Από το Γεροντικό
Ό αββάς Ποιμήν είπε: Αν ο άνθρωπος θυμηθεί το ρητό πού είναι γραμμένο (στο Ευαγγέλιο), «εκ των λόγων σον δικαίωθήση και εκ των λόγων σου καταδικασθήση» (Ματθ. 12:37), θα προτιμήσει μάλλον τη σιωπή.
Ό ίδιος (Αββάς) είπε: Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Παμβώ, αν είναι καλό να επαινούμε τον πλησίον. Και του είπε: «Καλύτερα είναι να σωπαίνουμε».
Ό Αββάς Σισώης είπε: Έχω τριάντα χρόνια τώρα, πού δεν παρακαλώ το Θεό για αμαρτία, δηλαδή για οποιαδήποτε άλλη, παρά για τούτο μόνο προσεύχομαι: «Κύριε Ιησού», λέω, «φύλαξε με από τη γλώσσα μου». Και όμως, μέχρι σήμερα, καθημερινά πέφτω και αμαρτάνω με τη γλώσσα.
Του αγίου Έφραίμ. Εκείνος πού λέει πολλά λόγια, (όταν βρίσκεται) ανάμεσα σε αδελφούς, θα προκαλέσει πολλές φιλονικίες και πολλή αντιπάθεια εναντίον του.
«Αν όμως δύσκολα ανοίγει τα χείλη του, θα γίνει αγαπητός«. Αδελφέ, όταν ο αθλητής αγωνίζεται, κρατάει σφιχτό το στόμα του.
Σφίγγε κι εσύ το στόμα σου, (συγκρατώντας το) από τα περιττά (λόγια), και θα έχεις (ψυχική) ανάπαυση. Όποιος λέει πολλά λόγια, γίνεται αντιπαθητικός. «Όποιος όμως προσέχει το στόμα του, γίνεται αγαπητός».
Όποιος φυλάει το στόμα του, φυλάει Και την ψυχή του. Απεναντίας, ο αυθάδης αυτοκαταστρέφεται ή (πάντως) «εγγίζει συντριβή», όπως είναι κάπου γραμμένο (Παροιμ. 10:14).
Ό κήπος πού δεν έχει φράχτη, ποδοπατιέται Και ερημώνεται. Κι αυτός πού δεν φράζει το στόμα του, χάνει τους (πνευματικούς) καρπούς του.
«Ο ΤΗΡΩΝ»
Μηνιαία Ἔκδοση Ι.Ν. Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος
Ἔτος 10ον – Τεῦχος 1ο – Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2017
https://oikohouse.wordpress.com/
https://epanosifi.blogspot.com/2019/10/t_9.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου