Στὴν Κρύα Βρύση.
—Θέλει προσοχὴ ἡ νοερὰ προσευχή, εἶναι λεπτὸ πρᾶγμα. Νὰ λὲς τό, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, κάμποση ὥρα, ὕστερα νὰ σηκώνεις τὰ μάτια, νὰ κοιτᾶς αὐτὰ τὰ ὡραῖα βουνά, ὕστερα πάλι τὴν εὐχή. Γιατὶ στὴν ἀρχὴ ὅλα χρειάζονται γιὰ νὰ βοηθήσουν τὸν ἄνθρωπο.
Ὁ Γέροντας κόβει κάτι κίτρινα λουλουδάκια, μᾶς τὰ δίνει νὰ τὰ μυρίσουμε.
—Νά, κι αὐτὰ ἀκόμη, λέει, μποροῦν νὰ σὲ ὁδηγήσουν στὴν δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ἂν εἶσαι, πάλι, στὸ σπίτι, φέρνεις στὸν νοῦ σου ὅσους εἶδες στὸ ταξίδι, χαίρεσαι καὶ ἔπειτα συνεχίζεις τὴν εὐχή.
Μαθητεύοντας στον Γέροντα Πορφύριο, σελ. 249
http://www.porphyrios.net/?p=2352
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου