«Σκέψεις βασισμένες στήν πρώτη ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τόν Τιμόθεο», Μέρος β΄

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ

«Δεῖ οὖν τόν ἐπίσκοπον ἀνεπίληπτον εἶναι... μή νεόφυτον, ἵνα μή τυφλωθείς εἰς κρῖμα ἐμπέσῃ τοῦ διαβόλου» (γ΄ : 2, 6).

Στόν νεόκουρο μοναχό δέν πρέπει νά ἀνατίθενται μοναστικά ἀξιώματα, ἐπειδή αὐτός εὔκολα μπορεῖ νά κυριευθεῖ ἀπό τήν ὑπερηφάνεια καί νά πέσει σέ παγίδα τοῦ διαβόλου.

Ἡ μυστική γνώση καί αἴσθηση τῆς πίστεως διατηρεῖται μέ τήν καθαρότητα τῆς συνειδήσεως.

«Ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (γ΄ : 15).

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ ζωντανοῦ, Θεοῦ εἶναι στύλος καί τό θεμέλιο τῆς ἀληθείας. Γι᾿ αὐτό ὁ Θεός ὀνομάζεται ἐδῶ ζωντανός, ἐπειδή ἐνεργεῖ. Ἐνεργεῖ σέ ὅλους τούς πιστούς μέ τά θεῖα Μυστήρια. Ἐνεργεῖ ξεχωριστά στούς ἐκλεκτούς Του ὄχι μόνο μέ τά Μυστήρια ἀλλά καί μέ ποικίλα ἐμφανή χαρίσματα. Ἔτσι ἀποδεικνύεται πώς ἡ Ἀνατολική Ἐκκλησία κατέχει σταθερά καί ἀμετάπτωτα τήν ἀλήθεια.

Ἀπεναντίας, οἱ ὁμάδες τῶν ἑτεροδόξων, ἄν καί αὐτοαποκαλοῦνται Ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ, πιστεύουν σ᾿ ἕναν Θεό ὄχι ζωντανό καί ἐνεργό ἀλλά νεκρό καί ἀδρανή, ἕναν Θεό γιά τούς νεκρούς καί γιά τούς ζωντανούς νεκρούς. Μ᾿ αὐτόν τόν τρόπο φανερώνουν ὅτι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν ἀλήθεια.

«Μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ» (γ΄ : 16).

Μεγάλο εἶναι τό μυστήριο τῆς πίστεως πού μᾶς ἀποκαλύφθηκε! Ὁ Θεός φανερώθηκε ὡς ἄνθρωπος. Ἀπέδειξε πώς εἶναι Θεός μέσω τοῦ Πνεύματος. Τό ἀπέδειξε μέ τή διδασκαλία Του, πού εἶναι «Πνεῦμα καί ζωή»¹. Τό ἀπέδειξε μέ τά ἔργα Του, πού τά ἐπιτελοῦσε «μέ τό δάχτυλο τοῦ Θεοῦ»². Τό ἀπέδειξε μέ τήν ἀποστολή τοῦ ἁγίου Πνεύματος στούς ἀνθρώπους. Ντύθηκε σάρκα κι ἔγινε ὁρατός ὄχι μόνο στούς ἀνθρρώπους ἀλλά καί στούς ἀγγέλους, στούς ὁποίους ἡ θεότητά Του εἶναι ἀπρόσιτη³. Οἱ εἰδωλολάτρες πού χάνονταν, ἐπειδή ἀγνοοῦσαν τόν ἀληθινό Θεό, ἄκουσαν τό κήρυγμα τῆς σωτηρίας.

Τή διδασκαλία γιά τόν Θεό δέν τή δέχονται οἱ σοφοί τῆς γῆς, οἱ μεγαλοφυεῖς καί οἱ μορφωμένοι, δέν τή δέχονται οἱ πλούσιοι καί οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου· τή δέχονται μέ τήν πίστη ὅσοι ἔχουν ταπεινή καρδιά. Ὅσοι πιστεύουν στόν Θεό, γίνονται οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ καί ὑψώνονται μέ τή χάρη Του πάνω ἀπ᾿ ὅλα τά πρόσκαιρα. Ἔτσι, ἀποκτοῦν τή μυστική ἐμπειρική γνώση ὅτι Αὐτός ἀνυψώθηκε στόν οὐρανό, ὅπου ἀνυψώνει καί ὅσους ἀληθινά Τόν πιστεύουν.

«Ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καί διδασκαλίαις δαιμονίων» (δ΄ : 1).

Ὅσοι δέν στερεώνονται στήν πίστη, ὅσοι δέν τήν καλλιεργοῦν μέ τά ἔργα τῆς πίστεως, εὔκολα πλανῶνται ἀπό ψευδοδιδασκαλίες, πού παρουσιάζονται ντυμένες παραπλανητικά μέ τό ἔνδυμα τῆς ἀλήθειας.

Συνεχίζεται...

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ”

Τόμος Γ΄

Τῶν Ἐκδόσεων: Τῆς "Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς”

 

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 http://HristosPanagia3.blogspot.com

1Ἰω. στ΄ : 63.

2Λουκ. Ια΄: 20.

3Πρβλ. Ὁσίου Μακαρίου τοῦ Μεγάλου, Ὁμιλίαι Πνευματικαί, Δ΄, 9.