Για να προσευχηθούμε αμετεώριστα, πρέπει να βιώνουμε: α) την απανταχού παρουσία του Θεού, τόσο στο χώρο που βρισκόμαστε, όσο και μέσα μας και β) την αίσθηση της βαθειάς εν μετανοία αμαρτωλότητάς μας. Η αίσθηση της αμαρτωλότητάς μας, βιώνεται με την φράση ''ελέησόν με'', όταν δεν την λέμε σαν παπαγάλος, αλλά την λέμε συνειδητά και με πόνο.
Με αυτούς τους 2 τρόπους, σε συνδυασμό με την μνήμη του θανάτου, αποκτούμε Θείο φόβο (σεβασμό) και ο νους προσκολλάται στο Χριστό και δεν μετεωρίζεται.
Όταν προσευχόμαστε. αλλά μετεωριζόμαστε και το μυαλό πηγαίνει εδώ και εκεί και δεν είναι συγκεντρωμένο στην προσευχή, αυτό που μας λείπει είναι η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, διότι η διάθεσή μας δεν είναι ταπεινή.
Η εμπειρία των Πατέρων είναι, ότι μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων, κανένας άνθρωπος δεν έχει το αυτεξούσιο και τη δύναμη, όσο και να θέλει, να προσεύχεται, χωρίς κανένα λογισμό (αμετεώριστα). Έχει εξουσία ο σατανάς να ''κινεί'' το μυαλό των ανθρώπων, ακόμα και μετά το Βάπτισμα. Όταν όμως μάθουμε τη μέθοδο, κόβουμε σιγά - σιγά τους λογισμούς στην προσευχή, με την Χάρη του Θεού.
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/05/blog-post_416.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου