Πῶς θά ἔχουμε γνήσιες ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ στήν Θεία Λειτουργία

   ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

ΠΩΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΝΗΣΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ

 ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ:

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΤΕΡΑ

Πιό πρακτικά καί ἀναλυτικότερα, ἄς δοῦμε τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά ἔχουμε ἐνεργό μέσα μας τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὥστε νά ζοῦμε τή Θεία Λειτουργία, νά ἔχουμε ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ.

Κατ’ ἀρχήν πρέπει νά ποῦμε ὅτι αὐτό εἶναι δῶρο Του καί θά μᾶς τό δώσει, ὅταν Ἐκεῖνος κρίνει. Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νά εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι, δεκτικοί τοῦ δώρου Του. «Ἄν καί ὁ Θεός», γράφει ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, «μᾶς δίνει δωρεάν ὅλα τά ἅγια πράγματα καί δέν συνεισφέρουμε προηγουμένως ἐμεῖς τίποτε σ’ Αὐτόν, ἀλλά εἶναι ὅλα ἀπολύτως δικά Του δωρήματα, ἐντούτοις ἀπαιτεῖ ἀναγκαστικά ἀπό ἐμᾶς νά γίνουμε ἱκανοί νά τά δεχθοῦμε καί νά τά φυλάξουμε, καί δέν μᾶς κάνει μετόχους τοῦ ἁγιασμοῦ ἄν δέν ἔχουμε τέτοια διάθεση. Ἔτσι μᾶς δέχεται στό Βάπτισμα, ἔτσι μᾶς δέχεται στό Χρίσμα, ἔτσι μᾶς δέχεται στή Θεία Κοινωνία καί μᾶς μεταδίδει ἀπό τή φοβερή Θεία Τράπεζα»¹.

Ἀπαραίτητο γιά νά γίνουμε δεκτικοί τοῦ ἁγιασμοῦ πού ἐκχέεται κατά τήν Θεία Λειτουργία εἶναι τό νά εἴμαστε ΙΚΑΝΟΙ νά Τόν δεχθοῦμε.

Ἱκανοί γινόμαστε ὅταν ἔχουμε Φόβο Θεοῦ, πίστη καί ἀγάπη δηλ. ὅταν ὑπάρχει ἡ προσπάθεια γιά τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη, ἡ ὁποία καί ὁδηγεῖ στό φωτισμό. Ἡ κάθαρση γίνεται διά τῆς Θείας Χάριτος ἡ Ὁποία ἑλκύεται ὅταν ὁ ἄνθρωπός ἔχει: Α)ζωντανή, ὀρθόδοξη πίστη, ἡ ὁποία συνοδεύεται ἀπό Β)τά ἔργα τῆς πίστεως (τήν ἀγάπη). Αὐτά βεβαίως ἀρχίζουν ἀπό τόν Φόβο τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος πάλι γεννιέται ἀπό τήν ἀρχική πίστη. Ὁ φόβος αὐτός στή συνέχεια τρέφεται καί αὐξάνεται μέ τά ἔργα τῆς πίστεως, τά ὁποῖα ἐν συνόψει, εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Σωτῆρος. Ὁ ἀρχικός φόβος βαθμηδόν ἀντικαθίσταται ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό (Θεῖος Ἔρωτας). Ἔτσι ἐνεργοποιεῖται ἐντός μας ἡ Βαπτισματική δωρεά. Ζοῦμε τότε τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, τήν «ἐν Χάριτι ζωή».

Ἡ λήψη , ἐνεργοποίηση καί ἡ διατήρηση τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι καί ἡ προϋπόθεση γιά τήν ἐπιτέλεση τῆς ἀληθινῆς λατρείας καί τῆς βίωσής της. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι αὐτό πού θά μᾶς διδάξει «πῶς καί γιά ποιά πράγματα πρέπει νά προσευχόμαστε»². Αὐτό κράζει μυστικά μέσα μας «Ἀββᾶ, ὁ Πατήρ».

Πρέπει ὁ ἀγαθός Παράκλητος νά εἶναι Ἐνεργός μέσα μας γιά νά προσφέρουμε λατρεία εὐάρεστη στό Θεό. Πρέπει ἀκόμη νά εἴμαστε σέ διαρκή ἐγρήγορση γιά νά διατηροῦμε αὐτή τή φωτιά τοῦ Παρακλήτου, συνεχῶς ἀναμμένη μέσα μας.

Τό Πανάγιον Πνεῦμα ζεῖ καί κατευθύνει τήν Ἐκκλησία. Παρέχεται καί ἐνεργεῖ διά τῶν μυστηρίων καί μάλιστα διά τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὄχι σέ ὅλους ἀλλά στούς μετανοημένους, στούς «καθαιρομένους».

Ἡ, ἐν καταστάσει ταπεινώσεως καί μετανοίας, συμμετοχή στή Θεία Λειτουργία, μᾶς χαρίζει τό Πανάγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖο στή συνέχεια μᾶς χορηγεῖ τά πάντα · φυσικά καί τήν «ἱκάνωση» γιά τήν ἐπιτέλεση τῆς «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» λατρείας.

Ἡ ποσότητα καί κυρίως ἡ ποιότητα στήν προσευχή, ἡ συνεχής προσπάθεια γιά κάθαρση ἀπό τά πάθη, ἡ συχνή συμμετοχή μας στή Θεία Λειτουργία, θά μᾶς τελειοποιήσουν· ἀρκεῖ βεβαίως νά τό κάνουμε μέ χαρούμενη-εὐλαβική διάθεση καί ἀνοίγοντας τήν ψυχή μας στό Θεό.

Ἡ Θεία Λειτουργία, ὅπως ἤδη τό εἴπαμε, θά μᾶς ἀνεβάσει σκαλί-σκαλί στήν κορυφή τῶν ἀρετῶν, πού εἶναι ἡ ἀγάπη. Εἶναι τόσο πλούσια ἡ Χάρη πού ἐκχέεται, ὥστε κανείς δέν «ἐξέρχεται πεινῶν»· ὅλοι «λάμποντες, ἀστρά­πτο­ντες, ἠλλοιωμένοι» μετέχουν τοῦ συμποσίου τοῦ μυστικοῦ, τῆς «ὑπερ­φυοῦς τραπέζης». Ἐξέρχονται παρηγορημένοι, μέ τήν οὐράνια παράκληση στά πρόσωπα καί τήν βαθιά εἰρήνη στήν καρδιά·ἀρκεῖ βεβαίως νά τό θέλουν καί νά προσέρχονται «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης».

Ἑπομένως, τά ἴδια τά μυστήρια, ἡ ἴδια ἡ λατρεία καί μάλιστα ἡ Θεία Λειτουργία (τηρουμένων καί τῶν προϋποθέσεων πού θά ἀναφέρουμε παρακάτω) θά μᾶς ἱκανώσει (δώσει τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ἀπαιτεῖται) γιά νά λατρέψουμε εὐάρεστα τόν Κύριο καί νά ἔχουμε γνήσια ἐμπειρία Αὐτοῦ «ἐν πάσῃ αἰσθήσει».

Γιά μεθοδολογικούς καί πρακτικούς λόγους διακρίναμε σέ τρία μέρη τήν προσπάθεια πού καλούμαστε νά κάνουμε ὥστε νά βιώσουμε καλύτερα τό μυστήριο τῶν μυστηρίων:

1)Πρίν τή Θεία Λειτουργία

2)Στή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας καί

3)Μετά τήν Θεία Λειτουργία.

 

Προδημοσίευση στό διαδίκτυο Γ΄ἔκδοσης (ἐπηυξημένης) τοῦ βιβλίου: (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου)-Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τή ζήσουμε

Σχῆμα μικρό ,Σελίδες: 162, Τιμή:5€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr  

1 Τοῦ Ἁγίου καί σοφωτάτου Νικολάου Καβάσιλα τοῦ καὶ Χαμαετοῦ, Εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν, Настоящият текст е издаден от R. Bornert, J. Gouillard, P. Périchon, and S. Salaville в серията «Сурс кретиен», том 4, Париж, 1967, Αʹ. Τί ς ὁ νοῦς τῆς ἱερουργίας ὅλης ὡς ἐν κεφαλαίῳ:«Εἰ γὰρ καὶπροῖκα δίδωσιν ἡμῖν ὁ Θεὸς πάντα τὰ ἅγια, καὶ οὐδὲν αὐτῶν προεισφέρομεν, ἀλλ᾿ ἀτεχνῶς εἰσι χάριτες, ἀλλὰ τό γε ἐπιτηδείους γενέσθαι πρὸς τὸ δέξασθαι αὐτὰ καὶ φυλάξαι ἐξ ἀνάγκης ἀπαιτεῖ παρ᾿ ἡμῶν· καὶ οὐκ ἂν μεταδοίη τοῦ ἁγι-
ασμοῦ μὴ οὕτω διατεθεῖσιν. Οὕτω βαπτίζει, οὕτω χρίει,
οὕτως ἑστιᾷ, καὶ τῆς φρικτῆς μεταδίδωσι τραπέζης». Βλ. καί Ἁγίου Νικολάου Καββάσιλα, Ἑρμηνεία τῆς Θείας Λειτουργίας, Ἐκδόσεις «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας», Γ΄ ἔκδοση, 1995, σελ. 21.

2 Πῶς δεῖ καί ὑπέρ ὧν χρή προσεύχεσθαι.