Mi relación con la Filocalía y mis experiencias espirituales-Ἡ σχέση μου μὲ τὴ Φιλοκαλία καὶ οἱ πνευματικές μου ἐμπειρίες

Mi relación con la Filocalía y mis experiencias espirituales

Jristos Jrisulas

Empiezo con la oración de San Dionisio el Areopagita, mi protector, con la que siempre me acerco a la Filocalía:

«Trinidad supraesencial, supradivina y suprabondad, maestra que supervisas la divina sabiduría cristiana, guíanos a la supradesconocida y suprailuminada cima más alta de los logos de las Escrituras; allí donde están cubiertos en la hisijía-silencio los misterios de la teología y se apocaliptan-revelan, simples, absolutos e inmutables; llévanos al suprailuminado γνόφος gnofos del silencio místico -hisijía que con su profunda oscuridad suprailumina con su luz increada, y permaneciendo intocable e invisible, inunda con hermosísimos fulgores a los ángeles y a nuestros ciegos nus (espíritu de la psique)».

Con la bendición de mi Yérontas Φ. del santo Monasterio Grιgoríu del Monte Athos, me presento: Χρῆστος Χρυσούλας (Jristos Jrisoulas), el traductor, nacido en Ελληνόκαστρον (Elinókastron), Trikala, Thesalia, Grecia, una aldea a 700m de altura, a 10 km de los famosos Monasterios de Metéora. En una familia humilde labrando la tierra y pastoreando ovejas, cabras, caballos, vacas, etc., pero autosuficientes. Desde niño me encantaba pastorear el rebaño de cabras y ovejas en las montañas y los ríos.

Mis tres santos protectores son San Dionisio el Areopagita, con quien tuve una experiencia espiritual a los diez años, cuando el maestro en la clase de religión nos relató la historia de San Pablo, su recorrido por el ágora de Atenas y su kerigma en el Areópago:

Mis tres santos protectores son San Dionisio el Areopagita, con quien tuve una experiencia espiritual a los diez años, cuando el maestro en la clase de religión en la escuela nos relató la historia de San Pablo, su paseo por el ágora de Atenas y su kerigma en el Areópago: Kerigma de Pablo en Areópago apocaliptando/revelando a Dios anónimo y desconocido: «22 Pablo, puesto en pie en medio del Areópago, dijo: « Hombres Atenienses, por todo lo que veo, os considero muy religiosos. Al recorrer vuestra ciudad y contemplar vuestros monumentos sagrados, me he encontrado incluso un altar con esta inscripción: “Al Dios desconocido y anónimo”. Pues bien, lo que vosotros respetáis y veneráis sin conocerlo, eso es lo que yo os vengo a anunciar”… 34. Algunos, sin embargo, se unieron a él, le siguieron con confianza y creyeron en su kerigma; entre ellos se encontraba Dionisio el Areopagita, una mujer llamada Dámaris y algunos otros» (Hechos de los Apóstoles17:22-34); desde entonces esta imagen impresionante siempre me acompaña, y, a través de la Filocalía, se añadieron como santos protectores y de nuestra Web San Máximo el Confesor y el Megadidáskalos San Gregorio Palamás https://www.logosortodoxo.com/.

Fui criado en la Santa Παράδοσις (Parádosis)* por mis abuelos y padres, quienes eran santos aunque analfabetos. Llevo el nombre de mi abuelo Χρῆστος (Jristos) Cristos, y desde niño absorbí y conocí profundamente la Santa Ortodoxia y crecí con la lengua del Nuevo Testamento. Por mi experiencia y de acuerdo con los santos Padres Helénicos, considero que la Santa Παράδοσις es primordial, ya que las Santas Escrituras surgieron de ella. Ambas, la Santa Παράδοσις y las Escrituras, son equivalentes y van de la mano; no se pueden separar una de la otra. *Enlace a información sobre la Santa Παράδοσις: [*Santa Παράδοσις ver aquí https://www.logosortodoxo.com/teologia-ortodoxa/santa-tradicion-de-la-una-santa-iglesia-catolica-apostolica-ortodoxa/ y

https://www.logosortodoxo.com/teologia-ortodoxa/conversaciones-y-dialogos-entre-ortodoxos-y-evangelicos/

Soy el mayor de cinco hermanos. Después de acabar mis estudios de Bachillerato, a los diecinueve años en 1974 vine a España para estudios universitarios. Me instalé en Barcelona, Cataluña, donde llevo medio siglo. Estuve dos años estudiando en la Universidad, pero no me gustaba. A los veintidós dejé los estudios y me dediqué a los negocios entre Grecia, España y otros países. Me casé con Isabela, española que se bautizó Ortodoxa en los Santos Meteoros, a 10 km de mi casa. Mi hija mayor María-Elena es licenciada en Filología Hispánica y me ayuda en algunas traducciones especiales.

Τό ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς πρός τόν Κύριο- Ἡ συνεχής προσευχή καθαρίζει τήν καρδιά, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 52, Φιλοκαλία Α' τόμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Τό ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς πρός τόν Κύριο- Ἡ συνεχής προσευχή καθαρίζει τήν καρδιά, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 52, Φιλοκαλία Α' τόμος, 4-2-2025, 

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Οἱ αἱρέσεις συμβαδίζουν μέ τήν ἀνηθικότητα, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Γιά νά γίνεις μοναχός ποιά εἶναι ἡ κλήση; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Νά πεῖτε σ’ αὐτά τά «εἴδωλα» νά μήν ἔρθουν...

❈ Ἄν ὁ νοῦς μας εἶναι συνέχεια στόν καλλωπισμό, πῶς θά εἴμαστε ὄμορφοι, φυσικά θά κάνουμε εἴδωλο τόν ἑαυτό μας. Ὅπως λέει καί ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης: «Αὐτείδωλον ἐγενόμην».

Ἔχει ἕνα ὡραῖο περιστατικό στόν βίο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, πού εἶχε πάει σέ ἕνα χωριό γιά νά μιλήσει καί μέ τό διορατικό του ὄμμα εἶδε τρεῖς κοπέλες πού ἦταν ἕτοιμες νά πᾶνε νά τόν ἀκούσουν, ἀφοῦ εἶχαν ὅμως περάσει καί μια - δυό ὧρες μπροστά στόν καθρέφτη, γιατί θά τίς ἔβλεπε καί ὁ κόσμος στήν πλατεία!

Ἔδωσε ἐντολή τότε ὁ Ἅγιος καί λέει:

Ἐπιτρέπεται νά κρίνουμε;

Ἐρώτηση: Ἐπιτρέπεται νά κρίνουμε;

Ἀπάντηση: Κοιτᾶξτε ἡ κρίση εἶναι ἀνθρώπινη, θά μᾶς ἔρχεται. Καί δέν εἴμαστε ἀνόητοι. Βλέπεις αὐτό εἶναι ἁμαρτία. Βέβαια πάντα νά βάζετε καί ἕνα ἐρωτηματικό:

- Βλέπω καλά;

Ὑπάρχει καί ἡ παροιμία πού λέει: «Ἀπό ὅσα ἀκοῦς μήν πιστεύεις τίποτα καί ἀπό ὅσα βλέπεις τά μισά».

Δεύτερον θά προσέξεις νά μή μισήσεις ποτέ αὐτόν πού κάνει τήν κακή πράξη, νά μήν τόν ἀντιπαθήσεις καί νά μήν τόν ὑποτιμήσεις.

*Περί Δικαιολογίας*

❈ Οἱ Πρωτόπλαστοι ἐπειδή δέν θέλησαν νά ποῦν «ἥμαρτον» στόν Θεό, ἔχασαν τόν Παράδεισο. Ὁ Ἀδάμ ἔριχνε τό φταίξιμο ἔμμεσα στόν Θεό πού ἔφτιαξε τήν γυναῖκα καί τόν παρέσυρε.

Ἡ Εὔα πάλι σέ τελική ἀνάλυση, ἔβγαζε φταίχτη τόν Θεό, γιατί ἔφτιαξε τό φίδι πού τήν ξεγέλασε. Δέν εἶπαν: «Θεέ μου ἔχεις δίκαιο, σφάλλαμε...», ἀλλά δικαιολογήθηκαν.

Ὅπως καί σήμερα. Λές κάτι σέ κάποιον καί ἀμέσως δικαιολογεῖται. Γιατί δέν τό παραδέχεσαι; Πές:

- Τό ἔκανα, ἥμαρτον, συγχωρέστε με…

Θεραπεία τῆς ψυχῆς καί τῶν παθῶν ἔχουμε μόνο στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία

❈ Οἱ λεγόμενες «ἐκκλησίες» (Παπικοί, Προτεστάντες κ.λπ.) ἔχουν ἀλλοιώσει τήν πίστη, γι’ αὐτό εἶναι αἱρέσεις καί ἔχουν ἐπίσης ἀλλοιώσει καί τήν θεραπευτική τῆς ψυχῆς. Δηλαδή τό δόγμα, ἡ πίστη, εἶναι οἱ ὁδηγίες γιά νά μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νά θεραπευθεῖ. Ὅταν ἀλλοιώσει κανείς τό δόγμα, δέν ἔχει πλέον τήν σωστή μέθοδο, γιά νά θεραπευθεῖ. Γι’ αὐτό καί δέν ἔχουμε θεραπεία ψυχῆς οὔτε στήν Παπική «ἐκκλησία», οὔτε στούς Προτεστάντες. Οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ εἶναι ἀθεράπευτοι.

Ὅταν ἀλλάζεις τήν πίστη εἶναι σάν νά ἀλλάζεις τήν θεραπευτική.

5 Φεβρουαρίου. Ἀγάθης μάρτυρος (†251). Πολυεύκτου Κωνσταντινουπόλεως (†570), Θεοδοσίου ὁσίου τοῦ ἐν Σκοπέλῳ, Ἀντωνίου νεομάρτυρος τοῦ Ἀθηναίου (†1774). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης λγ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Πέτρ. δ΄ 1-11).

Α Πε. 4,1           Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας,

Α Πε. 4,1                   Αφού λοιπόν, ο Χριστός έπαθε κατά την ανθρωπίνην αυτού φύσιν υπέρ ημών, και σεις οπλισθήτε με την αυτήν σκέψιν και απόφασιν, να δέχεσθε με υπομονήν ανάλογα παθήματα, χωρίς να παρασύρεσθε ποτέ εις την αμαρτίαν. Διότι εκείνος ο οποίος έπαθε και εσταυρώθη κατά το σώμα μαζή με τον Χριστόν είναι νεκρός ως προς την αμαρτίαν και έχει παύσει να αμαρτάνη,

Α Πε. 4,2           εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον.

Α Πε. 4,2                  δια να μη ζη πλέον τον υπόλοιπον χρόνον της επιγείου ζωής του σύμφωνα με τας αμαρτωλάς επιθυμίας των μακράν του Θεού ανθρώπων, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

Ὁ Ἅγιοπνευματικός ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀληθινά πνευματικός ἄνθρωπος

❈ Σήμερα μέ τή λέξη πνευματικός ἄνθρωπος στίς ἐφημερίδες ἤ στίς τηλεοράσεις ἐννοοῦν αὐτόν πού πάει στά κονσέρτα, στίς ἐκθέσεις ζωγραφικῆς, πού γράφει βιβλία ἤ διαβάζει βιβλία.. Πνευματικός ἄνθρωπος δέν εἶναι αὐτός, ἀλλά ἐκεῖνος, πού εἶναι καθαρισμένος ἀπό τά πάθη του καί φωτισμένος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Ἄν ἔχουμε κάνει μιά κακή σκέψη γιά κάποιον, πρέπει νά πᾶμε νά τοῦ ζητήσουμε συγγνώμη;

❈ Ἐρώτηση: Ἄν ἔχουμε κάνει μιά κακή σκέψη γιά κάποιον, πρέπει νά πᾶμε νά τοῦ ζητήσουμε συγγνώμη;

Ἀπάντηση: Ὅταν ἔχουμε κάνει μόνο κακή σκέψη, δέν χρειάζεται νά τοῦ τό ποῦμε, γιατί θά τοῦ βάλουμε λογισμούς. Ἄν ὅμως ἔχουμε κάνει κάτι ἐμφανές καί τό ἔχει καταλάβει καί ἐκεῖνος ἔχει πειραχτεῖ, ἔχει μέσα του μία πικρία, μιά βαριά καρδιά, ὅπως λέμε, θά πᾶμε νά τοῦ ζητήσουμε συγγνώμη. Ἄν πάλι δέν ἔχει ἀντιληφθεῖ τίποτα, νά μήν πᾶμε καί τόν ταράξουμε, ἀρκεῖ πού τό εἴπαμε στήν ἐξομολόγηση. ➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

(Ὁμιλία 12 - 03 - 2016)

«Ἀδελφός οὐ λυτροῦται∙ λυτρώσεται ἄνθρωπος;Οὐ δώσει τῷ Θεῷ ἐξίλασμα ἑαυτοῦ καί τήν τιμήν τῆς λυτρώσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καί ἐκοπίασεν εἰς τόν αἰώνα».Ψαλμός 48, στίχ. 8-9. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Ἀδελφός οὐ λυτροῦται∙ λυτρώσεται ἄνθρωπος;Οὐ δώσει τῷ Θεῷ ἐξίλασμα ἑαυτοῦ καί τήν τιμήν τῆς λυτρώσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καί ἐκοπίασεν εἰς τόν αἰώνα».Ψαλμός 48, στίχ. 8-9. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 17-2-2017 (Κήρυγμα στήν ἀγρυπνία) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com