Ω! πόσον μας πλανά η λήθη και η ραθυμία, εμέ πρώτον! Τρομερά υπόθεσις,
εάν σκεφθώμεν, το αν θα επιτύχωμεν ή όχι του προορισμού μας. Τρόμος
καταλαμβάνει την όλην υπόστασιν του ανθρώπου, όταν καλώς σκεφθή, τι άρα
έσται επ’ εσχάτων!
Οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζομένη του σώματος ή όταν αι βίβλοι
ανεωχθήσωνται και τα κρυπτά των ανθρώπων δημοσιευθήσωνται! Ποία έσται
μοι κρίσις τω συλληφθέντι εν αμαρτίαις; Ίλεως, ίλεώς μοι γενού,
γλυκύτατε Ιησού μου. Εις τους οικτιρμούς Σου επιρρίπτω την απόγνωσιν της
ψυχής μου.
Πηγή
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/01/blog-post_436.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου