Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο «Ἀπό τό περιβόλι τῆς Παναγίας, Νοσταλγικές ἀναμνήσεις»
τοῦ +Ἀρχιμ. Χερουβείμ
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΒΑΡΛΑΑΜ ΤΟΝ ΒΙΓΛΙΩΤΗ
Ἐρχόμενος κάποτε ἀπό τήν Νέα Σκήτη πρός τήν Ἁγία Ἄννα, συνήντησα ἕνα μοναχό προχωρημένης ἡλικίας. Ἦταν κατάλευκος, χαρίης καί ἑλκυστικός στήν ὄψι. Μόλις μέ εἶδε, μέ χαιρέτησε μέ ἁπλότητα καί μοῦ εἶπε:
- Κάθου νά σέ γνωρίσω, νέε στρατιώτα τοῦ Χριστοῦ μας!
Ἐκαθησα σέ μία πέτρα χωρίς νά φέρω καμμία ἀντίρρησι. Παρ’ ὅλο πού, ὅπως ἀνέφερα, δέν εἴχαμε εὐλογία νά συνομιλοῦμε μέ ξένους, δέν κατώρθωσα ν’ ἀντισταθῶ. Μέ εἶχε καθηλώσει ἡ εὐλογημένη ἐκείνη μορφή.
- Ἀπό ποῦ εἶσαι καλογέρι μου; Μέ ρώτησε.
- Ἀπό τό Γενεσιον τῆς Θεοτόκου.
- Ὤ!, ἔκανε θαυμάζοντας. Ἀπό τούς ἐκλεκτούς αὐτούς πατέρες; Ὁ Θεός νά σέ εὐλογῇ. Ἄν θέλῃς, παιδί μου, νά ἐπιτύχῃς στήν μοναχική σου κλήση, ἕνα πράγμα ἔχω νά σοῦ πῶ. Φρόντισε νά ἀγαπήσῃς πολύ τόν σωματικό κόπο. Αὐτά τά βράχια, αὐτούς τούς ἀνήφορους καί κατήφορους, αὐτά τά ἀτέλειωτα σκαλοπάτια, αὐτούς τούς ντορβάδες καί τά τσουβάλια, αὐτούς τούς ἱδρῶτας καί τούς μόχθους, πού κάθε ἡμερα θά ζεῖς, φρόντισε, καθώς σοῦ εἶπα, νά τούς ἀγκαλιάσῃς μέ τήν ψυχή σου. Εἶναι ἴσως τό ἀντίδοτο τοῦ ἐγωισμοῦ σου. Ἔτσι θά σπάσει ἡ ἀντιδραστική του παρουσία κι’ ἔτσι θά ἀπαλλαγεῖς κι’ ἐσύ ἀπ’ αὐτή τήν Λερναία Ὕδρα τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς.
Εἶμαι ἀπό μικρό παιδί ἐδῶ στό Ἅγιον Ὄρος. Ἐγνώρισα ἅγιους μοναχούς, σοφούς μοναχούς. Ἐδιαβασα τόσα πατερικά βιβλία, καί ὅλα αὐτά σέ ἕνα συμφωνοῦν καί συναντῶνται: Ὅτι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τοῦ χριστιανοῦ καί περισσότερο τοῦ μοναχοῦ εἶναι ὁ ἐγωισμός. Γι’ αὐτό πιστεύω, πώς καί ὁ Γέροντάς σου καί σύ θά συνεργασθεῖτε, ὥστε κάποτε νά σταθῇς μπροστά στόν Θεόν, ἀπηλλαγμένος ἀπό τό θηρίο αὐτό, καί στολισμένος μέ τήν ταπεινοφροσύνη νά εἰσέλθῃς στόν Παράδεισο.
Οἱ σκέψεις του μεστές ὥριμες, ἀρωματισμένες, βγαλμένες ἀπό ψυχή «κεκαθαρισμένην ἑπταπλασίως». Ἡ ἔκφρασίς του παιδική, γεμάτη ἅγια ἀθωότητα. «Θεέ μου, διερωτώμουν, ποιός νά εἶναι αὐτός ὁ γέροντας»; Κάποια στιγμή μοῦ λέει:
- Παιδί μου, μήν περιμένεις νά φθάσῃς σέ μεγάλη ἡλικία καί τότε νά ἐπιδοθῇς στήν βαθειά καλλιέργειά σου. Ἀγωνίζου κάθε μέρα, νά πλησιάζῃς τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ μας. Ἑνώσου μέ τόν Ἰησοῦ. Τό θερμόμετρο τῆς ἀγάπης σου πρός τόν Χριστό πρέπει νά δείχνῃ κάθε ἡμέρα πώς ἀνεβαίνει. Αὐτό θά τό καταλαβαίνεις, ὅταν νοιώθεις πώς τά πράγματα τῆς παρούσης ζωῆς χάνουν γιά σένα κάθε ἀξία καί ἡ περιφρόνησίς σου γι’ αὐτά γίνεται πιό αἰσθητή. Ἕνα ἄλλο σημάδι πού βοηθεῖ στήν διαπίστωσι αὐτή, εἶναι τό μέγεθος τῆς ἀγάπης σου πρός τόν Γέροντά σου, ὁ ὁποῖος σέ συνδέει μέ τό Χριστό. Ὁ Γέροντας γιά μᾶς τούς ὑποτακτικούς εἶναι ὁ θεός μετά τόν Θεόν μας. Κι’ ἐγώ, ἄν καί προχωρημένος στήν ἡλικία καθώς βλέπεις, εἶμαι ἀκόμη ὑποτακτικός.
Αὐτά ἦσαν ἡ κεντρική ἰδέα τῶν ὅσων συνεκράτησα ἀπό τήν συνάντησί μου μέ τόν ὑπέροχο ἐκεῖνον μοναχό.
- Γέροντα, συγχωρέστε με. Ποιός εἶσθε; Πῶς ὀνομάζεσθε;
- Εἶμαι ἀπό τήν Βίγλα καί λέγομαι πάπα-Βαρλαάμ.
Ἐσεῖς εἶσθε ὁ πάπα-Βαρλαάμ! ἐφώναξα καί τοῦ ἔβαλα ἀμέσως στρωτή μετάνοια. Μά καθώς ἐσηκωνόμουν, εἶδα τόν γέροντα μέ τό κεφάλι ἀκουμπισμένο στήν γῆ νά βάζῃ μέ τήν σειρά του κι’ αὐτός μετάνοια! Διαμαρτυρήθηκα γι’ αὐτό, ἀλλά ἐκεῖνος μοῦ ἀποκρίθηκε φυσικώτατα ὅτι ἔτσι συνηθίζει νά κάνῃ σέ παρόμοιες περιπτώσεις…
Πόσα καί πόσα δέν εἶχα ἀκούσει γιά τό ὑψηλό πνευματικό ἐπίπεδο τοῦ πάπα-Βαρλαάμ ἀπό τόν Γέροντά μου καί τόν παπα-Ἰωακείμ! Καί τήν στιγμή ἐκείνη τόν ἔβλεπα μπροστά μου. Ἦταν ἤ δέν ἦταν αὐτό μία δωρεά τοῦ Θεοῦ; Χωρίσαμε ἀμίλητοι σχεδόν καί φανερά συγκινημένοι ἀπό τήν κατανυκτική ἀτμόσφαιρα πού δημιούργησε ἡ εὐλογημένη αὐτή συνάντησις. Ἀπό τότε δέν τόν ξαναεῖδα πιά…
Ὅταν ἐπέστρεψα στήν καλύβη μας καί διηγήθηκα τό περιστατικό αὐτό στόν Γέροντά μου, ἔτρεξαν ὅλοι οἱ ἀδελφοί τῆς συνοδίας, νά ἀκούσουν γιά τήν χαριτόβρυτη μορφή καί ὁμιλία τοῦ πνευματικοῦ ἐκείνου ἀετοῦ.
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου