Ὕμνος στήν Ἁγία Ζωή. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ΥΜΝΟΣ  ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΗ.

Η Ζωή κοίταζε με δέος τον μοναχό μέσα στη φωτιά,

πώς καιγόταν χωρίς γογγυσμό, φόβο, ή στεναγμό!

Με τρόμο και ντροπή μετάνιωσε η Ζωή:

«’Ώ! τί κάνει αυτός ο άνθρωπος

μόνο και μόνο γιά να σώσει τήν ψυχή του!».

Η Ζωή γονατίζει και ικετεύει να τη συγχωρήσει- κλαίει.

Ζητάει να μάθει πώς ν' αντισταθεί στο κακό, πώς τήν ψυχή να σώσει και ν' αντισταθεί στον πειρασμό της σάρκας.

Ο άνθρωπος του Θεού αρχίζει κι αυτός να κλαίει από χαρά. Στή Βηθλεέμ τήν έστειλε, στή μακαρία Παύλα:

«Φύγε γυναίκα, σώσε τον εαυτό σου. Πήγαινε, μη χαθείς, η μακαρία Παύλα θά σου πει τα υπόλοιπα».

Ταπεινωμένη τελείως, αναχώρησε η Ζωή πάνω από τη γαλανή τη θάλασσα- σαν μικρή της αδελφή τη δέχτηκε η Παύλα και τη νουθέτησε.

Η Ζωή έκλαψε, η Ζωή άκουσε, υπέμεινε και παρέμεινε σιωπηλή. Έτσι πέρασαν δώδεκα καλοκαίρια, δώδεκα ολόκληρα χρόνια.

Η αδελφή Ζωή έγινε γνωστή ασκήτρια, με δάκρυα έπλενε το πρόσωπό της και πριν πεθάνει ρωτούσε το Θεό αν τήν είχε συγχωρήσει.

Τήν είχε ή δεν τήν είχε συγχωρήσει ο Θεός;

Εκείνη τη στιγμή μια γυναίκα τυφλή οδηγήθηκε στην πόρτα της Ζωής:

«Προσευχήσου για να βρω το φως μου- προσευχήσου. παρακαλώ προσευχήσου!»

Με δάκρυα προσευχήθηκε η Ζωή και η γυναίκα βρήκε τήν όρασή της.

Έτσι πληροφορήθηκε η Ζωή ότι τήν είχε συγχωρήσει ο Θεός.

Ο Θεός δοξάζεται μέσα απ' τούς αμαρτωλούς,

όταν αυτοί μετανοούν- τότε, μέσα απ' τα θαύματά τους στη γή,

λάμπουν σαν τ’ άστρα.

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/02/blog-post_114.html?m=1