Συναξάρι Πεντηκοσταρίου
Την Τετάρτη μετά από την Κυριακή του Παραλύτου εορτάζουμε την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.
Την εορτή αυτή την εορτάζουμε για την τιμή των δύο μεγάλων εορτών, εννοώ του Πάσχα και της Πεντηκοστής, επειδή αυτή τις ενώνει και τις συνδέει. Έγινε δε ως εξής.
Μετά που ο Χριστός έκανε το μέγα θαύμα στον παράλυτο, οι Ιουδαίοι, σκανδαλισμένοι δήθεν για την κατάλυση του Σαββάτου –διότι έγινε το Σάββατο– ζητούσαν να Τον θανατώσουν. Ανεχώρησε λοιπόν για τη Γαλιλαία, και όντας στην εκεί ορεινή περιοχή έκανε το θαύμα των πέντε άρτων και των δύο ψαριών, τρέφοντας πέντε χιλιάδες, χωρίς να υπολογίζονται οι γυναίκες και τα παιδιά.
Στη συνέχεια, όταν έφτασε η εορτή της Σκηνοπηγίας, η οποία είναι μεγάλη εορτή για τους Ιουδαίους, ο Χριστός ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα και περπατούσε κρυφά. Κατά το μέσο όμως της εορτής ανέβηκε στον Ναό και δίδασκε, και όλοι έμειναν έκπληκτοι από τη διδαχή του. Με φθόνο λοιπόν έλεγαν: «Πώς αυτός ξέρει γράμματα χωρίς να έχει σπουδάσει;» Αυτός βέβαια γνώριζε, διότι ως νέος Αδάμ ήταν, όπως ο πρωτόπλαστος, γεμάτος από κάθε σοφία, αλλά επίσης και ως Θεός.
Όλοι λοιπόν δυσανασχετούσαν και έτοιμοι ήταν να Τον θανατώσουν. Και ο Χριστός, ελέγχοντάς τους για την προσποιητή υπεράσπιση του Σαββάτου, έλεγε: «Γιατί θέλετε να με σκοτώσετε; Αν μάχεστε υπέρ του Νόμου, γιατί θυμώνετε μ’ εμένα, επειδή θεράπευσα άνθρωπο το Σάββατο; Αφού και ο Μωυσής νομοθετεί να το καταλύετε όταν πρόκειται για την περιτομή».
Αφού λοιπόν τους είπε πολλά και απέδειξε ότι Αυτός είναι που τους έδωσε τον Νόμο και ότι είναι ίσος με τον Πατέρα, την τελευταία μέρα, την μεγάλη της εορτής, λιθοβολείται από αυτούς, αλλά δεν τον άγγιξε καμία πέτρα. Φεύγοντας από εκεί βρήκε τον εκ γενετής τυφλό και του έδωσε το φως του.
(Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τρεις ήταν οι μεγαλύτερες γιορτές των Ιουδαίων. Πρώτη το Πάσχα που την τελούσαν τον πρώτο μήνα –τον Μάρτιο– σε ανάμνηση της διάβασης της Ερυθράς θάλασσας. Δεύτερη η Πεντηκοστή που τους θύμιζε την παραμονή τους στην έρημο μετά τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας, διότι έμειναν πενήντα μέρες στην έρημο μέχρι να λάβουν τον νόμο του Μωυσή. Και τρίτη η εορτή της Σκηνοπηγίας για υπενθύμιση της Σκηνής που ο Μωυσής είδε μέσα στη νεφέλη του όρους και την κατασκεύασε με τον αρχιτέκτονα Βεσελεήλ. Η εορτή αυτή διαρκούσε επτά μέρες και τους θύμιζε τη συγκομιδή των καρπών και τη στρατοπέδευσή τους στην έρημο.)
Επειδή λοιπόν ο Χριστός με τη διδασκαλία αυτή απέδειξε ότι είναι ο Μεσσίας, ο μεσίτης δηλαδή ανάμεσα σ’ εμάς και τον αιώνιο Πατέρα και ο συμφιλιωτής μας με Αυτόν, γι’ αυτό τον λόγο, εορτάζοντας αυτή την εορτή και ονομάζοντάς την Μεσοπεντηκοστή, ανυμνούμε τον Μεσσία Χριστό και δείχνουμε την τιμή των πριν και μετά από αυτήν δύο μεγάλων εορτών.
Γι’ αυτό νομίζω ότι μετά από αυτήν εορτάζεται η εορτή της Σαμαρείτιδος· διότι κι εκείνη αναφέρει πολλά για τόν Μεσσία Χριστό και για νερό και δίψα, όπως και εδώ.
(Διασκευή για την Κ.Ο. του κειμένου του Πεντηκοσταρίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου