Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΘΕΤΕΙ ΕΝ ΑΜΦΙΒΟΛῼ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΝ
Ἀφοῦ ἀπεσάρθρωσαν τὴν νομοθετικὴν καὶ δικαστικὴν ἐξουσίαν καὶ ὑπέταξαν τὴν τετάρτην ἐξουσίαν, τὰ ΜΜΕ, τώρα ὁλοκληρώνουν μεθοδικὰ καὶ συντονισμένα τὴν πλήρη διάλυσιν τῶν θεσμῶν τῆς οἰκογενείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
Γράφει ὁ κ. Ἀναστάσιος Σεμίζογλου, καρδιολόγος
Ἀπὸ τὴ χρονικὴ στιγμὴ ποὺ τὸ δόγμα “ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν’’ ἄρχισε νὰ ὑλοποιεῖται πέρασαν δεκαετίες βαθιῶν ἀλλαγῶν στὴν πατρίδα μας. Οἱ ἀλλαγὲς αὐτὲς κατέστρεψαν τὴν οἰκονομία τῆς χώρας, διέλυσαν τὴν ἐθνικὴ παραγωγή, τὴν ἐλαφρὰ καὶ μὴ βιομηχανία της, τὴν ἑλληνικὴ βιοτεχνία καὶ τὸ κυριότερο τὴν ἀγροτική της παραγωγὴ καὶ ὑπόσταση. Ἡ ὕπαιθρος ἀπὸ τὸν Ἕβρο, τὰ νησιά μας καὶ τὴν ἠπειρωτικὴ χώρα μέχρι τὸ Καστελλόριζο καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Λιβυκοῦ πελάγους ἐρήμωσε καὶ ὁλόκληρος σχεδὸν ὁ πληθυσμὸς στριμώχτηκε στὰ ἀστικὰ κέντρα.
Ἀντὶ νὰ ἐνταχθοῦμε στὴν Εὐρώπη ὡς Ἕλληνες μὲ ἐθνικὴ ταυτότητα καὶ διατηρώντας τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ καταβολή μας, ὑποθηκεύσαμε καὶ ἀνταλλάξαμε τὶς ἀξίες ποὺ οἱ προηγούμενες γενιὲς μᾶς παρέδωσαν μὲ τὰ ἀργύρια τῆς Δύσης, ποὺ οὔτε τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη ἔφεραν οὔτε τὶς ἐπενδύσεις διευκόλυναν μὲ τελικὴ κατάληξη τὴ διαφθορὰ καὶ τὴ μαζικὴ “νεομετανάστευση” τῆς νεολαίας μας στὰ παζάρια ἐργασίας τῆς Δύσης. Οἱ ἐκλεγμένοι ἐκπρόσωποί μας ὄφειλαν νὰ διεκπεραιώσουν ἕνα δύσκολο ἔργο σὲ βάθος χρόνου ποὺ ὑπαγορεύονταν ἀπὸ ἔξωθεν τῆς Ἐπικράτειάς μας κέντρα: τὴν πλήρη ἀφελληνοποίηση, τὴν ἐθνομηδενοποίηση καὶ ἀποορθοδοξοχριστιανοποίηση τῆς φιλτάτης Πατρίδας μας.
Ἡ οἰκονομικὴ στήριξη αὐτοῦ τοῦ διαχρονικοῦ φιλόδοξου πράγματι ἐγχειρήματος ἀνατέθηκε ἐκτὸς τῶν ἔξωθεν εἰσρεόντων χρημάτων τύπου “Σόρος” καὶ ΜΚΟ καὶ στὸν ἴδιο τὸ λαό μας ποὺ πρὶν φτάσει στὸ ἥμισυ τοῦ μηνὸς βλέπει τὶς τσέπες του ἄδειες ἀπὸ χρήματα. Αὐτὴ τὴν κατάσταση βιώνουμε σήμερα. Αὐτὸ τὸ μακρόπνοο καὶ φιλόδοξο σχέδιο ἔχει βάθος χρόνου. Αὐτοὶ ποὺ τὸ ἐπεξεργάζονται δὲν βιάζονται, οἱ ἀλλαγὲς πρέπει νὰ εἶναι ἀπρόσβλητες, καθ’ὅλα νομοθετημένα νομιμοποιημένες. Πλῆθος ἀντιχριστιανικῶν νόμων ψηφίστηκαν. Οἱ ἑλληνικὲς κυβερνήσεις καὶ τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο μετὰ τὴν ἀποσάθρωση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας καὶ τὴν ἄνευ ὅρων παράδοσής της στοὺς ξένους βάλλει ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ ἔθνους ποὺ τοὺς ἐξέλεξε δρώντας συντονισμένα, συνειδητὰ καὶ μεθοδικὰ γιὰ τὴν ὑλοποίηση τριῶν στρατηγικῶν στόχων:
1) τὴ διάλυση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας,
2) τὴν ἀμφισβήτηση κατὰ παραβίαση τοῦ Συντάγματος τοῦ Χριστιανικοῦ Ὀρθόδοξου δόγματος καὶ φρονήματος τοῦ λαοῦ μας,
3) τὴν ἐξαπάτηση καὶ διαφθορὰ τῆς νεολαίας ἀμβλύνοντας τοὺς αἰσθητῆρες ἀντίστασής της στὴν ἐπερχόμενη σχετικοποίηση καὶ ἰσοπέδωση τῶν πάντων τάζοντάς της τεχνητοὺς παραδείσους καὶ ἐφήμερες χίμαιρες. Τὰ σχετικὰ νομοσχέδια ψηφίστηκαν μὲ ἰσχνὴ πλειοψηφία συνήθως μεταμεσονύκτια ἢ μὲ πλῆθος ἀπουσιῶν ἀπὸ τὰ βουλευτικὰ ἕδρανα καὶ δεδομένου τοῦ ἐλλείμματος δημοκρατίας λόγῳ τοῦ ἐκλογικοῦ συστήματος· ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ σχετικὴ εὐκολία ποὺ τὰ ἐπάρατα νομοσχέδια μετέτρεψαν τὴν Ἑλλάδα σὲ χώρα διαλυμένων οἰκογενειῶν, σὲ χώρα γερόντων, σὲ χώρα πρωτόγνωρης παραβατικότητας.
Ἡ ἀποψίλωση τῆς οἰκονομικῆς ἰκμάδας τῆς χώρας μας καὶ ἡ ἀποκοπὴ τοῦ λαοῦ μας ἀπὸ τὶς πατροπαράδοτες ἀξίες μας συνδέονται ἄμεσα μὲ τὴν ἀναιμική, φινλανδοποιημένη ἐξωτερικὴ πολιτικὴ καὶ διπλωματία τῆς χώρας μας ἀπέναντι στὶς παρανομίες καὶ ὀρέξεις τοῦ νεοοθωμανοῦ γείτονά μας, ἀκόμα καὶ μὲ αὐτὴν τὴν ταπείνωση τῶν Ἰμίων.
Ὁ λαός μας καὶ ἰδιαίτερα ἡ νεολαία μας κυριολεκτικὰ «κλαδεμένοι» ἀπὸ ἀξίες, ὁράματα καὶ ἰδανικὰ ὑπάρχουν καὶ ζοῦν μόνο, γιὰ νὰ καταναλώνουν καὶ νὰ χειραγωγοῦνται ἀπ’ τοὺς ἑκάστοτε κρατοῦντες καὶ ἐπιτήδειους. Ὅ,τι ὀλέθριο καὶ κακὸ ἔχει ἡ Δύση, ἡ Ἑλλάδα τὸ εἰσάγει, τὸ ὑλοποιεῖ, τὸ υἱοθετεῖ.
Γιὰ τὸ ξεθεμελίωμα τῶν πάντων δὲν ἀρκοῦν μόνο οἱ κυβερνήσεις, ἀλλὰ ἐπιβάλλεται νὰ ἐπιστρατευθοῦν καὶ οἱ “θεωρητικοὶ” ἰδεολόγοι, συνήγοροι καὶ διανοούμενοι ὅλου τοῦ φάσματος τῆς πενταροδεκάρας καὶ τοῦ πληρωμένου ψέματος, γιὰ νὰ μᾶς ποῦν ὅτι αὐτὸ ποὺ ἐσεῖς οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι ὀνομάζετε κακὸ καὶ ἁμαρτία, ἐμεῖς τὸ καταργοῦμε, τὸ ἀπορρίπτουμε, τὸ μετονομάζουμε “ὁμοφοβία”, “ταλιμπανισμό”, “ὀπισθοδρόμηση”, “μεσαίωνα” καὶ ὁ,τιδήποτε ἄλλο. Ἀφοῦ λοιπὸν ἀλλάξουν τὸ νόημα καὶ περιεχόμενο τῶν λέξεων καὶ ἐννοιῶν, ἀφοῦ ἀλλάξουν τὴ γλῶσσα μας μποροῦν νὰ ἐπιτεθοῦν καὶ νὰ καταστρέψουν ὅ,τι μὲ κόπο καὶ μόχθο ὁ λαὸς αὐτὸς ποὺ κατοικεῖ σ’ αὐτὴ τὴ γωνιὰ τοῦ κόσμου δημιούργησε μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων. Ὁ κατάλογος μακρὺς καὶ θλιβερός.
Τὸ ἔθνος μας ἀπὸ τὰ πρῶτα ἀκόμα χρόνια ἐμφάνισής του στὸ σκηνικό τῆς ἱστορίας δημιουργεῖ πολιτισμὸ ἀδιάλειπτα μέσα ἀπὸ τὶς ἔνδοξες σελίδες τῆς ἱστορίας του, μέσα ἀπὸ τὶς συμφορές του, μέσα ἀπὸ τὴ σκλαβιά του καὶ τὴν ἀγραμματοσύνη του. Σὲ τέτοια χαμηλὴ ὑποστάθμη πνευματικῆς ἀνυπαρξίας, ἠθικῆς καταβαράθρωσης, ἐθνικῆς ἀμνησίας καὶ λήθης, ὅπως συμβαίνει σήμερα, ποτὲ δὲν περιέπεσε. Φαίνεται ὅτι, ὅπως δείχνουν κατὰ τρόπο ἀμείλικτο οἱ δημογραφικοὶ δεῖκτες, καὶ αὐτὴ ἀκόμη ἡ βιολογική του παρουσία στὴ ἱστορία θὰ εἶναι παρελθὸν σὲ λίγες δεκαετίες. Βιάζονται τὰ ξένα σκοτεινὰ κέντρα μὲ τοὺς ἐδῶ συνεργάτες τους νὰ “ξεμπερδέψουν” μία ὥρα ἀρχήτερα μὲ τὴν Ἑλλάδα ὑλοποιώντας τὸ φιλόδοξο σχέδιό τους, τῆς ἐξαφάνισης ἑνὸς ἔνδοξου καὶ περήφανου λαοῦ.
Οἱ ἄνθρωποι κρίνονται ἀπ’ τὰ πεπραγμένα τους. Δὲν εἴμαστε ἐλεύθεροι νὰ κάνουμε ὅ,τι θέλουμε, δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα τοῦ “πάντα πράττειν”. Ὅ,τι πράττω, ὅ,τι μὲ τὴ σκέψη μου διατυπώνω ἔμμεσα προτρέπω καὶ παροτρύνω καὶ τοὺς ἄλλους νὰ κάνουν τὸ ἴδιο, εἶμαι φωτεινὸ παράδειγμα καὶ πρότυπό τους ἰδίως γιὰ τὴν νεολαία μας.
Οἰκογένειες μὲ δύο ἄντρες ἢ δύο γυναῖκες στὸ ρόλο πατέρα – μητέρας ἢ φεῦ, ἂν νομοθετηθεῖ καὶ ἡ κτηνοβασία, μπορεῖ νὰ δοῦμε οἰκογένειες μὲ ἄνθρωπο καὶ ζῷο (καὶ τὰ ζῷα ἔχουν δικαιώματα, γιατί νὰ μὴ ἔχουν στὸ ἀρρωστημένο μυαλό τους;) μάλιστα καὶ μὲ υἱοθετημένα παιδιά, κατάσταση ποὺ μόνο ὁ ἴδιος ὁ Σατανᾶς θὰ μηχανευόταν. Γι’ αὐτὴν τὴν θανάσιμη αἰσχρὴ ἁμαρτία ὁ Θεὸς κατέστρεψε τὰ Σόδομα, ἀδιάψευστος μάρτυρας ἡ Νεκρὰ Θάλασσα, νεκρὴ πράγματι ἀπὸ κάθε μορφὴ ζωῆς.
Ἡ ἀπάντηση τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας μὲ τὴ σχετικὴ ἐγκύκλιο ποὺ ἀναγνώστηκε στοὺς ἱεροὺς ναούς, καὶ χλιαρὴ καὶ ὄψιμη εἶναι καὶ ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων. Πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται ἡ λέξη μετάνοια, ἁμαρτία θανάσιμη, οὔτε καλοῦνται οἱ ὁμοφυλόφιλοι νὰ μετανοήσουν, διότι διαφορετικὰ θὰ καταδικαστοῦν σὲ θάνατο αἰώνιο. Μοιάζει ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἐγκύκλιο σὰν νὰ ἀπολογεῖται καὶ νὰ διαπραγματεύεται πρὸς ἐξεύρεση κοινὰ ἀποδεκτῆς λύσης στὸ “πρόβλημα”. Ἔτσι λοιπὸν ἔχουν τὰ πράγματα; Μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ κάνει ἔκπτωση στὸν εὐαγγελικὸ λόγο; Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἢ ὁ Μέγας Βασίλειος πού καθαίρεσαν δεκάδες ἀκατάλληλων ἐπισκόπων, ἂν ζοῦσαν στὶς μέρες μας ἔτσι θὰ μιλοῦσαν, τὰ ἴδια θὰ ἔπρατταν; Μοιάζει μὲ τὸν παρατηρητὴ ποὺ βλέπει ἀπὸ μακριὰ τὸ σπίτι του νὰ καίγεται ἀπὸ τοὺς ἐμπρηστὲς καὶ νὰ παραμένει ἀδρανὴς καὶ ἄπραγος καὶ νὰ διατυπώνει μακρόθεν καὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἀπόψεις τοῦ τύπου «προσωπικὰ διαφωνῶ μὲ τὸν ἐμπρησμό… προτείνω αὐτό… αὐτὸ καὶ αὐτό… κ.λπ.».
Ἡ ὁμοφυλοφιλία (κιναιδισμὸς) οἱασδήποτε μορφῆς καὶ ἀπόχρωσης εἶναι ἁμάρτημα θανάσιμο καὶ ἂν παραμείνει ἀνεξομολήγητη ὁδηγεῖ κατευθεῖαν στὴν Κόλαση, ἐκεῖ ὁ τριγμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Ἀγαπᾶμε τοὺς ὁμοφυλόφιλους μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἀγαπᾶμε ὅλα τὰ δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, ὄχι τὴν ἁμαρτία τὴν ὁποία πρέπει παντοῦ, πάντα καὶ ἀπὸ ὁποιονδήποτε διαπράττεται ἢ διαφημίζεται νὰ στηλιτεύουμε καὶ νὰ καταδικάζουμε.
Τὸ περὶ ἀγάπης κήρυγμα τῆς συνοδικῆς ἐγκυκλίου εἶναι μὲν καλὸ καὶ ἅγιο ὅμως λ ί γ ο, π ο λ ύ -λ ί γ ο γιὰ τὸν μεγάλο κίνδυνο ποὺ ἐλλοχεύει μὲ τὴν ψήφιση αὐτοῦ τοῦ νομοσχεδίου. Ὁ πιστὸς λαὸς μας καλεῖται σὲ ἐγρήγορση καὶ ἀγωνιστικὴ κινητοποίηση. Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία νὰ ἀλλάξει γλῶσσα συνεννόησης μὲ τὸν Καίσαρα καὶ νὰ προειδοποιήσει τοὺς 300 βουλευτὲς ὅτι, ἂν ἀποτολμήσουν καὶ ψηφίσουν τὸ νομοσχέδιο, θὰ τοὺς ἐπιβληθεῖ ἡ ἔσχατη τῶν ποινῶν, ἀφορισμός. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος μαρτύρησε μὲ τὴ ζωὴ του, διότι ἤλεγξε τὸν Ἡρῴδη ποὺ νυμφεύθηκε τὴ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ του ὑποπίπτοντας στὸ ἁμάρτημα τῆς μοιχείας. Δὲν συνομίλησε οὔτε συνέφαγε μαζί του. Ὁ πρὸς ψήφιση νόμος εἶναι ἀπείρως χειρότερος τοῦ παραπτώματος τοῦ Ἡρῴδη, προβάλλει ἕναν ἀνώμαλο καὶ διεστραμμένο τύπο οἰκογένειας, ἀναιρεῖ τὸ ἴδιο τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ αἰσχροποιώντας καὶ διαλύοντας τὸ γάμο. Εἶναι ἀρνητικὸ παράδειγμα καὶ διαφθορὰ τῆς νεολαίας μας, θανάσιμη ἀπειλὴ καὶ χαριστικὴ βολὴ γιὰ τὴν ἴδια τὴν ὕπαρξή μας ὡς ἔθνους.
Πρὶν δυόμισυ χιλιετίες καταδικάσθηκε ἀπὸ τὴν πολιτεία σὲ θάνατο μὲ ψευδῆ καὶ ἀνυπόστατη κατηγορία ὅτι διαφθείρει τοὺς νέους, δὲν σέβεται τοὺς θεοὺς καὶ ὅτι εἰσάγει στὴν πόλη καινὰ δαιμόνια ἕνας ἀθῷος ἄνθρωπος, ὁ φιλόσοφος, παιδαγωγὸς καὶ δάσκαλος Σωκράτης. Εἰρωνεία τῆς τύχης: Σήμερα μὲ τὶς ἴδιες κατηγορίες ποὺ τώρα ὅμως εἶναι ἀληθινὲς ἡ Πολιτεία διαφεύγει τὴν παραπομπή της σὲ δίκη καὶ οὐσιαστικὰ ἀμνηστεύεται!
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ δήμου ἦταν ἄμεση δημοκρατία, ἐνῷ ἡ Βουλή μας σήμερα εἶναι ἔμμεση δημοκρατία, δι’ ἀντιπροσώπων, πόρρω ἀπέχουσα τῆς δημοκρατικότητας τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας τοῦ δήμου, εἶναι μία βιτρίνα δημοκρατίας.
Οἱ πιστοὶ χριστιανοί, πόσο μᾶλλον οἱ κληρικοί μας ἰδίως οἱ μεγαλόσχημοι, ὀφείλουμε νὰ ἐλέγχουμε τὰ δημόσια πρόσωπα, ὅσους κατέχουν ἀξιώματα τῆς Πολιτείας ποὺ ὁ ἴδιος ὁ λαὸς τοὺς τὰ ἔδωσε, γιὰ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή τους, γιὰ τὶς ἐπιλογές τους. Δὲν εἶναι μόνο προσωπική τους ὑπόθεση, ὅπως ἀφελῶς πολλοὶ πιστεύουν. Ὁ λόγος μας καὶ οἱ πράξεις μας μοιάζουν μὲ τὸν κωδικὸ μίας ἠλεκτρονικῆς τραπεζικῆς κάρτας ποὺ πρέπει νὰ εἶναι συμβατὸς μόνο μὲ τὸ ἀναφερόμενο σύστημα τῆς συγκεκριμένης τράπεζας, ποὺ εἶναι ἕ ν α ς μ ο ν α δ ι κ ό ς! Ἂν τὰ ἔργα μας, οἱ λόγοι μας δὲν συμφωνοῦν μὲ τὸν εὐαγγελικὸ λόγο εἶναι δηλαδὴ ἀσύμβατα καὶ εἶναι τέτοια, γιὰ νὰ ἱκανοποιοῦν τὸν Καίσαρα, τὴν κοσμικὴ ἐξουσία καὶ τὴν ἐπικρατοῦσα κοσμικὴ κοινὴ γνώμη, τότε εἴμαστε σὲ λάθος δρόμο! Ὅταν ἡ πίστη κινδυνεύει τὸ λόγο ἔχει ὁ πιστὸς λαός. Ὁ μέγας Ἀντώνιος “δραπέτευσε” προσωρινὰ ἀπὸ τὴν ἔρημο στὴν Ἀλεξάνδρεια, γιατί ὁ Ἄρειος κήρυττε φρικτὴ αἵρεση καὶ ἡ ὁμοφυλοφιλία μὲ ὅλες τὶς μορφές της καὶ τὰ καμώματά της εἶναι φρικτό, αἰσχρό, θανάσιμο ἁμάρτημα καὶ σὰν τέτοιο πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται. Ἀκουέτω ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία!
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος
https://aktines.blogspot.com/2024/02/blog-post_482.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου