Ἐμφανίσεις Δικαίων. Ἡ ἀξία τῆς θυσίας

 

Αὐτό τό συγκλονιστικό γεγονός ἐκτυλίχτηκε στά γαλανά νερά τοῦ Σαρωνικοῦ, τήν περασμένη δεκαετία. Τό ἀφηγήθηκε μιά ἀπ᾿ τίς πιό ἐκλεκτές μαθήτριες τοῦ Γέροντα Πορφυρίου, ἡ ὁποία ἐπρόκειτο νά γίνει Μοναχή.

Σ᾿ ἕνα ἀπ᾿ τά παραθαλάσσια προάστεια τῆς Ἀττικῆς, θά γίνονταν κολυμβητικοί ἀγῶνες γυναικῶν. Θά ἔπαιρνε μέρος καί μιά ἐξαιρετική κοπέλα, ἡ Ἄννα, ἡ ὁποία ἦταν πρωταθλήτρια στήν κολύμβηση, συγγενής καί φίλη τῆς μαθήτριας τοῦ Γέροντα. Στούς ἀγῶνες θά συμμετεῖχε ἐπίσης καί μία ἄλλη φίλη τῆς Ἄννας, ἡ ὁποία εἶχε κι ἐκείνη μεγάλη ἐπίδοση σ᾿ αὐτό τό ἄθλημα.

(Πρέπει νά τονιστεῖ ὅτι ἡ Ἄννα, ἐκτός ἀπό τήν ἐξαιρετική της ἐπίδοση στήν κολύμβηση, εἶχε μιά πολύ καλλιεργημένη ψυχή. Ἦταν θεοσεβής, εὐγενής, γενναιόψυχη. Ὅλοι τήν ἀγαποῦσαν!).
Τήν ἡμέρα τῶν ἀγώνων πλῆθος κόσμου εἶχε συγκεντρωθεῖ στό καθορισμένο μέρος. Μεταξύ αὐτῶν κι οἱ γονεῖς τῶν δύο κοριτσιῶν.

Ὅταν οἱ ἀγῶνες ξεκίνησαν κι οἱ ἀθλήτριες ξανοίχτηκαν βαθιά στή θάλασσα, προπορευόταν αἰσθητά ἡ Ἄννα. Ἀπό πίσω της κολυμποῦσε ἡ φίλη της. Ξαφνικά, ἡ Ἄννα μέ τήν ἄκρη τοῦ ματιοῦ της βλέπει τήν κοπέλα νά χάνεται μέσα στά νερά, εἶχε πάθει κράμπα! Ἀμέσως, μέ τή φιλαλληλία πού τή διέκρινε, ἐγκαταλείπει τόν ἀγῶνα καί κατευθύνεται πρός τό μέρος της. Δυστυχῶς ὅμως οἱ παρατηρητές τοῦ ἀγῶνα δέν ἀντιλήφθηκαν ἀμέσως τό συμβάν. Ὅταν πλησίασε ἡ Ἄννα, ἡ φίλη της εἶχε χάσει πλέον τίς δυνάμεις της. Στήν προσπάθειά της μάλιστα νά σωθεῖ, τήν ἔπιασε ἀπ᾿ τό λαιμό καί βυθίστηκαν κι οἱ δυο. Ὅταν τελικά πῆραν εἴδηση ἀπ᾿ τήν ἀκτή κι ἔσπευσαν κοντά τους, τίς βρῆκαν καί τίς δύο νεκρές!
Εὔκολο εἶναι νά φανταστεῖ κανείς τό θρῆνο πού ἔγινε ἀπ᾿ τούς γονεῖς, ἀλλά κι ἀπ᾿ ὅλον τόν κόσμο, εἰδικά γιά τήν Ἄννα, τήν ἡρωίδα αὐτή τῆς ἀγάπης. Πρώτευε στήν κολύμβηση, πρώτευσε καί στό μεγαλειῶδες ἄθλημα τῆς αὐτοθυσίας γιά τή σωτηρία τοῦ πλησίον! Ἐφάρμοσε τά θεϊκά λόγια τοῦ Κυρίου.

Ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν βράβευσε τήν ἡρωική πράξη τῆς Ἄννας, δίνοντας τό βραβεῖο στή μητέρα της. Ἐκείνη ὅμως κλονίστηκε! Ἦταν ἀπαρηγόρητη καί κινδύνευε ἡ ψυχή της. Τότε ἐπενέβη ἀποφασιστικά ἡ πνευματική θυγατέρα τοῦ Γέροντα Πορφυρίου. Τήν παρηγόρησε, τή στερέωσε στήν Πίστη καί μέ τή θερμή προσευχή της στό Θεό ἡ πονεμένη γυναίκα εἰρήνευσε, φωτίστηκε, κι ἔφθασε στό σημεῖο νά δοξάζει τό Θεό γιά τήν ἡρωίδα καί μάρτυρα κόρη πού τῆς χάρισε.
Ἡ Ἄννα, δέ ἡ ἁγία αὐτή ψυχή, βλέποντας, μέ τόν τρόπο πού μόνο ὁ Θεός γνωρίζει, τή βοήθεια πού πρόσφερε στή μητέρα της ἡ φίλη της καί μαθήτρια αὐτή τοῦ Γέροντα, θέλησε νά τήν εὐχαριστήσει. Καί, τό θαυμαστό ἔγινε! (Θά μποροῦσε ὁ Θεός τῆς ἀγάπης νά μήν ἱκανοποιήσει τήν ἐπιθυμία μιᾶς τέτοιας ψυχῆς;).

"Ἦταν μεσημέρι", ἀφηγήθηκε ἡ μαθήτρια τοῦ Γέροντα, "δέν κοιμόμουν, ἤμουν σέ τελείως φυσική κατάσταση, ὁπότε ξαφνικά ἀνοίγει ἡ πόρτα τοῦ δωματίου μου καί μπαίνει ὁλόφωτη, θεϊκά ὄμορφη, μ᾿ ἕνα γλυκύτατο χαμόγελο ἡ Ἄννα! Στήν ἀρχή ταράχτηκα, ἀμέσως ὅμως θεία χαρά καί ἀγαλλίαση μέ πλημμύρισε. Ἔμεινα ἄφωνη νά τήν κοιτάζω. Τότε ἀκούστηκε ἡ φωνή της εἰρηνική καί γλυκειά. Μοῦ εἶπε:
--Πῆρα ἄδεια ἀπ᾿ τόν Κύριο νά ἔρθω νά σ᾿ εὐχαριστήσω πού βοήθησες τή μητέρα μου. Σέ παρακαλῶ νά τῆς πεῖς πώς ἐγώ θά μποροῦσα νά σωθῶ. Γνώριζα τόν τρόπο ν᾿ ἀπελευθερωθῶ ἀπό τά χέρια τῆς φίλης μου, ἀλλά δέ θά εἶχα τή δύναμη νά βγῶ μόνο ἐγώ στήν ἀκτή καί ν᾿ ἀντικρύσω τή μητέρα της(!!) Ἐπίσης, πές της πώς δέν ὑποφέραμε. Σ᾿ ἐκεῖνες τίς δύσκολες στιγμές μᾶς παρουσιάστηκε ὁ Κύριός μας, ὁ Χριστός μας. Χαμογελῶντας θεϊκά, μᾶς εἶπε: " Ἐάν θέλετε ἐγώ θά σᾶς στείλω πίσω, στήν ἐπίγεια ζωή. Τί θέλετε, νά γυρίσετε πίσω ἤ νά ἔρθετε μαζί μου;" Κι ἐμεῖς διαλέξαμε νά πᾶμε μαζί Του! Κανείς δέ μπορεῖ νά δεῖ τή θεϊκή Του ὀμορφιά κι ἀγάπη καί νά προτιμήσει κάτι ἄλλο, ἀδελφή μου." Μετά πρόσθεσε μέ περισσότερη ἀκόμη ἀγάπη: "Γιά τό καλό πού μοῦ ἔκανες, θά σοῦ πῶ κι ἐγώ ἕνα μυστικό τ᾿ Οὐρανοῦ. Ἔρχονται πολλοί ἄνθρωποι πάνω καλοί κι ἐνάρετοι. Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, μοναχοί, οἰκογενειάρχες, καί πιστεύουν ὅτι θά πάρουν τήν πρώτη θέση στόν Οὐρανό. Ἡ πρώτη θέση ὅμως ἀνήκει σ᾿ αὐτούς πού θυσιάζουν τή ζωή τους γιά τούς ἄλλους! Σ᾿ αὐτούς πού μιμοῦνται τό Χριστό στήν θυσία!

Αὐτά εἶπε κι ἔγινε ἄφαντη, ἀφήνοντάς μου μιά ἀπερίγραπτη χαρά καί συγκίνηση...

"Ἡ πρώτη θέση στόν Οὐρανό εἶναι γι᾿ αὐτούς πού θυσιάζουν τή ζωή τους γιά τόν πλησίον!..."

Μήνυμα σπουδαιότατο, εἰδικά γιά τήν ἐποχή μας, τήν ἐποχή τοῦ ἀπάνθρωπου ἀτομισμοῦ, πού σκοτώνει κάθε χαρά τῆς ψυχῆς. Ἡ θυσιαζομένη ἀγάπη ὅμως ζωοποιεῖ καί χαροποιεῖ. Εἴθε νά μᾶς τήν χαρίσει ὁ Θεός! 

Ἀπό τό βιβλίο: "Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό"

Ἔκδοσις: " Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005