Τό ἦθος τοῦ γέροντα Πορφύριου.Ἡ ὑπακοή του

    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

(Η ΕΞΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ)

Ὁ Γέροντας διά μέσου τῶν διαφόρων στοιχείων τῆς ἐξαγιασμένης προσωπικότητάς του προβάλλει ὡς ἕνα αὐθεντικό πρότυπο ἁγίου ἀνθρώπου, θεραπευμένου ἐκκλησιαστικά καί ἀληθινά ὀρθόδοξου. Μελετώντας τίς διάφορες ἀρετές του πολύ ὠφελούμαστε καί γνωρίζουμε πολύτιμα ψυχοθεραπευτικά καί ἀποτελεματικότατα βότανα κατάλληλα γιά τήν θεραπεία τῆς δικῆς μας νοσούσης προσωπικότητας.

Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ : Η ΥΠΑΚΟΗ ΤΟΥ

Συναίσθηση ἁμαρτωλότητας καί ὑπακοή

Ἡ βαθειά ταπείνωση καί ἡ συναίσθηση τῆς ἄκρας ἁμαρτωλότητας συνεῖχαν τόν π. Πορφύριο σ’ ὅλη του τή ζωή· κατ’ ἐξοχήν δέ αὐτά φανερώνονται στό «κύκνειο» ἆσμα του, τήν «ἐπιστολή του πρός τά πνευματικά του παιδιά». Ὅ,τι ἔκανε, τό ἔκανε δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων του Γερόντων, πού «ἀγάπησε πάρα πολύ». Ἡ πολλή του ἀγάπη τόν ὁδήγησε στήν «ἄκρα ὑπακοή», τουτέστιν στήν ἄκρα ταπείνωση, πού εἶναι μίμηση Χριστοῦ. Ἡ ἄκρα ταπείνωση τόν ἔκανε δεκτικό τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

«Αὐτό (δηλαδή ἠ ἄκρα ὑπακοή) μέ βοήθησε πάρα πολύ», γράφει, «αἰσθάνθηκα καί μεγάλη ἀγάπη καί πρός τόν Θεό καί πέρασα πάρα πολύ καλά» Ὁμιλεῖ πολύ ταπεινά, «κρύπτων ἑαυτόν». Τό χάρισμα τῆς διοράσεως τοῦ δωρήθηκε στά 17 του χρόνια.

«Ἀλλά κατά παραχώρηση Θεοῦ, γιά τίς ἁμαρτίες μου» -πάλιν καί ἀείποτε μνημονεύει τῶν ἁμαρτιῶν του- «ἀρρώστησα πολύ καί οἱ Γέροντές μου, μοῦ εἶπαν νά πάω στούς γονεῖς μου στό χωριό μου…»¹. Ὅ,τι ποιεῖ, τό «ποιεῖ μετά ἐρωτήσεως», εὐλογίας καί ἐντολῆς τοῦ «μετά Θεόν θεοῦ» του, τοῦ πνευματκοῦ του πατρός.

Ἡ χαρούμενη ὑπακοή, πηγή τῶν Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἡ ἀναμφισβήτητη γνησιότητα τῆς ὀρθόδοξης βιοτῆς τοῦ ὁσίου γέροντος διαλάμπει στή «χαρούμενη νέκρωση θελήματος καί φρονήματος», πού ζεῖ κάθε στιγμή. Τό ἦθος του, ἀσκητικό καί ταπεινό, φανερώνει τή συσταύρωση μέ τόν Χριστό, τόν «γενόμενον ὑπήκοον μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυροῦ»².

Ἔλεγε χαρακτηριστικά, ὁ λαμπρός μιμητής τοῦ Πρώτου καί Μεγίστου Ὑποτακτικοῦ, ὅτι ἡ ἀπόλυτη ὑπακοή τόν ἔσωσε.

«Οἰκονομοῦσε» ἀκόμη καί τούς Γεροντάδες του, παραιτούμενος ἀπό κάθε «δικαίωμα», θέλημα καί ὑψηλό φρόνημα.

Ἡ μεγάλη ἀγάπη, πού εἶχε πρός τούς Πνευματικούς του Πατέρες, θυμίζει τήν ἀντίστοιχη τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου πρός τόν Γέροντά του, τόν ὅσιο Συμεων τόν Εὐλαβή. Ὁ Ὅσιος Συμεών ὁσάκις ἤθελε νά πάρει εὐλογία, ἠσπάζετο τά ἴχνη τῶν ποδῶν τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρός.

«…Αὐτή ἡ εὐλογημένη ὑπακοή πολύ μέ ὠφέλησε», ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Πορφύριος, «μέ ἄλλαξε. Ἔγινα ξύπνιος, γρήγορος, πιό γερός στό σῶμα καί στήν ψυχή… Πάνω στήν ὑπακοή εἶχα σκύψει καί ἐγκύψει. Τά ὑπόλοιπα, πού ὁ Θεός ἔφερε στή ζωή μου, ἦλθαν μόνα τους. Καί τό χάρισμα τό προορατικό μοῦ δόθηκε ἀπ’ τόν Θεό ἐξαιτίας τῆς ὑπακοῆς»³.

Ὁ Γέροντας ἐδῶ ἐπιβεβαιώνει μέ τή ζωή του τόν ἅγιο Ἰωάννη τό Σιναΐτη, πού γράφει στήν οὐρανοδρόμο Κλίμακα: «Ἐξ ὑπακοῆς ταπείνωσις· ἐκ ταπεινώσεως διάκρισις· ἐκ διακρίσεως διόρασις· ἐκ δέ ταύτης προόρασις»⁴.

«Ἡ ὑπακοή», ἔλεγε ὁ π. Πορφύριος, «δείχνει τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Κι ὁ Χριστός ἰδιαίτερα ἀγαπάει τούς ὑπάκουους. Γι’ αυτό λέει: “Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δέν ἐμέ ζητοῦντες εὑρήσουσι χάριν”⁵. Μές στήν Ἁγία Γραφή ὅλα εἶναι γραμμένα, ἀλλά κεκαλυμμένα»⁶.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

1Ἐπιστολή Γέροντος Πορφυρίου

2 Φιλ. 2, 7-8: «σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ».

3 Βίος καί λόγοι, σελ. 73-74: «Ἀλλά ἡ ὑπακοή μου ἦταν ἀποτέλεσμα ἀγάπης, ὄχι ἀναγκαστική… Μ’ ἔκανε νά τά γνωρίζω ὅλα. Πρέπει μέρα νύκτα νά δοξάζω τόν Θεό, πού μέ ἀξίωσε νά ζήσω ἔτσι σ’ αὐτή τή ζωή».

4 Ἰωάννου Σιναῒτου, «Κλίμαξ», Λόγος Δ’, «Περί ὑπακοῆς».

5 Παροιμ. 8,17.

6 Βίος καί λόγοι, σελ. 73-74.