Γράφει ὁ Βασίλης Στοϊλόπουλος
Ἕνας χρόνος ἔκλεισε ἤδη ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ψηφίστηκε τὸ «Σύμφωνό» του ΟΗΕ γιὰ τὴν ἐλεύθερη μετανάστευση. Μὲ τὴν ὑπογραφὴ καὶ τῆς Ἑλλάδας ἀλλὰ καὶ τὴ στήριξη ΟΛΗΣ τῆς πολιτικῆς τῆς τάξης. Ἐντούτοις, ἡ ἑλληνικὴ κοινὴ γνώμη ἐξακολουθεῖ νὰ παραμένει ἀπληροφόρητη γιὰ τὸ περιεχόμενο ἑνὸς «Συμφώνου» ποὺ ἂν καὶ «μὴ δεσμευτικὸ» παράγει «νομικὸ ἀποτέλεσμα» καὶ τὶς συνέπειες τοῦ ὁποίου ἤδη βιώνουμε σιωπηλά. Πρόκειται γιὰ ἕναν «Soft-Law-μηχανισμὸ» μὲ τουλάχιστον 45 προτροπὲς-νουθεσίες, ὑποχρεώσεις, στόχους καὶ ὑποδείξεις πρὸς τὰ κράτη-μέλη τοῦ ΟΗΕ, ποὺ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου θὰ ἐξελιχθεῖ σὲ ἐθιμικὸ δίκαιο. Ἤδη στὸ προοίμιο τοῦ «Συμφώνου» ὑπάρχει μία πολὺ ξεκάθαρη ἀναφορά: «Ἡ Μετανάστευση ἦταν πάντοτε μέρος τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας καὶ ἀναγνωρίζουμε ὅτι στὸ δικό μας παγκοσμιοποιημένο κόσμο παρουσιάζεται σὰν.... πηγὴ εὐημερίας, καινοτομίας καὶ βιώσιμης ἀνάπτυξης.»
Μία μικρὴ ὅμως ἀκτινοσκόπηση ἐννέα σημείων ἀρκοῦν γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ τὸ «πνεῦμα» καὶ τὸ «γράμμα» τοῦ «Συμφώνου» :
• Πουθενὰ δὲν ὑπάρχει ἀναφορὰ στὴν ἀντιμετώπιση τῶν ποικίλων αἰτιῶν τῆς σύγχρονης μετανάστευσης καὶ τὴν ἐπὶ τόπου ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος.
• Σὲ ὅλους τους μετανάστες θὰ παρέχονται στὶς χῶρες ὑποδοχῆς, ποὺ θὰ διαλέγουν οἱ ἴδιοι, «οἱ βασικὲς κοινωνικὲς καὶ ὑγειονομικὲς παροχὲς» (ἄρ. 15), μὲ σοβαρὲς ἐπιπτώσεις στὴ σταθερότητα τοῦ κοινωνικοῦ κράτους.
• Προβλέπεται ὁ περιορισμὸς τῆς ἐλεύθερης γνώμης καὶ κριτικῆς κατὰ τῆς μετανάστευσης, καθὼς ὑπάρχει «προτροπὴ» γιὰ «ἐποικοδομητικὴ ἀντίληψη ὡς πρὸς τὸ μεταναστευτικό.» Τὰ ΜΜΕ θὰ πρέπει νὰ «ἐνσωματωθοῦν στὸ μηχανισμὸ ρύθμισης τῆς μετανάστευσης» μὲ ἕναν κατευθυνόμενο καὶ μονοδιάστατο «φιλομεταναστευτικὸ» τρόπο, περιοριστικὸ ὡς πρὸς τὴν ἐλευθερία τῆς γνώμης.
• Νουθετεῖτε ἡ ἀπαγόρευση τοῦ ἐπαναπατρισμοῦ γιὰ ὅλους τους μετανάστες (αρ. 21), ὅπως καὶ ἡ ἐλεύθερη ἐπανένωση οἰκογενειῶν
• Προβλέπεται οἰκονομικὴ ὑποστήριξη χωρῶν προέλευσης καὶ τράνζιτ.
• Σημαντικὸς ρόλος, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ κράτη-μέλη, δίνεται καὶ στὰ συνδικάτα, στὶς ἐκκλησίες, στὶς ἐθνικὲς ΜΚΟ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, στὶς μεταναστευτικὲς ὀργανώσεις.
• Ἀποκρύπτεται ἐπιμελῶς ἡ πραγματικότητα τῆς σημερινῆς μετανάστευσης καὶ τῶν μειονεκτημάτων της καὶ λειτουργεῖ ὡς “Leitbild” γιὰ «μία κοινωνία πολυπολιτισμική, καὶ πολύπλευρης ἀποδοχῆς» (ἄρ. 16), ἐνῶ πρακτικὰ «τὰ δικαιώματα τῶν (γηγενῶν) κατοίκων ἑνὸς κράτους-στόχου (χώρα ὑποδοχῆς μεταναστῶν) δὲν παίζουν κανέναν ρόλο.»
• Τὸ πολύπλοκο θέμα τῆς κοινωνικῆς ἐνσωμάτωσης θὰ ὑπάγεται στὴ βούληση τῶν μεταναστῶν καὶ ὄχι στοὺς νόμους καὶ στὶς ἀποφάσεις τῶν χωρῶν ὑποδοχῆς.
• Στὰ κράτη θὰ προωθοῦνται «φιλομεταναστευτικὲς» νομοθετικὲς ρυθμίσεις καὶ θὰ μεριμνοῦν ὥστε ὁ δημόσιος διάλογος γιὰ τὸν μεταναστευτικὸ νὰ εἶναι «ἀνοιχτός, βασισμένος σὲ στοιχεῖα» καὶ ἡ κατανόηση τοῦ Συμφώνου «ρεαλιστικότερη, πιὸ ἀνθρώπινη καὶ πιὸ ἐποικοδομητικὴ» μὲ ἄμεσο κίνδυνο τῆς ποινικοποίησης ὅσων ἔχουν ἀντίθετη ἄποψη.
Ἤδη, ὁρισμένα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι στὴν Ἑλλάδα καθημερινὴ πρακτική.
* (βλ. https://refugeesmigrants.un.org/…/180713_agreed_outcome_glo…)
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2019/12/blog-post_76.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου