«Κλαίω -μου είπε- την ψόφια μου ψυχή και τον κόσμο… Ξέρεις παιδί μου, σαπίσαμε. Ηδονές, ηδονές, ηδονές, ηδονές και ευχαρίστηση δεν έχουμε!
Καίγεται μετά η ψυχή… Σάπισε η κοινωνία γιατί χάλασε η οικογένεια.
Και χάλασε η οικογένεια γιατί δηλητηριάσθηκε η συζυγία, ο γάμος.
Όταν μια πόλη δηλητηριασθεί από το νερό, πηγαίνουν να ελέγξουν τη δεξαμενή. Και όταν δεν βρεθεί εκεί η αιτία που δημιουργεί το πρόβλημα, τότε πάνε στην πηγή που τροφοδοτεί τη δεξαμενή.
Πηγή ο γάμος, δεξαμενή η οικογένεια, αποδέκτης του νερού η κοινωνία…
Τώρα η πηγή, ο τίμιος γάμος, πάει περίπατο. Έχει τόση ακαθαρσία που το Άγιο Πνεύμα έφυγε και ο διάβολος χορεύει ανάμεσά τους. Γι’ αυτό σκοτώνονται και χωρίζουν. Γιατί όσο περισσότερα αίσχη, τόσο μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους και μοναξιά… Μπαίνει ο διάβολος ανάμεσά τους και χωρίζει πρώτα τις ψυχές… Και ψακώνουν (δηλητηριάζουν) και τα παιδάκια τους, τους απογόνους τους… Όλα τα παίρνουνε τα κακορίζικα με το αίμα… αλλά και η ψυχή ντος τα ρουφά… Κανείς δεν το καταλαβαίνει… Ούτε οι ιερείς… Λένε στα κηρύγματα για αγάπες και λουλούδια, αλλά έχω καταλάβει πως αν δεν αδειάσουμε από τα σκουπίδια, αν δεν μετανοήσουμε, ίντα θα πει αγάπη, καθόλου δεν νοιώθουμε…
Να έχομε βέβαια αγάπη. Ετούτονα είναι το πρώτο. Αλλά η μετάνοια κάνει την αγάπη να βγαίνει από μέσα μας. Έρχεται μεγάλη μπόρα που θα ξεπλύνει αυτά τα αισχρά πράματα...».
"Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης”, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου, εκδ. Θεομόρφου, Β΄ έκδοση, σελ. 160-161.
https://proskynitis.blogspot.com/2023/12/blog-post_15.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου