Ὁ ἀββᾶς Μακάριος καί ὁ διάβολος

Ο ΑΒΒΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

ἀπό τό βιβλίο «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ»

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Ὁ ἀββᾶς Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος κατοικοῦσε στήν βαθειά ἔρημο σάν ἡσυχαστής. Πάρα κάτω ἀπ’ αὐτόν ὑπῆρχε μιά σκήτη μέ πολλούς ἀδελφούς. Κάποτε, καθώς παρατηροῦσε τόν δρόμο, βλέπει τόν διάβολο καί τόν ρωτᾶ:

-          Ποῦ πηγαίνεις;

-          Πάω νά πειράξω τούς ἀδελφούς τῆς σκήτης, ἀπαντᾶ ἐκεῖνος καί ἀπομακρύνεται.

-          Ἀργότερα τόν βλέπει νά ἐπιστρέφῃ καί τοῦ λέει:

-          Εἴθε νά σωθῇς.

-          Πῶς νά σωθῶ; Ἀφοῦ ὅλοι στή σκήτη μοῦ φέρθηκαν ἄσχημα καί κανείς δέν μέ ἀνέχεται, ἀποκρίνεται ὁ διάβολος.

-          Ὥστε δέν ἔχεις κανένα φίλο ἐκεῖ; τόν ρωτᾶ ὁ ἀββᾶς.

-          Ἔχω ἕναν. Καί αὐτός τουλάχιστον μέ ἀκούει.

-          Καί ποιό εἶναι τό ὄνομα τοῦ φίλου σου;

-          Θεόπεμπτος, λέει ὁ διάβολος καί φεύγει.

Ὁ ὅσιος Μακάριος σηκώνεται τότε καί ξεκινᾶ γιά τήν σκήτη. Οἱ ἀδελφοί πού τό ἔμαθαν ὅτι ἔρχεται, βγαίνουν μέ βάγια γιά νά τόν ὑποδεχθοῦν. Ἐκεῖνος ζήτησε νά μάθῃ ποιός εἶναι ὁ Θεόπεμπτος. Ὅταν τόν βρῆκε, πῆγε στό κελλί του. Ὁ ἀδελφός τόν δέχθηκε μέ χαρά. Μόλις ἔφυγαν οἱ ἄλλοι, ὁ ἀββᾶς τοῦ λέει:

-          Πῶς εἶσαι, ἀδελφέ;

-          Καλά μέ τίς εὐχές σου.

-          Μήπως ἔχεις πόλεμο μέ  τούς λογισμούς;

-          Καλά εἶμαι.

-          Ἐγώ, τί νά σοῦ πῶ; Τόσα χρόνια ἀσκητεύω, κι ὅλοι μέ τιμοῦν, καί ὅμως παρά τά γεράματά μου δέν μ’ ἀφήνουν ἥσυχο οἱ αἰσχροί λογισμοί.

-          Πίστεψέ με, γέροντα, καί σέ μένα τό ἴδιο συμβαίνει.

Ὁ ἀββᾶς Μακάριος συνέχισε νά ὑποκρίνεται ὅτι ἔχει πολέμους καί ἀπό ἄλλους λογισμούς, ἕως ὅτου ὁ μοναχός Θεόπεμπτος τοῦ ἀπεκάλυψε ὅλες τίς δυσκολίες του. Μετά τόν συμβούλευσε καί τόν εὐλόγησε.

Ὅταν γύρισε στήν δική του ἔρημο, ξαναβλέπει τόν διάβολο καί τοῦ λέει:

-          Ποῦ πηγαίνεις πάλι;

-          Πάω νά ξαναπειράξω τούς ἀδελφούς τῆς σκήτης, ἀπαντᾶ ἐκεῖνος καί φεύγει.

-          Στόν γυρισμό τοῦ λέει ὁ ὅσιος:

-          Πῶς τά πέρασες μέ τούς ἀδελφούς;

-          Ἄσχημα, τοῦ ἀπαντᾶ ὁ διάβολος. Καί τό χειρότερο εἶναι ὅτι κι αὐτός ὁ φίλος μου ὁ Θεόπεμπτος, πού μέχρι τώρα μέ ὑπήκουε, δέν ξέρω πῶς, χάλασε καί δέν μέ ἀκούει, μέ πολεμᾶ μάλιστα περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους. Τόσο, πού ὁρκίσθηκα γιά ἀρκετό καιρό νά μήν ξαναπατήσω στήν σκήτη.

(Γεροντικόν)

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com