Ὅσιος Θεόδωρος Ἐδέσσης: 100 ψυχωφελή κεφάλαια

«Μακάριος ἀνήρ ὁ φοβούμενος τόν Κύριον,

ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα·...

... χρηστός ἀνήρ ὁ οἰκτείρων καί κιχρῶν·

οἰκονομήσει τούς λόγους αὐτοῦ ἐν κρίσει,...

... ἀπό ἀκοῆς πονηρᾶς οὐ φοβηθήσεται·

ἑτοίμη ἡ καρδία αὐτοῦ ἐλπίζειν ἐπί Κύριον.»

Ψαλμ. 111: 1, 5, 7.

100. «Τέλος τοῦ λόγου μας –εἶπε ὁ Ἐκκλησιαστής– νά ἀκοῦς τό πᾶν· νά φοβᾶσαι τό Θεό, νά τηρεῖς τίς ἐντολές Του· αὐτό εἶναι ὅλος ὁ ἄνθρωπος» (Ἐκκλ. Ιβ΄ : 13). Ἐγώ, λέει, σοῦ δείχνω συνοπτικό καί σύντομο δρόμο σωτηρίας: νά φοβᾶσαι τό Θεό καί νά τηρεῖς τίς ἐντολές Του. Ὄχι νά ἔχεις τόν προκαταρκτικό φόβο γιά τήν κόλαση, ἀλλά τόν τέλειο, ἐκεῖνον πού φέρνει στήν τελειότητα, τόν ὁποῖο ὀφείλομε νά ἔχομε γιά τήν στοργική ἀγάπη Ἐκείνου πού τόν διέταξε. Γιατί ἄν δέν κάνομε ἁμαρτίες γιά τό φόβο τῆς κολάσεως, εἶναι φανερό ὅτι ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ τιμωρία, θά ἁμαρτάναμε, ἀφοῦ ἡ προαίρεσή μας κλίνει πρός τήν ἁμαρτία.

Ἄν ὅμως ἀπέχομε ἀπό τά κακά ἐπειδή τά μισήσαμε καί ὄχι γιά τήν ἀπειλή τῆς κολάσεως, τότε ἐργαζόμαστε τίς ἀρετές ἀπό ἀγάπη πρός τήν ἁμαρτία. Ἄν ὅμως ἀπέχομε ἀπό τά κακά ἐπειδή τά μισήσαμε καί ὄχι γιά τήν ἀπειλή τῆς κολάσεως, τότε ἐργαζόμαστε τίς ἀρετες ἀπό ἀγάπη πρός τόν Κύριο, φοβούμενοι μήν τυχόν παρασυρθοῦμε στό κακό. Ὅταν φοβόμαστε μήν τυχόν παραβλέψομε καμία ἐντολή, αὐτός ὁ φόβος εἶναι ἁγνός, πού γίνεται μόνο γιά τό καλό, καί καθαρίζει τίς ψυχές μας καί ἰσοδυναμεῖ μέ τήν τέλεια ἀγάπη.

«θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτόν ποιήσει καί

τῆς δεήσεως αὐτῶν εἰσακούσεται καί

σώσει αὐτούς.»

Ψαλμ. 144 : 19

Ἐκεῖνος πού ἔχει αὐτόν τόν φόβο καί τηρεῖ τίς ἐντολές, αὐτός εἶναι «ὅλος ὁ ἄνθρωπος», δηλαδή ὁ τέλειος, πού δέν τοῦ λείπει τίποτε. Γνωρίζοντας λοιπόν αὐτά, ἄς φοβηθοῦμε τό Θεό καί ἄς φυλάξομε τίς ἐντολές Του γιά νά εἴμαστε τέλειοι καί ὁλοκληρωμένοι στίς ἀρετές καί νά ἔχομε φρόνημα ταπεινωμένο καί καρδιά μέ συντριβή, λέγοντας συνεχῶς τήν εὐχή τοῦ θείου καί μεγάλου Ἀρσενίου πρός τόν Κύριο: «Θεέ μου, μή μέ ἐγκαταλείπεις· κανένα καλό δέν ἔκανα ἐνώπιόν Σου, ἀλλά δός μου γιά τήν εὐσπλαχνία Σου νά βάλω ἀρχή». Γιατί ὁλόκληρη ἡ σωτηρία μας ἐξαρτᾶται ἀπό τούς οἰκτιρμούς καί τή φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ.

Σ᾿ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ δύναμη καί ἡ προσκύνηση,

στόν Πατέρα καί τόν Υιό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα,

τώρα καί πάντοτε καί στούς αἰῶνες. Ἀμήν.

«μέγας Κύριος καί αἰνετός σφόδρα,

καί τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ οὐκ ἔστι πέρας.»

«φυλάσσει Κύριος πάντας τούς ἀγαπῶντας αὐτόν

καί πάντας τούς ἁμαρτωλούς ἐξολοθρεύσει.»

Ψαλμ. 144 : 3, 20

"ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ" τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν

Τόμος Β΄ (σελ. 32)
Ἐκδόσεις: τό Περιβόλι τῆς Παναγίας"