Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης1. Ὁ διπλὸς κίνδυνος· Τοῦρκοι καὶ Φράγκοι
Ἡ παρουσίαση τῶν θέσεων τοῦ πατριάρχου Γενναδίου Σχολαρίου γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1453 ἔχει μέγιστο ἱστορικό, ἐθνικὸ καὶ πνευματικὸ ἐνδιαφέρον, γιὰ πολλοὺς καὶ σημαντικοὺς λόγους. Ἐν πρώτοις διότι ἡ ζωὴ του συνεκτυλίσσεται μαζὶ μὲ τὶς τελευταῖες δραματικὲς δεκαετίες τῆς βασιλεύουσας καὶ τὶς πρῶτες τῆς ἄδοξης δουλείας καὶ ὑποταγῆς της στὸν βάρβαρο καὶ ἀλλόθρησκο κατακτητή. Καὶ τὸ σημαντικότερο, διότι δὲν εἶναι ἁπλὸς θεατὴς τῶν δρωμένων, ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ποὺ ἁπλῶς ὑφίστανται παθητικὰ τὶς τροπὲς τῶν καιρῶν καὶ τῶν χρόνων, ἀλλὰ ἕνας ἀπὸ τοὺς ὀλίγους ποὺ ἐνεργητικὰ ἔλαβαν μέρος καὶ συνδιαμόρφωσαν τὶς ἱστορικὲς συνθῆκες, κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες πορεύθηκε ἡ Ρωμιοσύνη κατὰ τὰ κρίσιμα ἔτη πρὶν ἀπὸ τὴν ἅλωση καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτήν. Κατηύθυνε ὁ ἴδιος καὶ προσδιόρισε σὲ μεγάλο βαθμὸ τὶς τύχες τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου