Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 66, Φιλοκαλία Α' τόμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 66, Φιλοκαλία Α' τόμος, 10-3-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,

 

Ἡ Ἀστρολογία ὡς ἀποκρυφιστικός κλάδος τῆς Νέας Ἐποχῆς

 

Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν: «Ἡ Ἀστρολογία ὡς ἀποκρυφιστικός κλάδος τῆς Νέας Ἐποχῆς»

ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ: Ὁ δημοσιογράφος – προγραμματιστής κ. Νικόλαος Μηλιώνης, ἐρευνητής τοῦ σκηνικοῦ τῆς παραθρησκείας καὶ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, μᾶς ἐξηγεῖ τὴ σύνδεση τῆς Ἀστρολογίας μὲ τὸ κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τοὺς κινδύνους ποὺ ὑπάρχουν γιὰ τοὺς χριστιανούς στὴν ἐνασχόληση μέ τὴν μελλοντολογική μελέτη τῶν ἄστρων.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: Χαράλαμπος Ἂνδραλης - Νομικός, Συγγραφέας

Τό διά Κολλύβων θαῦμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου Τήρωνος.

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Τήρων, ὅπως στή ζωή του ἠγωνίσθη κατά τῶν εἰδώλων, ἔτσι ἠγωνίσθη καί παρενέβη καί μετά ἀπό τόν θάνατό του, θαυματουργικῶς, διά τοῦ θαύματος τῶν Κολλύβων.

Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανός -χριστιανός ὤν προηγουμένως- ἐκδικούμενος τούς χριστιανούς κατ’ αὐτήν τήν πρώτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, εἶπε: «Οἱ χριστιανοί αὐτήν τήν ἑβδομάδα ἐξαγνίζονται, νηστεύουν. Ἐγώ θά τούς βρωμίσω καί θά τούς μιάνω, χωρίς νά πάρουν εἴδηση». Καί δίνει διαταγή στόν ἔπαρχο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ν’ ἀποσυρθοῦν ἀπό τήν ἀγορά ὅλα τά τρόφιμα καί νά ξαναμποῦν στά καταστήματα ἄλλα καινούργια τρόφιμα, τά ὁποῖα προηγουμένως εἶχε μιάνει ὁ Ἰουλιανός καί τό ἐπιτελεῖο του μέ αἵματα θυσιῶν ἀπό τράγους καί μόσχους, ἀπό τίς θυσίες τῶν εἰδώλων. Ὅλα μολυσμένα, ὅλα βρώμικα.

Καί τώρα μολύνονται καί μιαίνονται ὅλα. Ὑπάρχει τίποτε ἀμόλυντο; Τηλεοράσεις, περιοδικά, σχολεῖα, τῦπος, συμπεριφορές. Ὄλα βρώμικα καί μολυσμένα εἶναι. Ὑπάρχει τίποτε πού νά μήν τό ἔχουν μιάνει οἱ σημερινοί οἱ Ἰουλιανοί οἱ ἀποστάτες; Τά ἔχουν μιάνει ὅλα. Καί ἐμεῖς ἀντιδροῦμε; Ὑπάρχουν ἐπίσκοποι οἱ ὁποῖοι νά ἀντιδροῦν; Καί οἱ ὁποῖοι νά ἀγρυπνοῦν; Ὑπῆρχαν τότε πιστοί. Καί ὅταν ὑπάρχουν πιστοί καί συνεργοῦν, ὁ Θεός ἐπεμβαίνει καί κάνει θαύματα.

Καί τί ἔκανε ὁ Θεός; Ἔστειλε τόν μεγαλομάρτυρα, τόν Ἅγιο Θεόδωρο τόν Τήρωνα, τόν καθαιρέτη τῶν εἰδώλων, τόν ἀγωνιστή ἐναντίον τῶν εἰδώλων, τόν ἔστειλε στόν πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τόν Εὐδόξιο. Καί τοῦ λέγει: «Νά συνάξεις τόν λαό καί νά τοῦ πεῖς ὅτι συνέβη αὐτό κι αὐτό. Κανείς νά μήν ἀγοράσει τρόφιμα, γιατί εἶναι μιασμένα».

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης.

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Ἡ εἰκονομαχία ἦταν μία πραγματική θύελα, μία πραγματική πνευματική καταστροφή, ἡ ὁποία συνετάραξε τό Βυζάντιο (τήν Ρωμηοσύνη) περισσότερο ἀπό ἕναν αἱῶνα.

Ἄρχισε τό 726, καταδικάστηκε ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο τό 787 καί ἔληξε τό 843, ὅταν ἡ αὐτοκράτειρα Θεοδώρα μαζί μέ τόν υἱόν της τόν Μιχαήλ ἀποφάσισαν νά ἀναστηλώσουν τίς Ἅγιες Εἰκόνες, τίς ὁποῖες εἶχαν βγάλει ἀπό τούς ναούς εἰκονομάχοι ἀρχιερεῖς καί αὐτοκράτορες.

Διαβάζουμε στό Συναξάρι τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ὅτι τήν Κυριακή ἐκείνη τοῦ 843 πραγματοποιήθηκε λιτανία μαζί μέ τίς Ἅγιες Εἰκόνες, κατά τήν ὁποία λιτανία ἐπαινέθηκαν οἱ Ὀρθόδοξοι κι ἀναθεματίστηκαν οἱ Εἰκονομάχοι. Καί ἀπό τότε «ὥρισαν οὗτοι οἱ Ἅγιοι Ὁμολογηταί ἐτήσιον οὕτω ταύτην τήν ἱεράν πανήγυριν γίνεσθαι», νά γίνεται ἔτσι αὐτή ἡ Ἱερά Πανήγυρις, δηλαδή, μέ τά «Αἰωνία ἡ μνήμη» καί μέ τά «Ἀναθέματα».

Καί θά πεῖ κανένας, καλά, ἔχουμε σήμερα αἱρετικούς;

Βεβαίως ἔχουμε αἱρετικούς. Ὑπάρχουν οἱ ἀρχαῖοι αἱρετικοί, ὑπάρχουν οἱ Μονοφυσίτες, οἱ Ἀρμένιοι, οἱ Κόπτες, οἱ Αἰθίοπες κ.τ.λ. Ὑπάρχει καί ὁ Οἰκουμενισμός· μία αἵρεση σύγχρονη, χειρότερη ἀπό τήν εἰκονομαχία.

Ἔχουμε σήμερα εἰκονομάχους;

Ὁ Προτεσταντισμός καί ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Νίκαιας: Β΄. Οἱ Μεταρρυθμισμένοι

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργόπουλου

Ἀναπλ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Ὁ Προτεσταντισμός καί ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Νίκαιας: Β΄. Οἱ Μεταρρυθμισμένοι

Οἱ Μεταρρυθμισμένοι ἤ Καλβινιστές συνέταξαν ἐπίσης θεολογικά συμβολικά κείμενα, μέ ἐμφανῆ καί ἀναμφισβήτητη τήν ἐπίδραση τῆς θεολογικῆς σκέψης τοῦ Ἰωάννη Καλβίνου.1 Στά κείμενα αὐτά δέν διαφοροποιήθηκαν ἀπό τούς Λουθηρανούς ὡς πρός τήν ἀποδοχή τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Νίκαιας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Τριαδολογίας, δυστυχῶς καί αὐτός ὁ κλάδος μέ παράλληλη ἀποδοχή τῆς κακοδοξίας τοῦ Filioque.2 Φυσικά ἀκολούθησαν τήν ἴδια ἀπαράβατη ἀξιωματική ἀρχή τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου, ὅτι γίνονται ἀποδεκτοί οἱ δογματικοί ὅροι τῶν τεσσάρων πρώτων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, γιατί εἶναι σύμφωνοι μέ τό περιεχόμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ Οἰκουμενικές σύνοδοι ἀπό μόνες τους, ὡς ἀνθρώπινες συνελεύσεις, ὑπόκεινται στήν πλάνη. Ἐξαιρεῖται μόνον ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὡς ὁ ἀπόλυτος καί μοναδικός κανόνας τῆς πίστης.3

Θεομίσητη λατρεία καὶ φρὶκτὴ ἀσέβεια, +Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

«Οὐαί, ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι· ἐγκατελίπατε τὸν Κύριον καὶ παρωργίσατε τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ» (Ἠσ. 1,4)

Προσπαθῶ, ἀγαπητοί μου, νὰ λαλῶ ἀλήθειαν. Αὐτὰ ποὺ θὰ ποῦμε θὰ εἶνε ἔλεγχος, ὅπως ἐπιβάλλει τὸ πνεῦμα Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης στὸν ἐργάτη τοῦ εὐαγγελίου. Χωρὶς ἔλεγχο μετάνοια δὲν ἐπέρχεται.

Μόνο μωροὶ μισοῦν τὸν ἔλεγχο· οἱ σοφοὶ τὸν ἀγαποῦν (βλ. Παρ. 9,8). Ἐλπίζω ἐσεῖς ν᾽ ἀγαπᾶτε τὸν ἔλεγχο, ποὺ στρέφεται ὄχι μόνο σὲ ἄλλους ἀλλὰ καὶ στὸν ἑαυτό μας, στ᾽ ἁμαρτήματά μας. Μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτὴν προχωρῶ. Ἀφορμὴ μᾶς δίνουν θεόπνευστα λόγια.

* * *

Ὁ προφήτης Ἠσαΐας, σὲ ἐποχὴ διαφθορᾶς τοῦ Ἰσραήλ, εἶπε κατ᾽ ἐντολὴν Θεοῦ· «Οὐαί, ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι…» (Ἠσ. 1,4). Ὁ ἔλεγχός του, τὸ «κουστούμι» αὐτό, ταιριάζει καὶ στὰ δικά μας μέτρα, στὴν ἐποχή μας.

Ὁ προφήτης ἤλεγξε τότε τοὺς πλουσίους γιὰ τὴν ἀσπλαχνία καὶ πλεονεξία τους, τὶς γυναῖκες γιὰ τὴν πολυτέλειά τους, τοὺς δικαστὰς γιὰ τὴ μεροληψία τους, τοὺς ἄρχοντες γιατὶ ἦταν «κοινωνοὶ κλεπτῶν» (ἔ.ἀ. 1,23), εἶχαν μερίδιο σὲ κλοπές. Ἀλλὰ προχώρησε περισσότερο. Διότι ὁ κυρίως ὑπεύθυνος τῆς ὅλης διαφθορᾶς ἑνὸς λαοῦ εἶνε ὁ κλῆρος· ἐναντίον αὐτῶν εἶνε ἀμείλικτος. Ὅ,τι ἀνομίες κι ἂν διέπρατταν οἱ ἄρχοντες, αὐτοὶ τοὺς ἐκάλυπταν μὲ τὰ ἄμφιά τους. Ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς ἔγιναν αἰτία ἡ πνευματικότης τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς νὰ καταπέσῃ, νὰ μείνῃ ξηρὸς τύπος.

Θαυμαστὴ ἦταν ἡ λατρεία τοῦ Ἰσραήλ. Πῶς ἕνας μικρὸς λαός, μέσα σὲ μιὰ θάλασσα εἰδωλολατρίας, σὰν νησάκι στὸν ὠκεανό, κράτησε τὴν πίστι στὸν ἀληθινὸ Θεό. Στὴ λατρεία του εἶχε ἑορτές (σάββατο, νουμηνία, πάσχα, σκηνοπηγία, πεντηκοστή)· θυσίες ζῴων (πρόβατα, αἶγες, τράγοι, μοσχάρια, περιστέρια, τρυγόνια), καρπῶν (σιτάρι, λάδι, σιμιγδάλι, θυμίαμα)· εἶχε νηστεῖες (δύο μέρες τὴν ἑβδομάδα καὶ ἄλλες σὲ μνῆμες ἐορτῶν καὶ χαρμοσύνων γεγονότων τῆς ἱστορίας).

Τὰ «τείχη τοῦ αἴσχους» καὶ ἡ «ρητορικὴ μίσους» συναντήθηκαν.

Άλλο ένα έργο του διαβόλου «αγιάστηκε» μετα βραβείων και κλάδων! Αυτή την φορά το «θαύμα» του «αγιασμού» δεν έγινε με μία αγιοκατάταξη, αλλά με την απονομή του Σταυρού του Αγίου Ανδρέου από τον πατριάρχη Βαρθολομαίο στον υπ. ‘Παιδείας’ Κυριάκο Πιερρακάκη. Η τακτική αυτή των βραβεύσεων δεν συνάδει καθόλου με το ταπεινό πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ως γνωστόν όμως, οι του «γνωστού» κύκλου αρέσκονται στο να χρησιμοποιούνε τα όπλα της Εκκλησίας για να σφραγίζουνε τα πονηρά τους έργα.

Ο Σταυρός με το όνομα ενός Αγίου έχει απονεμηθεί πολλές φορές σαν μετάλλιο σε ανθρώπους της εξουσίας, οι οποίοι μπορεί και να πολεμάνε την Εκκλησία ανοιχτά με τις πράξεις τους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο μεγαλύτερος αιρετικός όλων των εποχών, κατά τον μακαριστό Σωτηρόπουλο, πατρ. Βαρθολομαίος, τίμησε τον υποστηρικτή του ψηφιακού ολοκληρωτισμού, της woke υποκουλτούρας και λογοκριτή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Κυριάκο Πιερρακάκη.

11 Μαρτίου. Τρίτη. Σωφρονίου πατριάρχου Ἰεροσολύμων (†638-44). Πιονίου, Τροφίμου καὶ Θαλλοῦ τῶν μαρτύρων, Θεοδώρας ὁσίας (τῆς ἐκ Σερβίων Κοζάνης) βασιλίσσης Ἄρτης. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας Ε΄ 7-16).

Ησ. 5,7              ὁ γὰρ ἀμπελῶν Κυρίου σαβαὼθ οἶκος τοῦ Ἰσραήλ ἐστι καὶ ἄνθρωπος τοῦ Ἰούδα νεόφυτον ἠγαπημένον· ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι κρίσιν, ἐποίησε δὲ ἀνομίαν καὶ οὐ δικαιοσύνην, ἀλλὰ κραυγήν.

Ησ. 5,7                      Ο αμπελών αυτός του Κυρίου των δυνάμεων είναι ο ισραηλιτικος λαός. Είναι οι άνθρωποι της φυλής του Ιούδα, νέα γενεά ηγαπημένη. Επερίμενα από αυτήν να καρποφορήση δικαιοσύνην και αρετήν, αυτή όμως έκαμε παρανομίαν και όχι δικαιοσύνην, με αποτέλεσμα να ακούεται εκεί κραυγή αδικουμένων.

Τσερκάσι Θεοδόσιος: «Διαγράφουν ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ ἐξορίζουν στὰ ὑπόγεια ὄχι μόνον ἐμᾶς, τοὺς ἀνθρώπους τῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἁγίους».

σ.σ. Οι αχειροτόνητοι που έκανε «εκκλησία» ο πατρ. Βαρθολομαίος στέλνουν τους πιστούς της Κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στα υπόγεια και διαγράφουν από τα αγιολόγια τους Αγίους που κατάγονται από την Ρωσσία. Τέτοιο βάθος στην Ορθόδοξη ζωή έχουνε οι αλειτούργητοι παρακατιανοί που μάζεψε ο οικουμενιστής πατρ. Βαρθολομαίος. Κανονικοί λύκοι που ξεσκίζουν το σώμα της Εκκλησίας την ώρα που ο πατρ. Βαρθολομαίος κλείνει το μάτι στους αιρετικούς.

Την Κυριακή 2 Μαρτίου 2025 ο Μητροπολίτης Τσερκάσι και Κάνεφ κ. Θεοδόσιος τέλεσε τα εγκαίνια προσωρινού ναού στον υπόγειο πολυκατοικίας στο Τσερκάσι και ακολούθως τέλεσε Θεία Λειτουργία.

Ο ναός αυτός των «κατακομβών» είναι ο δεύτερος κατά σειρά πλέον υπόγειος ναός, προς εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών των πιστών του ιερού καθεδρικού ναού, που τον περασμένο Οκτώβριο είχε αρπαχτεί από την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας μετά από άγριο ξυλοδαρμό του ίδιου του Μητροπολίτη Θεοδοσίου και δεκάδων πιστών.

Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Θεοδόσιο μετά την αρπαγή ο Καθεδρικός Ναός του Τσερκάσι ερήμωσε, διότι τον εγκατέλειψαν τόσο οι πιστοί, όσο και οι Άγιοι.

«Ο καθ’ ημάς ιερός καθεδρικός ναός κατέληξε σε χώρο διεξαγωγής κοσμικών παραστάσεων και συναντήσεων φιλάθλων του ποδοσφαίρου» – ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Θεοδόσιος.

Να αναφερθεί ότι ο νέος αυτός υπόγειος ναός, αφιερώθηκε στον Όσιο Σεραφείμ του Σαρώφ.

Κάθε πότε νά ἐξομολογούμαστε;

Κάθε πότε νά ἐξομολογούμαστε; Τό ἐλαχιστότατο, μιά φορά τόν μήνα νά ἐξομολογεῖσαι. Αὐτό νομίζω εἶναι ἐφικτό. Ἄν κανείς τό θέλει, μιά φορά τόν μήνα μπορεῖ νά τό κάνει.
Τό ἐλαχιστότατο τῶν ἐλαχιστοτάτων εἶναι στίς ἀρχές ἤ στή διάρκεια τῶν μεγάλων νηστειῶν.