Πίστις καί φόβος, μέ ἀφορμή τόν Κορονοϊό

Πίστις  καί φόβος, μέ ἀφορμή τόν Κορονοϊό 

Συζήτηση τοῦ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου μέ τόν κ. Ἀνδρέα Μπλάνο στίς 20-05-2020 

Ἀνδρέας Μπλάνος (στό ἑξῆς: Ἀ.Μ.): Σᾶς καλωσορίζουμε καί ἀπόψε στήν ἐκπομπή μας, μιά ἐκπομπή μέ λόγο ρωμαίικο. Φόβος καί πίστη εἶναι τό πολύ ἐνδιαφέρον θέμα πού θά μᾶς ἀπασχολήσει στή σημερινή ἐκπομπή μας. Φόβος καί πίστη, γιατί εἶναι τά δύο στοιχεῖα πού ἀντιπαλεύουν τήν ἐποχή αὐτή ἐν μέσῳ μιᾶς πανδημίας (ἐντός καί ἐκτός εἰσαγωγικῶν), μέ ἀφορμή τόν κορονοϊό, πού μᾶς ἔχει κατατρομοκρατήσει καί θά θέλαμε νά προσεγγίσουμε θεολογικά τό θέμα αὐτό. Γιατί στήν οὐσία πίσω ἀπ’ ὅλα αὐτά, ὅπως εἴπαμε, ἀντιπαλεύει ὁ φόβος μέ τήν πίστη. Καί αὐτό πού προσπαθοῦν κάποιοι νά μᾶς πείσουν, εἶναι πώς ὁ Θεός εἶναι ἀδύναμος καί ἀνίκανος νά μᾶς σώσει. Ὅμως ἐγώ θά ξεκινήσω μέ τήν ρήση τοῦ Εὐαγγελίου, πού ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός ξεκάθαρα μᾶς λέει, καί γιά τά σημερινά πού ζοῦμε εἶναι ἕνας λόγος παρηγορητικός καί δυνατός: «θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον»[1]. 

Κοντά μας ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Σάββας ὁ Ἁγιορείτης, ἱεροκήρυκας καί πνευματικός στήν Ἱερά Μητρόπολη Ἐδέσσης Πέλλης καί Ἀλμωπίας, Θεολόγος, καί μέ γνώσεις καί μπαγκράουντ ἰατρικό. Νομίζω ὅτι, πάτερ μου, ἀφοῦ σᾶς καλωσορίσω, νά πῶ ὅτι… 

Πατήρ Σάββας Ἁγιορείτης (στό ἑξῆς: π.Σ.): Καλῶς σᾶς βρήκαμε. Εὐχαριστῶ καί πάλι. 

Ἀ.Μ.: …εὐχαριστοῦμε πού εἶστε μαζί μας. Νά ἐμβαθύνουμε, μέ ἀφορμή τόν περιβόητο κορονοϊό, πού μπῆκε στή ζωή μας, αὐτό τό ἀόρατο θηρίο πού μπῆκε στή ζωή μας, μᾶς ἀναστατώνει καί ἀλλάζει πολλά πράγματα. Ἀλλάζει τό μυαλό μας, ἀλλά ὑπεισέρχεται καί σέ θέματα λατρευτικά, θεολογικά, ἐκκλησιαστικά. Καί αὐτό εἶναι καί τό ἐπικίνδυνο, πού ἴσως θά πρέπει νά τό προσέξουμε περισσότερο ἀπό ὁτιδήποτε. 

π.Σ.: Εὐχαριστῶ καί ἐγώ πρῶτα τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό γιά τήν πρόσκλησή σας καί τήν εὐκαιρία πού μοῦ δίνετε νά ἀπευθύνω λόγο Θεοῦ στούς ἀγαπητούς τηλεθεατές καί εὐχαριστῶ καί ἐσᾶς προσωπικά γιά τήν πρόσκληση. 

Ὄντως αὐτό πού λέτε, πάει νά εἰσαχθεῖ μιά βλάσφημη θεολογία μέσα στήν Ἐκκλησία, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία μέ -θά ἔλεγα- ὄχημα τόν φόβο, τήν τρομοκρατία. Ὁ διάβολος μέσω τῆς τρομοκρατίας περνάει τά μηνύματά του καί θά ἔλεγα τίς ντιρεκτίβες του, τίς ἐντολές του, αὐτά πού θέλει νά μᾶς περάσει. Ὅπως λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τό ὄχημα τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ σύγχυσις, ἡ ταραχή, πού πάει μαζί-ἀγκαλιά μέ τόν φόβο. 

Ὑπάρχει ὁ ἔνθεος φόβος καί ὁ ἄθεος φόβος. Ὁ φόβος δηλαδή τοῦ Θεοῦ καί ὁ φόβος τοῦ διαβόλου - νά τό ποῦμε ἔτσι ἁπλά. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ πάλι εἶναι ἀρχικός καί τελικός. Ὁ ἀρχικός φόβος τοῦ Θεοῦ, μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, εἶναι ὁ φόβος ὁ ἀναγκαῖος γιά νά σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Αὐτός ὁ φόβος συνδέεται μέ τήν πίστη. Ὁπότε φόβος καί πίστη εἶναι πράγματα τά ὁποῖα πᾶνε μαζί (ὁ ἔνθεος φόβος). Ἀντίθετα, ὁ ἄθεος φόβος ἔρχεται,- ὅταν λείπει ἡ πίστις. Δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει, φοβᾶται τόν Θεό, ὅπως τό λέει ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος. Τί μᾶς λέει; «Μή φοβηθεῖτε ἀπό τῶν ἀποκτενόντων τό σῶμα, ἀλλά νά φοβηθεῖτε Αὐτόν πού ἔχει τήν ἐξουσία νά σᾶς βάλει στήν γέεννα τοῦ πυρός, στήν αἰώνια κόλαση ἤ στήν Βασιλεία, τήν αἰώνια χαρά»[2]. Καί αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Χριστό. Ὁπότε, ὅταν ὁ ἄνθρωπος πιστέψει στόν Χριστό, πού εἶναι ἡ βάσις, τό θεμέλιο ὅλων, τό θεμέλιο τῆς εὐσεβείας, τό θεμέλιο -ἄν θέλετε- καί τῆς ὑγείας, τῆς πνευματικῆς καί τῆς σωματικῆς, γιατί πολλοί μᾶς μιλᾶνε σήμερα γιά ὑγεία.. Ἀπό αὐτό τό θεμέλιο, πού εἶναι ἡ πίστις, βγαίνει ὁ πρῶτος φόβος, ὁ ἀρχικός φόβος -μᾶς λένε οἱ Πατέρες- πού εἶναι ὁ φόβος τῆς κόλασης. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πιστέψει τόν Θεό, θά πιστέψει ὅτι ὑπάρχει καί αἰώνια κόλαση. 

Ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού μιλᾶνε σήμερα γιά φόβο κορονοϊοῦ προφανέστατα δέν πιστεύουν στόν Θεό καί οὔτε στήν κόλαση. Πιστεύουν μόνο σ’ αὐτή τή ζωή. Ἐξαντλεῖται ὅλη τους -ἄς ποῦμε- ἡ σκέψη καί ἡ φροντίδα γι’ αὐτή τή ζωή. Ὁπότε μ’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους, θά ἔλεγα, δέν μποροῦμε νά συζητήσουμε μέ θεμέλιο τήν πίστη. Μποροῦμε, ἴσως, νά συζητήσουμε μέ θεμέλιο τήν λογική. Καί ἐκεῖ ὑπάρχουν ἐπιχειρήματα λογικά, ἐπιστημονικά, ὑπάρχουν ἐπιστημονικές μελέτες, πού μᾶς διατρανώνουν τήν ἀλήθεια ὅτι δέν ὑπάρχει μολυσμός σέ καμιά περίπτωση, μέσω τῆς Θείας Κοινωνίας. Αὐτά τά ἔχουμε πεῖ σέ προηγούμενη ἐκπομπή μας. Ἀλλά μιλᾶμε τώρα γιά τόν φόβο τόν ἔνθεο, ὁ ὁποῖος συνδέεται μέ τήν πίστη. Αὐτός ὁ ἀρχικός φόβος.. 

Ἀ.Μ.: …στό «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης», στό κάλεσμα στό μέγιστο μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας; 

π.Σ.: Βεβαίως, αὐτός εἶναι ὁ φόβος, ὁ ἀρχικός φόβος ἀπό τόν ὁποῖο ξεκινάει ὁ ἄνθρωπος.. 

Ἀ.Μ.: … τό στοιχεῖο πού εἴπατε, πού πάει μαζί, «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης».. 

π.Σ.: …πίστεως καί ἀγάπης. Αὐτά εἶναι οἱ ἀναγκαῖες προϋποθέσεις γιά νά κοινωνήσουμε. Ἄν δέν ὑπάρχει ὁ ἀρχικός φόβος, τουλάχιστον τῆς κόλασης, ὁπότε ἡ ἐργασία τῶν ἐντολῶν, αὐτό εἶναι τό δεύτερο βῆμα. Ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος φοβᾶται τήν κόλαση, φοβᾶται δηλαδή μήν πάει στήν κόλαση, ἀρχίζει νά σκέφτεται, πῶς δέν θά πάω! 

Ἀ.Μ.: Ἄρα αὐτό εἶναι τό πρῶτο στάδιο τῆς πνευματικῆς ὡρίμανσης; 

π.Σ.: Ἀκριβῶς, τό πρῶτο στάδιο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. 

Ἀ.Μ.: Μετά γίνεται μισθωτός, ἀπ’ ὅ,τι θυμᾶμαι; 

π.Σ.: Ναί… Ἡ πίστις, ἡ ἀρχική πίστις, βάζει τόν ἄνθρωπο στό νά τηρεῖ τίς ἐντολές. Φοβᾶται τήν κόλαση. Τό δεύτερο στάδιο, ὅπως εἴπατε, πού εἶναι λίγο ἀνώτερο ἀπό τό πρῶτο, μαθαίνει ὅτι ἄν τηρεῖ τίς ἐντολές θά ἔχει καί ὡς ἀνταμοιβή τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Καί περνᾶμε στό στάδιο, ὅπως εἴπατε, τοῦ μισθωτοῦ, τοῦ ἐμπόρου ἄς ποῦμε, πού σοῦ λέει, ἔ.. ἀφοῦ συμφέρει, ἄς κάνω αὐτή τήν ἀνταλλαγή κατά κάποιον τρόπο. Βεβαίως αὐτό πού μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι, ὅτι πρέπει νά τό ξεπεράσουμε καί αὐτό τό στάδιο καί νά φτάσουμε στό στάδιο τοῦ υἱοῦ, ὅπου πλέον θέλουμε νά πᾶμε στόν παράδεισο, ὄχι γιατί φοβόμαστε τήν κόλαση οὔτε γιατί ἐλπίζουμε σ’ αὐτά τά ἀγαθά τοῦ παραδείσου καί θέλουμε σάν ἔμποροι νά κάνουμε αὐτή τήν ἀνταλλαγή, τηρῶ τίς ἐντολές, παίρνω ὡς ἀνταμοιβή τόν παράδεισο, ἀλλά πλέον ἔχουμε τόν δεύτερο φόβο, τόν τελικό φόβο, ὁ ὁποῖος τί εἶναι; Εἶναι ἡ ἔννοιά μας, ἡ ἔγνοιά μας, ἡ καλή ἀγωνία νά μήν λυπήσουμε Αὐτόν πού ἀγαπᾶμε, γιατί ἔχουμε πλέον γίνει υἱοί, ἔχουμε γίνει παιδιά τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Καί ἕνας γιός πού ἀγαπάει τόν πατέρα του κάνει τό πᾶν γιά νά μήν τόν στενοχωρήσει. Καί ἔχει πλέον τόν δεύτερο φόβο, γιά τόν ὁποῖο μιλάει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, ὁ ὁποῖος, λέει, εἶναι ἡ ἀγάπη. Καί αὐτή ἡ ἀγάπη βγάζει ἔξω τόν ἀρχικό φόβο[3], τόν φόβο τῆς κόλασης. Ἑπομένως εἶναι μία πορεία ἡ πνευματική ζωή ἀπό τόν ἀρχικό φόβο τῆς κόλασης στήν ἀγάπη, ἡ ὁποία ἐκβάλλει αὐτόν τόν φόβο τόν ἀρχικό, καί ζεῖ πλέον ὁ ἄνθρωπος μέ τήν καλή ἀγωνία∙ ἄν θέλετε πάλι μέ ἕναν καλό φόβο, ὄχι πλέον νά μήν πάει στήν κόλαση, τό ἔχει ξεπεράσει αὐτό, οὔτε μέ τήν φροντίδα νά πάρει μιά ἀνταμοιβή σάν ἔμπορος, ἀλλά μέ τόν καλό φόβο μήν στενοχωρήσει, μή λυπήσει τόν Πατέρα του, πού ἔχει καταλάβει πλέον πόσο τόν ἀγαπάει. Καί μακάρι νά εἴμαστε ὅλοι οἱ χριστιανοί σ’ αὐτό τό στάδιο. 

Δυστυχῶς, σήμερα, ἐπειδή ἡ κοινωνία μας ἔχει γίνει εἰδωλολατρική, φοβᾶμαι ὅτι οὔτε στόν ἀρχικό φόβο δέν εἴμαστε πολλοί ἀπό τούς λεγόμενους χριστιανούς. 

Ἀ.Μ.: Φοβᾶμαι ὅτι ὁ ἰός (μέ γιώτα) πού ἦρθε καί μᾶς ἐπισκέφθηκε... 

π.Σ.: … φανερώνει τήν ἀπουσία τοῦ Υἱοῦ (μέ ὕψιλον καί γιώτα)! Αὐτό εἶναι. Δέν ζοῦμε τόν Υἱό, τόν Χριστό δηλαδή. Δέν ἀγαπᾶμε τόν Χριστό! Ἐκεῖ εἶναι τό μεγάλο πρόβλημα. Καί τί θά πεῖ, ἀγαπάω τόν Χριστό; Μᾶς τό λέει ξεκάθαρα ὁ Ἴδιος. «Ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς»[4]. Ἐπειδή δέν τηροῦμε τίς ἐντολές, ἔχει ἡ ζωή μας γίνει κοσμική, δαιμονική, γιατί «ὁ φίλος τοῦ κόσμου εἶναι ἐχθρός τοῦ Θεοῦ»[5], γι’ αὐτό καί δέν ἔχουμε αὐτόν τόν φόβο, τόν ἀρχικό φόβο τῆς κόλασης, ἀλλά ἔχουμε γεμίσει μέ ἕνα σωρό φοβίες.. κορονοϊός.. 

Ἀ.Μ.: Ἀντί τόν φόβο τοῦ Θεοῦ….. 

π.Σ.: … ἔχουμε τούς ἀνόητους φόβους τοῦ διαβόλου… κλειστοφοβία κ.λ.π. 

Ἀ.Μ.: Πάτερ μου, αὐτό πού γευόμαστε καί βιώνουμε… ἄς ποῦμε αὐτός ὁ φόβος ἀφήνει καί παράθυρα ἀνοιχτά γιά λογισμούς. Φέρνει τήν κατάθλιψη, τήν ἀγωνία, τόν τρόμο. Αὐτή ἡ παγκόσμια ἐμπόλεμη κατάσταση κυριεύει κάθε λογική σκέψη μας. Κατά πόσο θά μποροῦσε νά ἀντιστραφεῖ καί νά γίνει πνευματικά ὠφέλιμη γιά μᾶς; Γιατί πάντοτε οἱ δοκιμασίες ἔχουνε πνευματικά.. ,ἄν μπορέσουμε καί τίς διαχειριστοῦμε σωστά πνευματικά, οἱ κρίσεις γίνονται εὐκαιρίες. 

π.Σ.: Ναί, εἶναι αὐτό πού εἴπαμε, ἄν πιστέψουμε. Ἡ πίστις. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μας πάντα ρωτοῦσε, ὅταν ἐπρόκειτο νά θεραπεύσει κάποιον, «πιστεύεις;», ὅτι Ἐγώ εἶμαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ; Αὐτό ἐννοοῦσε, ὅταν ρωτοῦσε, ἄν πιστεύει. 

Ἀ.Μ.: Δηλαδή ξεκάθαρα τό ἀντίδοτο τοῦ φόβου εἶναι ἡ πίστη. 

π.Σ.: Ἡ πίστη. Ἀλλά προσέξτε, ὄχι μιά ἀόριστη πίστη, ὅτι ὑπάρχει ἕνας θεός πού τέλος πάντων.. 

Ἀ.Μ.: Μιά ἀνωτέρα δύναμη.. 

π.Σ.: …κάτι πρέπει νά ὑπάρχει.. ὅπως λένε καί οἱ μασόνοι κ.λ.π., οἱ ὁποῖοι οὐσιαστικά λατρεύουν τόν ἑωσφόρο, ὁ μέγας ἀρχιτέκτων τοῦ σύμπαντος κ.λ.π… ἀλλά ὁ Θεός εἶναι πολύ συγκεκριμένος. Εἶναι πρόσωπο. Εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶναι ἡ Παναγία Τριάδα, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί δέν εἶναι ἕνας θεός ἀόριστος ἤ μιά μεγάλη δύναμη, ὅπως εἴπατε, ἤ ἕνας θεός ἐπίσης τῶν ντεϊστῶν, τῶν θεϊστῶν, πού δυστυχῶς κι αὐτή ἡ θεωρία κυκλοφορεῖ σέ πολλούς «λογικοκρατούμενους» ἐπιστήμονες, ὅτι ναί, ὑπάρχει ὁ θεός, ἔφτιαξε τόν κόσμο καί τόν παράτησε, καί ὁ κόσμος πορεύεται τώρα μόνος του, ἴσως καί μέ κάποιους φυσικούς νόμους.. καί εἴμαστε πεταμένοι σ’ αὐτή τή γωνιά τοῦ σύμπαντος, ἔρημοι καί ἐγκαταλελειμμένοι ἀπ’ ὅλους καί ἔχουμε νά παλέψουμε μέ ὅλα τά στοιχεῖα τῆς φύσεως καί νά ξεπεράσουμε τήν κακομοιριά μας… Σέ καμιά περίπτωση δέν εἶναι αὐτός ὁ Θεός ὁ ἀληθινός! 

Ἀ.Μ.: Μιλᾶτε γιά τήν Θεία Πρόνοια; 

π.Σ.: Ὑπάρχει ἡ Θεία Πρόνοια, οἱ ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καί ὄχι οἱ φυσικοί νόμοι. Προσέξτε. Ἄς τό προσέξουμε κι αὐτό, δέν ὑπάρχουν φυσικοί νόμοι. Αὐτό ὅλο μπῆκε ἀπό τή στιγμή, θά ἔλεγα, πού οἱ «ἐπιστήμονες» ξέχασαν τόν Θεό. Γιατί οἱ ἐπιστήμονες μέχρι τόν 17ο αἰῶνα πίστευαν στόν Θεό. Ἀπό τόν 18ο αἰῶνα καί μετά, ὅπως ἔχει ἀποδείξει καί ὁ ἱστορικός, ὁ Διόδωρος Ράμμος, μπῆκε ἡ ἀθεΐα μέ χρήματα τῶν Σιωνιστῶν στά Πανεπιστήμια καί στίς Στοές καί κατέλαβε οὐσιαστικά αὐτούς τούς χώρους. Καί σήμερα θεωρεῖται πάρα πολύ ἀντιεπιστημονικό νά μιλᾶς γιά πίστη στόν Θεό καί γιά πίστη στήν Θεία Πρόνοια καί γιά θαύματα, ἐνῶ εἶσαι στό Πανεπιστήμιο (ἤ Πανεπιζήμιο, ὅπως τό ἔλεγε κάποιος Γέροντας). Καί αὐτό ἐπιβλήθηκε μέ ἕναν δικτατορικό τρόπο. Ἐνῶ εἶναι πολύ ἁρμονικά ἡ πίστις μέ τήν ἐπιστήμη, καί ἴσα-ἴσα πού ἡ ἐπιστήμη ἐνισχύει τήν πίστη μ’ αὐτά πού βρίσκει, τίς ἐπιμέρους ἀλήθειες, καί ἀποδεικνύει αὐτό πού λέει ἡ πίστις, καί μάλιστα τό λέει ὁλοκληρωμένα καί πλήρως. 

Ἑπομένως, οἱ φυσικοί νόμοι δέν ὑπάρχουν. Ὑπάρχουν οἱ ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες κυβερνοῦν τά πάντα. Αὐτά βεβαίως τά πιστεύουν αὐτοί πού θέλουν νά τά πιστέψουν. Ἄν δέν θέλουν νά τά πιστέψουν, φυσικά δέν μποροῦμε νά τούς τό ἀπαγορεύσουμε, ἀλλά καί δέν ἔχουμε καί μία κοινή βάση νά μιλήσουμε, μέ βάση τήν πίστη καί θεολογικά. 

Τώρα, ἄν ἀπευθυνθοῦμε στούς πιστούς, ὀφείλουμε νά ποῦμε αὐτό, ὅτι ἄν πιστεύουμε ἀληθινά στόν Θεό, θά ἔχουμε αὐτό τόν ἀρχικό φόβο, πού εἶναι ὁ φόβος τῆς κόλασης, καί δέν θά ἐξαντλοῦμε τήν φροντίδα μας σέ μία ἐνδοκοσμική γήινη προοπτική. Ἀλλά θά πρέπει νά βλέπουμε τή ζωή μας ὡς κάτι τό ἀτελεύτητο, τό αἰώνιο. Ἡ ζωή δέν τελειώνει ποτέ. Ὁ θάνατος ἔχει νικηθεῖ ἀπό τόν Χριστό μας, δέν εἶναι ἀνυπαρξία καί μέ αὐτό -ἄς ποῦμε- τό πιστεύω πορευόμαστε οἱ πιστοί χριστιανοί. Δέν ἐξαντλεῖται ἡ φροντίδα μας λοιπόν στό ἐδῶ καί τώρα. Ὁ Χριστός μας βεβαίως ἦρθε καί γιά τό ἐδῶ καί τώρα, ἀλλά ἦρθε καί γιά τό ἐπέκεινα, τό αἰώνιο. Καί μᾶς εἶπε ὅτι «ἐγώ εἶμαι ἡ ζωή»[6]. Καί μᾶς εἶπε μάλιστα «ἐγώ εἶμαι ἡ αἰώνια ζωή»[7], ὄχι μιά ζωή δηλαδή πού τελειώνει στόν τάφο, ἀλλά μιά ζωή πού δέν τελειώνει ποτέ. Καί αὐτός πού ἑνώνεται μαζί Μου, ἔχει αὐτή τή ζωή, τήν αἰώνια. Ὁπότε… 

Ἀ.Μ.: Πάτερ μου καί ἡ Ἐκκλησία, πού εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι μόνο ἡ Ἐκκλησία πού βιώνουμε σ’ αὐτή τή ζωή, εἶναι καί ἡ οὐράνια. 

π.Σ.: Ἀκριβῶς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι πολύ σημαντικό νά τό καταλάβουμε αὐτό καί συνδέεται μέ τό θέμα μας. Γιατί; Γιατί ἡ Θεία Λειτουργία καί ἡ Θεία Κοινωνία, πού χτυπιέται σήμερα ἀπ΄ ὅλες τίς σκοτεινές δυνάμεις, τούς παγκοσμιοποιητές, ὅπως γνωρίζετε πολύ καλά, καί τούς Σιωνιστές, πού δέν ἔχουμε τίποτα μαζί τους, τούς ἀγαποῦμε ὅλους, ἀλλά δέν ἀγαποῦμε τίς θεωρίες τους καί τόν σκοπό τους τόν τελικό, τήν παγκόσμια κυριαρχία καί τήν παγκόσμια δικτατορία πού θέλουν νά ἐπιβάλλουν… Λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ στή γῆ. Καί βλέπετε, ὅταν λειτουργοῦμε, ἀρχίζουμε μέ ἀκριβῶς αὐτή τήν δοξολογία στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Λέμε: «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ἐκείνη τήν στιγμή ὁ ἱερέας κάνει μέ τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, πού εἶναι ὁ Χριστός, ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, πού σημαίνει μπαίνουμε στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἀρχίζουμε τήν Θεία Λειτουργία. Καί πῶς μπαίνουμε; Διά τοῦ σταυροῦ. 

Ἀ.Μ.: Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρχε πρό τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα. 

π.Σ.: Βεβαίως, εἶναι ἡ πρώτη Ἐκκλησία, ἡ ἀρχέγονη θά λέγαμε, πού εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα, τά τρία πρόσωπα. Καί μετά, σ’ αὐτή τήν Ἐκκλησία ἐνέταξε ὁ Θεός πρῶτα τούς ἁγίους Ἀγγέλους καί μετά καί ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Εἶναι πάρα πολύ μεγάλη ἡ τιμή πού μᾶς ἔκανε! Καί βεβαίως ἐμεῖς μετά παραστρατήσαμε, ξεπέσαμε, φύγαμε ἀπό τήν Ἐκκλησία μέ τήν παρακοή μας, καί ὁ Χριστός μας ἦρθε στή γῆ ἀκριβῶς γιά νά μᾶς ξαναβάλει μέσα στή Βασιλεία, μέσα στήν Ἐκκλησία. Καί κατεξοχήν αὐτό βιοῦται στήν Θεία Λειτουργία. 

Λοιπόν, ὁ Χριστός μας μᾶς δίδαξε πῶς νά κάνουμε τήν Θεία Λειτουργία. Εἶπα ὅτι συνδέεται ὅλο αὐτό μέ τό θέμα μας, γιά τήν βλάσφημη θεολογία πού πάει νά εἰσαχθεῖ σήμερα. Νά πῶ ἕνα παράδειγμα: εἶναι βλασφημία νά κρατᾶμε ἀποστάσεις στόν ναό. Ὅπως λέει καί ὁ σεβαστός Γέροντας Εὐθύμιος στήν ἐπιστολή του, θά μποροῦσε κανείς νά σκεφτεῖ τόν Ἅγιο Παΐσιο νά εἶναι μέ μάσκα; Καί θά ἔλεγα, νά σέ στήνει στά δύο μέτρα γιά νά σοῦ μιλήσει, μή τυχόν καί σέ κολλήσει ἤ τόν κολλήσεις ἰό; Ἤ καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας! Θά μποροῦσε ποτέ νά μᾶς πεῖ, τώρα εἶναι πανδημία, καθίστε στά δύο μέτρα γιά νά μή Μέ κολλήσετε ἤ νά μήν σᾶς κολλήσω;.. Ἄν εἶναι δυνατόν! Ἤ οἱ Ἅγιοι Πατέρες;.. Ὁποιοσδήποτε. Ὁ ὁποῖος Χριστός μας τί μᾶς ἔβαλε νά κάνουμε μέσα στήν Θεία Λειτουργία; Ἡ ὁποία εἶναι θεοδίδακτη, τό τονίζω αὐτό. Γιατί, ὅταν λέει ὁ Χριστός μας, τό Εὐαγγέλιο, μετά τήν Ἀνάσταση λέει ἦταν «ὀπτανόμενος», ἐμφανιζόταν συνεχῶς στούς Ἁγίους Ἀποστόλους, «διδάσκων τά περί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ»[8], ποιά εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Τό εἴπαμε, εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Τούς δίδαξε δηλαδή ὅλα τά τῆς Λατρείας καί τά τῆς τάξεως μέσα στήν Θεία Λατρεία. Καί φυσικά καί τήν Θεία Λειτουργία. Εἶναι θεοδίδακτη ἡ Θεία Λειτουργία. 

Λοιπόν, ὑπάρχει ἡ λειτουργική πρακτική πού λέγεται «ἀσπασμός», «λειτουργικός ἀσπασμός». Σήμερα διατηρεῖται στούς ἱερεῖς πού λειτουργοῦν. Παλαιότερα γινόταν καί μεταξύ τῶν λαϊκῶν στό σημεῖο πού λέει ὁ λειτουργός: «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν». Νά ἐκφράσουμε δηλαδή τήν ἀγάπη μας, τήν ἑνότητά μας μέ αὐτή τήν λειτουργική πράξη πού εἶναι ὁ ἀλληλοασπασμός. Ἄνδρες ἀσπάζονταν τούς ἄνδρες ἐν φιλήματι ἁγίῳ καί γυναῖκες τίς γυναῖκες. Καί νομίζω καί σήμερα διατηρεῖται σέ κάποιες Ἐκκλησίες αὐτή ἡ λειτουργική πράξη. Ἀλλά ὁπωσδήποτε παντοῦ μεταξύ τῶν ἱερέων. 

Ἐάν λοιπόν ἤτανε φόβος νά μολυνθοῦμε καί νά κολλήσουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον… θά ἔλεγε ποτέ ὁ Χριστός μας, μήν ἀσπάζεστε ὁ ἕνας τόν ἄλλον; Ὁ Ἴδιος θά μᾶς ἔλεγε, ὅταν εἶναι πανδημία, ὅταν ὑπάρχει φόβος, δέν θά ἀσπάζεστε. Δέν θά πηγαίνετε κἄν! Γιατί μᾶς τό εἶπαν κι αὐτό… «μήν πηγαίνετε κἄν στήν λειτουργία».. στήν Θεία Λειτουργία! Σέ καμιά περίπτωση στά 2000 χρόνια οἱ Ἅγιοι Πατέρες δέν ἔκλεισαν τίς ἐκκλησίες. Σέ καμιά περίπτωση οἱ Ἅγιοι Πατέρες δέν εἶπαν «μήν πηγαίνετε στήν Θεία Λειτουργία, μήν πηγαίνετε νά κοινωνήσετε..», πού τό ἀκούσαμε τώρα ἀπό Ἀρχιερεῖς! Εἶναι φοβερή βλασφημία καί ἀντιπαλότητα, θά ἔλεγα, στόν Χριστό. Χτυπιέται ἡ καρδιά τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τό εἴπαμε καί σέ ἄλλη ἐκπομπή, πού εἶναι ὁ Χριστός. 

Ἑπομένως, ξεκινᾶμε ἀπ’ αὐτόν τόν φόβο, τόν ἀρχικό φόβο τοῦ Θεοῦ καί φτάνουμε στόν τελικό φόβο πού εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία ἐκβάλλει τόν ἀρχικό φόβο. Καί ὅλα αὐτά βέβαια προϋποθέτουν τήν πίστη. Σήμερα, ἐπειδή δυστυχῶς οἱ πλεῖστοι χριστιανοί, δυστυχῶς, δυστυχέστατα.. δέν πιστεύουν, ὅσο κι ἄν φαίνεται αὐτό ὑπερβολικό πού λέμε, πιστεύουνε σ’ ἕναν θεό, ὅπως τό εἴπατε κι ἐσεῖς, μιά ἀνώτερη δύναμη, ἤ ἔστω σ’ ἕναν θεό, ὁ ὁποῖος ὅμως ἔχει ἐγκαταλείψει τόν κόσμο, ὁ θεός τῶν ντεϊστῶν ἤ θεϊστῶν, αὐτή ἡ προσωπική θεώρηση ὅτι ὁ Θεός ναί μέν μᾶς ἔφτιαξε, ἀλλά μᾶς ἔχει ἀφήσει μόνους μας καί δέν ἀσχολεῖται πλέον μαζί μας. Εἶναι κάπου χαμένος στό διάστημα, στήν μακαριότητά του καί μᾶς ἔχει παρατήσει ἐμᾶς. Αὐτός ὁ θεός δέν ὑπάρχει, εἶναι ἀνύπαρκτος. Ὁ ἀληθινός Θεός εἶναι αὐτός πού μᾶς φροντίζει συνεχῶς καί ὅπως λέει ὁ Ἴδιος, «ἔχω μετρήσει -λέει- καί τίς τρίχες τῆς κεφαλῆς σας»[9]! Ποιός ἀπό μᾶς ἔχει καθίσει νά μετρήσει τίς τρίχες του; Κανένας! Κι ὅμως ὁ Χριστός σοῦ λέει, Ἐγώ τίς ἔχω μετρήσει! Γιά νά μᾶς δείξει ἀκριβῶς ὅτι νοιάζομαι καί γιά τό παραμικρό, πού δέν νοιάζεσαι ἐσύ. Ποιός θά ἀσχοληθεῖ μέ τρίχες, θά λέγαμε ἔτσι μέ ἕνα λογοπαίγνιο.. Κι ὅμως ὁ Χριστός ἀσχολεῖται καί μέ αὐτό! Θέλει νά πεῖ δηλαδή, ὅτι γιά κάθε λεπτομέρεια τῆς ζωῆς σας, Ἐγώ φροντίζω. Πῶς φροντίζει; Μέ τίς ἄκτιστες ἐνέργειές Του. Θά πεῖτε: προλαβαίνει; Φυσικά καί προλαβαίνει! Γι’ αὐτό εἶναι καί Θεός καί ἀσχολεῖται μέ τά πάντα. 

Ἔ λοιπόν, αὐτός ὁ Θεός μᾶς παρέδωσε αὐτή τήν λειτουργική πρακτική. Ὁπότε, θά ἔλεγα, μέ ὅλη αὐτή τήν εἰσαγωγή τῶν μέτρων τῶν κοσμικῶν μέσα στόν ναό, οὐσιαστικά τί κάνουμε; Βλασφημοῦμε στόν Θεό, βλασφημοῦμε στό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο ὑπάρχει μέσα στόν ναό, ὁ ὁποῖος εἶναι θεοφρούρητος τόπος. Εἶναι κατοικητήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος ὁ κάθε ναός, καί ὅπως λέμε στήν εὐχή τῶν ἐγκαινίων: «εἶναι λιμένας χειμαζομένων, εἶναι ἰατρεῖον παθῶν, εἶναι καταφυγή ἀσθενῶν, εἶναι δαιμόνων φυγαδευτήριον». Καί μόνο πού μπαίνεις στόν ναό, μπαίνεις στό νοσοκομεῖο καί ἔχεις ὅλες τίς ἄριστες προϋποθέσεις, ἐάν βεβαίως πιστεύεις ἀληθινά καί ζεῖς σωστά. Ἄν δέν ζεῖς, σοῦ δίνεται μιά εὐκαιρία νά μετανοήσεις καί ν’ ἀρχίσεις νά ζεῖς σωστά, νά θεραπευτεῖς ἀπό κάθε ψυχική καί σωματική νόσο καί νά κερδίσεις ὄχι μόνο τήν χαρά αὐτῆς τῆς ζωῆς, ἀλλά καί τῆς αἰώνιας ζωῆς, τήν αἰώνια χαρά καί μακαριότητα. 

Ἑπομένως, δέν ὑπάρχει πιό ὕπουλο θά ἔλεγα πράγμα ἀπό αὐτό πού πάει νά εἰσαχθεῖ σήμερα, ἡ βλάσφημη θεολογία περί μολυσμοῦ μέσα στόν ναό. Γιατί δέν μᾶς λένε μόνο ὅτι μπορεῖ νά κολλήσουμε ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον, ὁπότε σταθεῖτε ἕνας πιστός ἀνά 10 τ.μ.!.. μέ ἀποστάσεις 1,5 μέτρο ὁ καθένας.. πράγμα πού δέν τό λένε οὔτε γιά τά ἀεροπλάνα οὔτε γιά ἄλλους χώρους. Καί ἀκριβῶς αὐτό δείχνει ὅτι ὁ πόλεμος εἶναι ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί ἑρμηνεύεται κάλλιστα αὐτό… 

Ἀ.Μ.: Κάτι, πάτερ μου, ἔχουν ἀναφέρει ἤδη καί τήν ἔννοια τῆς νέας εἰκονομαχίας.. 

π.Σ.: Βεβαίως… 

Ἀ.Μ.: Τί ἔχετε νά πεῖτε γι’ αὐτό; 

π.Σ.: Βεβαίως, γιατί ὑπάρχει καί αὐτή ἡ βλάσφημη θεώρηση ὅτι μπορεῖ νά μολυνθεῖ κανείς καί ἀπό τίς Ἱερές Εἰκόνες! Καί εἴδαμε εἰκόνες ἀπό τήν Γερμανία, ὀρθόδοξοι ναοί νά ἔχουνε στά εἰκονοστάσια αὐτή τήν ταινία τήν ἀπαγορευτική πού βάζουνε στά δημόσια ἔργα, ὅταν γίνεται κάτι πού θέλουμε νά ἐμποδίσουμε τήν πρόσβαση, νά ὑπάρχει μπροστά στά εἰκονοστάσια! Νά ἀπαγορεύεται δηλαδή στούς πιστούς νά προσκυνήσουν τίς Ἱερές Εἰκόνες! Καί τί μᾶς λένε; Νά κάνετε ὑπόκλιση. Αὐτό δηλαδή πού κάνουν καί οἱ παπικοί. Φοβᾶμαι δηλαδή ὅτι εἶναι πάρα πολύ πονηρά ὅλα αὐτά… 

Καί ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ρητά μᾶς λέει, ὅτι ὅποιος δέν προσκυνᾶ τίς Ἱερές Εἰκόνες, ἀφορίζεται, πού σημαίνει, τίθεται ἐκτός Ἐκκλησίας. Εἴτε εἶσαι… ὁτιδήποτε, εἴτε εἶσαι κληρικός εἴτε εἶσαι λαϊκός, δέν ἐπιτρέπεται νά μήν προσκυνᾶς τίς Ἱερές Εἰκόνες. Ἔχουμε περιστατικά ἀπό τήν ζωή τῶν Ἁγίων, πού μᾶς λένε πόσο σημαντική εἶναι ἡ προσκύνηση. 

Ὑπάρχει ἕνα περιστατικό μέ ἕναν ἀσκητή, ὁ ὁποῖος ταλαιπωρεῖτο γιά πολλές δεκάδες χρόνια ἀπό λογισμούς πορνείας, λογισμούς ἀκάθαρτους. Γέρασε ὁ ἄνθρωπος καί ὁ διάβολος τῆς πορνείας δέν ἔφευγε, τοῦ ἔβαζε λογισμούς. Πάλευε, βεβαίως, ὁ ἄνθρωπος καί γι’ αὐτό καί ὁ διάβολος δέν ἔφευγε, γιατί, ἄν τόν εἶχε νικήσει, θά τόν εἶχε παρατήσει. Καί κάποια στιγμή ἔτσι ἀγανακτισμένος ὁ μοναχός εἶπε, ἐπιτέλους ἄφησέ με, συνεγήρασας.. Γεράσαμε μαζί! Τόσα χρόνια δέν βαρέθηκες νά μέ πολεμᾶς; Καί τοῦ εἶπε ὁ διάβολος, ὅτι θά σταματήσω νά σέ πολεμάω, ἐάν κάνεις αὐτό πού θά σοῦ πῶ. Λέει, τί θέλεις νά κάνω, τί μοῦ προτείνεις νά κάνω; Λέει, αὐτή τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας πού ἔχεις καί τήν προσκυνᾶς κάθε βράδυ, νά μήν τήν ξαναπροσκυνήσεις, καί σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι δέν θά ξαναέχεις κανέναν λογισμό πορνείας. Ὁ μοναχός ἦταν ἐχέφρων, εἶχε πνευματική γνώση καί πῆγε καί τό ἐξομολογήθηκε στόν πνευματικό του, ὅτι αὐτό κι αὐτό μοῦ εἶπε ὁ πονηρός. Καί ὁ πνευματικός του τοῦ εἶπε, ὅτι σέ καμιά περίπτωση δέν ἐπιτρέπεται αὐτό τό πράγμα. Εἶναι πολύ-πολύ βαρύτερο αὐτό ἀπό τό νά πέσεις ἀκόμα καί σέ σαρκική ἁμαρτία. Γιατί εἶναι βλασφημία στό Ἅγιο Πνεῦμα καί σέ βγάζει ἐκτός Ἐκκλησίας τό νά μήν προσκυνήσεις τίς Ἅγιες Εἰκόνες. Γιατί δέν προσκυνᾶμε τό ξύλο ἤ τό μέταλλο, ἀλλά ἡ τιμή ἀναβαίνει στό πρωτότυπο. Ὅπως μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι Θεολόγοι μας, ἡ τιμή μεταβαίνει στό πρωτότυπο, στό εἰκονιζόμενο. Καί ἡ κάθε Εἰκόνα εἶναι φορέας τῆς Θείας Χάριτος. Καί λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, καί μόνο πού βλέπεις, ὄχι μόνο νά προσκυνήσεις, καί μόνο πού βλέπεις τήν Εἰκόνα, ἁγιάζεσαι, ἁγιάζεις τό βλέμμα σου, γιατί εἶναι πηγή Θείας Χάριτος. Ἐφόσον φυσικά πιστεύεις, γίνεσαι κοινωνός τῆς Θείας Χάρης, τοῦ ἁγιασμοῦ. 

Ἑπομένως, αὐτό πού γίνεται σήμερα ὄντως εἶναι μία Εἰκονομαχία, μέ ἔντεχνο τρόπο, γιά χάρη δῆθεν τῆς ὑγείας! Ἐνῶ σέ καμιά περίπτωση, ὅπως εἴπαμε, δέν μολύνεσαι. Ἀκόμα κι ἄν ὁ ἄλλος ἔχει κάποια ἀσθένεια! Ὅλα αὐτά ἐξουδετερώνονται μέ τή Θεία Χάρη. Μᾶς λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, καί ἡ σκόνη ἀκόμα πού ἔχουνε τά Ἅγια Λείψανα -καί οἱ Ἅγιες Εἰκόνες εἶναι κάτι ἀντίστοιχο-εἶναι ἁγιασμένα. Σέ καμιά περίπτωση δέν μεταδίδεται λοιπόν μολυσμός ἀπό τίς Ἅγιες Εἰκόνες. 

Τώρα, ἄν τίς καθαρίζουμε ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν, δέν τό κάνουμε γιατί φοβόμαστε τήν μόλυνση, ἀλλά ἀπό εὐλάβεια, γιατί δυστυχῶς κάποιες ἀφήνουνε ἀπό τά κραγιόν τά ἀποτυπώματά τους ἐκεῖ πάνω. Καί εἶναι μεγάλη ἀσέβεια κι αὐτό βεβαίως, νά ἀλλοιώνουμε τό πρόσωπό μας μέ διάφορες βαφές, ὅπως μᾶς τό ἔχουνε πεῖ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, καί μετά βεβαίως νά προσκυνᾶμε καί τίς Εἰκόνες ἤ νά κοινωνοῦμε… κάποιες γυναῖκες ἀνευλαβεῖς μέ κραγιόν.. Πολλές φορές ἀφήνουνε καί στήν Ἁγία Λαβίδα τό κραγιόν.. 

Ἑπομένως, οὔτε μέσω τῶν Ἁγίων Εἰκόνων μεταδίδεται μολυσμός οὔτε καί μέσω τῶν ἀποστάσεων. Καί ὅπως λέει καί ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς τό λένε, εἶναι ὅλο αὐτό πού εἰσάγεται μιά ἀλλοίωση τῆς πίστεώς μας, ἀλλοίωση τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας ὅλο αὐτό πού εἰσάγεται σήμερα, μέ ἀφορμή, μέ πρόσχημα θά ἔλεγα, τόν κορωνοϊό. Αὐτό εἶναι τό πρόσχημα. Ἡ οὐσία εἶναι νά χτυπηθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη πίστη, ἡ Ὀρθόδοξη πρακτική, καί ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός ὁ π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, νά μπαίνουμε στόν ναό μέ ἀλλοιωμένο φρόνημα. Ἔλεγε ὁ μακαριστός ὁ π. Ἀντώνιος, ὁ σκοπός τοῦ Ἀντιχρίστου δέν εἶναι ν’ ἀδειάζει τούς ναούς, ἀλλά νά γεμίζει τούς ναούς μέ ἀνθρώπους πού δέν θά ἔχουνε ὀρθόδοξο φρόνημα. Θά ἔχουν ἀλλοτριωμένο φρόνημα. Ὁπότε, πηγαίνοντας ἐκεῖ μέ ὄχι σωστή πίστη, δέν θά λατρεύεις τόν Θεό, ἀλλά τόν πονηρό! Καί θά γίνεται μία λατρεία τοῦ σατανᾶ. 

Ἕνας σύγχρονος Στάρετς Ρῶσος τό εἶχε πεῖ αὐτό, ὅτι στά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου, οὐσιαστικά αὐτά ζοῦμε τώρα, τά προοίμια τοῦ Ἀντιχρίστου, οἱ ναοί, λέει, θά καλλωπιστοῦν, καί θά εἶναι πολύ ὡραῖοι, μεγαλοπρεπεῖς, στολισμένοι καί ἐξωτερικά καί ἐσωτερικά.. θά γίνονται μέσα λειτουργίες, ἀλλά ἐσεῖς, λέει, οἱ χριστιανοί, οἱ πιστοί, οἱ ἀληθινά πιστοί, δέν θά πρέπει νά πηγαίνετε, γιατί δέν θά λατρεύεται ὁ ἀληθινός Θεός, ἀλλά ὁ σατανᾶς. Γιατί, οἱ ἄνθρωποι πού θά πηγαίνουν ἐκεῖ, θά ἔχουν ἀλλοτριωμένο φρόνημα. Ὅταν πηγαίνεις καί φορᾶς μάσκα καί κρατᾶς ἀποστάσεις καί δέν προσκυνᾶς τίς Ἅγιες Εἰκόνες καί δέν φιλᾶς τό χέρι τοῦ ἱερέως.. θά ποῦμε καί γι’ αὐτό, εἶναι πολύ σημαντικό! Καί δυστυχῶς ἕνας ἐπίσκοπος τῆς Νότιας Ἑλλάδος τό εἰρωνεύεται αὐτό τό πράγμα! Ἐνῶ αὐτό εἶναι ἡ πρακτική τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιατί τό χέρι τοῦ ἱερέως ἔχει πιάσει τόν Χριστό καί οὐσιαστικά, ὅταν προσκυνοῦμε τό χέρι τοῦ ἱερέως -ὑπάρχει ἕνα ὡραῖο κείμενο, θά τό διαβάσουμε μετά- ἀσπαζόμαστε τήν Ἱεροσύνη, τήν Θεία Χάρη δηλαδή πού ἔχει ὁ ἱερέας, τήν εἰδική Θεία Χάρη γιά νά τελεῖ τά Ἅγια Μυστήρια. Τίποτα ἀπ’ ὅλα αὐτά λοιπόν δέν θά τηροῦν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, πού θά ἔχουν ἀλλοτριωμένο φρόνημα! 

Καί αὐτό τό φρόνημα δυστυχῶς σήμερα ἔντεχνα προωθεῖται καί ἀπό κάποιους Ἀρχιερεῖς! Δυστυχῶς… Τό εἴδαμε αὐτό, νά δίνουν τέτοιες ἐντολές, «δέν θά προσκυνᾶτε τίς Εἰκόνες, δέν, δέν… θά παίρνετε τό ἀντίδωρο σέ σφραγισμένο σακουλάκι, ὄχι ἀπό τό χέρι τοῦ ἱερέα, δέν θά φιλᾶτε τό χέρι τοῦ ἱερέα…». Εἶναι πράγματα βλάσφημα. Εἶναι σάν νά λέμε, ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα πού ὑπάρχει στήν Ἐκκλησία, δέν μᾶς καλύπτει, δέν μᾶς προστατεύει. Πρέπει νά πάρουμε ἐμεῖς τά μέτρα μας, τά ἰατρικά, τά ἀνθρώπινα. Καί καταφρονοῦμε τήν ἁγιαστική Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Ἄν θέλετε νά χρησιμοποιήσω ἕναν ἰατρικό ὅρο, θά ἔλεγα ὅτι ἡ ἐκκλησία, ὁ ναός, πού εἴπαμε εἶναι ἕνας θεοφρούρητος τόπος, εἶναι ἕνας τόπος πού ὑπάρχει τό τέλειο -ἄν θέλετε νά τό πῶ ἰατρικά- ἀντισηπτικό! Τό τέλειο! Ὅπου δέν ὑπάρχει περίπτωση νά μολύνεις ἤ νά μολυνθεῖς. 

Ὑπάρχει περίπτωση νά βλαφτεῖς ἀπό τήν Θεία Κοινωνία, ὅταν, μᾶς τό λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, δέν προσέρχεσαι μέ φόβο Θεοῦ, πίστη καί ἀγάπη. Ὄχι ὅμως μηχανιστικά, λογικοκρατικά, ἐπειδή κόλλησες ἀπό τό σάλιο τοῦ ἄλλου, ἀλλά ἐπειδή καταφρονεῖς τήν Θεία Κοινωνία καί τήν θεωρεῖς μιά κοινή τροφή. Καί τό λένε κάποιοι.. καί στά παιδάκια τό λένε, πάρε τό χρυσό δοντάκι… καί ἄλλα ἀπαράδεκτα βλάσφημα πράγματα, ἀντί νά τοῦ ποῦνε ὅτι εἶναι ὁ Χριστός… πού σημαίνει ὅτι καί οἱ ἴδιοι δέν τό πιστεύουνε, γιά νά λένε τέτοια πράγματα καί στά παιδάκια.. τάχατες γιά νά τά ἐνθαρρύνουν νά κοινωνήσουν. 

Λοιπόν, ὅλα αὐτά εἶναι μιά βλάσφημη θεολογία καί σέ καμιά περίπτωση δέν πρέπει νά τήν υἱοθετήσουμε. Καί λυπᾶμαι, γιατί μιλᾶνε οἱ ἀρχιερεῖς μας γιά κόκκινες γραμμές καί ἐξαντλοῦν τίς κόκκινες γραμμές στήν Θεία Κοινωνία. Ὄχι, κόκκινες γραμμές εἶναι ὅλα! Ἀπό τήν στιγμή πού δεχόμαστε ἀποστάσεις μέσα στόν ναό, ἔχουμε ξεπεράσει τίς κόκκινες γραμμές! Βλασφημοῦμε στό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀπό τήν στιγμή πού δεχόμαστε νά μήν προσκυνᾶμε τίς Ἅγιες Εἰκόνες, κάποιοι δηλαδή, στήν Γερμανία ἀρχικά ἔγινε αὐτό, ἤ τό χέρι τοῦ ἱερέως!.. ἔχουμε ἤδη ξεπεράσει τίς κόκκινες γραμμές. 

Νά! Νά ποῦμε γιά τό χέρι τοῦ ἱερέως, τί ὄμορφα τά λέει ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος. Εἶναι ἀπάντηση σέ κάποια ἐπιστολή, πού τοῦ ἔγραψε κάποιος, χωρικός προφανῶς ἦταν αὐτός, στό χωριό τοῦ ὁποίου εἶχε πεθάνει ὁ ἱερέας καί εἶχε ἔρθει ἕνας νεαρός. Καί ἀπαντάει ὁ Ἅγιος: «Πέθανε ὁ γέροντας ἱερέας σας. Στή θέση του ἧρθε ἕνας νεαρός ἱερέας, πού μόλις ἀποφοίτησε ἀπό τήν Ἱερατική Σχολή. Μέ χαρά φιλούσατε τό χέρι τοῦ γέροντα ἱερέα. Ἀλλά τώρα σᾶς ἦρθε ἕνας νεαρός! Πῶς νά τοῦ φιλήσετε τό χέρι, ἀφοῦ εἶναι πολύ νεώτερός σας;»[10]. Γιατί ἴσως αὐτοί λέγανε ὅτι τοῦ φιλᾶμε τό χέρι ἐπειδή εἶναι παππούς, ὅπως φιλάγαμε τό χέρι τοῦ παπποῦ καί τῆς γιαγιᾶς τά παλιά καλά χρόνια, τό βράδυ πρίν κοιμηθοῦμε ἤ πρίν πᾶμε νά κοινωνήσουμε. Ἀπό σεβασμό. Ἐνῶ δέν εἶναι τό ἴδιο μέ τόν ἱερέα. 

«Θά σᾶς διηγηθῶ μιά ἱστορία γιά τόν σέρβο βασιλέα Μίλος». Ὁ Ἅγιος εἶναι Σέρβος. Δέν ἔχει σημασία. Εἶναι ὀρθόδοξος. «Κάποτε, θά λειτουργοῦσε ἕνας ὅχι ἡλικιωμένος, ἀλλά πολύ νέος ἱερέας. Ὁ γερο-βασιλιάς ἦταν πολύ εὐσεβής», σέ ἀντίθεση μέ τούς σύγχρονους καίσαρες... «στάθηκε στή μέση στόν θρόνο του καί προσευχόταν, ὅπως ὅλοι. Ὅταν τελείωσε ἡ Λειτουργία, πῆγε νά φιλήσει τό χέρι τοῦ ἱερέα γιά νά πάρει ἀντίδωρο. Ὁ ἱερέας ἀπό σεβασμό ἔδωσε τό ἀντίδωρο, ἀλλά τράβηξε γρήγορα τό χέρι του, γιά νά μήν τό φιλήσει ὁ γέρο-βασιλιάς», ὅπως δυστυχῶς τό κάνουν καί σήμερα κάποιοι ἱερεῖς. «Ὁ βασιλιάς Μίλος τόν κοίταξε αὐστηρά καί τοῦ εἶπε: - Δῶσε μου τό χέρι σου. Δέν φιλάω τό δικό σου χέρι, πάτερ. Τήν ἱερωσύνη σου προσκυνῶ». Κοιτάξτε, ἕνας λαϊκός τώρα.. κι ὅμως θεολογεῖ! «Τήν ἱερωσύνη σου προσκυνῶ πού εἶναι πιό μεγάλη καί ἀπό μένα καί ἀπό σένα»[11]! Καί ὅταν λέμε ἱερωσύνη ἐννοοῦμε ἀκριβῶς τήν ἄκτιστη Θεία Χάρη, πού σημαίνει, ὅταν προσκυνοῦμε τό χέρι τοῦ ἱερέα, προσκυνοῦμε τόν Θεό, τήν ἄκτιστη Θεία Χάρη, τῆς ὁποίας φορέας εἶναι ὁ ἱερέας, τήν εἰδική Χάρη τῆς ἱερωσύνης μέ τήν ὁποία τελεῖ τά Ἅγια Μυστήρια∙ πού δέν τήν ἔχει ὁ καθένας. Χρειάζεται αὐτή ἡ εἰδική Χάρις πού τήν ἔχει μόνο ὁ ἱερέας. Γι’ αὐτό δέν μποροῦμε νά κάνουμε λειτουργία μόνοι μας. Κανένας λαϊκός δέν μπορεῖ νά κάνει λειτουργία, γιατί δέν ἔχει ἀκριβῶς αὐτή τήν εἰδική Χάρη τῆς ἱερωσύνης. 

«Ὁ γέρο-βασιλιάς μίλησε στήν ἐκκλησία θεόπνευστα», λέει ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. «Ὁ ἱερέας σας μπορεῖ νά εἶναι μόλις 25 χρονῶν. Μά ἡ ἱερωσύνη του εἶναι ἀπό καταβολῆς κόσμου». Εἶναι μεγαλειῶδες αὐτό, τό τί εἶναι ἕνας ἱερέας! Ὅταν λοιπόν τοῦ ἀσπάζεσθε τό χέρι», ἐδῶ προσέχουμε, «προσκυνᾶτε τήν ἱερωσύνη του, πού φθάνει διαδοχικά ἀπό τόν Χριστό καί τούς Ἀποστόλους μέχρι τόν ἱερέα σας. Ὅταν φιλᾶτε τό χέρι τοῦ παπᾶ σας, φιλᾶτε ὁλόκληρη τήν ἀλυσίδα τῶν Ὁσίων καί ἁγίων ἱερέων καί Ἱεραρχῶν, ἀπό τούς Ἀποστόλους μέχρι σήμερα. Ἀσπάζεσθε καί προσκυνᾶτε τόν Ἅγιο Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο, τόν Ἅγιο Νικόλαο -πού γιορτάζουμε καί σήμερα- τόν Ἅγιο Βασίλειο, τόν Ἅγιο Σᾶββα καί ὅλους τούς ἐπιγείους ἀγγέλους καί οὐρανίους ἀνθρώπους», γιατί στήν Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι ἕνα, ἕνα σῶμα.. «πού ὅταν ἦταν στή γῆ ἐκοσμοῦσαν τήν Ἐκκλησία καί τώρα στολίζουν τόν οὐρανό! 

Τό φίλημα πού κάνουμε στό χέρι τοῦ παπᾶ δέν εἶναι φίλημα φυσικό. Εἶναι φίλημα ἅγιο, ὅπως γράφει στούς Κορινθίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Νά ἀσπάζεσθε λοιπόν τό χέρι τοῦ Ἱερέα πού σᾶς εὐλογεῖ. Εἶναι εὐλογημένο ἀπό τόν Θεό. Μέ τή χάρη τῆς ἱερωσύνης. Μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νά τό φιλᾶτε τό χέρι τοῦ Ἱερέα σας. Ὅσο νέος καί ἄν εἶναι. Καί νά τόν ἀκοῦτε»[12]. Μπορεῖς νά πάρεις Χάρη καί μόνο ἀπό αὐτή τήν πράξη, ὅταν τό κάνεις μέ εὐλάβεια. Ἀσπάζεσαι τό χέρι τοῦ ἱερέως, παίρνεις Θεία Χάρη. Προσκυνᾶς τήν ἄκτιστη Θεία Χάρη, τῆς ὁποίας φορέας εἶναι ὁ ἱερέας. Λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, ἄν δεῖς ἕναν ἱερέα καί ἕναν ἄγγελο στόν δρόμο, πρῶτα θά προσκυνήσεις τόν ἱερέα καί μετά τόν ἄγγελο. Δέν ὑπάρχει πιό μεγάλο πράγμα στή γῆ ἀπό τόν ἱερέα. Εἶναι ἀνώτερος καί ἀπό τόν βασιλέα! Μᾶς τό λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Καί ὁ Ἅγιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν σαλός τῆς Γεωργίας λέει.. κοιτάξτε τήν ταπείνωση τῶν Ἁγίων! Παραπέμπει στούς Ἅγιους Πατέρες, δέν μιλάει ἀπό μόνος του. «Οἱ Ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν: ἕνας ἱερέας μέ τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχει τόση δύναμη ὅση δέν ἔχουν ὅλοι οἱ λαϊκοί μαζί!». Ὅλοι οἱ λαϊκοί νά μαζευτοῦν δέν ἔχουν τή Χάρη πού ἔχει ἕνας ἱερέας. Δέν μποροῦν νά κάνουν αὐτό πού κάνει ὁ ἱερέας. Ἑπομένως, πῶς μᾶς λέτε ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, καί κάποιοι ἱερεῖς τό υἱοθετοῦν, μή φιλᾶτε τό χέρι τοῦ ἱερέως; Ἤδη ἔχουμε ξεπεράσει τίς κόκκινες γραμμές ὅταν κάνουμε αὐτά τά πράγματα. Ἀμφισβητοῦμε δηλαδή, βλάσφημοῦμε στή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Ἀ.Μ.: Καί πολύ φοβούμαστε, πάτερ μου, ὅτι αὐτά τά μέτρα ἤρθανε γιά νά μείνουν. 

π.Σ.: Καί ὄχι μόνο νά μείνουν.. δυστυχῶς, ὅλο καί ἐπεκτείνονται. Καί σιγά-σιγά, εἶναι ἡ μέθοδος τοῦ σαλαμιοῦ, τήν ξέρετε πολύ καλά ὡς στρατηγός πού εἶστε, μ’ αὐτή τή μέθοδο προχωράει ἡ παγκοσμιοποίηση καί μᾶς ἀφαιροῦν σιγά-σιγά τήν ἐλευθερία μας. Ἤδη οἱ ἄνθρωποι -ἄς ποῦμε- ἔχουνε χάσει μεγάλο ποσοστό τῆς ἐλευθερίας τους. Μᾶς φυλάκισαν στά σπίτια μας, μέ ἀφορμή κάτι, πού ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται εἶναι ἕνα μεγάλο φιάσκο.. 

Ἀ.Μ.: Ὑποτίθεται γιά τό καλό μας… 

π.Σ.: Καί ὑποτίθεται γιά τό καλό μας, ἀλλά τό σημαντικό, νομίζω τό πιό σημαντικό ἀπ’ ὅλα, δέν εἶναι τόσο πού χάνεται ἡ «κοσμική» ἐλευθερία μας, ὅσο ὅτι χάνεται ἡ πίστη. Βλασφημεῖται ἡ πίστη μας καί ἀλλοιώνεται ἡ θεολογία μας μέ ὅλα αὐτά τά ὁποῖα υἱοθετοῦμε. Καί φυσικά ὁ διάβολος, ὅταν τοῦ ἀφήσεις λίγο παραθυράκι, δέν θά μείνει σ’ αὐτό. Εἶναι ὅπως -γνωρίζετε- τό ἀνέκδοτο μέ τήν καμήλα. Μέ τόν βεδουίνο, πού ἤτανε στή σκηνή του, ἡ καμήλα ἤτανε στόν ἥλιο, τοῦ λέει, σέ παρακαλῶ, μ’ ἀφήνεις λίγο νά βάλω τό ποδαράκι μου στόν ἴσκιο ἐκεῖ πού εἶσαι καί ἐσύ; Λέει ὁ βεδουίνος, βάλε. Λέει μετά, μ’ ἀφήνεις νά βάλω καί τό ἄλλο ποδαράκι μου; Βάλε. Νά βάλω λίγο καί τό κεφάλι μου; Ἔ, βάλε καί τό κεφάλι σου… Μόλις ἔβαλε τό κεφάλι της ἡ καμήλα, ἔδωσε μία καί τίναξε στόν ἀέρα τό ἀντίσκηνο τοῦ βεδουίνου, τά διέλυσε ὅλα! 

Λοιπόν, αὐτή εἶναι ἡ τεχνική τοῦ διαβόλου, ἡ μέθοδος τοῦ σαλαμιοῦ. Λίγο-λίγο μᾶς προετοιμάζουν τώρα καί γιά τό ἄλλο, γιά νά πάρουμε μέτρα, καί ἤδη κάποιος, ὁ ὁποῖος προαλείφεται καί γιά ὑπουργός τό εἶπε, ὅτι πρέπει ἡ Ἐκκλησία νά πάρει μέτρα γιά τήν Θεία Κοινωνία. Ἄν εἶναι δυνατόν! Νά υἱοθετήσουμε ὅτι καί μέσω τῆς Θείας Κοινωνίας ἤ τῆς Ἁγίας Λαβίδος ὑπάρχει περίπτωση νά μολυνθοῦμε ἤ νά μολύνουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον. 

Αὐτό νομίζω εἶναι τό σπουδαιότερο. Καί ἡ μεγαλύτερη ἐπιτυχία τοῦ διαβόλου εἶναι νά περάσει αὐτή ἡ βλάσφημη θεολογία μέσα στήν Ἐκκλησία. Καί ἤδη πέρασε δυστυχῶς μ’ αὐτά τά μέτρα καί, ὅπως εἶπε καί ἕνας καθηγητής Πανεπιστημίου, πῆγα στήν ἐκκλησία τώρα τήν Κυριακή πού ἄνοιξαν οἱ ναοί καί ἔμοιαζε μέ στάβλο… κόκκινες ταινίες στά καθίσματα… καί πολύ καλά ἔκανε πού τίς ἔβγαλε! Καί λέει, περιμένω νά ἔρθουν νά μέ συλλάβουν! 

Λοιπόν, ἀπαράδεκτα πράγματα καί ὄντως βλασφημία στό Ἅγιο Πνεῦμα, τό Ὁποῖο ὑπάρχει μέσα στόν ναό καί γεμίζει τόν ναό. Ἄν ὁ ναός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου, ἤτανε γεμάτη μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα καί φωτεινή νεφέλη ἤτανε μέσα καί πάνω ἀπό τόν ναό, πού ἤτανε Παλαιά Διαθήκη, δέν εἴχαμε τήν πλήρη φανέρωση καί ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, πόσο μᾶλλον ὁ ναός τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ κάθε ναός εἶναι ἔμπλεως Ἁγίου Πνεύματος; 

Ἀ.Μ.: Πάτερ Σάββα, ἔχετε καί κάνετε τόν ἀγῶνα καί μέσα ἀπό τά μέσα τά σύγχρονα καί ἔχετε ἀναφερθεῖ κατά καιρούς στήν ἀποστασία. Ἔχετε μιλήσει καί γιά τήν παλαιά καί νέα ἅλωση, ὅσον ἀφορά τόν λαό μας. Πιστεύετε ὅτι τυχαῖα ὁ Θεός ἐπιτρέπει αὐτές τίς δοκιμασίες καί γιά τόν λαό μας; Πρίν νά περιοριστοῦμε, πέραν τῶν γεγονότων αὐτῶν πού ἀγγίζουν τήν ἀνθρωπότητα γενικότερα, ἀλλά ἰδιαίτερα γιά τόν λαό μας; 

π.Σ.: Δέν εἶναι τίποτα τυχαῖο. Τύχη δέν ὑπάρχει, ὅπως μᾶς τό λένε καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ὑπάρχει μόνο ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, καί ὑπάρχουν βεβαίως καί οἱ δαιμονικές ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες εἶναι μηδέν μπροστά στόν Θεό. Ἀλλά δυστυχῶς, ἐμεῖς δίνουμε ἐξουσία στόν διάβολο ὅταν ἀποστατοῦμε, εἴτε ἀλλοτριώνοντας τήν πίστη μας, ὅπως εἴπαμε γίνεται τώρα, εἰσάγεται μία βλάσφημη δόξα, εἴτε ἀλλοτριώνοντας τή ζωή μας, δηλαδή ζοῦμε ἀντίθετα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Εἴτε τό ἕνα εἴτε τό ἄλλο, εἴτε καί τά δύο μαζί, μᾶς καθιστοῦν ἀποστάτες καί ἔρημους τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή χάνουμε τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁπότε εἴμαστε ἀνοιχτοί σέ ὅλες τίς δαιμονικές ἐνέργειες. 

Καί βεβαίως σέ καμιά περίπτωση δέν εἶναι τυχαῖα ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν, ὅπως εἴπαμε, ἀλλά εἶναι τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς ἀποστασίας μας, καί στήν πίστη, κατεξοχήν στήν πίστη, καί μετά καί στή ζωή. Κι ἄλλη φορά ἔχουμε ἀναφερθεῖ στή μεγάλη προδοσία τῆς πίστεως πού ἔγινε τό ’16 στήν Κρήτη, ὅπου ἀναγνωρίσαμε -ὄχι ἐμεῖς φυσικά- κάποιοι ἀρχιερεῖς καί πατριάρχες- τίς ἄλλες αἱρέσεις, τίς χριστιανικές αἱρέσεις, παπικούς, προτεστάντες κ.λ.π. νά ὀνομάζονται ἐκκλησίες. Δώσαμε ἐκκλησιαστικότητα δηλαδή στούς αἱρετικούς! Δηλαδή εἴπαμε οὐσιαστικά, ὅτι καί στούς χώρους αὐτῶν οἱ ἄνθρωποι σώζονται, τό ὁποῖο εἶναι βλασφημία στό Ἅγιο Πνεῦμα, γιατί ἐκτός τῆς Ἁγίας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία. 

Ἀ.Μ.: Οἱ Σύνοδοι, νά θυμίσουμε πάτερ μου, ὅτι ἔχουν σκοπό ἱστορικά νά καυτηριάζουν τά θέματα πού ἀγγίζουνε τήν πίστη καί τά δόγματα κατά τούς αἰῶνες πού πέρασαν. Στήν προκειμένη περίπτωση, μιᾶς καί ἀναφερθήκατε, στήν οὐσία δέν καυτηριάστηκαν, ἀλλά ἐνθαρρύνθηκαν.. 

π.Σ.: Ἀναγνωρίστηκαν! 

Ἀ.Μ.: Καί ἀναγνωρίστηκαν. 

π.Σ.: Ἀναγνωρίστηκε τό ψέμα ὡς ἀλήθεια. 

Ἀ.Μ.: Δηλαδή μιλᾶμε γιά Οἰκουμενισμό. 

π.Σ.: Ναί, ἀκριβῶς. Εἶναι Οἰκουμενισμός πού παραπέμπει στήν Πανθρησκεία. Τό πρῶτο βῆμα τῶν Παγκοσμιοποιητῶν στό ἐπίπεδο τῆς θρησκείας, εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός. 

Ἀ.Μ.: Εἶναι ἡ σχετική συνιστῶσα δηλαδή. 

π.Σ.: Μάλιστα, τῆς παγκοσμιοποίησης. 

Ἀ.Μ.: Νά τά ποῦμε κι αὐτά, νά θυμίσουμε δηλαδή… 

π.Σ.: Βεβαίως… 

Ἀ.Μ.: ….μιᾶς καί μιλᾶμε γιά τήν παγκοσμιοποίηση… ὅλα αὐτά πού συμβαίνουνε πού ἀγγίζουν ὅλο τόν κόσμο καί τόν ἐπηρέαζουν. 

π.Σ.: Βεβαίως, καί τό πρῶτο βῆμα εἶναι ἡ ἕνωση πού ἐπιδιώκουνε μέ τούς λεγόμενους ἑτερόδοξους. Τό σωστό εἶναι νά τούς λέμε κακόδοξους. Γιατί δέν ὑπάρχει, ὅπως μᾶς ἔλεγε καί ὁ σεβαστός καθηγητής μας, κ. Τσελεγγίδης, ἕτερη δόξα γιά τόν Θεό. 

Ἀ.Μ.: Καί ὁ ἀπώτερος σκοπός εἶναι καί ἡ Πανθρησκεία…; 

π.Σ.: Ναί, βεβαίως… Δέν ὑπάρχει ἕτερη δόξα, δηλαδή ἄλλη δόξα, νά πεῖς: ὁ Θεός εἶναι αὐτό, εἶναι καί κάτι ἄλλο. Ὄχι, εἶναι αὐτό! Δέν μπορεῖ νά εἶναι καί κάτι ἄλλο. Ὁ Θεός εἶναι «τό ναί ναί καί τό οὔ οὔ»[13]. Δέν μπορεῖς νά πεῖς ὅτι εἶναι καί ναί καί οὔ. Ἑπομένως, δέν ὑπάρχει ἑτεροδοξία, ὑπάρχει κακοδοξία. Ὑπάρχει ὀρθή δόξα καί ἐσφαλμένη δόξα. Ἀλλά ἔτσι γιά νά μήν τούς στενοχωρήσουμε πολύ καί μέ τήν ἐλπίδα νά μετανοήσουνε, τούς λέμε ἑτερόδοξους. Τό σωστό εἶναι νά τούς λέμε κακόδοξους, καί τούς παπικούς καί τούς προτεστάντες. Δέν ἔχουνε τή σωστή πίστη δηλαδή. Αὐτό εἶναι τό πρῶτο βῆμα πού ἐπιδιώκουνε οἱ παγκοσμιοποιητές, νά ἑνωθοῦμε. Γι’ αὐτό καί εἴπαμε, προωθοῦνται κι αὐτές οἱ πρακτικές, νά κάνουμε ὑπόκλιση μπροστά στίς Εἰκόνες, πράγμα πού κάνουν οἱ παπικοί.. γι’ αὐτό καί προωθεῖται καί αὐτή ἡ λειτουργία τοῦ Ἰακώβου, ἐνῶ ἔχει καταργηθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία - νά τό ποῦμε καί αὐτό… ἀλλά μοιάζει μέ τήν λειτουργία τῶν παπικῶν, γιατί ὁ ἱερέας εἶναι στραμμένος πρός τόν λαό! Αὐτό εἶναι πολύ πονηρό. Ἐνῶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος τό ἔχει πεῖ σαφέστατα, ὅτι ἔχει καταργηθεῖ αὐτή ἡ λειτουργία! Γιατί τήν ἐπαναφέρουν; Γιατί ἀκριβῶς παραπέμπει στήν παπική λειτουργία.. ὅπου ἐκεῖ ὁ ὑποτιθέμενος ἱερέας βλέπει κι αὐτός πρός τόν λαό. Δηλαδή, ὑπάρχει μία τάση νά μᾶς διδάξουνε ἐν τοῖς πράγμασι τόν παπισμό μέ ὅλα αὐτά… καί τόν ὀρθολογισμό στόν ὁποῖο ἔχει ὑποκύψει ὁ Πάπας. 

Τό δεύτερο βῆμα εἶναι αὐτό πού εἴπατε, ἡ Πανθρησκεία, ὅπου πλέον νά ἑνωθοῦμε.. ὅπου ἤδη γίνονται κι αὐτά.. συμπροσευχές.. 

Ἀ.Μ.: …μέ ἀφορμή τόν κορονοϊό… 

π.Σ.: Καί μέ ἀφορμή τόν κορονοϊό ὑπήρχανε πρωτοβουλίες.. Καί στά Ἱεροσόλυμα ἔγινε συμπροσευχή ἀνίερη.. δυστυχῶς συμμετεῖχε καί ὁ ὀρθόδοξος ἐκεῖ Πατριάρχης, μέ τίς ἄλλες θρησκεῖες -παρακαλῶ- τίς λεγόμενες μονοθεϊστικές… Ἄλλη μεγάλη βλασφημία αὐτή πού μᾶς εἰσάγουνε, ὅτι ἔχουμε τόν ἴδιο Θεό μέ τούς μουσουλμάνους καί μέ τούς ἑβραίους. Δέν ἔχουμε καθόλου τόν ἴδιο Θεό! Γιατί ὁ Θεός μας εἶναι Τριαδικός, εἶναι Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ Θεός τῶν Ἰουδαίων εἶναι ἀνύπαρκτος. Οὐσιαστικά οἱ Ἰουδαῖοι ἔχουνε χάσει τόν ἀληθινό Θεό καί ἔχουν ἀντικαταστήσει τήν Παλαιά Διαθήκη μέ τό Ταλμούδ. Αὐτά ὅλα εἶναι ἱστορικά ἀποδεδειγμένα. 

Ἀ.Μ.: Οἱ περισσότεροι θεωροῦμε ὅτι κατά τό ἥμισυ τουλάχιστον συμπορευόμαστε μέ τήν ἰουδαϊκή πίστη, μιᾶς καί υἱοθετοῦν τήν Παλαιά Διαθήκη. Εἶναι σημαντικό πού τό λέτε, ὅτι στήν οὐσία αὐτοί ἔχουνε ἀλλοιώσει… 

π.Σ.: Ἔχουνε ἀπορρίψει τήν Παλαιά Διαθήκη! Ὅπως τό ἔχει ἀποδείξει καί ὁ ἱστορικός ὁ Διόδωρος Ράμμος, τήν ἔχουνε ἀντικαταστήσει μέ τό Ταλμούδ. Καί ἐπίσης μέ τήν Καμπάλα, ἡ ὁποία εἶναι ὁ ἑβραϊκός μυστικισμός, ἡ ἑβραϊκή μαγεία. Καί οἱ Σιωνιστές οὐσιαστικά εἶναι καί καμπαλιστές. Εἶναι μία λατρεία δηλαδή τοῦ σατανᾶ. Γιατί αὐτό εἶναι ἡ μαγεία. Εἶναι μία λατρεία δηλαδή τοῦ σατανᾶ. Τό ἴδιο καί ὁ μουσουλμανισμός. Σέ καμιά περίπτωση δέν ἔχουμε τόν θεό τῶν μουσουλμάνων, ὁ ὁποῖος λέγει -τό κοράνι τό λέει αὐτό- εἶναι βλάσφημος- βλασφημεῖ αὐτός πού λέει ὅτι ὁ Θεός ἔχει Υἱό. Ἐμεῖς αὐτό λέμε, ὅτι ὁ Θεός ἔχει Υἱό! Ἔ, ὅταν αὐτοί μᾶς λένε ὅτι βλασφημεῖτε, ὅταν λέτε αὐτό τό πράγμα, εἶναι δυνατόν ποτέ νά λέμε ὅτι ἔχουμε τόν ἴδιο θεό μέ τούς μουσουλμάνους; Κι ὅμως ἀκοῦμε καί Πατριάρχες νά λένε: δέν ὑπάρχει διαφορά.. τζαμί καί ναός εἶναι ἕνα ἀπό τά ἴδια καί ἔχουμε τόν ἴδιο θεό… Αὐτά εἶναι βλασφημία στό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί ἀκούσαμε καί κορυφαῖο - ἄς ποῦμε- ἐκπρόσωπο νά μιλάει γιά ἱερό κοράνιο… καί νά δωρίζει ἱερό κοράνιο… Καί ὄχι μόνο ἕναν, καί ἄλλοι τόν μιμήθηκαν μετά! Λοιπόν, αὐτά εἶναι βλασφημίες τῆς πίστεως καί αὐτή εἶναι ἡ πρωταρχική αἰτία πού βιώνουμε ὅλα αὐτά. Βλασφημία μεγίστη τό ’16 στήν Κρήτη στό Κολυμπάρι, καί δεύτερη βλασφημία μέ τό σχίσμα τό Οὐκρανικό, πού κι αὐτό δυστυχῶς τό ἀναγνωρίσαμε πρίν λίγους μῆνες, τόν Ὀκτώβριο τοῦ ’19. 

Ἀ.Μ.: Καί γευόμαστε «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας»[14]. 

π.Σ.: Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας! Καί μάλιστα μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι εἶναι τό ἴδιο χρονικό διάστημα μέ κάτι ἄλλο, μέ τήν ἅλωση -πού θυμηθήκατε- τῆς Πόλης. Πότε ἔπεσε ἡ Πόλη; Γνωρίζουμε ὅλοι, 29 Μαΐου 1453. Λίγους μῆνες πρίν, ἄν τό μετρᾶμε σωστά, πέντε μέ ἕξι μῆνες πρίν, ἤτανε 12, τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Δεκεμβρίου, ἔγινε συλλείτουργο προδοτικό μέ παπικούς! Μέσα στήν Ἁγιά Σοφιά! Συλλείτουργο… πού εἶναι προδοσία τοῦ Χριστοῦ ξεκάθαρη πλέον! Ἐκεῖ ξεπεράστηκαν ὅλες οἱ κόκκινες γραμμές. Λοιπόν, μετά ἀπό ἕξι μῆνες ἦρθε ἡ πτώση τῆς Πόλης. 

Καί τώρα παρατήρησα ὅτι ὅλη αὐτή ἡ κατάσταση, ἡ ἅλωση τῆς πατρίδας μας, τῆς πίστεως, ἀλλά καί ὅλα τά ἄλλα, γιατί γίνανε καί ἄλλα πράγματα, τά γνωρίζετε ἐσεῖς ὡς στρατιωτικός, κινήσεις λαθρομεταναστῶν κ.λ.π. ἐνῶ ἐμεῖς ἤμαστε σφραγισμένοι στά σπίτια μας, φτιάχτηκαν δέν ξέρω πόσες πόλεις μέ ὅλους αὐτούς τούς μετανάστες σέ ὅλη τήν ἐνδοχώρα, πού εἶναι μιά σύγχρονη ἅλωση τῆς χώρας μας αὐτή ἡ ἐγκατάσταση ὅλων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι πρόσφυγες, ἔτσι; Νά μήν ξεγελιόμαστε.. 

Λοιπόν, ὅλα αὐτά γίνανε τήν ἴδια χρονική περίοδο, μετά ἀπό ἕξι μῆνες. Αὐτό τό θέμα ξεκίνησε ἀπό τόν Μάρτιο.. θυμάστε πότε ξεκίνησε. Ἄν πάρουμε Ὀκτώβριος μέ Μάρτιο εἶναι περίπου ἴδιο χρονικό διάστημα. Δηλαδή ὁ Θεός μετά ἀπό τίς προδοσίες αὐτές πού κάνουμε στήν πίστη, ἀφήνει ἕνα χρονικό διάστημα γιά μετάνοια. Καί ὅταν δέν ὑπάρξει μετάνοια, ἔρχονται οἱ συνέπειες. Κι ἄν δέν ὑπάρξει καί τώρα μετάνοια, νομίζω.. μᾶλλον εἶμαι βέβαιος θά ἔρθουν χειρότερα πράγματα. Ἤδη δρομολογοῦνται. Καί ὑπάρχει καί ἕνας Γέροντας περίφημος, ὁ π. Βασίλειος ἀπό τά Καυσοκαλύβια πού ἔχει προφητεύσει καί εἶχε πεῖ ὅτι θά φτάσουμε νά ἔχουμε τήν Θεία Κοινωνία -ὅ μή γένοιτο βεβαίως- στά σούπερ μάρκετ! Αὐτό θέλει ὁ διάβολος, νά ξευτιλίσει ὅ,τι ἁγιότερο ἔχουμε, νά πωλεῖται ἡ Θεία Κοινωνία στά σούπερ μάρκετ σέ σφραγισμένα φακελάκια… ὅπως τό κάνουν οἱ ἀνίεροι παπικοί. Ὑπάρχει αὐτό. 

Λοιπόν, αὐτή εἶναι ἡ μεγίστη βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ὅλα αὐτά πού κάνουμε τώρα, θά ἔλεγα, εἶναι ἐπίσης βλασφημία, πού μᾶς πᾶνε στήν τελική βλασφημία. Καί τότε βεβαίως δέν ὑπάρχει περίπτωση ὁ πιστός λαός ν΄ ἀκολουθήσει αὐτά ὅλα. Γιατί πάντα θά ὑπάρχει ὁ πιστός λαός, τό λεῖμμα.. ἔστω καί ἐλάχιστοι. Ὁ Χριστός μας μᾶς εἶπε αὐτό τό μελαγχολικό, «ὅταν θά ξανάρθω στή γῆ, ἄραγε θά βρῶ τήν πίστη;»[15]. Ἀκούγεται πολύ μελαγχολικό, ὅπως τό λέει καί ὁ π. Ἀθανάσιος ὁ Μυτιληναῖος. Σίγουρα θά τήν βρεῖ, γιατί ὁ Ἴδιος πάλι μᾶς εἶπε, ὅτι «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»[16]. Δέν θά μπορέσει νά τήν βλάψει τήν Ἐκκλησία ὁ Ἅδης. Θά ὑπάρχει πάντα ἡ Ἐκκλησία μέχρι τήν συντέλεια τοῦ αἰῶνος, μέχρι πού θά ἔρθει πάλι ὁ Κύριος καί θά ἐγκαθιδρύσει τήν βασιλεία Του. Ἀλλά πόσοι θά εἶναι οἱ πιστοί, αὐτό εἶναι τό ζητούμενο. Βλέπουμε καί στήν ἱστορία μας τήν ἐκκλησιαστική, πόσες ἐκκλησίες εἶναι πλέον κενά ὀνόματα, δηλαδή εἶναι τίτλοι-ἐπισκοπές καί ὑπάρχουν ἐπίσκοποι, ἀλλά δέν ἔχουν ποίμνιο. Ἐπίσκοπος Ἐφέσου, ἄς ποῦμε. Εἶναι ἐπίσκοποι χωρίς ποίμνιο. Γιατί συνέβη αὐτό; Γιατί ἀκριβῶς ὑπῆρξε αὐτό πού εἴπατε, ἡ ἀποστασία ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί ἀπό τήν ὀρθή ζωή, ὁπότε μετά χάθηκε ἡ τοπική Ἐκκλησία. Καί αὐτός ὁ φόβος ὑπάρχει καί γιά μᾶς, γιά τήν Ἑλληνική Ἐκκλησία, πού ἔχουμε προδώσει τήν πίστη, καί μέ τό Κολυμπάρι ὅπως εἴπαμε, καί μέ τό Οὐκρανικό θέμα, ὅπου ἀναγνωρίσαμε ὡς κανονική ἐκκλησία κάποιους πού εἶναι ἕνα συνονθύλευμα ἀχειροτονήτων. 

Οἱ ἐπίσκοποι αὐτοί πού συνιστοῦν τήν λεγόμενη αὐτοκέφαλη ψευδοεκκλησία τῆς Οὐκρανίας εἶναι κατά τά δύο τρίτα χειροτονημένοι ἀπό καθηρημένους ἀρχιερεῖς, ἄρα δέν ὑπάρχει χειροτονία, εἶναι ἄκυρη ἡ χειροτονία τους, καί τό ἕνα τρίτο εἶναι τελείως ἀχειροτόνητοι, εἶναι αὐτοχειροτόνητοι. Ἕνας μάλιστα λέει, ἔβαλε ἕνα Ἅγιο Λείψανο στό κεφάλι του καί πῆρε τό ἀξίωμα τῆς ἱεροσύνης… Ἄν εἶναι δυνατόν! Κι αὐτούς ἐμεῖς τούς εἴπαμε ὅτι εἶναι ἐκκλησία, καί ὄχι μόνο, τούς στήνουμε, κάποιοι δηλαδή ἀρχιερεῖς, ἤ ἐπιβάλλουν σέ ἱερεῖς νά συλλειτουργήσουν μαζί τους, πού σημαίνει νά ταυτιστοῦν, γιατί στή λειτουργία εἴμαστε ἕνα σῶμα καί «ἐν ἐνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» λατρεύουμε τόν Θεό. Ὅταν ταυτίζεσαι λοιπόν μέ ἕναν, ὁ ὁποῖος βλασφημεῖ τόν Θεό, γιατί «ὁ Θεός οὐ μυκτηρίζεται»[17], δέν ἐμπαίζεται ὁ Θεός.. δέν μπορεῖτε ἐσεῖς τώρα νά πᾶτε στό ἱεροραφεῖο καί νά πάρετε μιά στολή ἀρχιερέως καί νά μοῦ πεῖτε, «ἔλα πάτερ νά συλλειτουργήσουμε» καί ἐγώ νά τό δεχτῶ.. Καί φυσικά σέ ἐκείνη τήν περίπτωση, ἄν τό δεχτῶ, δέν θά κατέβει τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἄς ἔχω ἐγώ κανονική ἱεροσύνη, γιατί ἐκείνη τήν στιγμή ἐμπαίζω, βλασφημῶ στό Ἅγιο Πνεῦμα, τό Ὁποῖο ἔχει ὁρίσει τήν διαδικασία τοῦ πῶς κάποιος γίνεται ἱερέας καί ἀρχιερέας. Καί ἄς τόν ἔχουν ἀναγνωρίσει ὅλες οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι... ἐφόσον δέν ἔχει γίνει κανονική ἱεροσύνη, δέν ἔχει γίνει τό μυστήριο τῆς ἱεροσύνης ἤ τῆς ἀρχιεροσύνης κανονικά, πῶς ὁ ἄλλος θά ἀναγνωριστεῖ ὡς ἀρχιερέας ἤ ἱερέας; Σέ καμιά περίπτωση, εἶναι βλασφημία στό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅλες αὐτές λοιπόν οἱ συλλειτουργίες πού κάνανε κάποιοι ἀρχιερεῖς Ἕλληνες δυστυχῶς μέ αὐτούς τούς ἀχειροτονήτους εἶναι βλασφημία στό Ἅγιο Πνεῦμα. Εἶναι φοβερή προδοσία τῆς πίστεως. Καί φυσικά ἐκεῖ δέν κατέβηκε τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἤτανε ἕνας ἐμπαιγμός. Ἀλλά ὅλα αὐτά ἔχουνε συνέπειες. «Ὁ Θεός οὐ μυκτηρίζεται»[18]. Καί ὅλα αὐτά τά πληρώνουμε τώρα, καί ὡς λαός, γιατί καί ὁ λαός συμμετέχει στήν προδοσία μέ τό ὅτι δέν διαμαρτύρεται. Ἀλλά καί οἱ ἀρχιερεῖς πού δέν διαμαρτύρονται, παρόλο πού δέν συμφωνοῦν, ἀλλά δημόσια δέν ἐκφέρουν λόγο δυστυχῶς. Ὄχι ὅλοι, ἴσως ἐλάχιστοι ἐκφέρουν λόγο, ἀλλά δέν γίνεται αὐτό πού θά ἔπρεπε νά γίνεται. 

Ἀ.Μ.: Αὐτό τό πρόβλημα πού βιώνουμε, ἡ δοκιμασία, πάτερ μου, νά εὐχηθοῦμε νά ἀποτελέσει μιά εὐκαιρία ἐσωτερικῆς συντριβῆς καί μετάνοιας γιά ὅλους μας, γιατί ὅλοι ἔχουμε εὐθύνες, γιατί αὐτό τό πρόβλημα, ἡ δοκιμασία, μᾶς ξεγύμνωσε, καί ὁ καθένας θά πρέπει νά κάνει τήν αὐτοκριτική του καί νά εὐχόμαστε καί νά προσευχόμαστε νά ἐνισχθυθεῖ ἡ πίστη μας, γιατί ἐγώ μέσα ἀπό τήν κουβέντα αὐτή -θεωρῶ ψυχωφέλιμη- αὐτό πού κατάλαβα καί ἑδραιώθηκε μέσα μου εἶναι ὅτι ὁ φόβος γιά τίς ἀσθένεις, γιά τόν θάνατο… κακά τά ψέματα, μεγαλώσαμε σέ μία ἀντισταυρική ἐποχή, ὅπου καθόλου τυχαῖα τί λέμε ὅλοι μας; Πάνω ἀπ΄ ὅλα ἡ ὑγεία! Ἔτσι λοιπόν καί σήμερα, πού ὅταν νιώσαμε ὅτι κινδυνεύει ἡ ὑγεία μας καί κινδυνεύουμε νά πεθάνουμε, κάπου φάνηκε ὅτι εἴμαστε ἀδύνατοι στήν πίστη. 

π.Σ.: Ἀκριβῶς. 

Ἀ.Μ.: Αὐτό νά κρατήσουμε, νά δυναμώσουμε στήν πίστη καί μέσα ἀπό αὐτή τήν δοκιμασία νά ὠφεληθοῦμε πνευματικά. 

Σᾶς δίνω τόν λόγο πάλι κλείνοντας, ἀφοῦ σᾶς εὐχαριστήσουμε γιά τήν σημερινή μας κουβέντα οἰκοδομῆς, φόβος καί πίστη, μία θεολογική προσέγγιση, ὅπως εἴπαμε ἀγαπητοί μου φίλοι, μέ ἀφορμή τήν δοκιμασία μέ τόν κορονοϊό καί ὅλα αὐτά τά ὁποῖα προέκυψαν καί σχετίζονται μέ τήν πίστη μας. Ὁ λόγος σέ σᾶς, πάτερ μου… 

π.Σ.: Ναί, κλείνοντας, νά πῶ ὅτι τό μπέρδεμα γίνεται μέ τήν ὑπακοή. Μᾶς μιλοῦνε κάποιοι, οἱ ὁποῖοι εἰσάγουν αὐτές τίς αἱρετικές ἀπόψεις καί θεολογίες, γιά ὑπακοή. Ἀλλά δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ἡ ὑπακοή εἶναι στόν Χριστό, δέν εἶναι στούς ἀνθρώπους. Καί ὅταν ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος εἶναι αὐτός, ἤ καί Σύνοδος ὁλόκληρη, μᾶς ζητάει μιά ὑπακοή πού ἀντιτίθεται στόν νόμο τοῦ Χριστοῦ δέν ὀφείλουμε νά ὑπακούσουμε. Μᾶλλον ὀφείλουμε νά μήν ὑπακούσουμε. Εἶναι ξεκάθαρα τά πράγματα. Αὐτό μᾶς διδάσκουνε οἱ Ἅγιοι Πάτερες. Ὅταν ἡ πίστις ἀλλοιώνεται, σέ καμιά περίπτωση δέν ὀφείλουμε ὑπακοή. Ἔχουμε Συνόδους ληστρικές. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔπρεπε νά ποῦνε, κάντε ὑπακοή ἀφοῦ τό εἶπε ἡ Σύνοδος; Γιατί αὐτό μᾶς λένε σήμερα, ὅτι ἡ ὑπέρτατη ἀρχή εἶναι ἡ Σύνοδος. Ὄχι, δέν εἶναι ἡ Σύνοδος! Ἡ ὑπέρτατη ἀρχή εἶναι ὁ εὐσεβής λαός. Δηλαδή αὐτός πού ἐπιβεβαιώνει τίς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων ἄν εἶναι ὄντως ὀρθόδοξες καί ἐπικυρώνει εἶναι ὁ λαός. Αὐτό μᾶς λέει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. 

Ἀ.Μ.: …………………….. 

π.Σ.: .. ἡ ἱστορία τῶν Συνόδων. 

Ἀ.Μ.: Ὑπάρχει καί ἕνα ἐρώτημα, κατά πόσο τηρεῖται ἡ Συνοδικότητα, πάτερ. 

π.Σ.: Φυσικά καί δέν τηρεῖται ἡ Συνοδικότητα, αὐτό εἶναι ξεκάθαρο. Γιατί καί στήν περίπτωση τοῦ Κολυμπαρίου, ἄλλα εἶχε ἀποφασίσει ἡ Σύνοδος καί ἄλλα ἔγιναν τελικά. Τό ἴδιο καί στήν περίπτωση τοῦ Οὐκρανικοῦ, τό ἴδιο καί στήν περίπτωση τώρα τήν τελευταῖα, μέ τό κλείσιμο τῶν ναῶν. Ἡ ἀπόφαση τῆς Συνόδου δέν ἦταν νά κλείσουν οἱ ναοί. Ἡ ἀπόφαση τῆς Συνόδου ἤτανε νά περιοριστεῖ ὁ χρόνος τῆς λειτουργίας σέ μία ὥρα∙ πράγμα τό ὁποῖο κι αὐτό βέβαια εἶναι ἀνεδαφικό. Ἀλλά δέν ἀποφάσισε σέ καμιά περίπτωση ἡ Σύνοδος νά κλείσουν οἱ ναοί! Αὐτό ἔγινε μετά. Ἀφοῦ παρενέβη ὁ Καίσαρας καί εἶπε «κλείνουμε τούς ναούς» καί μετά μᾶς εἶπαν «κάντε ὑπακοή στόν Καίσαρα». Πράγμα τό ὁποῖο εἶναι ἀπαράδεκτο βεβαίως! Κι ἐκεῖ θά ἔπρεπε νά ξεσηκωθοῦν ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς, νά διαμαρτυρηθοῦν, γιατί καταλύεται τό Συνοδικό Σύστημα, βεβαίως… 

Ἀ.Μ.: Τό Κράτος ἔχει τήν εὐθύνη νά προασπίζει τήν δημόσια ὑγεία, ἀλλά ὄχι νά παρεμβαίνει καί, ὅπως εἴπαμε, νά τίθενται θέματα ἀλλοίωσης, θεολογικά θέματα λειτουργικότητας. Νά τό ποῦμε κι αὐτό κλείνοντας, δέν ἔχει καμία συνταγματική… 

π.Σ.: ..καμία ἁρμοδιότητα. Βεβαίως, εἶναι ἀντισυνταγματικά, ὅπως τό λέει καί ὁ π. Εὐθύμιος στήν παρέμβασή του. Εἶναι ἀντισυνταγματικά ὅλα αὐτά τά μέτρα, παραβιάζεται κατάφορα τό Σύνταγμα. Ἀλλά τό σπουδαιότερο εἶναι ἀκριβῶς αὐτό, πού νομίζω εἴπαμε πάλιν καί πολλάκις, ἀλλοιώνεται ἡ Ὀρθόδοξη πίστη πρός μεγάλη χαρά τοῦ διαβόλου, καί δημιουργοῦμε πιστούς ἀπίστους. Πιστούς βλασφήμους. Ἡ μεγάλη χαρά τοῦ διαβόλου εἶναι ἀκριβῶς αὐτή, ὄχι νά μήν πηγαίνουμε στόν ναό, ἀλλά νά πηγαίνουμε καί νά βλασφημοῦμε τόν Θεό. Καί αὐτό γίνεται τώρα.. μέ αὐτά τά μέτρα πού υἱοθετήσαμε καί δέν ξέρω ποιά ἄλλα θά μᾶς ἐπιβάλλουν μετά.. Γιατί τοῦ ἔχει ἀνοίξει πάρα πολύ ἡ ὄρεξη τοῦ διαβόλου καί θά φέρει κι ἄλλα… 

Ὁπότε κρούουμε τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου καί πρέπει νά γυρίσουμε πίσω καί νά ἀντισταθοῦμε σέ ὅλα αὐτά τά ὁποῖα μᾶς ἐπιβλήθηκαν μέ δικτατορικό τρόπο. Νά κυριαρχήσει.. 

Ἀ.Μ.: … ὁ ἡγεμόνας νοῦς καί 

π.Σ.: ….ναί, καί ἡ εὐλάβεια καί ἡ εὐσέβεια τῶν Ἁγίων Πατέρων. Καί νά μή βλασφημεῖται τό Πνεῦμα τό Ἅγιο σέ καμιά περίπτωση. 

Ἀ.Μ.: Εὐχαριστοῦμε πάτερ μου καί πάλι. 

Νά εἶστε καλά, γειά σας. 

π.Σ.: Καί ἐγώ σᾶς εὐχαριστῶ. 

[1] Ἰωάν. 16, 33. 

[2] Ματθ. 10, 28. 

[3] Πρβλ. Α΄ Ἰωάν. 4, 18. 

[4] Ἰωάν. 14, 21. 

[5] Ἰακ. 4, 4. 

[6] Ἰωάν. 11, 25. 

[7] Ἰωάν. 10, 28. 

[8] Πράξ. 1, 3. 

[9] Ματθ. 10, 30. 

[10] Δέν φτάνει μόνον ἡ πίστη-Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Β’, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ἐκδόσεις «ἐν πλῶ», 2008 (στό ἑξῆς: Δέν φτάνει μόνον ἡ πίστη-Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Β’, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς). 

[11] Δέν φτάνει μόνον ἡ πίστη-Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Β’, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. 

[12] Ὅ.π. 

[13] Ματθ. 5, 37. 

[14] Ρωμ. 6, 23. 

[15] Λουκ. 18, 8. 

[16] Ματθ. 16, 18. 

[17] Γαλ. 6, 7. 

[18] Ὅ.π.