Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:
«Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐτόν»[1]. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος κατεξοχήν, ὑπερβαλλόντως θά λέγαμε πιό σωστά, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον ἄνθρωπο, κατά τέλειο τρόπο ὑπήκουσε στόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἐφάρμοσε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, πού σκέπασε κάποτε μέ τό ἅγιο ὡμοφόριό της σέ μία ἀγρυπνία στήν Κωνσταντινούπολη τούς ἐκκλησιαζομένους, μεταξύ τῶν ὁποίων ἤτανε καί ὁ μέγας Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός, καθώς καί ὁ μαθητής του ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος, αὐτή ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐσκέπασε καί τό ἔθνος μας τό 1940, καί τό σκεπάζει καί σήμερα καί ἐλπίζουμε καί πάντοτε. Νά μήν πάρει τήν Ἁγία Σκέπη της ἐξαιτίας τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν.
Βεβαίως, εἶναι πάρα πολύ λυπημένη σήμερα ἡ Παναγία μας γιά τίς μεγάλες ἁμαρτίες πού ἔχουμε, γιά τήν βλασφημία, γιά τίς ἐκτρώσεις, γιά τίς διαστροφικές σχέσεις, μέσα καί ἔξω ἀπό τόν γάμο, γιά τήν εἰδωλολατρία πού ἔχει ἐπικρατήσει ἐν πολλοῖς στόν λαό μας, γιά τήν παράδοση τῆς ἡγεσίας μας στόν Σιωνισμό καί στίς ἀντίχριστες δυνάμεις. Ἀλλά, παρόλα αὐτά, ὑπάρχει καί τό λεῖμμα τό εὐσεβές, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀκόμα ἀγαποῦν τόν Θεό, τήν Παναγία, τούς Ἁγίους καί τήν πατρίδα.
- Ἄραγε θά πρέπει νά ἀγαποῦμε τήν πατρίδα μας;
Καί βέβαια θά πρέπει, γιατί ἡ πατρίδα μας, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, εἶναι ἡ μεγάλη μας οἰκογένεια. Κι ἄν ὀφείλουμε νά ἀγαποῦμε ὅλους τούς ἀνθρώπους, πολύ περισσότερο τούς τῆς οἰκογενείας μας.
Καί ἡ πατρίδα μας εἶναι ὁρισμένη καί τά σύνορά της εἶναι καθορισμένα ἀπό τόν Θεό. Στήν Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε, «ὅτε διεμέριζεν ὁ Ὕψιστος ἔθνη, ὡς διέσπειρεν υἱούς Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατά ἀριθμόν ἀγγέλων Θεοῦ»[2] (στό Δευτερονόμιο στό 32ο κεφάλαιο, στόν 8ο στίχο). Δηλαδή, σαφῶς φαίνεται ἐδῶ ὅτι ὁ Θεός θέτει σύνορα, δημιουργεῖ πατρίδες γιά τά διάφορα ἔθνη καί τοποθετεῖ στό κάθε ἔθνος φύλακα ἄγγελο.
Καί βλέπουμε καί στήν Καινή Διαθήκη τόν Κύριό μας, ὁ Ὁποῖος ὅταν εἶδε -λέει- τήν πόλη ἔκλαυσε, τήν πόλη Ἱερουσαλήμ, καί θρήνησε τήν ἀμετανοησία, τήν ἀνυπακοή, τήν ἀχαριστία τοῦ λαοῦ Του. «Πόσες φορές θέλησα», λέει, «νά σᾶς μαζέψω, ὅπως ἡ κλῶσσα μαζεύει τά κλωσσόπουλά της κάτω ἀπό τά φτερά Μου καί δέν θελήσατε﮲ καί νά τώρα θά ἀφεθεῖ ὁ οἶκος ἡμῶν ἔρημος»[3]. Καί πράγματι, πῆρε τήν χάρη Του ὁ Θεός ἀπό τόν παλαιό Ἰσραήλ καί ἔφτιαξε τόν καινούριο λαό Του, τόν νέο Ἰσραήλ τῆς Χάριτος, πού εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες καί οἱ άπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθόδοξοι.
Βλέπουμε ἐπίσης τόν Κύριο νά λέγει στήν Σαμαρείτιδα, ὅτι «ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν»[4] καί ὄχι ἐκ τῶν Σαμαρειτῶν. Καί θά μπορούσαμε νά ποῦμε κι ἐδῶ, ὅτι ἀνθρωπίνως ὁ Κύριος καυχᾶται γιά τήν πατρίδα Του καί γιά τό γένος Του, ἀπό τό ὁποῖο προῆλθε ὡς ἄνθρωπος, ἀπό τούς Ἰουδαίους. Βλέπουμε καί τόν Ἀπόστολο Παῦλο ἐπίσης νά λέγει μέ καμάρι, «ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ. Ἑβραῖοί εἰσι; κἀγώ· σπέρμα Ἀβραάμ εἰσι; κἀγώ»[5]. Δηλαδή διακηρύσσει ὁ Ἀπόστολος ἐδῶ πέρα τήν καταγωγή του. Χαίρεται καί, κατά κάποιον τρόπο ἀνθρωπίνως, καυχᾶται πού εἶναι ἀπό τό ἔνδοξο, ἀπό τό σπουδαῖο ἔθνος, πού ἐπέλεξε ὁ Θεός γιά νά ἑτοιμάσει μία μαγιά γιά τήν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Καυχᾶται, γιατί εἶναι ἀπό τό γένος τῶν Ἑβραίων.
Βλέπουμε ἀκόμα, ὅτι πολλές φορές θρηνεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γιατί τό ἔθνος του ἐν πολλοῖς δέν πίστεψε στόν Χριστό. Καί κάποια στιγμή φτάνει νά πεῖ, θά εὐχόμουνα ἐγώ νά εἶμαι ἀνάθεμα»[6], δηλαδή νά μή σωθῶ, νά χαθῶ γιά νά σωθεῖ τό ἔθνος μου, νά πιστέψουν οἱ δικοί μου, οἱ ἄνθρωποι τοῦ γένους μου.
Βλέπουμε ἐπίσης καί τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο νά λέγει στόν Ὕπαρχο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τόν Σωφρόνιο, «τήν πατρίδα τίμησον καί τῇ ἀρετῇ βοήθησον». Δηλαδή, νά τιμήσεις τήν πατρίδα σου, τήν πατρίδα μας, καί νά τήν βοηθήσεις μέ τήν ἀρετή σου. Γιατί ἕνας ἐνάρετος ἄρχοντας πράγματι μπορεῖ νά προσφέρει πάρα πολλά στό ἔθνος, ἐπειδή ὁ ἄρχοντας εἶναι πρότυπο καί ὅλοι προσβλέπουν σ’ αὐτόν καί προσπαθοῦν νά τόν μιμηθοῦν. Κι ἄν ὁ ἄρχοντας φτιάχνει καί νόμους σύμφωνους μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε βοηθᾶ πάρα πολύ καί τούς καλοδιάθετους, ἀλλά καί τούς κακοδιάθετους καί τούς ἀνυπότακτους, νά συγκροτήσουνε ἕνα κοινωνικό σύνολο πού γενικά θά βοηθᾶ στήν πνευματική πρόοδο καί στή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Γι’ αὐτό καί ἐμεῖς ἀγαποῦμε τήν πατρίδα μας, διότι μέσα σ’ αὐτήν, σ’ αὐτόν τόν χῶρο μποροῦμε νά ἀναπτυχθοῦμε μέ εἰρήνη, νά προσφέρουμε τίς δεήσεις μας καί τήν λατρεία μας στόν Θεό καί νά καλλιεργήσουμε τίς ἀρετές καί νά πετύχουμε τήν σωτηρία μας. Σ’ αὐτόν τόν χῶρο ἀνδρώθηκαν οἱ μεγάλοι ἅγιοι, ἅγιοι μάρτυρες, ἅγιοι οἱ ὁποῖοι θυσιάστηκαν γιά τόν Θεό, ἔδωσαν τό αἷμα τους γιά τήν πίστη καί εὔχονται καί τώρα γιά ὅλους ἐμᾶς, τούς Ἕλληνες τούς Ὀρθοδόξους, ἀλλά καί γιά τήν διαφύλαξη τοῦ ἔθνους μας ὡς ἀμιγῶς ὀρθοδόξου, ὅπως καί ἦταν. Καί εἶναι ἴσως τό μοναδικό ἔθνος στόν κόσμο πού ἔχει σέ τόσο μεγάλο ποσοστό Ὀρθοδόξους.
Βεβαίως, σήμερα προσπαθοῦνε μέ τήν παγκοσμιοποίηση, μέ τήν πολυπολιτισμικότητα, μέ τήν εἰσαγωγή ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων πού ἔρχονται ἀπό ἔξω, προσπαθοῦν οἱ Σιωνιστές νά ἀλλοιώσουν τόν πληθυσμό τῆς Ἑλλάδας καί σιγά - σιγά νά κάνουν τήν Ἑλλάδα μιά χώρα μουσουλμανική, μιά χώρα ἀντιχρίστου. Ὅμως ὅλα αὐτά δέν πρόκειται νά περάσουν, γιατί τήν πατρίδα μας τήν φρουρεῖ ἡ Παναγία καί οἱ Ἅγιοι. Βεβαίως ὅμως κι ἐμεῖς θά πρέπει νά ἀνταποκριθοῦμε, νά ἀναδειχθοῦμε ἀντάξιοι τῶν ἁγίων μας. Ὁ στρατηγός Μακρυγιάννης ἔλεγε, «ὅσο ἀγαπῶ τήν πατρίδα μου, δέν ἀγαπῶ ἄλλο τίποτας». Καί οἱ Ἅγιοι τοῦ ’21 θυσιάστηκαν γιά τήν πατρίδα, ἀλλά πρῶτα, ὅπως τό ἔλεγε ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πήραμε τά ἅρματα πρῶτα γιά τήν πίστη καί εἴπαμε «πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί ἔπειτα ὑπέρ πατρίδος».
«Ἡ εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας», ἔλεγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «καί ἡ δέησις ἡ πρός τόν Θεόν ὑπέρ τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν»[7]. Δηλαδή, ἡ καρδιά μου λέγει αὐτό πού σᾶς ἀποκαλύπτω τώρα, ποθῶ μέ ὅλη μου τήν ψυχή καί παρακαλῶ τόν Θεό γιά τόν Ἰσραήλ, γιά τήν σωτηρία του. Κι ἐμεῖς ἄς κάνουμε τό ἴδιο, ἄς παρακαλοῦμε τόν Κύριο μέ ὅλη μας τήν καρδιά νά χαρίσει στό ἔθνος μας μετάνοια, νά χαρίσει τήν σωτηρία στούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους ἀλλά καί σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους τῆς γῆς.
Ὁ Κύριός μας εἶχε πεῖ κάτι πού ἀκούγεται λίγο περίεργο. «Ἀρθήσεται», εἶχε πεῖ στούς Ἑβραίους, «ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τούς καρπούς αὐτῆς»[8]. Θά παρθεῖ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀπό σᾶς καί θά δοθεῖ σέ ἕνα ἔθνος πού κάνει τούς καρπούς πού θέλει ὁ Θεός νά κάνουν τά παιδιά Του, οἱ υἱοί τῆς βασιλείας Του. Καί πράγματι ἔφυγαν οἱ εὐλογίες ἀπό τούς Ἑβραίους, γιατί ἀρνήθηκαν τόν Χριστό, τόν Μεσσία, τόν Διδάσκαλό τους. Παλιά ὁ Θεός δοξαζόταν μέσω τῶν Ἑβραίων. Τώρα ὅμως δοξάζεται μέσω τοῦ νέου Ἰσραήλ τῆς Χάριτος, τῶν Ὀρθοδόξων, καί μάλιστα τῶν Ἑλλήνων. Κάποια στιγμή πού πλησίασαν τόν Χριστό μας κάποιοι Ἕλληνες εἶπε: «ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου»[9]. Καί στήν Ἀποκάλυψη βλέπουμε νά στέλνει ἐπιστολές ὁ ἴδιος ὁ Θεός διά τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στίς ἑπτά Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, πού δέν ἤτανε παρά ἑπτά ἑλληνικές πόλεις. Δέν στέλνει οὔτε πρός τήν Ρώμη οὔτε πρός τά Ἱεροσόλυμα, ὅπως λέει ὁ συγγραφέας Διόδωρος Ράμμος. Καί συνεχίζει, γιά ποιό λόγο ἄραγε; Διότι οἱ Ἕλληνες, αἰῶνες πρίν, ἀναζητοῦσαν τήν ἀλήθεια, τόν ἀληθινό Θεό. Καί πίστεψαν στόν Μεσσία πού οἱ Ἑβραῖοι ἀπέρριψαν. Δέν δίστασαν νά ὀνομάσουν ἔρωτα τόν Χριστό. «Ὁ ἔρως ὁ ἐμός ἐσταύρωται», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας. Οἱ Ἕλληνες δέν ἀρνήθηκαν τόν Χριστό κατά τήν διάρκεια τῶν φρικτῶν διωγμῶν, πού ἐξαπέλυσαν οἱ Ρωμαῖοι ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν. Μέσα στά ἑκατομμύρια τῶν ἀρχαίων Χριστιανῶν μαρτύρων ἡ συντριπτική πλειοψηφία ἦσαν Ἕλληνες καί κυρίως Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Βέβαια καί ἄλλοι πολλοί λαοί δέχτηκαν τό μήνυμα τοῦ χριστιανικοῦ Εὐαγγελίου, οἱ Βρετανοί, οἱ Ἰρλανδοί, μέχρι καί οἱ Ἰνδοί. Μέχρι ἐκεῖ ἔφτασαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι γιά νά ἱδρύσουν Ἐκκλησία. Ἀλλά πουθενά ἀλλοῦ δέν εἶχε τόση ἀπήχηση ὁ Χριστιανισμός, ὅσο στόν ἑλληνικό λαό. Καί αὐτό ἐξόργιζε τούς φανατικούς Ἑβραίους. Μισοῦσαν τόν Χριστό, γιατί τούς θύμιζε ὅτι ἀπέρριψαν καί σκότωσαν τόν Μεσσία τους.
Μισοῦσαν τούς Ἕλληνες -κι αὐτό τό μίσος τραβάει μέχρι σήμερα- γιατί ἔβλεπαν παντοῦ νά κυριαρχεῖ ἡ γλώσσα τους, ἡ παιδεία τους. Ἀκόμα καί στήν Βίβλο τά πάντα πλέον ἦταν γραμμένα στά ἑλληνικά. Ἀλλά τό χειρότερο γι’ αὐτούς, οἱ σοφοί Ἕλληνες τούς πῆραν τόν Μεσσία, ταυτίστηκαν μαζί Του, πίστεψαν σ’ Αὐτόν πού ἐκεῖνοι ἀπέρριψαν καί σταύρωσαν. Εἶχαν τόσο ἐγωισμό οἱ Ἑβραῖοι, πού ἤθελαν ὅλοι οἱ λαοί νά ἀπορρίψουν τόν Μεσσία, ἐφόσον Τόν ἀπέρριψαν οἱ ἴδιοι.
Πῶς μπορεῖ ὁ Ἰησοῦς νά χλευάζεται στό Ταλμούδ τῶν Ἑβραίων, ἀλλά νά δοξάζεται στίς ἑλληνικές ἐκκλησίες; Τό Ταλμούδ εἶναι τό ἱερό τους βιβλίο. Ἔχουν ἀπορρίψει πλέον οἱ Ἑβραῖοι τήν Παλαιά Διαθήκη. Εἶναι λάθος νά νομίζουμε ὅτι εἶναι οἱ Ἰουδαῖοι Ἰουδαϊστές. Εἶναι Ταλμουδιστές. Εἶναι τό βιβλίο πού γράφτηκε μετά τήν πτώση τῆς Ἱερουσαλήμ, τήν καταστροφή της ἀπό τόν Τίτο, τό 70 μ.Χ., καί τό ὁποῖο δέν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπό διδασκαλίες ἀνθρώπινες, μαζέματα πού ἔκαναν οἱ ραβίνοι ἀπό διάφορες δοξασίες δικές τους καί θεωρίες, καί αὐτά τώρα ἀπετέλεσαν τό ἱερό τους βιβλίο, τό ὁποῖο ἀντικατέστησε τά ἱερά καί ἅγια βιβλία πού ἀποτελοῦν τήν Παλαιά Διαθήκη. Καί ἔτσι τώρα, σ’ αὐτό τό βιβλίο πού ἔχουν, χλευάζεται ὁ Μεσσίας, χλευάζεται καί ὁ ἑλληνισμός. Χλευάζεται ἡ ἀληθινή πίστη. Κι ὅμως οἱ Ἕλληνες δέχτηκαν Αὐτόν πού αὐτοί βρίζουν.
Καί ἀκόμα χειρότερα γιά τούς Ἑβραίους, τό 324 μ.Χ. ἔχουμε τόν Μέγα καί Ἅγιο Κωνσταντίνο, ὁ ὁποῖος ἀναδεικνύεται ὁ ἡγέτης ὁ Χριστιανός, ὁ ὁποῖος παραδίδει καί τό ρωμαϊκό κράτος στά χέρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας καί φτιάχνει τήν καινούρια του πρωτεύουσα σέ μιά ἑλληνική πόλη, στό Βυζάντιο, πού μετονομάστηκε Κωνσταντινούπολη, ἡ νέα Ρώμη.
Καί ἔτσι τά ὄνειρα τῶν ταλμουδιστῶν Ἑβραίων γίνονται συντρίμμια. Ἀντί νά δοῦν ἕναν πανίσχυρο ἑβραιοταλμουδιστή, ἕναν μεσσία - βασιλιά δικό τους, πού θά τούς ἔκανε νά κυριαρχήσουνε παγκοσμίως, βλέπουν ἕνα ἑλληνοχριστιανικό κράτος καί ἕναν ἡγέτη, ὁ ὁποῖος ἐγκολπώνεται τόν χριστιανισμό, νά κυριαρχεῖ. Οἱ Ἕλληνες ἀναδεικνύουν τούς μεγάλους Πατέρες καί Διδασκάλους. Οἱ Ἕλληνες ἐκχριστιανίζουν ἄλλους λαούς καί δέν ὑπάρχει πιά ἀμφιβολία γιά τό ποιός εἶναι ὁ περιούσιος λαός τοῦ Θεοῦ, ὁ νέος Ἰσραήλ τῆς Χάριτος. Ἀντίθετα, οἱ Ἑβραῖοι ζοῦν χωρίς κράτος, χωρίς Μεσσία, διεσπαρμένοι, νοσταλγώντας τήν δόξα τῆς ἀρχαίας ἐποχῆς, ἐγκλωβισμένοι στόν ἑαυτό τους καί στή σιγουριά ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀποκλείεται νά ἦταν ὁ Μεσσίας.
Καί μέσα σέ ἕνα τέτοιο κλίμα πολιτικο-θρησκευτικό ἦταν ἑπόμενο νά γιγαντωθεῖ στίς καρδιές τῶν Ἑβραίων τό συναίσθημα τοῦ ἀνθελληνισμοῦ. Δυό βασιλιάδες μαζί δέν χωρᾶνε στόν ἴδιο θρόνο. Τελικά οἱ Ἑβραῖοι θά κυριαρχήσουν ἤ οἱ Ἕλληνες; Ἤ μήπως θά πρέπει νά ἔχουν συνεργάτες στήν παγκόσμια κυριαρχία πού ὀνειρεύονται τούς Ἕλληνες, πού εἶναι Χριστιανοί καί ὄχι ταλμουδιστές;
Συνεπῶς, ὁ Σιωνισμός, προτοῦ ἐπικρατήσει, θά πρέπει νά γκρεμίσει τόν ἑνωμένο ἀντίπαλο, τόν Χριστιανισμό καί τόν Ἑλληνισμό. Κι αὐτό βέβαια, ἀνά τήν ἱστορία, τό βλέπουμε νά τό προσπαθοῦν. Ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα, τό 613 μ.Χ., σέ μιά κρίσιμη στιγμή τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ κράτους τῆς Ρωμανίας, τοῦ λεγομένου Βυζαντίου, ὅταν οἱ Σασσανίδες Πέρσες ἐπιτέθηκαν στήν ἑλληνοκρατούμενη Παλαιστίνη, οἱ Ἑβραῖοι συμμάχησαν μέ τούς Πέρσες, τούς βοήθησαν νά κυριεύσουν τήν Ἱερουσαλήμ καί σφαγίασαν συνολικά περίπου 90.000 κόσμο.
Ὁ ἱστορικός Θεοφάνης προσθέτει καί μιά ἀνατριχιαστική λεπτομέρεια: οἱ Ἑβραῖοι ἀγόραζαν ἀπό τούς Πέρσες τούς αἰχμαλώτους Χριστιανούς (Ἕλληνες στήν πλειοψηφία τους), ἀνάλογα μέ τά χρήματα πού εἶχαν καί τούς δολοφονοῦσαν! Ἔτσι ἔχουμε ἕνα ὁλοκαύτωμα τότε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν Ἑλλήνων πού ποτέ δέν προβλήθηκε. Κι αὐτό ἔχει γίνει ἀπό τούς Ἑβραίους. Ἀντίθετα, ὁ παραμικρός διωγμός ἐναντίον τῶν Ἑβραίων διατυμπανίζεται στά πέρατα τῆς οἰκουμένης.
Αὐτό τό μίσος φαίνεται καί σήμερα ἐναντίον τῆς πατρίδας μας καί τά ἀντίχριστα σχέδιά τους, ὅπως αὐτό γιά τήν κατάληψη τῆς Μακεδονίας. Μέ τίς ἀντίχριστες θεωρίες τους οἱ διάφοροι, μισθωμένοι ἀπ’ αὐτούς, ἱστορικοί καί πολιτικοί, προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν ὅτι ἡ Μακεδονία στενάζει κάτω ἀπό τούς Ἕλληνες κατακτητές! Λές καί εἶναι ἄλλο πράγμα οἱ Ἕλληνες καί ἄλλο οἱ Μακεδόνες. Ἐνῶ ἡ ἱστορία βοᾶ ὅτι: ἡ Μακεδονία εἶναι ἑλληνική. Πρέπει νά γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι ἡ Μακεδονία ἦρθε καί ἔγινε κοιτίδα τῶν Ἑλλήνων.. στήν Μακεδονία ἦρθαν οἱ Ἕλληνες ἀπό τό 1150. Ἑλληνικά φύλα μετακινήθηκαν καί ἦρθαν ἐδῶ ἀπό τά βόρεια. Οἱ Μακεδόνες ἤ ἀλλιῶς Μακεδνοί εἶναι βορειοδυτικό ἑλληνικό φύλο, πού ὀφείλει τό ὄνομά του κατά τόν Ἡσίοδο, στόν Μακεδόνα, γιό τοῦ Δία. Εἰσέβαλαν στό δυτικό μέρος μαζί μέ ἄλλα ἑλληνικά φύλα. Καί ἔτσι διαμορφώθηκε ὁ ἑλληνικός αὐτός χῶρος μέ πρωτεύουσα τίς Αἰγές. Ἡ Θεσσαλονίκη εἶναι ἡ νεότερη πρωτεύουσα, ἡ ὁποία χτίστηκε τό 315 π.Χ. ἀπό τόν Κάσσανδρο, ὁ ὁποῖος τῆς ἔδωσε τό ὄνομα τῆς συζύγου του, τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς ἀδελφῆς τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Αὐτά ὅλα πρέπει νά τά γνωρίζουμε, γιά νά μποροῦμε καί νά ἀπαντοῦμε σ’ ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι νοθεύουν καί διαστρέφουν τήν ἱστορία.
Ἕνας σύγχρονος ἅγιός μας, ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἀγαποῦσε πάρα πολύ τήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα καί, ὅπως σᾶς εἶπα, ἔλεγε ὅτι εἶναι ἡ μεγάλη μας οἰκογένεια. Δέν ἤτανε φανατικός οὔτε ἐθνικιστής. Ὅπως καί ὁ προφήτης πού λέει, «διά Σιών οὐ σιωπήσομαι»[10], δέν ἦταν ἐθνικιστής. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἐνῶ ζοῦσε ἐκτός κόσμου, ἀγωνίστηκε ὅσο λίγοι γιά τό καλό τῆς πατρίδας. Μιλοῦσε ἐναντίον τῶν ἀνθελληνικῶν ρευμάτων, τῶν πλαστογράφων τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καί κυρίως ἐναντίον τῶν ἄδικων ἐδαφικῶν διεκδικήσεων σέ βάρος τῆς Ἑλλάδας, τῶν Σκοπιανῶν, Πανσλαβιστῶν, Ἀλβανῶν, Τούρκων καί ἄλλων. Ἔλεγε: «Ὁ ἕνας θέλει τήν Θεσσαλονίκη, ὁ ἄλλος θέλει νά φθάσει μέχρι τήν Λάρισα, ὁ ἄλλος θέλει τό Αἰγαῖο. Μά, τέλος πάντων, δέν ὑπῆρχε ποτέ Ἑλλάδα;»[11].
Σχετικά μέ τό Μακεδονικό ἀνέφερε ἕνας ἀνώτατος ἀξιωματικός: «Ἐγώ -ἔλεγε- ἤμουν μέσα στά πράγματα καί δέν εἶχα πάρει εἴδηση. Ὁ Γέροντας μοῦ ἄνοιξε τά μάτια. Στήν ἀρχή παραξενευόμουν καί ἔλεγα: Τί εἶναι αὐτά πού λέει ὁ Γέροντας καί ἀπό ποῦ τά ξέρει; Ἔπειτα κατάλαβα». Ὁ Γέροντας ἤδη ἀπό τό 1977, ὅταν πῆγε στήν Αὐστραλία, ἀνέφερε τό Μακεδονικό θέμα. Αὐτά -τότε- κάποιοι «εἰδικοί» τά θεώρησαν «ἀνεύθυνες φανατικές κινδυνολογίες».
Ὑπερασπιζόμενος τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας, ἀνήρτησε στό ἀρχονταρίκι του τό κείμενο τοῦ προφήτη Δανιήλ, πού ἀναφέρεται στόν βασιλέα τῶν Ἑλλήνων Ἀλέξανδρο, καί δίπλα του μία μεγάλη χάρτινη εἰκόνα ἑνός Ἀγγέλου ἀπό Σερβικό Μοναστήρι νά δείχνει τό κείμενο»[12]. Ἔχουμε δηλαδή μαρτυρία μέσα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη πού ἀποδεικνύει τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας, ἀφοῦ ὁ προφήτης Δανιήλ ἀναφέρεται στόν βασιλέα τῶν Ἑλλήνων, τόν Ἀλέξανδρο.
«Παρομοίαζε τό κράτος τῶν Σκοπίων», ὁ Ἅγιος Παΐσιος, «μέ οἰκοδόμημα πού εἶναι κτισμένο μέ τοῦβλα καί μέ φαρσαλινούς χαλβάδες, πού εἶναι κομμένοι σέ σχῆμα τούβλων καί πού φυσικό εἶναι κάποτε νά κατάρρευσει. Ἐπαινοῦσε καί τόν πρώην υπουργό τῆς Βορείου Ελλάδος, τόν Νικόλαο Μάρτη, πού εἶχε γράψει βιβλίο «Ἡ πλαστογράφηση τῆς Μακεδονίας» καί, ὅταν τό διάβασε, ἐνθουσιάστηκε καί εἶπε, «δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν καί πατριῶτες»[13]. Δέν δίσταζε νά ἐλέγχει τούς πολιτικούς οἱ ὁποῖοι πρόδιδαν τήν Ἑλλάδα.
Ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος, πρίν ἀπό τήν ἀνταλλαγή, ὁ νονός τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, «τήν πατρίδα μας θά τήν χάσουμε, ἀλλά πάλι θά τήν βροῦμε». Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε μέ βεβαιότητα γιά τήν Τουρκία, ὅτι «θά διαλυθεῖ, καί οἱ μεγάλες δυνάμεις θά μᾶς δώσουν τήν Πόλη. Ὄχι ἐπειδή μᾶς ἀγαποῦν, ἀλλά γιατί θά οἰκονομήσει ὁ Θεός τά πράγματα ἔτσι, ὥστε τό συμφέρον τους θά εἶναι νά τήν ἔχουμε ἐμεῖς. Θά λειτουργήσουν οἱ πνευματικοί νόμοι. Οἱ Τοῦρκοι ἔχουν νά πληρώσουν πολλά ἀπό αὐτά πού ἔχουν κάνει. Αὐτό τό ἔθνος θά καταστραφεῖ, διότι δέν προῆλθε μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τά κόλλυβά τους τά ἔχουν στό ζωνάρι τους (δηλαδή πλησίασε τό τέλος τους)[14].
Ἐπίσης, ἔλεγε ὁ Γέροντας γιά τήν Κύπρο, ὅταν τόν ρώτησαν πότε θά ἐλευθερωθεῖ, ἀπάντησε ὅτι, «ἡ Κύπρος θά ἐλευθερωθεῖ, ὅταν μετανοήσουν οἱ Κύπριοι. Νά κάνετε πνευματικές βάσεις γιά νά διώξουν τίς βάσεις τῶν Τούρκων, τῶν Ἄγγλων καί τῶν Ἀμερικανῶν». Ἔβλεπε τό Κυπριακό ὡς πνευματικό θέμα, ὄχι ὡς ἐθνικό ἤ πολιτικό, καί ὅτι ἡ λύση του θά προέλθει ἀπό τήν μετάνοια τοῦ λαοῦ καί τήν προσευχή»[15].
Ὑπερασπιζότανε καί τήν Θράκη καί μάλιστα πῆγε στήν Κομοτηνή «γιά νά στηρίξει ἐκχριστιανισθέντες Μουσουλμάνους. Ἤθελε νά παραμείνει μαζί τους γιά ἕνα διάστημα γιά νά βοηθήσει.
Δέν ἤθελε στά θέματα τῆς Πατρίδος οἱ Χριστιανοί νά εἶναι ἀδιάφοροι. Πολύ λυπόταν ὅταν ἔβλεπε πνευματικούς ἀνθρώπους νά ἐπιζητοῦν νά βολευθοῦν οἱ ἴδιοι καί νά μήν ἐνδιαφέρονται γιά τήν Πατρίδα. Ὁ καημός του καί ἡ ἀπορία του ἦταν πώς οἱ ὑπεύθυνοι δέν ἀντιλαμβάνονται ποῦ ὁδηγούμαστε.
Λυπόταν γιά τήν πνευματική κατάπτωση τῶν πολιτῶν καί μιλοῦσε αὐστηρά γι' αὐτούς πού ψήφιζαν ἀντιχριστιανικούς νόμους. Λυπήθηκε γιά τήν ἀλλαγή τῆς γλώσσας καί εἶπε: «Ἡ ἑπόμενη γενιά θά φέρει Γερμανούς νά μᾶς μάθουν τήν γλώσσα μας, καί τά παιδιά μας θά μᾶς φτύνουν». Ἔγραφε σέ ἐπιστολή του: «Αὐτοί πού κατάργησαν τά Ἀρχαῖα, πάλι θά τά ξαναφέρουν».
Κάποιος Πρωθυπουργός, τοῦ ὁποίου κατέκρινε δημοσίως ἐνέργειες», πού ἦταν «ἐπιζήμιες γιά τό Ἔθνος καί τήν Ἐκκλησία, ὅταν ζήτησε νά τόν συναντήσει στήν Σουρωτή, ὁ Γέροντας εἶπε: «ἄς ἔρθει, θά τοῦ τά ψάλλω καί μπροστά του». Εἶχε τό ψυχικό σθένος αὐτός ὁ πτωχός καλυβίτης νά ὑψώνει τήν φωνή του ἄφοβα μπροστά στούς ἰσχυρούς τῆς ἡμέρας.
Ὅταν κάποιος πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἐπισκέφθηκε τό Ἅγιον Ὄρος, ὁ Γέροντας συνέστησε στά μοναστήρια νά μήν τόν δεχθοῦν, γιατί εἶχε ὑπογράψει τόν νόμο περί τῶν ἀμβλώσεων. Ἀπό Ὑπουργό πού θέλησε νά βοηθήσει γνωστό του Μοναστήρι δέν δέχθηκε τίποτε, γιατί ἀνῆκε σέ κόμμα πού εἶχε ὑπογράψει ἀντιχριστιανικούς νόμους.
Ὁ Γέροντας ἀπέρριπτε ὅλα τά ἄθεα κόμματα καί ἔλεγε: «τί νά τό κάνω τό δεξί ἤ τό ἀριστερό χέρι, ἄν δέν κάνει σταυρό;», ἀπορρίπτοντας ἔτσι τούς ἄθεους πολιτικούς ἀνεξάρτητα ἀπό τήν πολιτική τους»[16].
Ἐνδιαφερότανε πάρα πολύ ὁ Ἅγιος γιά τά θέματα τῆς πατρίδας μας καί διακήρυσσε ἔτσι καθαρά, ὅτι οἱ ἐχθροί μας εἶναι οἱ Σιωνιστές καί ὅλες αὐτές οἱ σκοτεινές δυνάμεις. Καί κατεξοχήν μάλιστα ἔλεγε, οἱ ἐχθροί μας εἶναι οἱ καθολικοί καί τό ἰσλάμ. Ἀλλά καί τά δυό αὐτά λίγο καιρό ἔχουν ἀκόμα καί θά ἐξαφανιστοῦν. Ἔλεγε χαρακτηριστικά, «πρῶτα θά παιδεύσει ὁ Θεός τούς μεγάλους ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδοξίας, πού εἶναι ὁ Ἰσλαμισμός καί ὁ Καθολικισμός. Αὐτοί πού ἀμείλικτα χτυποῦν τήν Ὀρθοδοξία, τώρα θά ἐκλείψουν. Ἀκόμα καί αὐτοί πού κατέστρεψαν τόν Βυζαντινό Πολιτισμό δέν εἶναι οἱ Τοῦρκοι πού τόν κατέστρεψαν, εἶναι οἱ σταυροφόροι, οἱ Εὐρωπαῖοι, οἱ καθολικοί πού ἐνίσχυσαν τούς Τούρκους γιά νά καταστρέψουν τό Βυζάντιο. Τούς ἀπογόνους τους λοιπόν, θά τούς μαζέψει ὁ Θεός ἐκεῖ μέσα -ἐννοεῖ στήν Τουρκία- καί θά σφαγοῦν ἐκεῖ. Ἐσεῖς εἶστε νεότεροι καί θά τό δεῖτε, ἀφοῦ θά εἶστε ἐν τῇ ζωή. Τώρα θά γίνει ἡ Μεγάλη Σύρραξη, ὁ Ἀρμαγεδών. Αὐτό πού τώρα ξεκίνησε στά Βαλκάνια δέν θά σταματήσει.
Οἱ Ρῶσοι θέλουν τώρα νά βγοῦν στή Μεσόγειο. Αὐτό θά εἶναι τό ἐλατήριο. Ὅμως δέν θά εἶναι αὐτή ἡ πραγματική ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Θεός τούς προσκαλεῖ ὡς ὄργανά Του. Κατεβαίνοντας αὐτοί, θά σβήσουν καί θά ἀφανίσουν τήν τούρκικη λαίλαπα μέσα σέ μία ἑβδομάδα. Κι ὅταν κατέβουν οἱ φίλοι της Τουρκίας (οἱ ἀπόγονοι δηλαδή τῶν σταυροφόρων), τό ΝΑΤΟ, γιά νά τή σώσουν, τότε ἐκεῖ θά γίνει, ἡ Μεγάλη Σύρραξη καί θά σφαγοῦν»[17].
Ἔλεγε χαρακτηριστικά ὅτι εἶναι μεγάλο κρίμα, «γιατί σήμερα κατόρθωσε ὁ διάβολος κι αἰχμαλώτισε τίς ἡγεσίες». Ὅλοι, δυστυχῶς, οἱ πολιτικοί σήμερα εἶναι μέλη τῶν μυστικῶν ἑταιρειῶν, τῶν μασονικῶν στοῶν καί ὅλων αὐτῶν τῶν ἀντίχριστων σκοτεινῶν συστημάτων. «Κλαίω τήν Ἑλλάδα», ἔλεγε. «Δέν ἔχει μείνει τίποτα ὄρθιο. Ἡ Ἑλλάδα, γιά νά σωθεῖ, πρέπει ὅλοι οἱ ἡγέτες της, ὅπου καί ἄν βρίσκονται, νά πᾶνε ἐξορία. Νά φύγουν, γιατί παρόντες μολύνουν.
Σήμερα πουλήθηκαν ὅλα. Ἔχει κατορθώσει ὁ «Διεθνής Σιωνισμός», μέ τά προγράμματα πού κάνει ἐδῶ καί 180 χρόνια, νά ἐφαρμόσει σήμερα τά σχέδιά του. Σήμερα ὅμως πού ὅλοι γονατίσαμε καί δέν ὑπάρχει ἐλπίς, θά ἐπέμβει ὁ Θεός τῶν πατέρων μας γιά τά αἵματα τῶν Μαρτύρων μας καί τά λείψανα τῶν Ἁγίων μας. Τό αἷμα τό Ἑλληνικό πού χύθηκε γιά τήν Ὀρθοδοξία, ἐάν ἑνωθεῖ σήμερα, θά γίνει πλωτό ποτάμι νά πνίξει τούς κανίβαλους πού λέγονται «μεγάλοι».
Ὅσο γιά τήν κατάσταση στήν πρώην Γιουγκοσλαβία, ἦταν ἐκεῖνα τά χρόνια πού μέσω τοῦ Βατικανοῦ καί μέσω τοῦ ΝΑΤΟ καταστράφηκε ἡ Γιουγκοσλαβία καί διαλύθηκε, ἔλεγε ὅτι, «αὐτή -ἡ κατάσταση- εἶναι προϊόν τοῦ Βατικανοῦ. Εἶναι οἱ «εὐλογίες» τοῦ Πάπα, τοῦ «μεγάλου χριστιανοῦ». Τά νοήματα ὅλων αὐτῶν συλλαμβάνει ὁ Διεθνής Σιωνισμός, τό διεθνές χρηματιστήριο πού ὀνομάζεται Ἀμερική. Ἀμερική δέν ὑπάρχει. Οἱ Σιωνιστές εἶναι ἡ Ἀμερική. Αὐτοί λοιπόν, ἀφοῦ λάβουν τά μηνύματα τά σατανικά», οἱ Σιωνιστές δηλαδή παίρνουν μηνύματα ἀπευθείας ἀπό τόν διάβολο λέει ὁ Γέροντας, αὐτοί μετά «τά προωθοῦν στό Βατικανό, αὐτό τά μετατρέπει σέ σχέδια καί στήν συνέχεια καλεῖ τό Ἰσλάμ νά τά ἐφαρμόσει. Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος πού λειτουργοῦν σήμερα τά σατανικά σχέδια. Αὐτοί κατόρθωσαν καί αἰχμαλώτισαν τούς ἡγέτες μας. Οἱ ἐλπίδες μας εἶναι μόνο στόν Θεό. Κι ἐσεῖς νά ζεῖτε χριστιανικά, γιατί σᾶς λέω ὑπεύθυνα -καί θά τό δεῖτε- ὅτι δέν ἔχουμε μέρες. Αὐτό πού ἀνάβει τώρα στά Βαλκάνια θά συνεχιστεῖ.
Καί θά ἐπανέλθει τό Βυζάντιο. Καί ξέρετε γιατί; Διότι οἱ Εὐρωπαῖοι λαοί θά ξαναενωθοῦν. Ποιός θά τούς καθοδηγεῖ; Δέν κρατάει κανείς. Μόνο ἐμεῖς κρατᾶμε τήν Ὀρθόδοξη πίστη». Πίστευε ὁ Γέροντας, ὅτι αὐτό πού ἄρχισε μέ τήν διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας, «θά εἶναι ἡ ἀφετηρία μέσῳ τῆς ὁποίας ὁ Θεός, μέ τό δικό Του τρόπο, θά ἐλευθερώσει τούς χριστιανούς καί θά τούς ὑψώσει πάλι στή γραμμή τους»[18].
Ἄς εὐχόμαστε στήν Παναγία μας καί σέ ὅλους τούς Ἁγίους, νά πραγματοποιηθοῦν ὅλα αὐτά. Ἀλλά γιά νά πραγματοποιηθοῦν, θά πρέπει κι ἐμεῖς νά μετανοήσουμε ὡς ἔθνος, ὡς λαός, ἀλλά καί ὡς ἡγεσία. Καί ἔτσι, παρακαλώντας τήν Παναγία μας καί τούς Ἁγίους, πεσμένοι στά γόνατα, μέ διορθωμένη τή ζωή μας, νά ἑλκύσουμε τό θεῖο ἔλεος καί ἔτσι νά μεγαλυνθεῖ πάλι ἡ πατρίδα μας καί ἡ Ὀρθοδοξία.
Τῷ δέ Θεῷ ἡμῶν δόξα πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
[1] Λουκ. 11, 28.
[2] Δευτ. 32, 8.
[3] Ματθ. 23, 37-38.
[4] Ἰωάν. 4, 22.
[5] Β΄Κορ. 11, 21-22.
[6] Ρωμ. 9, 3.
[7] Ρωμ. 10, 1.
[8] Ματθ. 21, 43.
[9] Ἰωάν. 12, 23.
[10] Ἡσ. 62, 1.
[11] Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, ἔκδ. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς.
[12] Ὅ.π.
[13] Ὅ.π.
[14] Ὅ.π.
[15] Ὅ.π.
[16] Ὅ.π.
[17] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Σοφίας καί Χάρτιτος, Μακάριος Ἱερομόναχος, Ἱερόν Κελλίον Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, Ἁγία Ἄννα - Ἅγιον Ὄρος.
[18] Ὅ.π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου