255. Πρέπει νὰ ἀπέχωμεν ἀπὸ ὅσα δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν πνευματικῶς, Ευεργετ...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν κλήση τοῦ Φιλίππου καί τοῦ Ναθαναήλ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ[:Ιω. 1,44-52]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

 «Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου(:την άλλη μέρα αποφάσισε ο Ιησούς να αναχωρήσει για τη Γαλιλαία. Βρίσκει τότε τον Φίλιππο και του λέει: “Ακολούθησέ με στο ταξίδι που πρόκειται να κάνω”. Ο Φίλιππος μάλιστα καταγόταν από τη Βηθσαϊδά, την πατρίδα του Ανδρέα και του Πέτρου)»[Ιω.1,44-45].

«Εκείνος που φροντίζει επιμελώς για κάτι, το λαμβάνει με περίσσεια», λέγει κάποια παροιμία. Ο Χριστός υπαινίχθηκε ωστόσο και κάτι επιπλέον, όταν είπε: «Ὁ ζητῶν εὑρίσκει(:όποιος αναζητεί, βρίσκει)»[Ματθ.7,8]. Από αυτό λοιπόν γεννιέται η απορία μου από ποια αιτία παρακινούμενος ο Φίλιππος ακολούθησε τον Χριστό· διότι ο μεν Ανδρέας ακολούθησε τον Χριστό, αφού πληροφορήθηκε γι’ Αυτόν από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και ο Πέτρος αφού παρακινήθηκε από τα λόγια του Ανδρέα, ενώ ο Φίλιππος πείστηκε αμέσως και Τον ακολούθησε· και όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά και κήρυξε γι’ Αυτόν και σε άλλους, χωρίς να ακούσει και να μάθει τίποτε από κανένα, παρά μόνο τον λόγο «Ακολούθησέ με», που του είπε ο Χριστός· διότι έτρεξε αμέσως στον Ναθαναήλ και του είπε: «ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν(:εκείνον για τον Οποίο έγραψε ο Μωυσής στο νόμο και προανήγγειλαν οι προφήτες, Τον βρήκαμε. Είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, και κατάγεται από τη Ναζαρέτ)»[Ιω.1,46]. Βλέπεις πόσο καλά πληροφορημένος και κατατοπισμένος ήταν και συνεχώς μελετούσε όσα έγραψε ο Μωυσής και προσδοκούσε την έλευσή Του; Διότι το «εὑρήκαμεν» φανερώνει ότι πάντοτε Τον αναζητούσαν.

«Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν(:την άλλη μέρα αποφάσισε ο Ιησούς να αναχωρήσει από την Ιουδαία για τη Γαλιλαία)»[Ιω.1,44]· διότι δεν προσκαλεί κανέναν κοντά Του, προτού ο ίδιος αποφασίσει αυτοπροαίρετα να Τον ακολουθήσει. Και ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο πράγματι όχι απλά και τυχαία, αλλά σύμφωνα με τη δική Του υπέρτατη σοφία και σύνεση· διότι, εάν ο Ίδιος τους είχε προσελκύσει κοντά Του, χωρίς αυτοί μόνοι τους εξ ιδίας προαιρέσεως και τελείως αυθόρμητα να Τον είχαν ακολουθήσει, υπήρχε η πιθανότητα να απομακρυνθούν· τώρα όμως, επειδή οι ίδιοι προτίμησαν με δική τους απόφαση να Τον ακολουθήσουν, παρέμεναν κοντά Του στο εξής σταθεροί και πιστοί μαθητές.

Ἡ Θεία Κοινωνία μπορεῖ καί νά βλάψει...

Ὅποιος Κοινωνεῖ ἀνάξια, πρέπει νά ξέρει καλά, ὅτι «κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καί πίνει» (Α’ Κορ, 11,29), ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Γι’ αὐτό καί πολλοί στήν Κόρινθο ἀρρώσταιναν καί πέθαιναν, διότι Κοινωνοῦσαν ἀνάξια. Βλέπετε, δηλαδή, πώς ἡ Θεία Κοινωνία μπορεῖ καί νά βλάψει. Γι’ αὐτό εἶναι καί φιλανθρωπία, ὅταν ὁ Πνευματικός σου, σοῦ λέει: «μή Κοινωνήσεις ἀκόμα». Γιατί βλέπει ὅτι δέν εἶσαι ἕτοιμος, δέν ἔχεις τίς προϋποθέσεις καί θά λειτουργήσει ὡς φωτιά καί ὄχι ὡς Φῶς ἱλαρό, ἀλλά ὡς φωτιά κολαστική.

Καί πολλές φορές τό ἔχω δεῖ, ἄνθρωποι πού Κοινώνησαν ἀνάξια καί ἀμέσως μετά εἶχαν φοβερές πτώσεις, φοβερούς πειρασμούς. Φοβερές πτώσεις! Γιατί δέν ἦταν ἕτοιμοι καί βιάστηκαν, ἔκαναν τοῦ κεφαλιοῦ τους, ἔκαναν παρακοή κ.λπ. Εἶναι φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Εἶναι ὅπως ὁ γιατρός πού πᾶς καί σοῦ λέει:

Ἡ ἄρνηση τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ ἀρχαίους καὶ σύγχρονους αἱρετικούς.

Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ.Θ.

Αναβίωση αρχαίων αιρέσεων με νέο προσωπείο

Για τους αρχαίους Γνωστικούς, αιρετικούς των πρώτων αιώνων, η σωτηρία που προσέφερε ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν η κατάργηση τον θανάτου και του Διαβόλου δια του σταυρικού Του θανάτου (Εβρ.2,14-15) αλλά η μετάδοση μιας απόκρυφης γνώσης για την οποία μάλιστα κόμπαζαν ότι είναι οι μοναδικοί κάτοχοι.

Αυτοί οι αιρετικοί, επειδή θεωρούσαν το υλικό σώμα εκ φύσεως κακό, υποστήριζαν ότι ο Ιησούς δεν είχε υλικό σώμα αλλά πνευματικό και ως εκ τούτου ήταν αδύνατον να σταυρωθεί. Μάλιστα, για να μην έρχονται σε αντιπαράθεση με τις διηγήσεις των Ευαγγελίων υποστήριζαν ότι δεν σταυρώθηκε πραγματικά ο Ιησούς αλλά στη θέση του σταυρώθηκε ο Σίμων ο Κυρηναίος!

Η άρνηση του σημείου του Σταυρού δεν συναντάται μόνο σε αυτούς τους αρχαίους αιρετικούς αλλά και σε σύγχρονους όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αν και ο ιδρυτής της αίρεσης, Κάρολος Ράσελ αποδέχονταν το σύμβολο του Σταυρού, το οποίο μάλιστα εμφανιζόταν και στο εξώφυλλο της «Σκοπιάς», όμως ο διάδοχος του Ιωσήφ Ρόδερφορντ, το 1931, το απέρριψε και μαζί με αυτό και οτιδήποτε το χριστιανικό είχε απομείνει σε αυτήν την αίρεση υποστηρίζοντας ότι «ο Χριστός πέθανε πάνω σε ένα ξύλινο δοκάρι, όχι σε σταυρό αποτελούμενο από δύο δοκάρια» (βλ.το βιβλίο Διαγγελείς 1993, σελ. 200), δηλαδή ο Σταυρός ήταν ένας κάθετος πάσσαλος, χωρίς το οριζόντιο σκέλος.

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ [:Εβρ.11,24-26 και 32-40]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Έπειτα πάλι αναφέρει άλλο γνωστό στους Εβραίους παράδειγμα και μάλλον ανώτερο από το προηγούμενο. Ποιο, λοιπόν, είναι αυτό; «Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ(:Εξαιτίας της πίστεώς του ο Μωυσής, όταν μεγάλωσε και έγινε άνδρας, αρνήθηκε να ονομάζεται βασιλόπουλο, γιος της κόρης του Φαραώ·),μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν(:θεώρησε καλύτερο και προτίμησε να κακοπαθεί μαζί με τον λαό του Θεού, παρά να έχει τις πρόσκαιρες απολαύσεις της αμαρτίας, να ζει δηλαδή άνετα και με τιμές ως Αιγύπτιος άρχοντας με τους ειδωλολάτρες που καταπίεζαν τους Ισραηλίτες), μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν(:θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς και τα αγαθά της Αιγύπτου τις περιφρονήσεις που έμοιαζαν με τον ονειδισμό και την περιφρόνηση που αργότερα θα υπέμενε ο Χριστός. Και αυτά όλα διότι είχε καρφωμένα τα μάτια του στις ουράνιες ανταμοιβές)»[Εβρ.11,24-26].Σαν να τους έλεγε: «Κανείς από σας δεν άφησε ανάκτορα και μάλιστα ανάκτορα λαμπρά, ούτε τέτοιους θησαυρούς, ούτε περιφρόνησε τον τίτλο του υιού του βασιλιά, όπως έκανε ο Μωυσής». Και ότι δεν τα άφησε τυχαία, το φανέρωσε λέγοντας: «Ἠρνήσατο(:Αρνήθηκε)»· δηλαδή, τα μίσησε, τα αποστράφηκε· εφόσον ο ουρανός ήταν μπροστά του, ήταν περιττό να θαυμάζει τα ανάκτορα της Αιγύπτου.

Και πρόσεχε πόσο θαυμαστά το έθεσε ο Παύλος. Δεν είπε: «επειδή θεώρησε ως μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου τον ουρανό και αυτά που υπάρχουν στους ουρανούς»· αλλά τι; «Μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ(:Θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς και τα αγαθά της Αιγύπτου τις περιφρονήσεις που έμοιαζαν με τον ονειδισμό και την περιφρόνηση που αργότερα θα υπέμενε ο Χριστός)». Θεώρησε λοιπόν μεγαλύτερο πλούτο το να έχει «την περιφρόνηση του Χριστού»· διότι θεώρησε προτιμότερο το να περιφρονείται για τον Χριστό παρά να Τον εγκαταλείψει· έτσι και αυτό καθεαυτό ήταν μισθός.

Ὄχι εἰς ἐκσυγχρονισμόν τῶν Θείων Νόμων

Ὄχι εἰς ἐκσυγχρονισμόν τῶν Θείων Νόμων

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολλοὶ νεωτεριστὲς κληρικοὶ (ὅλων τῶν βαθμῶν) κρίνουν ὅτι οἱ νόμοι καὶ οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ ἐκσυγχρονίζονται καὶ νὰ ἀκολουθεῖται ἡ τακτικὴ τῶν πολιτικῶν ἀπέναντι στοὺς νόμους τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς εἶναι ἐπιπόλαιος καὶ δείχνει καθαρὰ ἔλλειψη πνευματικῆς ἐμπειρίας στοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν προβάλλουν.

Οἱ κληρικοὶ δὲν πρέπει νὰ ἀγνοοῦν τὴ μεγάλη διαφορὰ ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπινους νόμους καὶ στοὺς πνευματικοὺς νόμους. Ἄλλους σκοποὺς ὑπηρετοῦν οἱ μὲν καὶ ἄλλους οἱ δέ. Ὅπως καὶ οἱ νομοθέτες εἶναι διαφορετικοί. Δὲν μπορεῖ νὰ γίνει καμιὰ σύγκριση καὶ προφανῶς καμία ταύτιση.

Περί Χαρισμάτων

❈ Κατ’ ἀναλογία καί μέσα στήν οἰκογένεια, ὁ ἕνας παίρνει τά χαρίσματα τοῦ ἄλλου, ὅταν ζοῦνε καί οἱ δύο ἐν Χριστῷ. Γιατί τό Ἅγιο Πνεῦμα δίνει ἄλλα χαρίσματα στόν ἕναν καί ἄλλα στόν ἄλλον. Ἀλλά μέσα στήν ἕνωση αὐτή, τήν ἐν Χριστῷ, ὁ ἕνας κοινωνεῖ στά χαρίσματα τοῦ ἄλλου.

Καί ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἰδίως αὐτοί πού παντρεύονται νωρίς, πολλές φορές καί ἐξωτερικά ἔχουνε τίς ἴδιες συμπεριφορές, ὅπως μιλάει ὁ ἕνας μιλάει καί ὁ ἄλλος.

«Τοῦ Θεοῦ μή ἐνεργοῦντος ἐν ἡμῖν, ἁμαρτία πᾶν τό παρ’ ἡμῶν γινόμενον»

Τό κέντρο τῶν ἔργων μας πρέπει νά εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ λόγος πού κάνουμε κάτι, πρέπει νά εἶναι ὁ Χριστός. «Τό Α καί τό Ω εἶμαι Ἐγώ» (Ἀποκ. 1,8) λέει ὁ Χριστός. Εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος. Ἡ αἰτία καί ὁ σκοπός. Ἄν ὅ,τι κάνουμε, δέν τό κάνουμε μέ αἰτία καί σκοπό τόν Χριστό, εἶναι ἁμαρτία.

8 Μαρτίου. Σάββατον α΄ τῶν νηστειῶν. «Θεοδώρου μεγαλομάρτυρος τοῦ Τήρωνος (μνήμη διὰ κολλύβων θαύματος)». Θεοφυλάκτου ἐπισκόπου Νικομηδείας (†842-5), Ἑρμοῦ ἀποστόλου (α΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἁγίου (26 Ὀκτωβρίου), (Β´ Τιμ. β´ 1-10).

Β Τιμ. 2,1           Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Β Τιμ. 2,1                  Συ λοιπόν, τέκνον μου, να ενδυναμώνεσαι με την χάριν, που δίδει ο Ιησούς Χριστός (δια να μένης πιστός εις αυτόν και εις εμέ, χωρίς να επηρεάζεσαι από το παράδειγμα εκείνων, που με εγκατέλειψαν).

Β Τιμ. 2,2           καὶ ἃ ἤκουσας παρ᾿ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι.

Β Τιμ. 2,2                 Και αυτά που έχεις ακούσει και διδαχθή από εμέ, παρουσία πολλών μαρτύρων, αυτά να τα εμπιστευθής ως ανεκτίμητον θησαυρόν εις πιστούς και αξιοπίστους ανθρώπους, οι οποίοι θα είναι ικανοί και άλλους να διδάξουν τας αληθείας του Ευαγγελίου.