«Τό θαῦμα τῆς ὑπακοῆς»

Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης

............

Ὁ ἱερομόναχος Μακάριος ὁ ἀπό Φιλοθέου καί νῦν Γέροντας τοῦ Χιλανδαρινοῦ Κελλίου «Μαρουδᾶ» συμπληρώνει:

«Ὅταν ἤμουν ἀκόμα ἀρχάριος (16-17 ἐτῶν) στήν Προβάταν ὑποτακτικός τοῦ παπα-Ἐφραίμ, μετέπειτα ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Φιλοθέου, ἐπόνεσε τό δόντι μου. Ὁ Γέροντάς μου μ᾿ ἔστειλε στόν τότε ὀδοντίατρον Καρυῶν ἀείμνηστον Μοναχόν Νικήταν, Γέροντα τοῦ Διονυσιατικοῦ κελλίου Ἅγ. Νικόλαος.

Μέ ρωτᾶ ὁ Γ. Νικήτας:

• Ἀπό ποιά συνοδεία εἶσαι παιδί μου;

• Εἶμαι κολογέρι τοῦ παπα-Ἐφραίμ ἀπό τόν Ἅγ. Ἀρτέμιον Προβάτας.

• Μπράβο, παιδί μου. Ἔπεσες σέ καλά χέρια. Οἱ Γεροντάδες σας εἶναι ἅγιοι. Βλέπεις αὐτό τό δόντι; Αὐτό τό φυλάω σάν ἅγιο λείψανο. Κάποτε ὁ παπποῦς σας Ἰωσήφ, ἔστειλε ἕνα καλογέρι νά βγάλη δόντι. Τόν κοιτάω· τό στόμα του πρησμένο. Τοῦ λέω:
  
  
  “Παιδί μου, δέν μπορῶ τώρα νά τό βγάλω· πρέπει νά βάλω φάρμακο νά ξεπριστῆ καί μετά”.
  Ἐκεῖνος ἀπαντᾶ:
  “Δέν πειράζει, Γέροντα· ἄς πονέσω. Ἔχω ἐντολή ἀπό τόν Γέροντά μου σήμερα νά γυρίσω πίσω”.
  “Βρέ παιδί μου, γιατρός εἶμαι. Ἔχω πεῖρα· πολύ θά πονέσης”.
  Καί πάλιν αὐτός:
  “Δέν πειράζει, Γέροντα· ἄς πονέσω. Σέ παρακαλῶ βγάλ᾿ το”.

Βρέ, λέω, κοίταξε ἀκρίβεια. Τέτοιο καλογέρι ἀκόμα δέν συνάντησα. Δώστου-δώστου, ἀφοῦ τόν βασάνισα ἀρκετά, μέ πολύν κόπον τοῦ τό ᾿βγαλα. Ἐκεῖνος ζαλισμένος-πεθαμένος ἀπό τούς πόνους μοῦ βάζει μιά μετάνοια καί παίρνει δρόμο γιά Δάφνη».

Σχόλιο συγγραφέως:

Ἐδῶ ὅμως ἀξίζει νά σημειώσωμεν καί τήν μεγάλην ἀρετήν τοῦ Γέροντός του, ὁ ὁποῖος δέν φόρτωνε μόνο δυσβάστακτα φορτία, ὅπως οἱ παλαιοί ἐκεῖνοι φαρισαῖοι, ἀλλά πάντοτε μοιραζόταν τό φορτίον μέ τόν ἄλλον (Ματθ. Κγ΄: 4).

Καί συμπληρώνει λοιπόν περί αὐτοῦ ὁ Γερό Ἀρσένιος, κατά τόν αὐτόν π. Μακάριον. «Μόλις ἔστειλε ὁ Γέροντας τόν π. Χαράλαμπο στίς Καρυές μέ φωνάζει καί μοῦ λέγει:

“Ἀρσένιε, τό ξέρεις ὅτι πολύ φορτώσαμε τό καλογέρι; Λοιπόν, σήμερα δέν ἔχει ἐργόχειρο, οὔτε φαΐ· ἔγκλειστοι στά κελλιά μας, θά μοιραστοῦμε τό βάρος”.

Καί ὅταν λοιπόν γύρισε ὁ π. Χαράλαμπος, ἀφοῦ τελείωσε καί ἡ τελευταία δοκιμασία του, τοῦ λέγει ὁ Γέροντας·

“Κοίταξε, παιδί μου, κάτω τό πάτωμα. Αὐτό πού βλέπεις, δέν εἶναι νερό. Ἀπό τήν ὥραν πού ἔφυγες, ὡς αὐτήν τή στιγμή, στά μάτια μου κυλοῦσαν τά δάκρυα γιά σένα”».

Μέ τ᾿ ἀνωτέρω ἄς συμπεράνη ἔκαστος ποιός ἦταν ὁ π. Χαράλαμπος, ἀλλά καί ποιούς πνευματικούς ὁδηγούς εἶχε.

συνεχίζεται...

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἰωσήφ Μ.Δ.

Ἀπό τό βιβλίο: “Ὁ ἁπλοϊκός ἡγούμενος καί

διδάσκαλος τῆς νοερᾶς προσευχῆς”

Ἐκτύπωση, Βιβλιοδεσία: ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κεντρική Διάθεση: Βιβλιοπωλεῖον «ΛΥΔΙΑ»

Καμβουνίων 1, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ τηλ. 2310237-412

Τά ἔσοδα θά διατίθενται γιά φιλανθωπικούς σκοπούς.