Ο παπα-Φώτης Λαυριώτης, ο «δια Χριστόν σαλός», γεννήθηκε στα Πάμφιλα της Λέσβου στις 5 Ιανουαρίου 1913 από τους Δημήτριο και Μαρία Σαρδέλλη.
Σε ηλικία δεκαεπτά ετών έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς και δεν άργησε, αναγνωρίζοντας την ματαιότητα του κόσμου, να αναζητήσει τη μοναχική ζωή στον Άγιον Όρος με τον συγχωριανό του, μετέπειτα π.Παχώμιο. Εκεί γνώρισαν μεγάλες ασκητικές μορφές και έγινε υποτακτικός του παπά-Τύχωνα (γέροντα του Αγίου Παϊσίου). Τελικά ο νεαρός Φώτιος εκάρει μοναχός με το όνομα Αβέρκιος. Αφού έλαβε το μεγάλο μοναχικό σχήμα, χειροτονήθηκε διάκονος και μετέπειτα πρεσβύτερος.
Ο μητροπολίτης Μυτιλήνης αναγνωρίζοντας την αγιασμένη αυτή μορφή, ζήτησε από τον παπα-Φώτη να διαποιμάνει το χωριό Τρύγωνα της Μυτιλήνης, πράγμα το οποίο και αποδέχθηκε ιερουργώντας εκεί για 46 συναπτά έτη.
Τη περίοδο που ο παπα-Φώτης Λαυριώτης μόνασε στο Άγιον Όρος, άρχισε να ασκείται στο χάρισμα της δια Χριστόν σαλότητος. Διακόνησε έτσι τη Μυτιλήνη με γνήσιο αγιορείτικο φρόνημα ως μονοχίτων και ανυπόδιτος. Υπήρξε διορατικός και προορατικός γέροντας στο νησί. Τα θαύματα που επιτελούσε και η αφοσίωσή του στη πατερική παράδοση είναι μερικά από αυτά, που χαρακτηρίζουν την αγιασμένη ζωή του.
Ωστόσο τα θαύματα που επιτελούσε διά του Ιησού Χριστού, δεν σταμάτησαν στην επί γης βιοτή του. Τόσο την ημέρα της κοιμήσεώς του στις 5 Μαρτίου του 2010, όσο και μετά από αυτή, ο παπα-Φώτης συνεχίζει να θαυματουργεί και να ευωδιάζει ο τάφος του.
Συγκλονιστικές οι ακόλουθες πληροφορίες: “Την πίστη του δεν την αντάλλασσε με όλα τα καλά του κόσμου. Δεν συσχηματιζόταν με τα του κόσμου τούτου, δεν φοβόταν, ούτε σκιαζόταν τους πολιτικούς και τους άρχοντες, δεν είχε άλλη συμπεριφορά για τους μεν και άλλη για τους δε. Δεν ήθελε τερτίπια και διπλωματίες κατά την επικοινωνία. Ήταν πηγαίος εκφραστής της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Ποτέ του δεν το έβαζε κάτω για κάτι πού ήθελε να πετύχει. Οργιζόταν όταν έβλεπε κληρικούς να μην τιμούν το ράσο τους. Κάποιες φορές ήλεγχε τους συναδέλφους του κληρικούς με λόγια σκληρά. Κι όμως εκείνη η φαινομενική καλογερική σκληρότητα δεν είχε μέσα της κακία. Όλους τους αγαπούσε, την αμαρτία των πολλών μάλλον μισούσε. Στηλίτευε άγρια, όπως έκαναν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Επιτιμούσε και ταυτόχρονα αγαπούσε. Μάλωνε και φώναζε και συγχρόνως συγχωρούσε.
Εάν έβλεπε αμετανοησία και δαιμονικό πείσμα αποχωρούσε κι έφευγε μακρυά. Δεν του άρεσαν οι τυπικότητες στα μοναστήρια. Ήθελε μοναχούς και μοναχές να ζουν μέσα στην ανεπιτήδευτη απλότητα και αρχοντιά. Έκανε πολλά πράγματα τραβηγμένα για τον καθωσπρεπισμό, τρόπο καλής ωστόσο δυτικής συμπεριφοράς.”
Παρακολουθείστε τον ίδιο τον παπα Φώτη να ομιλεί περί της ζωής του στο βίντεο αυτό!
https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/5-2010.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου