Γέροντος Παϊσίου: 1)Η μετάνοια βοηθάει να εξαφανισθή το κακό, 2)«Να µή δηµιουργούµε εµείς σκάνδαλα », «Tι σκανδαλοποιοί είναι µερικοί ! »

1)Η μετάνοια βοηθάει να εξαφανισθή το κακό

Όταν ζητούμε μετάνοια από τον Θεό για τον κόσμο, να βάζουμε και τον εαυτό μας μέσα σ' αυτούς που έχουν φταίξει και να μη λέμε: «Βοήθησε τον κόσμο που είναι αμαρτωλός».
Οι Τρεις Παίδες γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία, και όμως δεν είπαν «τί φταίμε εμείς;», αλλά είπαν:

«Δικαίως πάθαμε, έπρεπε και περισσότερα να πάθουμε».

Μιλούσαν σαν να ήταν από αυτούς που παρέβησαν τις εντολές του Θεού πριν από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, σαν να ήταν και αυτοί συμμέτοχοι στην αμαρτία, ενώ ήταν αμέτοχοι, αφού δεν είχαν ακόμη γεννηθή.
Πόσο με συγκινεί η προσευχή που έκαναν, όταν βρίσκονταν μέσα στο καμίνι!
«Δίκαιος ει, Κύριε, επί πασιν οίς εποίησας ημιν... Οτι ημάρτομεν και ηνομήσαμεν... Και νυν ουκ έστιν ημίν ανοίξαι το στόμα ημών. Μη δη παραδφης ημάς εις τέλος... και μη αποστήσης τό έλεος σου αφ' ημών διά "Αβραάμ τον ηγαπημένον υπό σοϋ».

Δηλαδή, «δίκαια μας τιμωρείς, Κύριε, γιατί αμαρτήσαμε, αλλά μόνο για χατίρι του Αβραάμ που τον αγαπάς, γιατί δεν αμάρτησε, μη μας εγκαταλείπης».
Έβαζαν και τον εαυτό τους μέσα στους αμαρτωλούς, και το πίστευαν, γι' αυτό έγινε το καμίνι δροσιά.
Ενώ τον ειδωλολάτρη που πήγε να δη το καμίνι, τον πήραν οι φλόγες (1).
Ο άνθρωπος, αν δεν δουλεύη έτσι, αρχίζει συνέχεια να δικαιολογήται.
«Ο διάβολος με έβαλε και αμάρτησα» ή «ο Αδάμ φταίει, η Εύα φταίει• δεν φταίω εγώ».
Ένας θεολόγος μου είπε μια φορά:
«Και τί χρωστάμε εμείς τώρα να ταλαιπωρούμαστε έξ αιτίας της Εύας;».
«Ευλογημένε άνθρωπε, του λέω, σε πειράζει αυτό για να σωθής;».
Τί φταίει ο Αδάμ ο καημένος ή η Εύα η φουκαριάρα;

Ένα σφάλμα έκαναν και πόσους αιώνες ήταν στον Αδη, ενώ εμάς ήρθε ο Χριστός και μας λύτρωσε. «Εβδομηκοντάκις επτά φορές αν αμαρτήσετε και μετανοήσετε, είπε, σας συγχωράω!» (2).

Χιλιάδες φορές αμαρτάνουμε και ο Χριστός μας συγχωράει - αρκεί να μετανοούμε ειλικρινά -, και να λέμε ότι φταίει ο Αδάμ και η Εύα;

Και να δήτε δεν βάζουν το όνομα Εύα - να δώσουμε το όνομα Εύα σε μια αδελφή, ή τουλάχιστον Ζωή, αν είναι δύσκολο Εύα!

Μα είναι πολύ αδικημένη!

Αυτή είναι η μάνα μας, η μητέρα όλου του κόσμου, και ούτε καν το ονομά της δεν θέλουμε να ακούσουμε.

Και την κατάρα, στην ουσία, στον διάβολο την έδωσε ο Θεός. «Και ο όφις ήταν φρόνιμος» (3).

Μπήκε ο διάβολος στο φίδι, για να ξεγελάση τον άνθρωπο.

Και βλέπεις, όλοι τα βάζουν με την Εύα, ότι αυτή μας χαντάκωσε, ενώ θα ήμασταν μια χαρά στον Παράδεισο, αν δεν γινόταν η παράβαση!

Αν και εμάς μας έλεγε ο Χριστός, «αφού σφάλατε μία φορά, θα πάτε τόσους αιώνες στον Αδη», ε, τότε να έλεγε κανείς κάτι!... Τι αχάριστος κόσμος!

Πάντως η μετάνοια είναι μεγάλη υπόθεση.

Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο άνθρωπος με την μετάνοια μπορεί να αλλάξη την απόφαση τού θεού.

Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, να έχη τέτοια δύναμη ο άνθρωπος.

Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι.

Λες «ήμαρτον»; Σταματά και σου δίνει ευλογίες.

Όταν δηλαδή συνέρχεται το άτακτο παιδί, μετανοή και δέρεται από τήν συνείδηση του, τότε ό Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί.

Οι Ισραηλίτες, επειδή είχαν ξεφύγει από τις εντολές του Θεού, έζησαν στην αιχμαλωσία εβδομήντα πέντε χρόνια.

Και τελικά, όταν μετανόησαν, παρουσιάζεται ο βασιλιάς Κύρος, που τολμά να πή κανείς ότι φάνηκε καλύτερος από τους υιούς του Ισραήλ, οι όποιοι είχαν μολύνει τα ιερά που είχαν για τις θυσίες.

Του άλλαξε το μυαλό ο Θεός και τον έκανε να πιστεύη στον Θεό του Ουρανού.

Έτσι άφησε τους Ισραηλίτες ελεύθερους, τους έδωσε χρήματα, ξυλεία για τον Ναό, τους έφτιαξε το τείχος της Ιερουσαλήμ και έδειξε τέτοια καλωσύνη και τέτοια ευλάβεια, που δεν έδειξαν κατά κάποιον τρόπο ούτε οι Ισραηλίτες (4).

Και όλα αυτά, γιατί μετανόησε και άλλαξε ο λαός (5).

Πόσο βοηθάει η μετάνοια, για να εξαφανισθή το κακό!

Τα βιβλία των Μακκαβαίων να τα διαβάσετε όλα. Είναι πολύ δυνατά.

Τι διαταγή είχε δώσει ό βασιλιάς! Νά καταπατήσουν οι ελέφαντες τους Ισραηλίτες!

Πήγαν οι άλλοι, ετοίμασαν την τελετή, πότισαν πεντακόσιους ελέφαντες με δυνατό κρασί και λιβανωτό, για να τους εξαγριώσουν, και περίμεναν τον βασιλιά νά παρουσιασθή, για να αρχίσουν την τελετή.

Αλλά ο βασιλιάς είχε ξεχάσει την διαταγή που έδωσε.

Πηγαίνει ο ελεφαντάρχης να ειδοποίηση τον βασιλιά, γιατί δεν είχε παρουσιασθή ακόμη.

«Βασιλιά, του λέει, σε περιμένουμε. Όλα τα έχουμε έτοιμα• τους ελέφαντες, τους Ιουδαίους, οι προσκαλεσμένοι περιμένουν».

«Ποιος σας είπε να κάνετε τέτοιο πράγμα;», του λέει! Φωνές, απειλές... Και αυτό δέν έγινε μιά φορά άλλα τρεις (6).

Μικρό πράγμα ήταν να ξεχάση ο βασιλιάς την εντολή που είχε δώσει ο ίδιος; Και όχι μόνον αυτό, αλλά τελικά άλλαξε όλη την στάση του προς τους Ιουδαίους.

Όλη η βάση εκεί είναι: Να μετανοήση ο κόσμος.



- Γέροντα, οι σύλλογοι ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη βοηθούν για την ειρήνη στον κόσμο;

- Εξαρτάται. Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση.

Αλλά, όταν μαζεύωνται τι μάγοι, τι πυρολάτρες, τι Προτεστάντες, ένα σωρό - άκρη δεν βρίσκεις, - για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πώς να βοηθήσουν;

Ο Θεός να με συγχώρεση, αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου.

Γίνεται ειρήνη με αμαρτωλό συνεταιρισμό;

Πώς μπορεί να έρθη η ειρήνη, όταν οι άνθρωποι δεν συμφιλιωθούν με τον Θεό;

Μόνον όταν συμφιλιωθη ο άνθρωπος με τον Θεό, έρχεται και η εσωτερική ειρήνη και η εξωτερική.

Για να συμφιλιωθη όμως ο άνθρωπος με τον Θεό, πρέπει να έρθη σε συναίσθηση, να μετανοήση, να ζη σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, και τότε έρχεται η Χάρις και η ειρήνη του Θεού μέσα του, οπότε μπορεί να βοηθήση και για την ειρήνη γύρω του.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

(1) Βλ. Δαν. 3-11, Προσευχή Αζαρίον και Ύμνος των Τριών Παίδων.
(2) Βλ. Ματθ. 18,22.
(3) Βλ. Γεν. 3, 1.
(4) Βλ. Β' Έσδρ. 1,1 κ.έ.
(5) Βλ. Α ' Έσδρ. 8, 88-92.
(6) Βλ. Γ' Μακ. 5, 1-35.__
http://forum.christian-orthodox.gr/viewtopic.php?f=2&t=772&start=435 

2)Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Κεφάλαιο 3'. 1) «Να µή δηµιουργούµε εµείς σκάνδαλα », 2)«Tι σκανδαλοποιοί είναι µερικοί ! »

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

«Πάντα καθαρά τοις καθαροίς»

«Να µή δηµιουργούµε εµείς σκάνδαλα»

Όσο µπορούµε, νά προσέχουµε νά µή δίνουµε εµείς αφορµές καί δηµιουργούνται άσχηµες καταστάσεις. Νά µήν ανοίγουµε χαραµάδες στον πονηρό, γιατί οί ψυχές πού έχουν βλαµµένο λογισµό βλάπτονται καί αφορµή ζητάνε νά δικαιολογήσουν τόν εαυτό τους.
Ετσι άπό τήν µιά χτίζουµε καί άπό τήν άλλη γκρεµίζουµε.
Είχαν έρθει µιά φορά στο Καλύβι µερικοί νέοι, µοντέρνα παιδιά, καί συζητήσαµε. Εκείνη τήν ήµερα θά έβγαινα άπό τό Αγιον Όρος. Όταν τό έµαθαν, βγήκαν καί εκείνα άπό τό Όρος καί στο καραβάκι ήρθαν καί κάθησαν κοντά µου. Μέ πολύ ενδιαφέρον µέ ρωτούσαν γιά διάφορα πνευµατικά θέµατα. Μερικοί όµως τό παρεξήγησαν καί µάς κοίταζαν πολύ ύποπτα.
Έάν µπορούσα νά προβλέψω ότι θά τό παρεξηγούσαν αυτό οί άλλοι, θά φρόντιζα νά λάβω τά µέτρα µου.
Ό κόσµος είναι πονηρός. Πρέπει νά φροντίζουµε νά µη δηµιουργούµε σκάνδαλα. ∆έν ευθυνόµαστε γιά όσα δέν µπορούµε νά πάρουµε τά µέτρα µας ή γιά όσα δέν έχουµε πείρα.
Νά µήν περιµένουµε µισθό από τον Θεό, όταν εµείς άπό απροσεξία δηµιουργούµε προβλήµατα. Μισθό έχουµε, όταν εµείς είµαστε προσεκτικοί, αλλά δηµιουργή ό εχθρός προβλήµατα.
Μού λέει λ.χ. κάποιος ότι είµαι πλανεµένος. Πρώτα θά δω αν είµαι πλανεµένος ή όχι. «Γιά νά το πή αυτός, κάτι θά είδε. ∆έν µπορεί νά το είπε στά καλά καθούµενα· κάτι θά παρεξήγησε», σκέφτοµαι και
ψάχνω νά βρω πού µέ παρεξηγεί, γιά νά το διορθώσω. Αν λέη ότι είµαι πλανεµένος, είµαι µάγος, γιά µένα είναι κέρδος, γιατί δέν θά µαζεύεται κόσµος και θά ησυχάσω. Άλλα αυτός ό καηµένος θά κολασθή, γιατί κάνει κακό στην Εκκλησία- κρίµα δέν είναι; Και φταίω εγώ, γιατί κάτι δέν πρόσεξα.
 Π.χ. έρχονται µερικοί νά µού φιλήσουν τό χέρι και τους χτυπάω ελαφρά στό κεφάλι. Ό άλλος τό βλέπει και λέει: «Τους ευλογεί, ενώ είναι µοναχός! Τί είναι αυτός;». ∆έν φταίνε αυτοί, πρέπει έγώ νά µήν τό ξανακάνω.
- Γέροντα, όταν κανείς άπό απροσεξία δηµιουργή κάποιο σκάνδαλο, µερικοί λένε: «Άσ' τον αυτόν, έχει τό ακαταλόγιστο».
- Τό ακαταλόγιστο έχει ένας πού δέν µπορεί νά σκεφθή, όχι αυτός πού δέν προσέχει.
Ό απρόσεκτος ανάβει φωτιά και δέν σκέφτεται ότι θά πιάση πυρκαγιά εκεί πού τήν άναψε. Οταν καµµιά φορά βάζη φωτιά ένας τέτοιος άνθρωπος και καψαλίζη και άλλες ψυχές, έχουµε καθήκον νά εύχώµαστε και νά ρίχνουµε και κανέναν κουβά νερό. Είναι και άλλοι πού είναι ορµητικοί, έχουν και ευλάβεια µαζί µέ βλάβη καί, όταν ακούσουν κάτι µέ τό όποιο δέν συµφωνούν, χωρίς νά εξετάσουν αν είναι σωστό ή όχι, τά κάνουν όλα γυαλιά καρφιά.
Τότε πρέπει µε τρόπο άλλοτε νά πατάµε λίγο φρένο και άλλοτε, όταν σταµατάνε, νά βάζουµε πάλι µε τρόπο καµµιά πέτρα στον τροχό τους, γιατί µπορεί νά πάρουν και ανάποδα στροφές και νά πάρουν και άλλους σβάρνα.

Tι σκανδαλοποιοί είναι µερικοί!

Εύκολα µην πιστεύετε σε ό,τι ακούτε, γιατί είναι και µερικοί πού τά λένε όπως εκείνοι τά καταλαβαίνουν.
Πήγε µιά φορά ένας στον Χατζεφεντή[1] και τού λέει: «Νάχω την ευχή σου, Χατζεφεντή, εκατό φίδια µαζεύτηκαν εκεί επάνω». «Εκατό φίδια; Πού βρέθηκαν;», απόρησε ό Αγιος Αρσένιος. «Έ, αν δέν ήταν εκατό, πενήντα θά ήταν σίγουρα». «Πενήντα φίδια!». «Είκοσι πέντε πάντως θά ήταν»! «Είκοσι πέντε φίδια άκουσες νά µαζεύτηκαν ποτέ;», τού λέει πάλι ό Άγιος. Μετά τού λέει ότι ήταν δέκα οπωσδήποτε. «Καλά, τού λέει ό Άγιος, συνέδριο είχαν και µαζεύτηκαν δέκα φίδια; Πάψε· δέν είναι δυνατόν!». «Πέντε θά ήταν», λέει τότε εκείνος. «Πέντε;». «Έ, δύο θά ήταν». Ύστερα τον ρωτάει ό Άγιος Αρσένιος: «Τά είδες;». «Όχι, λέει, τά άκουσα νά κάνουν µέσα στά κλαδιά "σσσσ..."». Μπορεί δηλαδή νά ήταν και καµµιά σαύρα!... Έγώ από όσα ακούω ποτέ δέν βγάζω συµπεράσµατα, χωρίς νά εξετάσω. Άλλος µπορεί νά λέη κάτι, γιά νά κατηγορήση, άλλος νά το λέη άπλα και άλλος σκόπιµα.
Τι σκανδαλοποιοί είναι µερικοί! Ήταν δυό φίλοι στην Κόνιτσα πολύ αγαπηµένοι.
Τις γιορτές και τις Κυριακές δέν γύριζαν µέσα στην πόλη· έρχονταν στό µοναστήρι, στό Στόµιο· έψελναν κιόλας. Ύστερα ανέβαιναν στό βουνό, στην Γκαµήλα[2]. Μιά µέρα ένας διεστραµµένος τύπος τους έβαλε σκάνδαλα. Πάει στον έναν καί τοϋ λέει: «Ξέρεις τί είπε για σένα αυτός; Αυτό καί αυτό». Πάει µετά καί στον άλλον καί τοϋ λέει: «Ξέρεις τί είπε γιά σένα αυτός πού τον έχεις φίλο; Αυτό καί αυτό». Αµέσως έγιναν καί οι δυό θηρία καί πιάνουν έναν καυγά µέσα στό µοναστήρι! Έν τω µεταξύ εκείνος πού έβαλε τό φυτίλι έφυγε, καί αυτοί δώσ' του νά µαλώνουν. Ό µικρότερος ήταν καί λίγο νευρικός καί έβριζε τον µεγαλύτερο. «Τώρα, λέω, τί νά κάνω; Βρέ τον πειρασµό, τί κάνει!». Πάω καί λέω στον µεγάλο: «Κοίταξε, µικρός είναι· άφοϋ είναι καί λίγο νευρικός, µην τόν παρεξηγής ζήτησε του συγγνώµη». «Πάτερ, τί συγγνώµη νά ζητήσω, µού λέει, δέν βλέπεις πώς µέ βρίζει;
Έγώ ούτε καν έχω ιδέα από αυτά πού λέει». Πάω καί στον µικρό καί τοϋ λέω: «Κοίταξε, µεγάλος είναι· δέν ειναι έτσι πού τά βλέπεις τά πράγµατα· πήγαινε, ζήτησε του συγγνώµη». Αρπάχθηκε εκείνος· έβαλε τις φωνές: «Θά µαλώσουµε καί µαζί, Πάτερ!». «Έ, νά µαλώσουµε, ρέ Παντελή! Άφησε µε όµως νά ετοιµασθώ λίγο...», τοϋ είπα καί έφυγα.
Έξω άπό τό µοναστήρι είχα κάτι ξύλα µακριά, γιά νά φράξω τόν κήπο. Πάω, παίρνω άπό τετρακόσια µέτρα µακριά ένα ξύλο κοντά πέντε µέτρα καί τό σβάρνιζα σιγά-σιγά, γιά νά τόν κάνω νά γελάση. Εκείνος άκουγε πού τό σβάρνιζα, άλλα πού νά φαντασθή τί τό ήθελα! Μπήκα µέσα στην αυλή σβαρνίζοντας τό ξύλο, µέχρι πού έφθασα κάτω άπό τόν νάρθηκα. «Σταµάτα, ρέ Παντελή, νά µαλώσουµε!», λέω. Έσκασαν στά γέλια καί οι δυό, µόλις κατάλαβαν τί τό ήθελα τό ξύλο! Αυτό ήταν. Έσπασε ό πάγος. Έσκασε ό διάβολος. «Είστε στά καλά σας; τους λέω· τί εΐναι αυτά;». Και αγαπήθηκαν πάλι.
- Ή διαβολή τήν ίδια µέρα έγινε;
- Ναί, και βρίζονταν άσχηµα! Βλέπεις ό διάβολος τί κάνει; Ό άλλος ίσως τους ζήλευε πού ήταν τόσο αγαπηµένοι σάν αδέλφια, διέβαλε τον έναν στον άλλον καί έφυγε. Ή διαβολή είναι πολύ κακό. Γι’ αυτό καί ό πειρασµός λέγεται διάβολος.
∆ιαβάλλει  άλλα λέει στον έναν, άλλα στον άλλον καί δηµιουργεί σκάνδαλα. Καί ειδές, τά πίστεψαν οι καηµένοι καί πιάστηκαν!
- Επίτηδες τά είπε εκείνος;
- Ναί, γιά νά τους χωρίση από... αγάπη, ήγουν από φθόνο...


1.Έτσι αποκαλούσαν τόν Άγιο Αρσένιο τόν Καππαδόκη οι κάτοικοι της περιοχής των Φαράσων. 2.Βουνοκορφή της Πίνδου πού έχει τό σχήµα της γκαµήλας (Γιάπιγγο Τύµφη).

Απόσπασμα από την σελίδα 63-67 του βιβλίου:

         ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄
             ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

                  
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

                    ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

http://anavaseis.blogspot.com/2010/09/3-t.html