεροντος σε Αμερική και Καναδά ουδέποτε έπεσε στην αντίληψί μας φρόνημα υποτιμητικό για τις γυναίκες. Τουναντίον, μάλιστα. Οι γυναίκες έχουν το προβάδισμα στα «εφραιμικά» μοναστήρια και προσφέρουν με μεγάλη προθυμία πολλές υπηρεσίες σ’ αυτά. Τα περισσότερα εξάλλου από αυτά είναι γυναικεία, πολλά δε εξ αυτών είναι αφιερωμένα στο όνομα της Παναγίας μας, στο πρόσωπο της οποίας η Ορθόδοξος Εκκλησία τιμά δεόντως όλες τις γυναίκες. Δεν θα μας υποδείξη ο προτεσταντικός και αντιχριστιανικός Φεμινισμός τι θέσι θα έχη η γυναίκα μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία. Του θέματος τούτου έχουν επιληφθή η Αγία Γραφή και η Ιερά μας Παράδοσι. Ας μη θεωρούν, επομένως, εαυτές αδικημένες και υποτιμημένες οι επηρεαζόμενες από φεμινιστικά συνθήματα γυναίκες, διότι η Ορθοδοξία με την φιλάνθρωπη αυστηρότητά της, σε αντίθεσι με τους θρησκευτικούς χώρους της ετεροδοξίας, επιθυμεί να τους εξασφαλίση όχι πρόσκαιρες θέσεις στα ιερά θυσιαστήρια, τα αναλόγια και τους ιερούς άμβωνες,·αλλά αιώνιες και απείρως ανώτερες θέσεις στην Άνω Ιερουσαλήμ. Ας έχουν εμπιστοσύνη στο Πνεύμα το Άγιο, το οποίο εμπνέει και καθοδηγεί την Εκκλησία, χωρίς να σφάλλη η με οιονδήποτε τρόπο να αδική, και ας μη απαιτούν εκκλησιαστικά αξιώματα, τα οποία δεν έδωσε ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός μήτε στην Παναγία Μητέρα του.

«Διατηρούν φωτογραφίες του Γεροντα Εφραίμ στο σπίτι τους, στις επιχειρήσεις τους η ακόμα και σαν screen saver στον υπολογιστή τους. Τοποθετούν τον Γεροντα Εφραίμ στο κέντρο του πνευματικού τους κόσμου και όχι τον Χριστό».

Οι αγιοκατήγοροι δεν βλέπουν τους τοίχους των δωματίων των μικρών παιδιών, που καλύπτονται από αφίσσες ειδώλων της μουσικής Ροκ η Χολυγουντιανών ηθοποιών η τα μπέστ σέλερς του Χαρυ Ποτερ στο προσκέφαλο των εγγονών τους; Οι φωτογραφίες του Γεροντος Εφραίμ στα σπίτια των «Εφραιμιτών» τους ενόχλησαν; Μεχρι τώρα, πάντως, πρέπει να παραδεχθούμε, είχαμε καλή ιδέα για τους «Εφραιμίτας», αλλά το τελευταίο αυτό έγκλημά τους είναι ιδιαζόντως ειδεχθές και προτείνουμε να τους επιβληθούν οι αυστηρότερες πνευματικές ποινές. Διότι τολμούν να έχουν στα σπίτια τους φωτογραφίες του Γεροντος Εφραίμ, προσώπου ανεπιθύμητου, άκρως επικίνδυνου, (διότι οπλοφορεί), καταζητούμενου και επικηρυ­γμένου από Αστυνομίες και Μυστικές Υπηρεσίες όλου του κόσμου! Δυο όπλα φέρει επάνω του – Κομβοσχοί­νι και Ευχή του Ιησού λέγονται -, τα οποία οι Εγκληματολογικές Υπηρεσίες εξετάζουν στα υπερσύγχρονα εργαστήριά τους, δίχως να μπορούν να εξηγήσουν πως λειτουργούν. Όσο για τους κατέχοντας άνευ α­δει­ας των εκκλησιαστικών Αρχών φωτογραφίες του Γεροντος, εμείς προτείνουμε να διαταχθούν αμέσως αιφνι­διες και εξονυχιστικές έρευνες στις οικίες όλων των «Εφραιμιτών» από το FBI και την CIA παρουσία εισαγγελικών λειτουργών, όσες δε φωτογραφίες του (ηθικού αυτουργού) Γεροντος ευρεθούν, να κατασχεθούν, να ριφθούν στην πυρά και να αντικατασταθούν πάραυτα δια διπλασίων διαστάσεων φωτογραφιών του μακ. πατριάρχου Αθηναγόρα με τον πάπα Παύλο ΣΤ! Οι δε θρασύτατοι «Εφραιμίται», που επέλεξαν να έχουν ως screen saver στον υπολογιστή τους φωτογραφία του Γεροντος, αν και είναι άξιοι θανάτου, είναι προτιμώτερο να θανατωθούν αντ’ αυτών οι ηλεκτρονικοί υπολογισταί των, δια της αποστολής σ’ αυτούς επικινδύνων ιών, οι οποίοι θα μολύνουν μονίμως και καταστροφικώς τους ήδη μολυσμένους από την φωτογραφία του Γεροντος υπολογιστάς των. Μονο με αυτόν τον τρόπο θα μετανοήσουν για το έγκλημα που διέπραξαν. Όσο για την μομφή ότι οι «Εφραιμίται τοποθετούν τον γέροντα Εφραίμ στο κέντρο του πνευματικού τους κόσμου και όχι τον Χριστό», ερεύνησαν οι καρδιογνώσται αντιεφραιμικοί τα μύχια των ψυχών των κατηγορουμένων και διέγνωσαν, αντί Χριστοκεντρικής, Γεροντοκεντρική ψυχική κατάστασι;

«Παραβλέπουν την πλούσια και ποικίλη ιστορία της πίστης μας. Απορρίπτουν οποιαδήποτε προσ­αρμογή στην αμερικανική πραγματικότητα. Αναφέρονται στις χορωδίες και στο κατηχητικό σχολείο ως νεοπροτεσταντικές πρακτικές που έχουν προστεθεί στην ενοριακή ζωή της Αμερικής. Δεν πιστεύουν πλέον η έχουν αποδεχθεί λανθασμένες διδασκαλίες και πρακτικές της πίστης μας. Ένα απλό ιστορικό γεγονός, όπως η ύπαρξη μικτών χορωδιών στην Αγία Σοφία πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453, έχουν σβηστεί από τις διδαχές τους η  αγνοούνται η, ακόμα  χει­ρότερα, επίτηδες προβάλλονται ως λανθασμένοι μύθοι».

Χρειάσθηκε να σκάψουν πολύ βαθειά στην Ιστορία οι αντιεφραιμικοί, για να ανασύρουν ένα ελάχιστα γνωστό και μεμονωμένο περιστατικό του 1453, για να στηρίξουν τις κατηγορίες των. Πανικόβλητοι οι κα­τήγοροι από τον «Εφραίμ», τον χειρότερο μετά τους Κατρίνα, Χαρβεϋ και Ίρμα τυφώνα, που έπληξε ποτέ τις Η.Π.Α., δεν σκέφθηκαν ότι την προ της Αλώσεως εποχή εχαρακτήριζε το Βυζάντιο πρωτοφανής έκλυσι των ηθών και μεγάλη, εξαιτίας της ψευδοενώσεως Φερράρας Φλωρεντίας, εκκλησιαστική ακαταστασία, με αποκορύφωμα το βδελυρό συλλείτουργο λατινοφρόνων ορθοδόξων και λατίνων μέσα στην Αγία Σοφία; Πολλά παρόμοια, επίσης, καινοφανή, νεωτεριστικά και παράνομα έχουν συμβή κατά την διάρκεια της Ιστορίας, δίχως όμως η Εκκλησία να τα έχη συμπεριλάβει στην Παράδοσί της. Αυτό μας έλειπε. Με το ίδιο σκεπτικό κάποιοι νεωτερισταί και εκσυγχρονισταί του μέλλοντος θα επικαλούνται και τις σημερινές αντικανονικές συμπροσευχές των οικουμενιστών με αιρετικούς και αλλοθρήσκους ως μέρος της «πλούσιας και ποικίλης ιστορίας της πίστης μας!» Όσον αφορά δε στις μικτές χορωδίες, προτείνουμε σε κάθε ενδιαφε­ρόμενο να διαβάση την ειδική και θεολογικώς τεκμηριωμένη μελέτη του αειμνήστου Καθηγητού Θεολογίας Παναγιώτου Τρεμπέλα με τίτλο «Η γυνή εν τη ψαλμωδία» (Αδελφ. «Ζωή», 1026), δια της οποίας δίδεται σαφεστάτη απάντησι σε όσους/ες αμφισβητούν την παγία και ξεκάθαρη περί του θέματος θέσι της Ορθο­δόξου Εκκλησίας. Και να σκεφθή κανείς ότι ο Τρεμπέλας ανήκε τότε σε μία Αδελφότητα Θεολόγων συκοφαντουμένη ως προτεσταντίζουσα! Θα ήταν δε ευχής έργο, εάν η εκδότρια Αδελφότης προέβαινε σε επανέκδοσι της μελέτης μεταγλωττισμένης. Παντως, όπως φαίνεται, ορθώς παρατηρήσαμε προηγουμένως ότι εδώ πρόκειται περί μιας αναπόφευκτης συγκρού­σεως μεταξύ δύο διαφορετικών κόσμων και πολιτισμών, συνέχειας της προ 6 αιώνων συγκρούσεως του Βαρλααμισμού και του Παλαμισμού (σήμερα Ελληνοαμερικανικού Νεοβαρλααμισμού και του Εφραιμικού Ησυχασμού). Συγκρουσι της Ορθοδόξου Ανατολής και του ασκητικού της ήθους και της μακραί­ωνης μοναστικής εμπειρίας της και της εκκοσμικευμένης και ορθολογιστικής Δυσεως. Η σύγκρουσι αυτή στην Αμερική, και όχι μόνο, ήταν ζήτημα ολίγου χρόνου. Προμηνύματα υπήρξαν πολλά, οι εκκλησιαστικοί όμως ταγοί προτίμησαν να τα αγνοήσουν η μάλλον να τα κρύψουν κάτω από το χαλί, διότι αυτό επέβαλαν τα υλικά και κοσμικά συμφέροντά τους. Όλοι έβλεπαν τα κακοήθη αποστήματα, αλλά κανείς «πνευματικός χειρουργός» δεν θέλησε να θεραπεύση την σοβούσα και καλπάζουσας μορφής ασθένεια. Ώσπου ήλθε ο «Εφραιμισμός» και -ω, του παραδόξου θαύματος!- πριν προφθάση καν να πιάση το αγιοπνευματικό του νυστέρι, με μόνη την παρουσία του, τα αποστήματα έσκασαν από μόνα τους, βγάζοντας πύον και αφόρητη δυσωδία. Οι δε ασθενείς, που μέχρι τώρα θεωρούσαν τους εαυτούς των υγιείς, εξύπνησαν ξαφνικά από την κωματώδη κατάστασι, που ονομάζουν «αμερικανική πραγματικότητα», και αναστατωμένοι κατηγορούν τους πάντες και τα πάντα -εκτός των εαυτών τους- για το απότομο ξύπνημά τους! Τα συμπτώματα, όμως, του εκδυτικισμού, από τον οποίο πάσχουν, είναι τόσο έντονα, ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να θεραπευθούν.

«Ορισμένοι έγγαμοι άνδρες και γυναίκες που ακολουθούν τον Γεροντα ζουν κάτω από την ίδια στέγη χωριστά, ως αδερφός και αδερφή».

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αυτή είναι μία θεάρεστη και ευλογημένη τακτική, εάν προϋπάρχη η θέλησι αμφοτέρων των συζύγων και η ευλογία του Πνευματικού των. Δεν καταλαβαίνουμε ποιό είναι το πρόβλημα των ιεροκατηγόρων και συγχρόνων τούτων ιεροεξεταστών. Τοιαύτα παραδείγματα θαυμαστής εγκρατείας υπάρχουν και στους βίους των Αγίων. Ας τους ανοί­ξουν να τα διαβάσουν. Η αγιότητα, εάν γι’ αυτούς είναι αδύνατη και ακατόρθωτη, γι’ άλλους ανθρώπους, δεκτικούς της θείας χάριτος, είναι εφικτή και κατορθωτή. Οι παρά φύσιν σχέσεις, που διαφημίζονται παντού σήμερα, δεν ενοχλούν τους αντιεφραιμίτας, διότι θέλουν να φαίνωνται σύγχρονοι και προοδευτικοί! Τους ενοχλούν, όμως, οι υπέρ φύσιν και ισαγγελικές σχέσεις, που διατηρούν δια της προσευχής και εγκρατείας ελάχιστα ανδρόγυνα μέσα στην πανσεξουαλική κοινωνία μας! Η συμπεριφορά αυτή των πολεμίων του Ελληνορθοδόξου μοναχισμού στην Αμερική είναι σύμπτωμα ανησυχητικό για την ψυχική σωτηρία τους, λίαν σοβαρό, για να τους κάνη να επισκεφθούν το ιερό εξομολογητήριο.

«Πιστεύουν ότι ο Πατριάρχης εξουσιάζεται από τον διάβολο, καταπιέζει και καταστρέφει τα μοναστήρια στο Άγιο Όρος».

Tό από ποιόν εξουσιάζεται ο κάθε άνθρωπος φαι­νεται από τα έργα του. «Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς» συνέστησε ο Χριστός (Ματθ.7:20), οι δε «Εφραιμίται» βλέπουν και δοκιμά­ζουν τους πατριαρχικούς καρπούς και εξάγουν τα συμπεράσματά τους. Να τους αφαιρέσωμε και αυτό το δικαίωμα; Όσον αφορά στο Άγιον Όρος, αυτό, εκτός από πνευματική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου, αποτελεί συγχρόνως, ως Περιβόλι της Παναγίας, και ιδιοκτησία της Θεοτόκου. Αυτή η πραγματικότητα και η ιστορία του αγιωνύμου Όρους μας καθησυχάζει ότι κανείς πατριάρχης, όσο δυνατός και αν είναι, δεν δύναται να το βλάψη. Εκτός αυτού, το Όρος διαθέτει 2.000 μοναχούς, οι οποίοι, εάν πατριαρχικάς ανομίας παρατηρήσουν και αντιληφθούν ποίων διάδοχοι είναι, καθώς και πόση δύναμι διαθέτουν, τις υποστήσεται;

«Τυφλά συμμετέχουν σε ορισμένες ενορίες που έχουν “πνευματικούς ιερείς”, ενώ περιθωριοποιούν ιερείς και ενορίες, που δεν αποδέχονται τις εφραιμίτικες θεωρίες και διδασκαλίες».

Ο Όργουελ έγραψε για ένα μόνο Μεγάλο Αδελφό. Οι ταλαίπωροι «Εφραιμίται» έχουν να αντιμετωπίσουν λεγεώνες Μεγάλων Αδελφών, οι οποίοι παρακολουθούν αδιαλείπτως τις κινήσεις των!

«Ακούσατε, “Εφραιμίται” και “Εφραιμίτισσες”, όσοι δεν ευρίσκεσθε με ηλεκτρονικό βραχιολάκι σε κατ’ οίκον περιορισμό, προτού εκκλησιασθήτε το πρωί της Κυριακής, να δίδετε το παρών/παρούσα στην Αρχιεπισκοπή η Μητρόπολι για εξακρίβωσι των στοιχείων σας και να σας υποδειχθή σε ποία αντιεφραιμική ενορία δύνασθε να μεταβήτε! Εάν δε τολμήσετε να παραβήτε τους θείους και ιερούς κανονισμούς των πολεμίων σας και εκκλησιασθήτε σε ναό της αρεσκείας σας, όπου αναπαύεται το πνεύμα σας, βεβαιωθήτε πρώτα ότι φορείτε τα γυαλιά σας, ώστε να μη βαδίζετε “στα τυφλά”, όπως σας κατηγορούν και σκοντάψετε η πέσετε θύματα τροχαίων ατυχημάτων, διότι τότε ο Γεροντας σας δεν θα μπορέση να σας βοηθήση».

«Δωρίζουν χρήματα στα μοναστήρια του Γεροντα Εφραίμ. Αυτά τα ίδια πρόσωπα σπάνια υποστηρίζουν χρηματικά τις τωρινές η πρώην ενορίες τους».

Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης αγανάκτησε για την «σπατά­λη» του πολυτίμου μύρου, με το οποίο η γυναίκα εκεί­νη στη Βυθανία άλειψε τα πόδια του Ιησού, διότι αυτό θα μπορούσε να πωληθή και με το αντίτιμό του να βοηθηθούν οι πτωχοί! Οι αντιεφραιμίται σήμερα αγανακτούν, διότι οι «Εφραιμίται» δωρίζουν χρήματα στα μοναστήρια και όχι στις ενορίες των!! Σοβαρολογείτε κύριοι; Ποίοι νομίσατε ότι είστε, ώστε οι Ορθόδοξοι πιστοί να υποχρεούνται να ερωτήσουν εσάς που θα δωρίσουν τα χρήματά τους; Μηπως σας ζήτησαν να τους δώσετε να δωρίσουν τα δικά σας χρήματα στα μοναστήρια; Θα θέλατε να κατηγορηθήτε εσείς ότι δωρίζετε τα χρήματά σας στις ενορίες σας και όχι στα μοναστήρια; Η τελευταία αυτή κατηγορία σας αφαίρεσε το προσωπείο του Κυρίου και εντολέα σας Μαμωνά, που, εκτός του πατριαρχικού Οικουμενισμού, ευρίσκεται πίσω από την δυσφημιστική και ηθικώς εξοντωτική εκστρατεία σας κατά του Γεροντος Εφραίμ και των τέκνων του.

«Αποδίδουν την αποκατάσταση της υγείας τους από ασθένειες στο έργο του ‘‘πνευματικού” πατέρα τους. Αποφεύγουν να αναγνωρίσουν τη σύγχρονη ιατρική περίθαλψη, διαδικασίες η συνταγές φαρμάκων ως την πηγή αποκατάστασης της υγείας τους».

Οι ετάζοντες καρδίας και νεφρούς κατήγοροι ξεπερνούν κατά πολύ και τις δυνατότητες της σύγχρονης Ιατρικής Τεχνολογίας και είναι εις θέσιν να διαβεβαιώσουν τι ήταν εκείνο, που θεράπευσε έναν «Εφραι­μίτη» η μία  «Εφραιμίτισσα»! Φαρμακο ήταν, άγιον έλαιον από Ευχέλαιο ήταν, οι πρεσβείες κάποιου Αγίου ήταν η οι προσευχές του Γεροντος; Ρωτήσατέ τους να μάθετε. Παντως αποκλείεται να ήταν οι προσευχές ενός Αγιορείτου καλογέρου, που χωρίζει ανδρόγυνα και καταστρέφει κοινότητες!

«Ανόητα πιστεύουν ότι πρέπει να διακόψουν τις σχέσεις τους με όλους εκείνους που δεν είναι Εφραιμίτες, χωρίζοντας οικογένειες, μακροχρόνιες σχέσεις και φιλίες».

Εάν συμβαίνη αυτό, συμφωνούμε ότι πρόκειται πολύ επιεικώς περί ανοησίας.

«Πιστεύουν πως η πηγή της πίστης μας δεν προέρχεται από τη Βιβλο και όλες τις παραδόσεις και πρακτικές που οι αρχικοί πατέρες της εκκλησίας μας συμφώνησαν. Αντίθετα, τονίζουν τα άκρα. Πιστεύουν στις γραφές ορισμένων αγίων, που σχεδόν όλοι οι ευσεβείς θεολόγοι πιστεύουν ότι είναι είτε ακραίες, λανθασμένες, αμφισβητούν την αυθεντικότητα της πηγής η είναι απόλυτα λανθασμένες και όχι θεϊκά εμπνευσμένες διδασκαλίες των αγίων. Πιστεύουν και ακολουθούν στοιχεία των Γνωστικών θεωριών και τα προωθούν ως την νόμιμη Ορθόδοξη θεολογία».

Αυτά είναι συκοφαντικές υπερβολές των κατηγόρων, οι οποίοι θεωρούν και ακολουθούν ως «νόμιμη Ορθόδοξη θεολογία» τον εκ Φαναρίου ορμώμενο παναιρετικό Οικουμενισμό!

«Πιστεύουν ότι ο Σεραφείμ Rose και ο Γεροντας Εφραίμ πρέπει να ανακηρυχθούν σε αγίους της Ορθοδοξίας».

Οι αγιοκατατάξεις αποφασίζονται τον κατάλληλο καιρό συνοδικώς από την Εκκλησία. Αλλά γιατί ενοχλούνται οι αντιεφραιμίται, όταν κάποιοι πιστοί εκφράζουν την άποψί τους ως προς την αγιότητα προσώπων, που με την αγία βιοτή τους ευαρεστούν στον Θεο; Καταργήθηκε στην Αμερική το διεθνώς κατοχυρωμένο ατομικό δικαίωμα της γνώμης και της έκφρασης;

«Αναφέρονται σε μυστηριώδεις αγίους, κανόνες και εξτρεμιστές θεολόγους, οι οποίοι δεν ακολουθούνται πλέον ως το αποδεκτό δόγμα».

Από πότε οι άγιοι, οι θεολόγοι και οι κανόνες αποτελούν «αποδεκτό δόγμα»; Νεα Δογματική ανεκάλυψαν οι αντιεφραιμίται; Δεν έφθανε η νέα εκκλησιολογία του κ. Βαρθολομαίου;

«Μυστηριώδεις Άγιοι»! Οι συντάκται του κατηγορητηρίου κατά του «Εφραιμισμού» είναι πλέον φανερό ότι έχουν επηρεασθή πολύ από μυθιστορήματα η ταινίες του Σερλοκ Χολμς! Εάν στείλουν το σενάριό τους στο Χολυγουντ, η ταινία που θα προκύψη θα σπάση ταμεία ως η εμπορικώτερη όλων των εποχών!

«Πουλούν τα σπίτια τους και μετακομίζουν πιο κοντά στα μοναστήρια του Εφραίμ».

Φρονούμε ότι αυτό είναι ασυγχώρητο αμάρτημα, ικανό να στείλη από μόνο του όσους το διέπραξαν στα τρίσβαθα της Κολάσεως! Προτείνουμε δε στους κατηγόρους να γίνουν κτηματομεσίτες, ώστε να εισπράττουν τις νόμιμες και καθόλου ευκαταφρόνητες προμήθειες από τις αγοραπωλησίες των ακινήτων αυτών και να τις δωρίζουν στις εμπερίστατες, εξ αιτίας του «Εφραιμισμού», ενορίες των.

Ως επιστέγασμα του κατηγορητηρίου κατά του Γεροντος Εφραίμ και των τέκνων του θα παραθέσωμε στη συνέχεια αποσπάσματα από ένα άρθρο, το οποίο,σύμφωνα με διαδικτυακά ιστολόγια δημοσιεύ­θηκε στη γνωστή ομογενειακή εφημερίδα που προαναφέραμε, ώστε να σχηματίση πλήρη εικόνα και γνώμη το αναγνωστικό μας κοινό για την εκρηκτική αυτή υπόθεσι, που απασχολεί την ομογένεια των Η.Π.Α. Πρέπει δε να ομολογήσωμε ότι ιδιαιτέρως μας έθλιψε το γεγονός ότι το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε και στην Αγγλική, με όποιες αρνητικές συνέπειες μπορεί αυτό να έχη για την Ελληνορθόδοξο Εκκλησία στην Αμερική, σκανδαλίζοντας τις ψυχές και κλονίζοντας την πίστι πολλών προσηλύτων Αμερικανών, οι οποίοι, μετά από πολυετείς αναζητήσεις, ευρήκαν την Αλήθεια μέσω του Γεροντος Εφραίμ, σε αντίθεσι δε με τους αντιεφραιμίτας Έλληνες έχουν αγκαλιάσει οικογενειακώς τον Γεροντα Εφραίμ και τα μοναστήρια του, θεωρώντας την γνωριμία τους με τον Ορθόδοξο Μοναχισμό ως ανεκτίμητη ευλογία του Θεού στην ζωή των. Είναι πάντως απορίας άξιον το πως ο Γεροντας Εφραίμ ενώνει τις οικογένειες των Αμερικανών και χωρίζει, όπως τον κατηγορούν, αυτές των ομογενών! Ιδού, λοιπόν, η συνέχεια του κατηγορητηρίου κατά του «Εφραιμισμού» (σε έντονη γραφή) και ο ακόλουθος κάθε κατηγορίας σχολιασμός μας:

«Δεν περνάει ούτε ένας μήνας  ούτε  μία  εβδο­μάδα που να μην εμφανιστή μια νέα προφητεία για πράγματα που υποτίθεται ότι θα συμβούν σε τοπικό η ακόμη και σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Αυτό το φαινόμενο, το οποίο είναι ευρέως διαδεδομένο στην Ελλάδα, αλλά έχει μεταμοσχευθή και εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω του ακραίου φονταμενταλιστικού Εφραιμιτικού κινήματος, μπορεί να περιγραφή με τρεις λέξεις: γεροντισμός, μελλοντισμός, προφητισμός. Έχει να κάνη με “προφητείες” και “δηλώσεις” διάφορων μοναχών, οι οποίοι είτε πέθαναν στο μακρινό παρελθόν η και πρόσφατα, η ακόμη ζουν στο Άγιον Όρος και αλλού. Τετοια είναι η περίπτωση του Γεροντα Εφραίμ εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος έχει γεμίσει την Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή σε όλη τη χώρα με Μοναστήρια. Οι “σύγχρονοι προφήτες” προφητεύουν σχεδόν τα πάντα, ο,τι μπορείτε να σκεφτήτε. Προφητεύουν για παράδειγμα για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, αν και ήδη συμβαίνη. Προφητεύουν για την πολιτική κρίση η ότι το ευλογημένο Γενος των Ελλήνων θα πάρη πίσω την Βασιλεύουσα Πολη της Κωνσταντινούπολης. Αυτοί οι απλοϊκοί τσαρλατάνοι μπορούν να βλάψουν όχι μόνο τους αθώους και τους αμόρφωτους ανθρώπους αλλά και τα έθνη. Είναι κατανοητό ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει αλλάξει σημαντικά την νοοτροπία πολλών ανθρώπων, οι οποίοι κάνουν αγώνα επιβίωσης και πολλοί από αυτούς έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Συνεπώς, αναζητούν κάποια ακτίδα αισιοδοξίας να κρατηθούν η κάποιο είδος “υπερφυσικής” εξήγησης για το τι συμβαίνει, έτσι ώστε να δικαιολογήσουν τους φόβους τους.

Μια τεράστια βιομηχανία μελλοντισμού έχει δημιουργηθή και σε ορισμένες περιπτώσεις μια βιομηχανία θαυμάτων, που προτρέπει εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, πιστούς να σχηματίζουν μακριές γραμμές πάνω στους τάφους των διαφόρων γερόντων. Πολλοί βάζουν τα αυτιά τους στον τάφο με την ελπίδα ότι θα ακούσουν κάποιους ήχους από μέσα, οι οποίοι υποτίθεται ότι προέρχονται από τον νεκρό γέροντα. Τα βιβλία αυτών των γερόντων γίνονται μπέστ σέλερ και φυσικά πολλοί “έξυπνοι” επιτήδειοι γίνονται πλούσιοι εις το όνομα μιας στρεβλωμένης Ορθοδοξίας».

Είναι, δυστυχώς, αληθές ότι υπάρχουν θρησκευτικοί «τσαρλατάνοι» και  κάποιες  «βιομηχανίες  θαυ­μα­των»· αυτές, όμως, δεν ευρίσκονται στα εφραιμικά μοναστήρια. Εξ όσων γνωρίζουμε, θαύματα έχουν γίνει και γίνονται σ’ αυτά, δεν έχει όμως παρατηρηθή οποιαδήποτε εκμετάλλευσι η διαφήμισι αυτών. Οι διάφοροι σκανδαλοθήρες, ας ερευνήσουν σε άλλους χώρους για σκάνδαλα, όχι στο περιβάλλον του Γεροντος Εφραίμ.

Οι καιροί μας, αδελφοί αναγνώσται, είναι πονηροί, έρχονται δε πονηρότεροι. Γι’ αυτό χρειάζεται αυξημένη προσοχή, για να μη πλανηθούμε. Κατά παραχώρησι Θεού, θαύματα θα κάνη δια του Αντιχρίστου και ο Διάβολος, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν να πλανηθούν και οι εκλεκτοί. Στις ημέρες μας έχουν ήδη αρχίσει να πλανώνται και εκλεκτοί από την «στρεβλωμένη Ορθοδοξία», που διδάσκουν οι χειρότεροι όλων των τσαρλατάνων, οι Οικουμενισταί.

«Σημερα, υπάρχει μια επικίνδυνη τάση να δημιουργηθή ένας αρρωστημένος “Ορθόδοξος γκουρουϊσμός” εις το όνομα της πνευματικότητας και του γεροντισμού. Πολλοί γέροντες, σήμερα, τει­νουν να αντικαταστήσουν ακόμα και τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Έχουμε φθάσει στο σημείο μιας απόλυτης σεκταριστικής κουλτούρας, να “λατρεύουμε” ανθρώπους ελαχίστης η μηδενικής Θεολογικής Εκπαίδευσης, μόνο και μόνο επειδή φορούν ράσα και έχουν μακριά γένεια και μαλλιά. Του­το έχει εξελιχθεί σε μια “πνευματικότητα της τρίχας”. Μιλούν και κηρύττουν στο απλοϊκό επίπεδο του Κατηχητικού, αλλά φαίνονται στους οπαδούς τους να μιλούν με εξουσία και αλάθητο».

Η σύγκρισι των Ορθοδόξων Γερόντων με τους γκουρού του Ινδουισμού είναι ανεπίτρεπτη, άδικη και υβριστική. Καθε, ωστόσο, αρρωστημένη κατάστασι η διδασκαλία στην Εκκλησία, είτε Ορθόδοξος γκουρουϊσμός χαρακτηρίζεται είτε Οικουμενισμός, είναι καταδικαστέα. Μονον η υγιαίνουσα διδασκαλία είναι αποδεκτή. Τα «εφραιμικά» μοναστήρια αυτή την διδασκαλία αποδέχονται και διδάσκουν. Γι’ αυτόν τον λόγο προσκυνηταί σε αυτά δεν προσέρχονται μόνο ταπεινοί και άσημοι και περιορισμένης μορφώσεως πιστοί, όπως υπονοούν οι κατήγοροί τους, αλλά και χιλιάδες Ορθόδοξοι χριστιανοί υψηλού μορφωτικού επιπέδου, πανεπιστημιακοί Καθηγηταί, επίσκοποι, επιστήμονες κ.α. από διαφορετικά μέρη του κόσμου. Αξιοσημείωτο είναι και τούτο: Η Εκκλησία ταλανίζεται και από μία άλλη αρρωστημένη κατάστασι, το από πολλούς χαζοχριστιανούς «λιβάνισμα» και την τυφλή υπακοή σε κάποιους αρχιερείς, οι οποίοι αυτοπροβάλλονται ως αλάθητοι και αυθεντίες, θεωρούν δε τους εαυτούς των ως την «Εκκλησία»! «Το είπε ο δεσπότης, το είπε η Εκκλησία»! «Γνωρίζετε εσείς οι αμόρφωτοι Εφραι­μίται καλύτερα από τον δεσπότη μας Θεολογία;»

Εδώ πρόκειται περί μίας «πνευματικότητας, όχι της τρίχας, αλλά της απαστράπτουσας δεσποτικής μίτρας»!

Χαρακτηρίζουν επίσης οι επικριταί του Ελληνορθοδόξου Μοναχισμού στην Αμερική τον Γεροντα Εφραίμ και άλλους θεοφωτίστους Γεροντες ως «ανθρώπους ελαχίστης η μηδενικής Θεολογικής Εκπαίδευσης»! Εάν ζούσαν τον 4ο αιώνα τοιουτοτρόπως θα ωμιλούσαν και για τον Άγιο Αντώνιο, τον οποίον, αν και δεν έμαθε γράμματα, η Εκκλησία, που κρίνει όχι με κοσμικά, αλλά αγιοπνευματικά κριτήρια, ωνόμασε Μεγα και «Καθηγητή της ερήμου»! Ω, της υπεροψίας και πνευματικής αγνοίας των αντιεφραιμιτών! Δεν γνωρίζουν ότι η Θεολογία της ερήμου, των σπηλαίων και των οπών της γης είναι απείρως ανωτέρα από όλα τα διδακτορικά πτυχία του κόσμου, ούτε μπορούν να υποψιαστούν ότι κάποιοι Γεροντες, που επέλεξαν την οδό της εις Χριστόν αφιερώσεως, μπορεί να μη απέκτησαν θεολογικές γνώσεις, αλλ’ απέκτησαν πλουσία την θεία χάρι, την «τα ασθενή θεραπεύ­ουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα»; Η χάρις αυτή έχει μεγαλυτέρα αξία από όλα τα θεολογικά βιβλία και τις Θεολογικές Σχολές της γης!

«Χρησιμοποιούν το μυστήριο της ιεράς εξομο­λόγησης, για να αποκτήσουν τον έλεγχο της ζωής των οπαδών τους, απαιτώντας από αυτούς πλήρη και τυφλή υπακοή. Αφαιρούν την ελευθερία από τα “πνευματικά” τους παιδιά και τους υπαγορεύ­ουν πως να ζουν τη ζωή τους σε τέτοιο βαθμο, που ο γέροντας αποφασίζει ακόμη και για τις προσωπικές τους επιλογές, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής τους ζωής. Φυσικά, οι γέροντες δαιμονοποιούν το ανθρώπινο σώμα και την ανθρώπινη σεξουαλικότητα».

Αυτά είναι ψεύδη ασύστολα. Στα επιτραχήλια του Γεροντος Εφραίμ και των Πνευματικών – Εξομολόγων των μοναστηριών του αναπαύονται οι ψυχές πολλών χιλιάδων Ορθοδόξων πιστών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και πολλοί κληρικοί, θεολόγοι και μοναχοί, οι οποίοι δεν έχουν σχηματίσει τις ανωτέρω φανταστικές εντυπώσεις. Όλως αντιθέτως, θεωρούν τον Γεροντα έναν από τους πλέον έμπειρους και φωτισμένους Πνευματικούς των ημερών μας. Αυτή δε την πολύτιμη εμπειρία και πνευματικότητά του έχει μεταλαμπαδεύσει ο Γεροντας και στους πατέρες των μοναστηριών που καθοδηγεί, οι οποίοι θα είναι άξιοι διάδοχοί του, γεγονός το οποίο δεν θέλουν ούτε να το σκέπτωνται οι κατήγοροί του. Ο Γεροντας Εφραίμ, ο οποίος είναι ένας σύγχρονος Αββάς, όπως ήταν παλαιά οι περίφημοι Αββάδες της Αιγύπτου, «έκανε μεταπτυχιακές σπουδές», μαθητεύσας παρά τους πόδας, όχι Γερμανών προτεσταντών θεολόγων, αλλά του αγίου και αξιομακάριστου Γεροντος Ιωσήφ του Σπηλαιώτου και Ησυχαστού. Εάν δε η αξία του είχε εκτιμηθή δεόντως, θα έπρεπε να τον καλούν να παραδίδη σεμινάρια εξομολογητικής και ποιμαντικής στους ιερείς των Ελληνοαμερικανικών ενοριών. Η δε κατηγορία ότι «δαιμονοποιούν το ανθρώπινο σώμα και την ανθρώπινη σεξουαλικότητα» ισοδυναμεί με συκοφαντική δυσφήμισι του λαοφιλούς Γεροντος και του θεαρέστου έργου, που επιτελούν τα μοναστήρια του. Όσοι δε διαδίδουν τοιαύτα τερατώδη ψεύδη μπορεί μεν να γλυτώσουν από δικαστικές περιπέτειες, διότι ο πράος και ανεξίκακος Γεροντας δεν πρόκειται να τους σύρη στα δικαστήρια, εφόσον θεωρεί και αυτούς πνευματικά παιδιά του, δεν αποφεύγουν όμως την δυσα­ρε­σκεια, αποδοκιμασία και ανυποληψία από ένα μεγάλο μέρος του Αποδήμου -και όχι μόνο- Ελληνισμού.

«Ο γέροντας παίρνει όλες τις αποφάσεις τους. Έχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στις ζωές τους, επειδή αυτός γνωρίζει καλύτερα ο,τι έχει σχέση με την πνευματική τους καλυτέρευση. Τα πνευματικά παιδιά δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την διδασκαλία της Εκκλησίας η τα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Νοιάζονται μόνο για το τι σκέφτεται και λέει ο γέροντας. Δεν διαβάζουν την Αγία Γραφή, διαβάζουν όμως τα παραμύθια του γέροντα».

Απορούμε πως γνωρίζουν οι αντιεφραιμικοί ότι οι Εφραιμίται δεν διαβάζουν την Αγία Γραφή. Έχουν τοποθετήσει κρυφές κάμερες στα σπίτια τους η τους παρακολουθούν έξω από τα παράθυρά τους; Ω, και να εγνώριζαν οι ταλαίπωροι ότι αυτά, που χλευάζουν ως «παραμύθια του γέροντα», είναι αγιοπνευματικοί καρποί ανεκτίμητοι! Αυτούς τους καρπούς, που αποτελούν απόσταγμα ασκητικής και ησυχαστικής εμπειρίας, επιθυμούν να διαβάζουν οι Εφραιμίται αντί να μετατρέπουν τις ψυχές των σε σκουπιδότοπους, τρέφοντες αυτές με βαθυστόχαστες και διαβολόπνευστες οικουμενιστικές φλυαρίες και αμπελοφιλοσοφίες. Για την επιλογή τους αυτή είναι άξιοι συγχαρητηρίων οι Εφραιμίται.

«Αυτοί οι αμόρφωτοι στενόμυαλοι φονταμενταλιστές έχουν γίνει το δράμα και το τραύμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και κανείς δεν φαίνεται να έχη το σθένος να τους αντιμετωπίση και να τους διδάξη ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μια φονταμενταλιστική ιδεολογία κάποιου σαδιστικού Θεού που είναι έτοιμος να τιμωρήση τους ανθρώπους. Ο Θεός της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι η πηγή της αγάπης. Είναι ο Χριστός που έρχεται ως “μανικός εραστής”, ως Νυμφίος εν μέσω της νυκτός, επειδή μας αγαπά όλους όπως είμαστε».

Το «δράμα και το τραύμα» της Ορθοδοξίας είναι ο πατριαρχικός Οικουμενισμός και η εκκοσμίκευσι της Εκκλησίας. Φονταμενταλιστική, επίσης, ιδεολογία τει­νει να γίνη ο Αντιεφραιμισμός και φανατισμένοι είναι κάποιοι οικουμενισταί δεσποτάδες, που με ανεμίζοντα τα ράσα τους και κραδαίνοντες τις πατερίτσες των διώκουν τους αντιφρονούντας Ορθοδόξους. Ουδέποτε δε ο Γεροντας Εφραίμ η οι μοναχοί και μοναχές των μοναστηριών του έκαναν λόγο περί «σαδιστικού Θεού, ετοίμου να τιμωρήση τους ανθρώπους». Εάν συνέβαινε αυτό, θα τους ακολουθούσαν τόσα πλήθη Ορθοδόξων πιστών, ιδιαιτέρως δε η νέα γενεά; Γε­μι­ζουν τα «εφραιμικά» μοναστήρια με νέους και νέες κάθε Κυριακή πρωΐ, εορτές και αγρυπνίες! Ταυτοχρόνως, όμως, μειώνονται οι εισπράξεις στα παγκάρια των ενοριών και έτσι τεκμηριώνεται η κατηγορία ότι ο Γεροντας καταστρέφει τις κοινότητές των!

Δεν ήταν δε δυνατόν από το βαρύτατο αυτό κατηγορητήριο να απουσιάζη η αγαπολογία του Οικουμενισμού, για την οποία ομιλούν ευκαίρως ακαίρως οι συστημικοί ιερείς στις ενορίες, αποσιωπώντες την μεγάλη αλήθεια ότι ο Χριστός δεν έρχεται μόνον ως Νυμφίος εν τω μέσω της νυκτός, αλλά και ως δίκαιος Κριτής, ο οποίος θα καθίση «επί θρόνου δόξης αυτού» και θα κρίνη πάντα τα έθνη, σ’ ένα δε μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων θα είπη τον φοβερό λόγο «πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού». Είναι επομένως δεινοί υβρισταί του Θεού όσοι την δικαιο­σύνη Του ονομάζουν «σαδισμό».

Όλοι μας, βεβαίως, ως αμαρτωλοί άνθρωποι, θα επιθυμούσαμε ο Θεός να είναι μόνον αγάπη και τίποτε άλλο. Αλλά ο Θεός δεν είναι μόνον αγάπη. Αναρίθμητα είναι τα χωρία της Αγ. Γραφής, τα οποία ομιλούν περί θυμού και οργής του Θεού, τιμωρίας των αμετανοήτων αμαρτωλών ανθρώπων, αιωνίας κολάσεως κ α. Ένα μόνο χωρίο θα αναφέρωμε: «έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας» (Κολ.3:5-6). Σαδιστή Θεό μήπως εκήρυττε και ο απόστολος Παυ­λος η μήπως ήταν και εκείνος φονταμενταλιστής;

Αλλά πόσον ανακόλουθοι είναι οι αγαπολόγοι! Όπως κάνουμε όλοι μας, όταν βλέπωμε τα φοβερά ακραία καιρικά φαινόμενα που πλήττουν την γη, δεν ονομάζουν και αυτοί τους τυφώνες, τις πλημμύρες κ.τ.λ. «θεομηνίες»; Τι σημαίνει «θεομηνία»; Μήνις (οργή) Θεού σημαίνει.

«Τι είναι αυτά, που γράφετε ,κύριε, είναι δυνατόν ο Θεός, που είναι αγάπη, να οργίζεται και να θέλη να τιμωρήση τα πλάσματά του;» θα μας είπουν οι αγαπο­λόγοι ομογενείς της Αμερικής.

Δεν είναι δικά μας λόγια αυτά, αλλά λόγια θεόπνευστα της Αγ. Γραφής, τα οποία έπρεπε να κηρύττουν καθημερινώς οι ποιμένες μέσα στους ναούς, ουαί δε σε εκείνους που δεν τα κηρύττουν, αλλά αποκοιμίζουν τα ποίμνιά τους με ψυχικώς επικίνδυνες αγαπολογίες του είδους ότι ο Θεός «μας αγαπά όλους όπως είμαστε».

«Στην περίπτωσή μας εδώ στην Αμερική αντιμετωπίζουμε παρόμοιες αρρωστημένες φονταμενταλιστικές νοοτροπίες. Πολλοί από τους κληρικούς μας έχουν επηρεαστεί από τις απλοϊκές διδασκαλίες και την ψευδο-θρησκοληψία των συγκεκριμένων μοναστηριών σε τέτοιο σημείο, που πολλές ενορίες δηλητηριάστηκαν. Φαίνεται να έχη δημιουργηθή μία παράλληλη Εκκλησία δίπλα στην  κανονική   Εκκλησία.  Πολλοί  κληρικοί  δι­δάσκουν και μάλιστα εμφανίζονται εξωτερικά σαν κάποιο είδος “Ορθόδοξου ISIS” με μακριά γένεια και μαλλιά. Βγαίνουν έξω στον κόσμο, στα καταστήματα, φορώντας τα ράσα τους και τα καλυμμαύ­χια τους (καπέλλο κληρικών), προκαλώντας τους συμπατριώτες μας τους Αμερικανούς να τους κοιτάζουν περίεργα, δίχως να γνωρίζουν ποιοί είναι και τι αντιπροσωπεύουν – κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό στους καιρούς που διανύουμε. Πα­ρόμοιες καταστάσεις στην Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού είναι πραγματικά ανησυχητικές. Και όμως, κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται, εγεί­ροντας το ερώτημα: τι είδους Εκκλησία θα είμαστε σε είκοσι χρόνια από τώρα;»

Μας εντυπωσιάζει το μένος και η εμπάθεια των αντιεφραιμιτών. Με όσα γράφουν μας ενθύμισαν μία αστεία ιστορία, που είχε αναφέρει κάποτε σε ραδιοφωνική εκπομπή ο Φρέντυ Γερμανός, για έναν Αθηναίο, που κατοικούσε όλη του την ζωή στην οδό Πατησίων, εκεί όπου το διοξείδιο του αζώτου και γενικά η ατμοσφαιρική ρύπανσι υπερέβαινε όλα τα όρια επιφυλακής. Όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός κάποια τριήμερη αργία απέδρασε στην ύπαιθρο, το πολύ οξυγόνο από τα πλατάνια και τα έλατα τον πείραξε και ζαλιζόταν, είχε δύσπνοια, ζητούσε δε από την οικογένειά του να επιστρέψουν το ταχύτερο πίσω στην Αθήνα! Ακριβώς αυτό συμβαίνει και στην Αμερική. Όσοι είχαν συνηθί­σει στη μυρωδιά της μουχλιασμένης οικουμενιστικής Ορθοδοξίας, που διατηρεί το Πατριαρχείο στις δικαιοδοσίες του, δεν αντέχουν την ευωδία του αγιορείτικου θυμιάματος με όλα τα σπάνια αρώματα από το Περιβόλι της Παναγίας, που έφερε μαζί του ο ευλογημένος «Εφραιμισμός», και τώρα ζαλίζονται και νομίζουν ότι δηλητηριάσθηκαν αυτοί και οι ενορίες των! Ντρέπονται δε, διότι κάποιοι επηρεασμένοι από τα μοναστήρια κληρικοί τους κυκλοφορούν στους δρόμους και στα καταστήματα με γένεια, ράσα και καλυμμαύχια, προκαλώντας την περιέργεια των Αμερικανών! Τοσο πολύ εξοικειώθηκαν οι ομογενείς αυτοί με το Αmerican way of life, ώστε ξέχασαν μέσα σε λίγα χρόνια την ιεροπρεπή εμφάνισι των ιερέων, που υπηρετούσαν την Εκκλησία στα ταπεινά χωριά τους, και η θέα του ράσου τους προκαλεί τώρα αλλεργία; Οι μουσουλμάνοι, όμως, οι «Ορθόδοξοι Εβραίοι» και οι Ινδοί κληρικοί και λαϊκοί δεν ντρέπονται να κυκλοφορούν με την χαρακτηριστική αμφίεσι, κόμμωσι κ.τ.λ., που επιβάλλουν οι θρησκευτικές παραδόσεις των. Οι Ρώσοι, επίσης, οι Έλληνες Παλαιοημερολογίται κληρικοί – προς τιμήν τους – δεν επέτρεψαν στην «Αμερικανική πραγματικότητα» να τους αφαιρέση την παραδοσιακή και ιεροπρεπή αμφίεσι, σε αντίθεσι με τους αντεφραιμίτας, οι οποίοι με ευχαρί­στησι και ανακούφισι αντικατέστησαν τα ορθόδοξα ράσα με τα φράγκικα κοστούμια και κολλάρα, την Βυζαντινή ψαλμωδία με τα αρμόνια και άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός. Το ταπεινό, αλλ’ αγιασμένο ράσο είναι η ευλογημένη σημαία της Ορθοδοξίας, αποτελεί δε καύχημα και αγλάϊσμα για την Εκκλησία μας. Η δε ένδυσι με αυτό των κληρικών μας στους δρόμους της Αθήνας (πολλώ δε μάλλον στο Εξωτερικό) είναι και αυτή μία ομολογία πίστεως, ένας σταυρός θα λέγαμε, μέσα στην σκολιά και διεστραμμένη κοινωνία μας.

Όσο για τους φίλους Αμερικανούς, αυτοί δεν ντράπηκαν να φέρουν τον γυμνισμό στην Ελλάδα και θα ντραπούμε εμείς οι Έλληνες, διότι εξάγουμε στις Η.Π.Α. την Ελληνορθόδοξο ευσέβεια, ευπρέπεια και σεμνότητα; Έλεος, επιτέλους.

Προς αντιεφραιμίτας της Αμερικής

Απευθυνόμενοι στους αντιεφραιμίτας, προσθέτουμε: Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία, αγαπητοί συμπατριώται μας στην Αμερική. Ο Μεγάλος Αδελφός (Big  Bro­ther) και οι εντολοδόχοι του, που, σύμφωνα με κάποια σενάρια, θα επιδιώξουν να καθυποτάξουν τους ανθρώπους και να ελέγξουν ακόμη και τις σκέψεις των, από άλλα κέντρα θα εξέλθουν, όχι από τα μοναστήρια του Γεροντος Εφραίμ!

Βεβαίως βλέπουμε και εμείς το φαινόμενο του μελλοντισμού και προφητισμού, το οποίο είναι πλέον ανεξέλεγκτο. Μια, όμως, σοβαρή και αμερόληπτη δημοσιογραφική έρευνα θα απεδείκνυε ότι το φαινόμενο αυτό (περί Αντιχρίστου, 666, κ.λ.π.) αρχικώς προήλθε από ακραίους προτεσταντικούς κύκλους των Η.Π.Α., όχι από την Ελλάδα, και επομένως δεν μεταμοσχεύθηκε στην Αμερική από τα «εφραιμικά» μοναστήρια. Το φαινόμενο αυτό επίσης δικαιολογείται από το ότι οι καιροί μας είναι αισθητά αποκαλυπτικοί, έχουν δε ήδη αρχίσει να εκπληρώνωνται θαυμαστά γεγονότα, που προφητεύονται στο κατ’ εξοχήν προφητικό βιβλίο της Ι. Αποκαλύψεως. Εάν δεν το βλέπετε αυτό, ίσως πρέπει να προμηθευθήτε ειδικό «κολλύριον ίνα εγχρίσετε τους οφθαλμούς υμών ίνα βλέπωσι» (Αποκ.3:18). Η δεν γνωρί­ζετε ότι ο ακατάσχετος και ανεύθυνος, ως επί το πλει­στον, προφητισμός και μελλοντισμός έχει κάνει κατάληψι μεγάλου μέρους του Διαδικτύου, ώστε ο καθένας δύναται να τον γνωρίση; Δεν είχατε σεις, οι ομογενείς της Αμερικής, πρόσβασι στο Διαδίκτυο, ώστε έπρεπε να έλθουν τα «εφραιμικά» μοναστήρια να σας διαδώσουν τον δικό τους προφητισμό; Εξάλλου, πολλά μελλοντικά γεγονότα, για τα οποία ωμίλησαν κάποιοι Γεροντες (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, Γεροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης), όπως αυτό της επανακτήσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Έλληνες, έχουν προφητευθή αιώνες ενωρίτερα από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και άλλους Αγίους της Εκκλησίας. Πολύ συχνά προέλεγε για το «ποθούμενο» ο Πατροκοσμάς και το μόνο που κάνουν κάποιοι σύγχρονοι Γεροντες, παρατηρούντες τα σημεία των καιρών, είναι να μας υπενθυμίζουν τις λησμονημένες η και άγνωστες σε πολλούς αυτές προφητείες, λέγοντες «Ιδού, ήλθαν τα χρόνια και οι καιροί. Οι προφητείες των Αγίων θα εκπληρωθούν συντόμως, εσείς θα τα ιδήτε. Εγώ δεν θα ζω τότε», έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Σημερα, πάντως, το «ποθούμενο» για όλους τους συνειδητούς Ορθοδόξους δεν είναι η επανά­κτησι της Πολεως, αλλά η απελευθέρωσι της Εκκλησίας από τον Οικουμενισμό. Εμείς πιστεύουμε ακράδαντα ότι αμφότερα «ποθούμενα» θα γίνουν κάποτε πραγματικότητα. Όσοι δεν πιστεύετε, εμείς δεν αμφισβητούμε, όπως κάνετε εσείς για τους «Εφραιμίτας», το δικαίωμά σας να είστε δύσπιστοι η άπιστοι.

Κατηγορείτε, επίσης, τον Γεροντα Εφραίμ ότι «έχει γεμίσει την Αρχιεπισκοπή σε όλη τη χώρα με Μοναστήρια!» Εάν ένας ομογενής εγέμιζε την Αμερική με εστιατόρια, θα τον συγχαίρατε, τιμούσατε και προωθού­σατε σε ομογενειακά αξιώματα και τελικώς θα τον εχρίατε Άρχοντα του Πατριαρχείου υπό τα «Άξιος, άξιος» πολυπληθούς εκκλησιάσματος. Για τον Γεροντα Εφραίμ, όμως, αντί του «Άξιος», φωνάζετε το «Σταυρωθήτω!» Γιατί; Τι σας συμβαίνει, ώστε την μεγάλη ευλογία, που σας έστειλε ο Θεός, θεωρείτε ως μεγάλη συμφορά; Η συμπεριφορά σας αυτή ονομάζεται αχαριστία και αγνωμοσύνη. Δεν φοβείσθε τον Θεο; Προφανώς όχι, διότι η θεολογία, που σας διδάσκουν, σας έπεισε ότι «ο Θεός σας αγαπά όλους όπως είστε!»

Γνωρίζουμε, βεβαίως, ότι οι γονείς πλάθετε όνειρα για τα παιδιά σας, να μορφωθούν, να παντρευθούν, να δημιουργήσουν οικογένειες, να σας διαδεχθούν στις μπίζνες σας κ.τ.λ., ενώ τώρα τρέμετε μήπως, αντί να τα καμαρώσετε ως αποφοίτους του Χαρβαρντ η του MIT, ως επιτυχημένους γερουσιαστάς η της Wall Street χρηματιστάς η ακόμη και ως προεδρικούς συμβούλους στον Λευκό Οίκο, αύριο τα ιδήτε ντυμένα στα μαύρα μοναχικά ράσα και κλεισμένα στα «εφραιμικά» μοναστήρια, σκεπτόμενοι με τρόμο πως θα αντικρύσετε την κοινωνία με τα παιδιά σας κοσμικώς αποτυχημένα και στα ιεραποστολικά δίχτυα του Γεροντος Εφραίμ αλιευμένα!

Ω, και να γνωρίζατε τι ακριβώς συμβαίνει στα σπίτια όσων προσφέρουν, δίχως γογγυσμό, ένα παιδί τους στον Μοναχισμό! Πνευματικό λαχείο κερδίζουν. Ουράνιο προσκλητήριο έλαβε το παιδί τους! Αρκετοί νέοι και νέες σας έγιναν Αχέπανς, Υιοί του Περικλέους και Θυγατέρες της Πηνελόπης, κάποιοι δε από εσάς, λόγω αγνοίας, ίσως είστε και μασόνοι. Γιατί, λοιπόν, κάποια ελάχιστα παιδιά σας να μη δώσετε και στον Ορθόδοξο Μοναχισμό, στην Ιερωσύνη και στην Ιεραποστολή; Κοιτάξετε στα σπίτια, που εμπιστεύθηκαν στον Γεροντα Εφραίμ ένα τους παιδί. Οι μητέρες σ’ αυτά δεν ανησυχούν, δεν αναμένουν με αγωνία στα παράθυρα τα ξημερώματα πότε θα ιδούν το αυτοκίνητο με το παιδί τους, που θα εισέρχεται στο driveway, για να κοιμηθούν ήσυχες και ανακουφισμένες, αλλά ευχαριστούν τον Θεο, που τα παιδιά τους είναι ασφαλισμένα και προστατευμένα μέσα στα ευλογημένα «εφραιμικά» μοναστηράκια. Οι άλλες μητέρες, με όσα κακά γίνονται γύρω μας, δεν κλείνουν μάτι τις νύκτες, μέχρι ν’ ακούσουν το κλειδί να ανοίγη την πόρτα τους.

Αγαπητοί συμπατριώται Αμερικής και Καναδά, μη επιτρέπετε σε πατριαρχικούς κύκλους να σας παραπλανούν με την αντιεφραιμική προπαγάνδα τους, παρουσιάζοντας στα μάτια σας το φως σκότος, το γλυκύ πικρό και τον «γεροντισμό» ως αίρεσι, όπως υποστηρίζει κάποιο ιστολόγιο. Αρρωστημένη εκκλησιαστική κατάστασι πιθανόν να είναι, αίρεσι όμως δεν είναι. Ποιός γεροντισμός όμως; Ο νοσηρός γεροντισμός. Διότι είναι άδικο και επικίνδυνο το να γενικεύωμε τα πράγματα, ρίπτοντες ανόμοια και διαφορετικά είδη στο ίδιο τσουβάλι. Κρούσματα νοσηράς γεροντοπληξίας πιθανόν να υπήρχαν και μεταξύ των πνευματικών τέκνων των πολυχαρισματούχων Γερόντων Παϊσίου του Αγιορείτου, Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου και Ιακώβου Τσαλίκη, που προσφάτως κατέταξε στο Αγιολόγιό της η Εκκλησία. Φαντάζεσθε πόσο αναπολόγητοι θα ήσαστε, εάν εξ αιτίας κάποιων νοσηρών φαινομένων εκ μέρους ολίγων πνευματικών τέκνων των, είχαμε συμπεριλάβει και τον γεροντισμό, που σχετιζόταν με αυτούς τους Γεροντας, στη νεοφανή «αίρεσι» του «γεροντισμού»;

Ας επιστρέψωμε στον «Εφραιμισμό», ο οποίος ως ενοχλητικό ψαροκόκκαλο έχει κολλήσει στον λαιμό των οικουμενιστών. Μη πλανάσθε, αδελφοί ομογενείς Αμερικής και Καναδά. Μιμηθήτε τους συντρόφους του Οδυσσέα και κλείσατε τα ώτα σας, ώστε να μη ακούετε τις αντιεφραιμικές Σειρήνες, που συκοφαντούν το έργο του Θεού, παρουσιάζοντας αυτό ως έργο του Διαβόλου! «Ώρα υμάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι». Έρχονται δύσκολα χρόνια, κατά τα οποία τα «εφραιμικά» μοναστήρια, που πολεμείτε, θα αποδειχθούν αληθώς καταφύγια. Και σήμερα είναι όχι μόνο καταφύγια, αλλά και αλεξικέραυνα και ομπρέλλες πνευματικής προστασίας και πολλά άλλα. Ναι, αλεξικέραυνα. Τις ώρες, που εσείς ιδρώνετε χορεύοντες στις χοροεσπερίδες σας, στα μοναστήρια αυτά μοναχοί και μοναχές επίσης ιδρώνουν από άλλου είδους ιδρώτα, που προκαλούν οι αμέτρητες εδαφιαίες μετάνοιες, που κάνουν υπέρ υγείας, ελέους και σωτηρίας υμών και των οικογενειών σας. Ο Γεροντας Εφραίμ είναι ένας μεγάλος ευεργέτης σας και σεις τον υβρίζετε και διώκετε! Γιατί; Έχετε σκεφθή τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς σας; Προειδοποίησε γι’ αυτές ο ίδιος ο Χριστός (Ματθ.11:24).

Αναμφισβήτητα, με την εργατικότητά σας, το φιλότιμό σας και τον πατριωτισμό σας προοδεύσατε και πετύχατε πολλά, όχι μόνο για την ομογένεια, αλλά, ως ξενιτεμένα παιδιά της Ελλάδος, προσεφέρατε πολύτιμη βοήθεια και στην Μητέρα Πατρίδα σας και για όλα αυτά είστε αξιέπαινοι. Αναδειχθήκατε σε αξίους πρεσβευτάς και διαφημιστάς της Πατρίδος σας, προβάλλοντες τον πολιτισμό της. Μαθατε τους Αμερικανούς το «Όπα», το συρτάκι, το σουβλάκι, το τζατζίκι, τον «μουσάκα», τον «μπακλάβα», το μπουζούκι και πολλά άλλα από την ελληνική μας κουλτούρα. Πρέπει, όμως, να παραδεχθή­τε ότι σε ένα σημαντικό τομέα υστερήσατε. Ποιός είναι αυτός; Είναι η διάδοσι της Πιστεως σας, της Ορθοδοξίας. Υλική τροφή από την αυθεντική παραδοσιακή ελληνική κουζίνα προσφέρατε άφθονη στους Αμερικανούς, την πνευματική τροφή, τον μόνο αυθεντικό και ανόθευτο, τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό κρατήσατε, ως επί το πλείστον, για τους εαυτούς σας, τις οικογένειές σας και τις παροικίες σας, ως επτασφράγιστο μυστικό! Δεν το λέγομε εμείς αυτό. Είναι το παράπονο πολλών Αμερικανών, που μεταστράφηκαν στην Ορθοδοξία, οι οποίοι σε βιβλία των αποκαλούν την Ορθοδοξία ως το best kept secret (καλύτερα φυλαγμένο μυστικό) στην Αμερική! Δοξα όμως τω Θεώ, διότι χάρι στον ιεραποστολικό ζήλο της Ρωσικής και Αντιοχειανής κυρίως Εκκλησίας η Ορθοδοξία διαδόθηκε πλουσίως τις τελευταίες δεκαετίες και στις Η.Π.Α. Ο Θεός, όμως, δεν θέλησε να υστερήσωμε εμείς οι Έλληνες, που διαδώσαμε τον Χριστιανισμό όσο κανένας άλλος λαός στον κόσμο, στον ευαγγελισμό της μεγάλης Αμερικανικής ηπείρου και απέστειλε τον πιστό δου­λο Του Εφραίμ τον Φιλοθεΐτη να ιδρύση τα μοναστήρια που γνωρίζετε, όχι μόνο για να προστατεύση εσάς και τα παιδιά σας, αλλά και να προσελκύση πολλές ετερό­δοξες μεν και αλλόθρησκες, καλοπροαίρετες δε ψυχές στην αγιωτάτη Μανδρα Του. Σας ερωτώμε: Ποσους κατηχουμένους έχετε στις ενορίες σας, για τις οποίες καυχά­σθε; Να κάνωμε μία σύγκρισι με τα μοναστήρια; Ας μη κάνωμε, διότι το συμπέρασμα δεν θα σας συμφέρη Κοιτά­ξετε, αδελφοί, πόσοι Αμερικανοί προσήλυτοι έχουν μονά­σει στα «εφραιμικά μοναστήρια» και, αφού έμαθαν την Ελληνική γλώσσα και Βυζαντινή μουσική, σας κάνουν να αισθάνεσθε ότι βρίσκεσθε στο Άγιον Όρος η σε άλλα μεγάλα μοναστήρια της Πατρίδος μας, «διαφημίζοντας» με τον δικό τους τρόπο την μοναδική ιερά παρακαταθήκη της Ελληνικής Ορθοδοξίας σε χιλιάδες Αμερικανούς και Καναδούς και όχι μόνο, που καθημερινώς τα επισκέπτονται. Κατάπληκτοι και με μεγάλο δέος θαυμάζουν ιδιαιτέρως την παραδεισένια Ι. Μονή Αγ. Αντωνίου, η οποία δια πολλών θαυμάτων δημιουργήθηκε μέσα στην άγονη έρημο της Αριζόνας! Είναι τόσον έντονα αισθητή η θεία χάρις εκεί, ώστε, εάν σήμερα γινόταν μία διεθνής δημοσκόπησι η παγκόσμιο δημοψήφισμα, για να αναδειχθούν σύγχρονα Θαύματα, όπως τα 7 Θαύματα του Αρχαίου κόσμου, το μοναστήρι αυτό σίγουρα θα αποτελούσε ένα από αυτά. Παύσατε, επομένως, αδελφοί ομογενείς της Αμερικής, τον πόλεμο κατά του αγίου Γεροντος Εφραίμ, διότι αρθήσονται αφ’ υμών τα μοναστήρια αυτά και δοθήσονται έθνεσι, άτινα εκτιμήσουσι την αξίαν αυτών. Και τότε ο κ. Βαρθολομαίος θα σας «ανοίξη» στη θέσι τους οικουμενιστικά μοναστήρια τύπου Μπόζε της Β. Ιταλίας, όπου εγκαταβιούν μοναχοί και μοναχές μαζί διαφορετικών ομολογιών, τα οποία θα εορτάζουν του Αγ. Βαλεντίνου! Ο Γεροντας Εφραίμ δεν είναι τυχαίο πρόσωπο, αλλά «σκεύος εκλογής» του Θεού. Χιλιάδες πιστοί τον επισκέπτονται στην Αριζόνα από Ελλάδα, Κυπρο, Ρωσία, Ρουμανία και πολλά άλλα Ορθόδοξα και μη έθνη, για να λάβουν την ευλογία του, και σεις, που τον έχετε κοντά σας, τον πολεμείτε! Και θα εκπληρωθή και στο πρόσωπό του ο λόγος του Αποστόλου, που αναγινώ­σκεται την Κυριακή των Αγίων Παντων «ων ουκ ην άξιος ο κόσμος» (Εβρ.11:38). Που τις ευρήκατε τόσες κατηγορίες κατ’ αυτού; Κανένα καλό δεν ακούσατε; Και τι μέλλει γενέσθαι; Τι θα πράξετε; Εάν πράγματι καταστρέφη την πίστι και τις κοινότητές σας, είναι ένοχος και πρέπει να τιμωρηθή. Τον Πατροκοσμά, επειδή «κατέστρεφε» και αυτός τα εβραϊκά παζάρια τα Σαββατα, οι Τούρκοι τον εφόνευσαν και έρριψαν στον Άψο ποταμό, σεις, που θέλετε να ρίψετε τον Γεροντα Εφραίμ; Δυο ωκεανοί περιβρέχουν τις ακτές της χώρας σας. Ο Ειρηνικός και ο Ατλαντικός. Εάν τον ρίψετε στον πρώτο, τα ισχυρά ρεύματα θα τον ξεβράσουν στην Ασία, ο δεύτερος ίσως τον μεταφέρει στην Δ. Ευρώπη, όπου θα τον περισυλλέξουν άλλοι πιο άξιοι άνθρωποι και θα τον κάνουν, έστω και νεκρό, πατέρα τους! Εκτός, εάν τον ρίψετε στο Γκραντ Κανυον. Αλλ’ εκεί ο Θεός θα τον προσ­τατεύση και τις πάμπολλες απόκρημνες σπηλιές θα μετατρέψη σε ησυχαστήρια και ασκηταριά, εφάμιλλα αυτών στα Καρούλια και στα Κατουνάκια του Αγίου Όρους! Μπορείτε, επίσης, να τον ρίψετε στους καταρράκτες του Νιαγάρα, ώστε να αγιασθούν τα νερά της Αμερικής και του Καναδά. Υπάρχει και μία άλλη λύσι. Με τόσα εγκλήματα που διαπράττει ο Γεροντας και για να κοιμά­σθε ήσυχοι, να τον παραδώσετε στους Αμερικανούς Σερίφηδες να τον κλείσουν στην φυλακή υψίστης ασφαλείας, που ευρίσκεται πολύ κοντά στο μοναστήρι της Αριζόνας. Αλλά και αυτή την λύσι δύναται να μετατρέψη από τιμωρία σε ευλογία ο Θεός, όπως και στην περί­πτωσι του άλλου Εφραίμ, του Ηγουμένου της Ι. Μ. Βατοπαιδίου, ο οποίος μετέτρεψε τα κελλιά των φυλακών του Κορυδαλλού σε ιερά εξομολογητήρια προς μεγίστη απογοήτευσι του Διαβόλου, που υποκινεί τους διωγμούς εναντίον όλων των δικαίων.

Να προσέλθη ο Κατηγορούμενος!

Διαβάσατε, αγαπητοί αναγνώσται, το βαρύτατο κατηγορητήριο εναντίον του πανοσιολογιωτάτου Γεροντος Εφραίμ, πρ. Φιλοθεΐτου και νυν Αριζονίτου, καθώς παραθέσαμε, επίσης, και μία φτωχή και ανεπαρκή υπεράσπισι εκ μέρους του γράφοντος. Είναι, βλέπετε, τόση η χολή, που προσφέρουν οι κατήγοροι στον Γεροντα, ώστε θεωρήσαμε ιερά υποχρέωσί μας να τον υπερασπιστού­με. Διότι γνωρίζουμε και παρακολουθούμε εκ του σύνεγγυς πολλά απ’ όσα θαυμαστά επιτελεί δι’ αυτού ο Θεός. Έχομε βάλει τον δάκτυλό μας εις τον τύπον των ήλων και, εάν ημείς σιωπήσωμεν, οι κάκτοι και οι σκορπιοί της Αριζονί­τικης ερήμου κεκράξονται υπέρ του κατηγορουμένου!

Σε μια εποχή, όμως, ακατάσχετης, αλλά και υποκριτικής πολυλογίας περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του κατηγορουμένου να απολογηθή για όσα κατηγορείται.

Πρόεδρος: Γεροντα, τόσες ώρες σε παρακολουθούμε να κάνης κομβοσχοίνι και κάτι να ψιθυρίζης. Τι είναι τα λόγια, που ψιθύριζες;

Κατηγορούμενος: Κυριε Ιησού Χριστέ, ελέησον αυτούς. Άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι λέγουσι.

Πρόεδρος: Σηκω από το εδώλιο και πλησίασε στην έδρα να απολογηθής.

Κατηγορούμενος: Τι να απολογηθώ, κ. Πρόεδρε;

Πρόεδρος: Ουκ ακούεις πόσα σου καταμαρτυρούσι;

Κατηγορούμενος: Ναι, ακούω. Καποια πνευματικά τέκνα μου λέγουν ότι είμαι άγιος. Μη τα πιστεύετε αυτά. Συμφωνώ με τους κατηγόρους μου. Όσοι με θεωρούν άγιο είναι παλαβοί. Εγώ είμαι ένας τιποτένιος, ένα μηδενικό και το έλεος του Θεού είναι το μόνο που ζητώ. Ο ταλαίπωρος ήλθα εδώ, για να ξαλαφρώσω τις ψυχές από το βαρύ φορτίο των αμαρτιών τους και να τις ανακουφίσω από τον αβάστακτο πόνο τους, αλλά συνέβη το εξής παρά­­δοξο. Φιδια φαρμακερά στην έρημο ημέρεψαν, ενώ δικοί μας άνθρωποι μέσα στις πόλεις αγρίεψαν κατ’ εμού! Πολλές κατηγορίες μπορώ να δεχθώ. Ένας άθλιος είμαι, ο αμαρτωλότερος των ανθρώπων, αλλά την Πιστι δεν την καταστρέφω. Αυτή την κατηγορία δεν την ανέχομαι. Είναι εκ του Πονηρού, διότι αυτός, όπως έκανε και στον διάλογό του και με την Εύα, διαστρέφει τας οδούς του Κυρίου τας ευθείας, παρακινεί δε ανθρώπους να ονομάζουν το φως σκότος και ως μισόκαλος πολεμά συνεχώς το καλό.

Μετά το πέρας της ακροαματικής διαδικασίας, η συνεί­­δησι του εκκλησιαστικού πληρώματος, το ανώτατο δικαστικό όργανο που μπορεί να κρίνη κάθε εκκλησιαστική υπόθεσι, ακόμη και Οικουμενικές Συνόδους στην Ορθοδοξία, έχει λάβει την αλάνθαστη, όπως πάντοτε, απόφασί της. Ο κατηγορούμενος είναι ΑΘΩΟΣ, άξιος δε επαίνου, όχι καταδίκης.

Πολυσέβαστε, Γεροντα Εφραίμ, εύχου και υπέρ ημών.

Ορθόδοξος Τύπος

http://aktines.blogspot.gr/2018/01/blog-post_588.html#more