Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Ἡσυχαστής (14ος αἰώνας). Μέρος Α'

 Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Ἡσυχαστής (14ος αἰώνας)

Μέρος Α'

 Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ἡσυχαστής ἤ Σιωπῶν κατάγεται ἀπό τά Βαλκάνια. Σύμφωνα μέ τήν ἁγιορείτικη, ἀλλά καί τήν παράδοσι σλαβωνικῶν καί σερβικῶν Συναξαρίων ἦτο σερβικῆς καταγωγῆς. Γεννήθηκε στό τέλος τοῦ 13ου αἰῶνος. Ἦτο μαθητής τοῦ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου καί τοῦ ἁγίου Ρωμύλου τοῦ Ραβάνστκι, τοῦ ὁποίου καί τήν πολιτεία συνέγραψε. Εἶναι ἱδρυτής τῆς ἁγιορειτικῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τοῦ Θαυματουργοῦ, γνωστή παντοῦ μέ τό ὄνομα "τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου". Μετά τήν ἵδρυσι τῆς ἁγιορείτικης Μονῆς, ἦλθε στήν Σερβία, ὅπου ἀπό τόν βασιλέα τῶν Σέρβων Λάζαρο ἐπῆρε τήν μονή Τζδρέλλο, στήν περιοχή Μπρανιτσέβου, γνωστή ὕστερα μέ τό ὄνομα Γκορνιάκ, ὅπου εὑρίσκονται μέχρι σήμερα καί τ᾿ ἅγια Λείψανά του.
    Ἀπό τήν πολιτεία τοῦ ἁγίου Ρωμύλου Ραβάντσκι, τήν ὁποία ἔγραψε ὁ ὅσιος αὐτός Γρηγόριος, καθώς καί ἀπό ἄλλα ἀρχαῖα βιβλία, μαθαίνουμε γιά τήν ζωή καί τήν ἄσκησι τοῦ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἡσυχαστοῦ, τήν ὁποία καί στήν συνέχεια θά καταθέσουμε.
    Στίς ἀρχές τοῦ 14ου αἰῶνος ἦλθε ἀπό τό ὄρος Σινᾶ στά Βαλκάνια ὁ ὅσιος πατήρ ἡμῶν Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης. Ἐγκαταστάθηκε στό Ἅγιον Ὄρος, στήν σκήτη τήν λεγομένη τοῦ Μαγουλᾶ, ἀπέναντι ἀπό τήν Μονή τοῦ Φιλοθέου. Ἐκεῖ ἀπέκτησε πολλούς μαθητές ἀπό ἐκείνους πού ἐπιθυμοῦσαν τήν ἡσυχαστική ζωή.
    Ἀπό τήν σκήτη τοῦ Μαγουλᾶ ἐπέρασε ὁ ὅσιος Γρηγόριος μέ μία ὁμάδα μαθητῶν του στόν ἔρημο καί ἀπρόσιτο τόπο, πού λέγεται Χρέντελι, μεταξύ τῶν σημερινῶν Μονῶν Σίμωνος Πέτρας καί ἁγίου Παύλου. Ἐκεῖ ἵδρυσε μερικά κελλιά, ἀλλά δέν παρέμεινε γιά πολύ καιρό, λόγῳ τῶν πολλῶν ἐπιδρομῶν τῶν Ἀγαρηνῶν.
Γι᾿ αὐτό ἀναγκάσθηκε νά φύγη ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος. Μετά τήν ἐπίσκεψι τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί μερικῶν ἄλλων τόπων, μαζί μέ τούς μαθητές του ἦλθε καί κατώκησε στήν περιοχή πού λέγεται Παρόρια, στά σύνορα μεταξύ Βυζαντίου καί Βουλγαρίας. Ἐκεῖ ἵδρυσε μεγάλη μονή καί ἀπέκτησε πολλούς μαθητές.
Σ᾿ αὐτή τήν περίοδο ἔγινε μαθητής του καί ὁ ὅσιος πατήρ μας Ρωμύλος, ὁ ὁποῖος μαζί μ᾿ ἕναν ἄλλο πνευματικό του ἀδελφό, τόν Ἱλαρίωνα, ἔμεινε κοντά στόν μεγάλο Γέροντα Σιναΐτη μέχρι τήν ἐν Κυρίῳ μακαρία κοίμησί του, ἡ ὁποία συνέβη τήν 27ην Νοεμβρίου 1346. Κατόπιν οἱ Ρωμύλος καί Ἱλαρίων ἀνεχώρησαν ἀπό τά Παρόρια καί μετέβησαν στήν Ζαγορά τῆς Βουλγαρίας, κοντά στό Τύρνοβο, ὅπου καί παλαιότερα ἀσκήτευαν.
Ἐδῶ ὁ ἅγιος Ρωμύλος παρεκάλεσε τόν π. Ἱλαρίωνα νά τόν δεχθῆ σάν ὑποτακτικό του καί ὁ Ἱλαρίων δέχθηκε μέ δυσκολία νά κατευθύνη πνευματικά τόν μοναχό Ρωμύλο, ἐκπληρώνοντας ἔτσι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τήν θερμή παράκλησι τοῦ ἀδελφοῦ του.
Ὅταν ἀργότερα ὁ εὐσεβής βασιλεύς τῶν Βουλγάρων, ὁ Ἰωάννης Ἀλέξανδρος, (1331-1371) ἐλευθέρωσε τήν περιοχή Παρόρια ἀπό τίς ἐπιδρομές τῶν ληστῶν καί κλεφτῶν, ὁ ἅγιος Ρωμύλος μαζί μέ τόν Γέροντά του Ἱλαρίωνα, ἐπέστρεψαν στήν ἔρημο τῆς περιοχῆς Παρόρια, τήν ὁποία πολύ ἀγάπησεαν καί ἐγκαταστάθηκαν πάλι ἐκεῖ.
Περίπου αὐτόν τόν καιρό ἦλθε ἀπό τήν Κωνσταντινούπολι ὁ ὅσιος Γρηγόριος ὁ Ἡσυχαστής ἤ Σιωπῶν, γιά τόν ὁποῖον γίνεται λόγος ἐδῶ. Ἤδη, ὅταν ἦτο στήν Κωνσταντινούπολι, ἴσως καί ἐνωρίτερα, εὑρισκόμενος κἄπου ἀλλοῦ , εἶχε ἀκούσει γιά τόν μεγάλο Γρηγόριο τόν Σιναΐτη καί εἶχε γίνει μαθητής του. Ἀφοῦ ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, ὁ μοναχός Γρηγόριος ἦλθε στόν ἅγιο Ρωμύλο γιά νά γίνη μαθητής του, διότι εἶχε ἀκούσει γιά τίς ἀρετές του καί τήν ἡσυχαστική θεάρεστη ζωή του.
Γι᾿ αὐτό μᾶς ὁμιλεῖ καί ὁ ἴδιος ὁ ὅσιος Γρηγόριος στό συναξάρι τοῦ ἁγίου Ρωμύλου, τό ὁποῖον ἔγραψε ὁ ἴδιος. "Κατ᾿ αὐτόν τόν καιρό, γράφει αὐτός ταπεινά γιά τόν ἑαυτό του, ἦλθα κι ἐγώ ὁ ἐλαχιστότατος τῶν μοναχῶν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολι σ᾿ αὐτόν τόν τόπο (Παρόρια) καί ἀκούοντας γιά τήν ἐνάρετη ζωή καί τήν τέλεια ἄσκησί τους, ἔκλεινα τό κεφάλι καί ὑποτάχθηκα στόν γέροντα Ἱλαρίωνα, στόν ὁποῖον ἦτο ὑποτακτικός καί ὁ ἅγιος Ρωμύλος'" .
Ἐδῶ στά Παρόρια, ἀσκήτευε ὁ ὅσιος Γρηγόριος κοντά στόν ἅγιο Ρωμύλο μέχρις ὅτου ἐπετέθησαν σ᾿ αὐτά τά μέρη οἱ ἄθεοι Ἀγαρηνοί. Τότε καί οἱ δύο μαζί μέ τόν Γέροντά τους Ἱλαρίωνα, ἀναγκάσθηκαν νά φύγουν πάλι γιά τήν Ζαγορά. Ὕστερα ὁ ἅγιος Ρωμύλος ἔφυγε γιά τό Ἅγιον Ὄρος, ἐνῶ ὁ ὅσιος Γρηγόριος καί ὁ γέροντάς του Ἱλαρίων ἔμειναν στήν Ζαγορά.
Μετά τήν κοίμησι τοῦ Γέροντος Ἱλαρίωνος, ὁ μαθητής του ὅσιος Γρηγόριος ἔφυγε κι αὐτός γιά τό Ἅγιον Ὄρος. Συνήντησε καί εὑρῆκε τόν ἅγιο Ρωμύλο καί τόν ἀκολούθησε μέ ταπείνωσι σάν πνευματικό του Πατέρα. Ζοῦσαν τότε μαζί στήν περιοχή τοῦ Ὄρους πού λέγεται Μελανά, κοντά στήν Μεγίστη Λαύρα τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου.
Γιά τήν κοινή αὐτή ζωή καί ἄσκησί τους, γράφει πιό ἀναλυτικά ὁ ὅσιος Γρηγόριος στό συναξάρι τοῦ ἁγίου Ρωμύλου. Ἐκεῖ ἀπό τήν μεγάλη του ταπείνωσι, προβάλλει μόνο τίς ἀρετές τοῦ Γέροντός του ἁγίου Ρωμύλου, ἐνῶ γιά τόν ἑαυτό του γράφει ὅτι εἶχε ἁμαρτίες καί πάθη καί ὅτι τόν διώρθωνε καί τόν μάθαινε στήν ἐν Χριστῶ ζωή ὁ ὅσιος Ρωμύλος.
Ἀκούσθηκαν οἱ πνευματικοί ἀγῶνες καί οἱ ἀρετές τους καί γι᾿ αὐτό ἤρχοντο πολλοί μοναχοί καί λαϊκοί νά τούς ἐπισκεφθοῦν καί νά λάβουν πνευματική ὠφέλεια. Τότε μετέβησαν σέ ἄλλη ἐρημικώτερη περιοχή, ὅπου ἔκτισαν καί ἄλλα κελλιά γιά τούς καινούργιους μαθητές τους.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου 

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω 

2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό