Γερο-Γαβριήλ
Ἱερό Κελί Ὁσίου Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτμῳ - Ἅγιον Ὄρος
Ἀπομαγνητοφωνημένες Συμβουλές
- Δέν πρέπει νά δίνω ἐντολές στόν Θεό καί ὁδηγίες. Νά δηλώνω παρών καί ἕτοιμος.
Δέν πιστεύω στόν Θεό πού δημιούργησα ἐγώ, νά πιστεύω στόν Θεό πού δημιούργησε ἐμένα.
Ἄν ἕνας ὑπερηφανεύεται, ἄν δέν ἔχει ἀγάπη, ἄν κατακρίνει τόν ἁμαρτάνοντα καί δέν συγχωρεῖ τόν ἐχθρό του, αὐτουνοῦ ὁ Θεός οὔτε τήν μετάνοια δέχεται, καί οὔτε τήν προσευχή ἀκούει.
Καί οἱ Ἅγιοι μᾶς συμβουλεύουν καί μᾶς λένε˙ ἐλεῆστε γιά νά ἐλεηθεῖτε, συγχωρεῖτε γιά νά συγχωρηθεῖτε, μή κρίνετε γιά νά μή κριθεῖτε.
Σβήνουμε ἁμαρτίες μέ τήν προσευχή, σβήνουμε ἁμαρτίες μέ τήν ἐξομολόγηση, σβήνουμε ἁμαρτίες ὅταν συγχωροῦμε τούς ἐχθρούς μας, σβήνουμε ἁμαρτίες ὅταν κάνουμε ἐλεημοσύνη, σβήνουμε ἁμαρτίες ὅταν κάνουμε ὑπομονή στίς θλίψεις καί στούς πειρασμούς τῆς ζωῆς. Σβήνουμε ἁμαρτίες μέ τήν αὐτοκατηγορία.
Ἡ αὐτοκατηγορία, λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, εἶναι ἄριστο μέσο ἠθικοῦ καθαρισμοῦ. Καί στούς πιό δύσκολους χρόνους, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα, θά μπορεῖ εὔκολα νά σωθεῖ αὐτός πού ἀσχολεῖται μέ ἐπιμέλεια μέ τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, ἀνεβαίνοντας μέ τή συχνή ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στήν ἀδιάλειπτη προσευχή.
Θά σωθοῦνε πολλοί μέ τίς θλίψεις καί τίς στεναχώριες καί τούς πειρασμούς, ἀρκεῖ νά κάνουμε ὑπομονή καί νά δοξάζουμε τόν Θεό καί νά λέμε σέ κάθε συμφορά «κι ἄλλα μοῦ πρέπουν Κύριε, χτύπα με περισσότερο».
15/4/2016
- Ὅταν μᾶς συμβαίνουν πειρασμοί στή ζωή καί θέλουμε νά ἀντιδράσουμε, νά διεκδικήσουμε τό δίκαιό μας, αὐτό ὅμως θά ’χει συνέπειες στήν πνευματική μας ζωή. Μπορεῖ νά φιλονικήσουμε, νά χάσουμε τήν εἰρήνη μας καί νά διώξουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Νά βάλουμε λογισμό καί νά λέμε ὅτι, ἄν δέν μιλήσω καί κάνω ὑπομονή, ὁ Θεός θά μοῦ σβήσει πολλές ἁμαρτίες. Κι αὐτό τό ἄτομο πού μέ στεναχώρησε, θά τό βοηθήσει κι αὐτό ὁ Κύριος μέ τήν ὑπομονή μας. Κι ἔτσι μ’ αὐτόν τόν λογισμό θά μποροῦμε νά μήν ἀντιδράσουμε˙ νά κάνουμε ὑπομονή καί νά ἀφήσουμε στόν Θεό νά ἐπέμβει.
15/4/2016
- Διάβασα ἕνα ὡραῖο: Ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό, προσευχόμαστε νά μᾶς δώσει ἀγάπη. Καί ὁ Θεός ἀκούει τίς προσευχές μας καί μᾶς βάζει κοντά μας προβληματικά ἄτομα νά διακονήσουμε, γιά νά κατακτήσουμε τήν ἀγάπη.
Ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς δώσει ταπείνωση καί ὁ Θεός μᾶς βάζει σέ αὐτό τό σχολεῖο πού διδάσκουν ταπείνωση, γιά νά μάθουμε τήν ταπείνωση. Μία γυναίκα νά μήν σέ καταλαβαίνει, νά σέ βγάζει γλώσσα, ἕνα παιδί νά μήν σέ ἀκούει, ἕναν συνάδελφο νά σέ περιφρονεῖ, νά κάνεις τό καλό καί νά βρίσκεις τόν μπελά σου κι ἀπό πάνω.. Πῶς θά κατακτήσουμε ἀγάπη καί ταπείνωση; Εἶναι δυνατόν ἕνας νά κερδίσει ἕνα μετάλλιο χρυσό ἤ ἀργυρό σ’ ἕνα ἄθλημα, ἄν δέν κουραστεῖ καί δέν ἀγωνιστεῖ; Πῶς θά κατακτήσει τό μετάλλιο;! Κάθε μέρα πρέπει νά προπονεῖται καί νά γυμνάζεται καί νά κουράζεται.
- Ν.Φ.: Ρώτησα τόν Γέροντα νά μοῦ πεῖ πῶς νά λέμε τήν εὐχή.
Γ. Γαβριήλ: Δῶρο Θεοῦ. Θά τήν δώσει ὁ Θεός, ἀλλά πρέπει κι ἐμεῖς νά ἀγωνισθοῦμε.
Μοῦ λένε μερικοί: λέω τήν εὐχή καί φεύγει τό μυαλό μου.
Καλύτερα νά ἀγωνίζεται κανείς μάταια, παρά νά ζεῖ μάταια.
Στόν κόσμο οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἐπιχειρήσεις˙ ἔχουν ὑπάλληλο - ὑπαλλήλους. Κοιτάζουνε, βγάζουν τό μεροκάματό τους. Βγάζουν καί γιά τό ἀφεντικό κάτι; Τούς κρατοῦν. Ἀλλιῶς τούς ἀπολύει.
Ὁ Θεός δέν μετράει ἔτσι˙ ὁ Θεός δέν μετράει τό ἀποτέλεσμα. Τό ἀποτέλεσμα ἐξαρτᾶται ἀπό τόν Θεό. Ὁ Θεός μετράει τήν προσπάθειά μας. Προσπαθῶ νά λέω τήν εὐχή. Φεύγει τό μυαλό μου; Ξαναπροσπαθῶ. Αὐτό θέλει ὁ Θεός.
Τήν νύχτα στό δωμάτιο, κλειστά τά φῶτα, ἕνα καντηλάκι, μιά εἰκονίτσα, ὄρθιοι ἤ καθιστοί, κρατᾶμε τό κομποσκοίνι στό ἀριστερό τό χέρι, κάνουμε καλά τόν σταυρό μας, λέμε τήν εὐχή σέ χαμηλό τόνο καί ἀργό ρυθμό "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με! Ἔτσι! Ὁ Θεός θά μᾶς βοηθήσει.
Πρίν προσευχηθοῦμε νά ζητήσουμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς δώσει τήν Χάρη νά προσευχόμαστε σωστά. Μόνο Αὐτός εἶναι δάσκαλος τῆς προσευχῆς.
- Γερο-Γαβριήλ Καρεώτης.
Αὐτό τό ὅπλο ἔχουμε γιά νά ἑλκύσουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ˙ ἡ ἐξομολόγηση, ἡ ἐκκλησία, ἡ νηστεία, ἡ προσευχή, ἡ ἐλεημοσύνη, ἑλκύουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
- Γερο-Γαβριήλ Καρεώτης, Κελί Ὁσίου Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτμῳ.
Γιά νά προσεγγίσουμε τόν ἄλλον, πρέπει νά κάνουμε μία θυσία γι’ αὐτόν. Μόνο ἔτσι μποροῦμε νά τόν κερδίσουμε.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ταξίδευε -ὅταν ζοῦσε- ἀπ’ τήν Θεσσαλονίκη στήν Οὐρανούπολη, καί στό λεωφορεῖο δέν εἶχε θέση. Μιά ὁμάδα ἀπό νεαρά παιδιά εἶχαν θέση, καθόταν καί δέν σηκώθηκαν. Ἐπεμβαίνει ἕνας ἡλικιωμένος καί λέει «παιδιά, σᾶς παρακαλῶ, ἕνας ἀπό σᾶς νά σηκωθεῖ, νά δώσει τή θέση του στόν Γέροντα». Αὐτά δέν σηκωθήκανε καί αὐτός ἐπέπληξε τά παιδιά. Τά λέει: - Παιδιά, δέν ντρέπεστε; Τί ἀνατροφή ἔχετε ἀπ’ τά σχολεῖα σας, ἀπ’ τήν οἰκογένειές σας; Βλέπετε ἕναν παππούλη καί δέν σηκώνεστε; Δέν σηκωθήκανε.. Τότε λέει στόν Γέροντα: - Γέροντα, ἐλᾶτε νά καθίσετε, καί σηκώθηκε, τοῦ παραχώρησε τή θέση του. Κι ὁ Γέροντας τοῦ λέει: - Εὐχαριστῶ πάρα πολύ, δέν θά καθίσω. Καί πῆγε ὄρθιος δύο, δυόμιση ὧρες.
Αὐτός ὁ λαϊκός, πού ἔκανε παρατήρηση στά παιδιά, παρεξήγησε τόν Γέροντα. Σοῦ λέει, αὐτός ὁ Γέροντας ἰδιότροπος πρέπει νά εἶναι˙ τοῦ δίνω τή θέση μου καί δέν θέλει νά καθίσει... Ὅταν φτάσαν στήν Οὐρανούπολη καί κατέβηκαν ἀπ’ τό λεωφορεῖο, πλησιάζει τόν Γέροντα καί τοῦ λέει: - Γέροντα, εἶδες τά παλιόπαιδα πού δέν σηκώθηκαν καί σ’ ἄφησαν καί ταλαιπωρήθηκες; Κι ὁ Γέροντας τοῦ λέει: - Κακῶς μάλωσες τά παιδιά. Καί τόν ρωτάει: - Γιατί δέν κάθισες, ἀφοῦ σοῦ ἔδωσα τή θέση μου καί πῆγες ὄρθιος τόσες ὧρες; Καί ὁ Γέροντας εἶπε αὐτό τό πανθαύμαστο, πού μόνο ἕνας Ἅγιος μποροῦσε νά τό πεῖ: - Δέν κάθισα, γιατί ἔκανα μία θυσία νά διορθωθοῦν τά παιδιά. Ἄν ἐγώ καθόμουν τήν ὥρα πού μοῦ ἔδωσες τή θέση σου, ἡ συνείδηση τῶν παιδιῶν θά ἦταν ἤρεμη.. «βρῆκε θέση, κάθισε.. εἴμαστε ἐντάξει». Μέ τό νά μέ βλέπουν ἐμένα ὅμως δυόμισι ὧρες ὄρθιο, κι αὐτά νά κάθονται, ἡ συνείδησή τους σηκώθηκε καί τά κατέκρινε καί δέν θά τό ξανακάνουν.
- Δέν ἔχουμε μετάνοια, δέν ἔχουμε ταπείνωση, δέν ἔχουμε ἀγάπη. Ποῦ θά τά βροῦμε αὐτά; Δέν πουλιοῦνται σέ κανένα super market στόν πλανήτη τῆς γῆς˙ οὔτε ἀπό μόνοι μας μποροῦμε νά κατακτήσουμε τίς ἀρετές. Ὁ Κύριος στό Εὐαγγέλιο λέει: «ἄνευ Ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»[1]. Θά μᾶς τά δώσει ὁ Θεός ὅλα, ὅταν κάνουμε κι ἐμεῖς κάτι, ὅ,τι μποροῦμε ὁ καθένας μας. Ν’ ἀγωνιστοῦμε. Ἐξομολόγηση, ἐκκλησιασμό, νηστεία, προσευχή, ἐλεημοσύνη.
- Γιά τή φτωχή μου γνώμη, ὁ Θεός θά «κάψει» τήν Ἑλλαδίτσα μας, θά μᾶς σκορπίσει στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα γιά τρεῖς μεγάλες ἁμαρτίες πού κάνουμε σάν Ἕλληνες. Πρῶτον, γιά τή φιλία μας μέ τούς αἱρετικούς, μέ τόν Πάπα. Δεύτερον, γιά τίς ἐκτρώσεις. Κάπου ἑκατονατάδες χιλιάδες ἐκτρώσεις γίνονται στήν Ἑλλάδα˙ κι αὐτά τά ἔμβρυα τά χρησιμοποιοῦν οἱ γυναῖκες γιά καλλυντικά, τά χρησιμοποιοῦν οἱ διάφορες ἐταιρεῖες γιά νά γίνονται τά προϊόντα τους εὔγευστα. Καί τρίτον, θά «κάψει» τήν Ἑλλαδίτσα μας, γιά τίς σαρκικές ἁμαρτίες. Ὅλοι οἱ νέοι μας συζοῦν, δέν παντρεύονται. Χωρίζουν παράνομα. Κάνουν οἰκογένειες. Μπλέκεται στήν παρανομία καί ἡ Ἐκκλησία μας, καί τούς δίνει εὐλογία γιά λόγους ἀσυμφωνίας χαρακτήρων, νά παντρευτοῦν (νά χωρίσουν ἐννοεῖ ὁ Γέροντας). Κι ὅμως, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε μοιχοί βασιλείαν Θεοῦ κληρονομήσουσι»[2]. Γι’ αὐτές τίς τρεῖς ἁμαρτίες θά μᾶς σκορπίσει ὁ Θεός, θά μᾶς σκορπίσει στά τέσσερα σημεῖα τῆς γῆς. Θά μᾶς ἐξαφανίσει ἀπ’ τή γῆ.
[1] Ἰωαν. 15, 5.
[2] Α΄Κορ. 6, 9.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου